Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.1988, Síða 42

54
LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1988.
Lífsstíll
að er ólýsan-
lega rómantískt
að sigla undir
stjörnubjörtum
himni Karíba-
hafsins og
finnast maður
vera einn í
heiminum,“ „
segjahjónin Ás-
geir Ásgeirsson
og Sigurlaug
Pálsdóttir er
óau sögðuDV
'rá skútusigl-
ingum sínum
um Karíba-
hafið.
Varð að klípa sig
í handlegginn
„Fyrst var flogið til Orlando og
þaðan farið til Fort Lauderdale. Þar
biðu okkar skúturnar. Við pöntuöum
tvær skútur," segir Ásgeir. „Önnur
var 37 feta löng en hin var 43 feta.
Ætlunin var að ég stjórnaði annarri
skútunni en við leigðum okkur skip-
stjóra með hinni. Hét sá mæti maður
Kristinn Þorsteinsson og fylgdi bróð-
ir hans, Ólafur, með í kaupunum.
Ég varð síðan að taka smápróf til að
bandarískum lögum og tryggingar-
skilmálum væri fullnægt." Það er
rétt að taka fram að Ásgeir er vanur
skútustjórnandi. „Skútumar voru
hinar vistlegustu og fór vel um okkur
þar. Áður en við lögðum af stað
þurftum viö að birgja okkur upp af
vatni og vistum. Flestar eyjarnar í
Bahama eyjaklasanum eru óbyggðar
og ekki er hægt að fá mikia þjónustu
á þessum byggðu," segir Sigurlaug.
„Til dæmis tókum við ís um borð í
Fort Lauderdale til að halda matvæl-
um ferskum og var ísgæslumaðurinn
með ábyrgðarmesta starflð fyrir utan
auðvitað starf skipstjórans,“ bætir
Sigurlaug viö lítur á Ásgeir og hlær.
„Fyrstu nóttina var siglt yfir sund-
ið sem golfstraumurinn streymir
um. Ferðalagið varð strax ævintýri
hkast. Það var einkennilegt aö sitja
um nætur undir stjörnubjörtum
himni Karíbahafsins og þjóta um
hafflötinn.
Ég varð að klípa sjálfa mig í hand-
legginn til að sannfæra mig um að
ég væri vakandi," segir Sigurlaug.
Rakel, dóttir Asgeirs og Sigurlaugar, fékk þessa forláta húfu sem sárabætur fyrir að sitja heima.
kynninguna varð ekki aftur snúiö.
Við hittumst einu sinni í mánuði
og lögðum alltaf eitthvað í púkkið,“
segir Ásgeir. „Svo má ekki gleyma
ballhaldinu,“ bætir Sigurlaug við og
brosir. „Jú, við leigðum tvisvar hús-
næði og héldum böll,“ segir Ásgeir.
„Reyndar höfðum við svo gaman af
þessu stússi að engu máh hefði skipt
þótt fjármagnsöflunin hefði verið
rýr. Eitthvað fengum við samt í sjóð-
inn,“ segir Ásgeir. Vegna barneigna
varö að fresta ferðinni í nokkur
skipti. En þegar barneignir og
brjóstagjafir voru yfirstaðnar hélt
þessi fríði flokkur af stað. Brottfarar-
dagur var fyrsti apríl á þessu ári.
að stefha á Karíbahafið. Við höfðum
heyrt af íslenskum manni sem leigði
skútur til siglingar um það. Stuttu
seinna var hann staddur hér á landi.
Sigurður Þorsteinsson kom til að
kynna okkur þjónustu sína. Eftir
Saumaklúbbur
bóndans
„Það var í saumaklúbbnum mín-
um sem þessi hugmynd skaut fyrst
upp kolhnum,“ segir Ásgeir og glott-
ir. „Við erum nokkrir skólafélagar
sem höfum haldið hópinn eftir að
skóla lauk. Fyrir rúmum tveim árum
kom upp sú hugmynd að fara saman
í ferðalag. Strax í byrjun var ákveðið
Ferðir
Meðal dópdrottninga og hákarla
íslenskir víkingar sigla um Karíbahafið