Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Qupperneq 43

io7
verður hin sama. f>ess ber og að geta, að allir þess-
ir hættir eða aldir ganga yfir allan hnöttinn, en eru
eigi einkennilegir fyrir neina einstaka álfu, því síður
fyrir nokkurt land.
I. STEINÖLDIN. Henni er nú raunar lýst yfir
höfuð í þvi, sem nú þegar hefir talið verið, en vér get-
um lýst nokkuð nákvæmar hverju tímabili hennar fyrir
sig.'
A. MAMMÚT-öXjD eður elzta steinöld. Margir hlut-
ir sanna, að menn hafi uppi verið þegar mammút-fílarnir
voru til; eru það bæði hin steindu mannabein og hin
ruddalegu steinverkfæri, er finnast saman við dýraleif-
arnar, og virðast eigi hafa borizt þangað seinna. Árið
1847 fann Boucher de Perthes í gömlu flóðlandi hjá
Abbeville í Norður-Frakklandi steind dýrabein þannig
samanhrúguð við verkfæri úr tinnusteini, að hvorttveggja
var auðsjáanlega frá sama tíma. B. de. P. var lengi
eigi trúað til þess, að manna verk væri á þessum stein-
um; allir lærðir menn voru á móti honum, fastir á trú-
arsetningu jarðfræðinnar, að ómögulegt væri að til væru
steind mannabein; hann var rengdur nærri því í tíu ár,
en einkum af því að enginn vildi lita á þetta með eig-
in augum, þeim þótti þess engi þörf; því þar í er afl
hleypidómanna fólgið, að fyrirlíta reynsluna. En þetta
lagaðist þó smámsaman; enskur jarðfræðingur hafði
heyrt talað um þessa hluti, sem grafnir voru upp úr
jörðinni við Abbeville ; hann gjörði sér þá ferð þang-
að til að sjá þá, og sjá: hann snerist og trúði. þar
') Klöden 1, 400. 1197. — Woraaae, 1 Aarböger for nordisk Old-
kyndighed 1872 og víðar. — Zinck, Forhistoriske Mindesmærker i
Indien, Aarb. 1869. bls. 338—368. — Hindenburg, Den archæo-
logiske Kongres i Kbh. 1869. Aarb. 1869. bls. 369—397. — Wor-
saae. Fra Steen- og Bronze-alderen i den gamle og den nye Ver-
den. Aarb. 1879. bls. 249—357. pessi rit eru og notuð við hin
tímabilin.