Eimreiðin - 01.09.1906, Qupperneq 23

i«3
Að endingu sagði húsmóðirin Sigurlaugu að hún skyldi leita
til sín, ef henni lægi á, síðar meir.
Hún hafði ekki grun um það, að svo undur-skamt mundi
verða þess að bíða, eins og það varð.
fað var ómögulegt annað að segja en búskapurinn byrjaði
blomlega fyrir þessum hjónaleysum. Sigurlaug stundaði húsfreyju-
stöðuna, eins og hún áður hafði stundað vinnukonustöðuna. Hún
var sívinnandi á heimilinu, jafn-fálát og afskiftalítil um það, sem
henni fanst hún ekki þurfa að skifta sér af, og kom sér vel bæði
við heimilisfólk sitt og mótbýlisfólkið.
Pað féll líka vel á með þeim Jóni og henni og varð ekki
annað séð en að þau ynnust hugástum. Og bændurnir í sveitinni
voru farnir að gleðja sig yfir þeirri tilhugsun, að innan skamms
bættist einn í hóp þeirra, sem heldur yrði veitandi en þurfandi og
ef til vill síðar bæri með þeim sveitarbyrðina svo um munaði.
Heldur veitandi en þurfandi. f*að var einmitt ólánið.
Pess vegna leitaði Geirlaug systir Sigurlaugar á náðir þeirra.
þegar hún gekk í burtu úr vistinni, sem hún var í, um mitt
sumar.
Hún áléit það sjálfsagða skyldu systur sinnar að veita sér
viðtöku undir þessum kringumstæðum, úr því hún átti húsum að
ráða og var »fremur veitandi en þurfandi.«
Og Sigurlaug leit svo á, að hún gæti ekki skorast undan því,
að minsta um einhvern ofurlítinn tíma, einmitt af sömu ástæðum.
Og svo veitti hún systur sinni viðtöku.
Petta var snemma á slættinum, skömmu áður en þau Sigur-
laug og Jón ætluðu að fara að láta lýsa. þau ætluðu að gifta
sig, þegar honum væri lokið, og halda myndarlega veizlu.
Geirlaug var ekki búin að vera lengi á heimilinu, þegar hún
fór að gera sig nokkuð heimaríka. Mönnum hættir svo við að
verða það í húsum vina eða vandamanna. Einkum hættir þeim,
sem ekkert eiga og engu ráða, við því, að líta á sjálfa sig sem
eigendur og ráðendur alls, sem vandamenn þeirra eiga.
það er vottur um óvanalega greind og stillingu, ef þetta er
öðruvísi.
Geirlaug heimtaði alt af systur sinni, sem hún gat úti látið.
Mannsefnið hennar mælti það líka upp í henni. í fyrstunni hefir
hann eflaust gert það af rausnarsemi við systur kærustunnar sinnar.
Sigurlaug leit nú strax frá byrjun öðruvísi á þá rausn, en með