Eimreiðin - 01.05.1909, Blaðsíða 49

129
í sundur á mun í klæðaburði, sem enn þá eldir dálítið eftir af —
af praktiskum ástæðum. Að því er opinberar skemtanir snertir,
þá hefir ábyrgðartilfinning manna fyrir þjóðfélagsheillinni í sam-
bandi við fullkomnari uppgötvanir skapað söngskemtanir án söng-
manna og leikhús án leikenda. Menn þurfa ekki annað en þrýsta
á rafmagnshnappa, til þess að ná í listanautnina.
En þegar þessi sæluöld stendur sem hæst, verður meiri bylt-
ing, en nokkur dæmi eru til í mannkynssögunni. Á sjálfan nýj-
ársdag 2009 — einmitt sama daginn, þegar útrýma átti með áð-
urgreindri þvingunarbólusetning hjá jarðbúum hverjum snefil af
þeirra síðustu og hættulegustu faraldssýki, tilhneigingunni til að
fara sinna ferða, án tillits til almenningsskoðana, — einmitt þá
taka allar máttarstoðir mannfélagsins til að nötra og skjálfa. Og
því veldur samsæri meðal skólapilta og skólameyja milli tvítugs
og þrítugs um allan hnöttinn. Fyrsta ofbeldisverk þessarar bylt-
ingar er, að senda alla blaðamenn á heljarstóru útflutninga-loft-
skipi til Mars; annað, að banna öll þinghöld; þriðja að loka öll-
um skólum; fjórða, að loka allar mæður inni með ungbörnum sín-
um; fimta...........það er ekki til neins að ætla sér að telja upp
öll þau ósköp. Nóg að láta þess getið, að með þessari fádæma
byltingu komst aftur á í heiminum sama villibragsástandið, eins
og meðan lífið var fult af ofsa og ofbeldi, stríði og striti, eymd
og auðlegð, sorg og sælu.
Hvað þá hafi við tekið, er vandalaust á að gizka, Afturkastið
varð jafnsvæsið og byltingin. Og mannkynið náði ekki afturjafn-
vægi sínu fyr en um 2100. Pá er það aftur búið að fá mikinn
hluta þeirra gæða, sem gerðu liðnu kynslóðunum lífið svo inndælt,
að þeim fanst vert að lifa. En þá hefir mannkynið líka náð tök-
um á mörgu, sem fyrri kynslóðir höfðu enga hugmynd um, og
sem frekar en nokkru sinni fyr láta menn finna til þess, að vert
sé að elska lífið.
J. St.
9