Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Síða 55

þumlungs þykkar, og bökuðu þær á heitum steinum
eða öskuglæðum. Frá þessum tíma finnast og haugar
miklir eða hrúgur af steinfærum, skeljaperlum og rafi,
og gengur þetta um allan heim, að því er menn nú
til vita. Er það fullyrt, að það sé fórnir til einhverra
guða.1
fótt menn nú sé horfnir frá þeirri skoðun, að
þau tröll og jötnar, sem sögurnar geta um, hafi verið
Finnar eða aðrar þjóðir, sem seinni Norðurlandamenn
hafi fundið, þegar þeir komu fyrst til þessara héraða,
þá hljóta samt hugmyndirnar um steinvopnin og stein-
verkfærin að vera einhver endurminning um steinöld-
ina. Má þar til nefna söguna í Eddu um Fírungni og
steinörvar Jólfs í Orvar-Odds sögu; þar á móti eru
sögurnar um steinnökkva tómar steinaldarýkjur. þ>að
er ekkert steinaldarmerki, þótt menn hafi barizt með
grjótkasti, heldur ekki þótt Egill reyrði að sér hellur
til að hlifa sér, því slíkt getur orðið á öllum öldum.
II. EIRÖLD eða BRONZE-ÖLD. Vér höfum
áður minnzt á, að takmörk aldanna sé óviss, og að
hver renni saman við aðra. J>að hyggja menn og, að
steinaldarmenn og eiraldarmenn Evrópu hafi eigi ver-
ið tvær ólíkar þjóðir, heldur ein og sama þjóðin á ó-
líku mentunarstigi.2 En það er víst, að þeir tóku eigi
upp hjá sjálfum sér að nota eirblendinginn (bronze),
heldur fengu þeir hann frá öðrum þjóðum, og sannast
þetta á því, að engin verkfæri finnast í Evrópu úr
hreinum kopar, eins og fornþjóðir Ameríku notuðu,
og hefði þetta sjálfsagt orðið að ganga á undan, áður
en þeim datt í hug að bræða saman tin og eir. J>að
*) Worsaae, Fra Sten- og Bronzealderen í den gamle og den nye Ver-
den, Aarb. 1879, bls. 293—301. 356.
2) Zinck, Bronzefolkets Gravhöje, Aarböger for nordisk Oldkyndighed
1871, bls. 82. Sbr. Worsaae i sama timariti 1872, bls. 370.