Eimreiðin - 01.09.1897, Síða 63

223
þykka gráa, snjóskýjabólstra, og herpingsgola næddi norðan
dalinn.
Snjótitlingahópur var að róta í snjónum sunnan undir bæn-
um, þar sem biðukollurnar höfðu staðið daginn áður.
Jeg leit inn um gluggann á skálaþilinu. Þar inni fyrir sá í
Ijósleitan ströngul, sem svaraði smáum kvennmanni að lengd og
gildleika. Lá hann þar á fjöl, sem lögð hafði verið milli tveggja
kistna. Þetta var lík mömmu minnar, vafið innan í forna og
gulnaða rekkjuvoð. Hún hafði dáið urn nóttina, skömmu fyrir
dögunina.---------------
Aptur kemur sumar og sunnanvindur og sólinskin og viður-
inn blómgast í hlíðinni og mónum; af vötnunum leysir allan ís-
inn að vori, túnin grænka og glóa af fíflum og blómstrum. En
í brjósti þínu vorar ekki aptur, og aldrei leysir þjer dauðaglíuna
úr augurn, og gráa hárið þitt fær eigi lit sinn framar!
/ P
X-augað.
(Smásaga eptir Charles Recolin).
I fulla viku hafði Corneliusi Schwanthaler lækni ekki komið
dúr á auga. En það ræður og að líkindum, að það að hafa upp-
götvað vökva með þeim kyngikrafti, er gjörði augun móttækileg
fyrir Röntgens-geislanægði til að trufla næturró fyrir ungum
og metorðagjörnum vísindamanni. Því verður heldur ekki neitað,
að hann var svo hugfanginn af hinni einkennilegu uppgötvun
sinni, að hann hafði jafnvel hennar vegna gleymt hinni Ijóshærðu
mey, er fyrir fáurn dögum hafði heitið honum hug og hjarta.
Svo gjörsamlega geta vísindin gagntekið hug sinna þjóna! En var
hann nú fullviss um að hann drægi ekki sjálfan sig á tálar? Sáu
nú öll þessi marsvín, er hann hafði spýtt þessum nýja vökva inn
í, í raun og veru gegnum hið ytra gervi og inn í kjarna hlut-
anna? Hafði hann ekki blátt áfram komið ruglingi á heilann í
þeim með því að breyta sjónarfærum þeirra? Það var alls ekki
ólíklegt. Og Schwanthaler læknir hjelt því kostgæfilega áfram að
athuga marsvínin.
1 Sjá Eimr. II. bls. 72.