Eimreiðin - 01.05.1915, Qupperneq 40

sýna Siggu, að hún skammaðist sín ekki fyrir sína fátæku ferm-
ingarsystur.
Tvær afturkreistur í alt of síðum kjólum fóru nú að stinga
saman nefjunum, og góndu á eftir þeim.
»Hún getur þá ekki verið með öllum mjalla, ef hún velur
sér ekki hvítan fermingarkjól, úr því hún á kost á því.«
»Já, hvað segirðu! Mér hefir verið leyft að fá gljáskó að
láni hjá henni Betu frænku, og Jþeir eru með þremur reimum að
ofan. Og hún amma ætlar að gefa mér voðalega stóran hár-
borða, og hún föðursystir mín ljómandi raffesti, sem á að kosta
heila krónu. Hún var í gær úti um allar búðir, að skygnast um
eftir henni.«
íÞú ert þá ekki á flæðiskeri stödd. Bað er eitthvað annað
eða með mig. Hún mamma segir, að alt okkar frændfólk sé þær
dæmalausar nápínur, að það tími ekki að láta svo mikið sem eyr-
isvirði af hendi rakna til annarra.*
Á meðan þessu fór fram, héldu fermingarsysturnar tvær leið
sína inn til bæjarins, og virtist þá fölleita stúlkan enn kjarkminni
og flóttalegri en áður. Handleggurinn á henni hékk einhvernveg-
inn svo undarlega aflvana á handleggnum á Ellu, eins og honum
væri mest í mun, að losna þaðan sem fyrst.
sTað getur líka vel verið,« sagði hún, er þær höfðu gengið
spölkorn, »að við ökum heldur ekki í vagni til kirkjunnar.— Ætl-
ið þið að gera það?«
»Við eigum nú sjálf mótorvagn,« svaraði Ella, og brosti um
leið hálfvandræðalega, eins og til að afsaka þessa rausn og mik-
illæti.
»Nú, ekki nema það! Eigið þið sjálf — hvað er hann faðir
þinn?«
»Verksmiðjueigandi. En hann faðir þinn?«
»Hann er dáinn.«
Ella sárkendi í brjósti um hana. »Ég skal spyrja um, hvort
þú megir ekki aka með okkur í mótorvagninum okkar.«
»Nei, það er ekki til neins; því bæði hún mamma og hún
amma, og báðir frændurnir mínir og frænkur ætla líka að fara til
kirkjunnar, af því hann séra Páll segir, ég svari svo vel.« Um
leið og hún sagði þetta, brá í fyrsta sinn eins og snert af sjálfs-
þóttasvip á andlitið fölleita, og Ella var einmitt að hugsa um,
hvort það væri nú ekki af ættarhégómagirni, að öll þessi hersing