Eimreiðin - 01.09.1897, Síða 2

162
Konráð sonur hans var nýútskrifaður úr prestaskólanum með góð-
um vitnisburði; nývígður til Asaþinga, dágóðs prestakalls og ný-
giptur elskuverðri stúlku, sem ekkert var út á að setja. Ungu
hjónin ætluðu nú samt að fara frá honunr að fullu og öllu eptir
tvo daga til fyrirheitna brauðsins. Það var ekki nema von, þó
garnli presturinn væri hjartanlega ánægður með hag sonar sins.
Ungu hjónin voru náttúrlega í sjöunda himni sælunnar; já svo al-
sæl og ung! Allt ljek í lyndi: auður, metorð, góð staða, ástúð-
legt hjónaband og draumbliðar framtíðar vonir. — —
Pósturinn var nýkominn með brjef og frjettablöð. Ungu hjón-
in fengu rnikið af brjefum frá vinum og kunningjum. En þau
voru svo sæl, að þau komust tæplega til að lesa þau nema í hjá-
verkum. Þau höfðu svo afarmikið að segja hvort öðru,. og raða
öllu svo nákvæmlega niður fyrir framtiðina. Þeim kom saman um
alla skapaða hluti, nema hvort fyrsti litli strákurinn ætti að heita
Höskuldur eða Gísii. — —
Síra Höskuldur háfði fengið brjef og blöð. En brjefin voru
bara embættisbrjef, sem honum lá ekkert á að lesa svo hann byrj-
aði á frjettablöðunum. Þá var »Skallagrímur« stærsta blaðið í höf-
uðstaðnum. Og hann byrjaði presturinn auðvitað að lesa. Strax
rak hann augun í frjettapistil úr sókninni sinni, sem hljóðaði á
þessa leið:
»Langadalshr. 12. ágúst 18 . .
—--------------. Hjeðan er allt bærilegt að frjetta. Vorið var kalt og
umhleypingasamt. Skæðar norðan hrynur gjörði um Fardagana, en hey
máttu heita nóg. Fjárhöld urðu því þolandi eptir því sem hjer er
venja til. Siðan um Jónsmessu hefir verið blessuð og hagstæð sumartíð.
Grasvöxtur í góðu meðallagi, einkum á túnum. Og nýting góð. — Heil-
brigði almennt og enginn nafnkunnur hefir dáið. — I gær gaf sóknar-
presturinn okkar saman i hjónaband Konráð son sinn og jungfrú Ásgerði
Gísladóttur. Sira Konráð er nýútskrifaður af prestaskólanum, og vígð-
ur til Ásaþinga. Húsfrú Ásgerður er ættuð af Austurlandi, (af hinni svo
nefndu »Hlíðarætt« þar). Allir hjer í sókn óska þessum ungu heiðurs-
hjónum allra heilla og blessunar í bráð og lengd.« •—--------
Prestinum varð eins og hálfórótt. En þetta hlaut að vera
villa, en slæm villa hjá brjefhöfundinum. Asgerður gat ómögulega
verið af »Hlíðarættinni«. Þetta var samt eitthvað óþægilegt og
ertandi. Hann var að rjála við blaðið án þess að lesa. Hann
fletti því hugsunarlaust við. Innan í því rak hann strax augun í