Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Qupperneq 57

121
í>essi málmblendingur framleiddi margar og veru-
legar breytingar á mentun og lifnaðarháttum þjóðanna.
þ>ær fengu miklu hentugri verkfæri til að ryðja merk-
urnar með ög yrkja jörðina, og samgöngurnar hafa
eflzt og aukizt. Vér getum greint tvö tímabil eirald-
arinnar: i, eldri eiröld: þá voru líkin grafin óbrend
og á svipaðan hátt og á dysja-öldinni; vopn, verkfæri
og skraut þessa tímabils eru gjörð í hinum hreinasta
og fegursta stíl; og 2, yngrieiröld: þá voru líkin brend
og jarðsett á annan hátt en áður; allir hlutir frá þessu
tímabili eru verr gjörðir og lakari en hinir eldri.
Sé svo, að nýjar þjóðir hafi komið frá Asíu og
flutt eirblendinginn fyrst til Grikklands og Ítalíu, þá
hefir hann og hlotið að flytjast þaðan og til Mið-Ev-
rópu, og þaðan aptur til Norðurlanda. Vérhöfumnæg
rök fyrir því, að þessi nýja mentun hefir hvorki kom-
ið vestan að né austan að norður í heim, hvorki frá
Spáni, Frakklandi, Bretlandseyjum, né heldur frá Rúss-
landi, Pólen og Finnlandi. í hinum fyrrnefndu lönd-
unum er eiröldin dauf og miklu líkari hinum ítölsku
eiraldar-háttum, og í siðar nefndu löndunum vantar
hana svo að segja alveg, nema hvað illa gjörðir eir-
blendingshlutir finnast á Norður-Rússlandi frá Úral
og vestur á Finnland, og er alt þetta mjög ólíkt hin-
um fögru og listalegu smíðisgripum hinna norrænu eir-
aldar-þjóða. Gangi þessara hluta má fylgja fet fyrir
fet frá Mið-Evrópu og norður eptir; fundizt hafa og
næg merki þess, að menn fundu sjálfir upp og steyptu
eða smíðuðu verkfærin, og að þeir ekki keyptu þau
tilbúin af öðrum. þ>að getur enginn efi leikið á því,
að menn hafa fundið málmana í Mið-Evrópu-fjöllum,
sem enn eru fræg fyrir námuverk og málmgröpt; en
vér tökum það aptur fram, að Norðurlanda-búar
(það er: Norðurþýzkaland og Danmörk) eiga sjálfir
þann heiður, að vera frumsmiðir og aðilar þessarar