Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1988, Blaðsíða 27

LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1988.
27
Sæitverifólkið!... Sykur-
molamir halda áfram að
mjakast upp bandaríska
breiðskifulistann, þeirstóðu
að visu i stað eina viku í 57.
sætinu en samkvæmt síðasta
lista sem við höfum séð er
platan Life'sToo Good nú í
54. sæti listans... Og meira
af Sykurmolunum. Nýlega
kom út i Bretlandi safnplata
með lögum nokkurra hljóm-
sveita sem eru á samningi
hjá óháðum hljómplötufyrir-
tækjum. Á plötunni, sem heit-
ir Indie Top 20, Volume 5, er
meðal annars að f inna lög
með Sykurmolunum, Danielle
Dax og The Darling
Buds... Paul Rutherford, eitt
sinn liðsmaður Frankie Goes
To Holiywood, er nú að hefja
sólóferil og hefur sent frá sér
smáskífu með laginu Get Re-
al. Síðar í haust kemur út
stór plata frá Rutherford sem
unnín er í samvinnu við þá
ABC félaga Martin Frey og
Mark White. Tónlist Ruther-
fords ku hafa tekið miklum
stakkaskiptum frá dögum
Frankie GoesTo Holly-
wood... Mikið upphlaup varð
í Aþenu á dögunum er breska
hljómsveitin PIL hætti við
Robben Ford - Talk To Your Daughter
Gulstakkur blúsar
Sjálfsagt eru það ekki margir sem þekkja til gítarleikarans Robben
Ford, enda er Talk To Your Daughther hans fyrsta plata sem einstakling-
ur. Hann er samt langt í frá að vera einhver nýgræðingur i bransanum.
Feril hans er hægt að rekja til 1974 þegar hann á táningsaldri hóf
að leika með Joni Mitchell. Þar heyrði George Harrison í honum og
fékk hann til hðs við sig á Dark Horse albúmið. 1977 stofnar hann svo
ásamt nokkrum félögum Yellowjackets.
í byrjun var hljómsveitin tómstundagaman hjá Ford. Aðalvinna haps
var í stúdíói og var hann mjög eftirsóttur. En hljómsveitin vakti verð-
skuldaða athygli og vinsælar fusion plötur fylgdu í kjölfarið.
Ford yfigaf Yellowjackets 1984 og hefur síðan ferðast víða um heim
spilað inn á plötur með jafnólíkum hstamönnum og Miles Davis og
Michael McDonald svo einhverjir séu nefndir.
Ford hefur sagt það að þrátt fyrir að hafa lengi leikið rokk og fusion
þá sé hans aðaláhugamál hlús. Það verður að taka mark á þessum
orðum því Talk To Your Daughter er blúsplata þótt nokkur hliðarspor
sé að finna. Blandað er saman nýjum og gömlum lögum. Gamhr blús-
standardar eru fyrir hendi, Born Under A Bad Sign og Ain’t Got Not-
hing But The Blues þekkja allir blúsaðdáendur, önnur minna þekkt
lög eru ekki síðri og sérstakur stíll Robben Ford skín í gegn. Sjálfur
hefur hann ekki samið nema tvö lög Getaway og Can’t Let Her Go,
það síðara mun skárra, þótt hvorugt sé nein meistarasmíð.
Það sem kemur mest á óvart þeim sem heyrt hafa í Robben Ford er
hversu góður söngvari hann er. Hann hefur ekki sungið áður inn á
plötu svo ég viti th. Aðeins eitt lag er eingöngu sphað. Hann hefur háa
rödd sem fehur einstaklega vel að gítarleik hans.
Ef taka ætti einhver lög út úr hehdinni þá mætti nefna Revolution,
lagið sem eingöngu er leikið og sýnir vel hversu góður gítarleikari
Ford er, I Got Over It, sem er léttrokkað lag og Born Under a Bad
Sign sem er blús eins og hann gerist bestur. Annars er hehdarútkom-
an sterk. Talk To Your Daughter er plata sem maður vih spha strax
aftur að hlustun lokinni. -HK
tónleika á siðustu stundu.
Ástæðan fyrir þvi að Johnny
Lydon og félagar hættu við
að ganga á svið var sú að
um höfðu dundað sér við að
grýta flöskum í upphitunar-
hljómsveit PIL, The Triffids,
Hrökkluðust Triffidsmenn af
sviðinu við illan leík og við
það óx skrilnum ásmegin og
gerði hann sér litið fyrir og
kveikti i sviðinu. Svo mikið
var bálið að hringja þurfti á
slökkvilið en ekki var það
snarara i snúningum en svo
að sviðið var brunnið til
kaldra kola þegar það loksins
kom. Þá logaði reyndar allt i
slagsmálum meðal áhorfenda
svo ekki veitti af slökkviliðinu
til að kæla mannskapinn.
PIL-menn gáfu þá skýringu á
brotthvarfi sínu af tónleika-
stað að þeir hefðu ákveðið
það fyrir tveimur árum að
leika aldrei framar fyrir
flöskukastara, en þá gerðist
það á tónleikum hljómsveitar-
innar í Vínarborg að John
McGeogh gitarleikari fékk
flösku i andlitið og þurfti að
saurna hvorki meira né minna
en 40 spor i andlit hans eftir
atburðinn... Bless...
-SÞS-
Ýmsir flytjendur - One Moment In Time
Whitney
Houston
hreppir
gullið
Rétt eins og keppendur á
ólympíuleikum koma flytjend-
ur laga á plötunni One Moment
In Time úr ýmsum áttum. Ný-
höar innan um gamalreynd
brýni; soularar, popparar, gam-
all blúsari sem ekki vill láta
nafns síns getið. Einn klassíker
lætur meira aö segja í sér
heyra.
Sá er John Wihiams, reyndar
þekktari fyrir tónlist sína í
kvikmyndum en fyrir aö
stjórna einni þekktustu sinfón-
íuhljómsveit Bandaríkjanna.
Lagi hans Olympic Spirit þykir
mér venjulega ofaukiö á plöt-
unni. Þaö stingur meö öllu í
stúf viö hin níu eöa tíu - eftir
því hvort hlustaö er á skífu eða
disk. - En kannski er lag Will-
iams einmitt tilefni þess að plat-
an var gero. Mér sýnist þaö
hafa verið samiö sérstaklega
fyrir NBC sjónvarpsstööina, þá
sem sá um að sjónvarpa frá
leikunum í Seoul á dögunum.
Líkt og keppendur á OL eiga
flytjendurnir á One Moment In
Time misjafnan leik. Sumir eru
í toppformi. Th dæmis Whitney
Houston sem flytur titillagið.
Aðrir eru langt frá sínu besta.
Eric Clapton (sá er ekki vih láta
nafns síns getið) og Bee Gees
rugla th dæmis saman reytum
sínum í laginu Fight (No Matter
How Long). Útkoman er hálf-
skrítin. Rétt eins og maraþon-
hlaupari hafi smyglaö sér í boð-
hlaupssveitina. Bee Gees eiga
reyndar annaö lag á plötunni,
Shape Of Things To Come.
Bræöurnir barkaþröngu eru
langt frá sínu besta að þessu
sinni. Sama má raunar segja
um Eric Carmen og The Christ-
ians. Þeir síöarnefndu flytja
gamla lummu, Harvest For The
World. Christians eiga vonandi
eftir aö eiga sterkari leik á nýju
plötunni sinni sem þeir eru aö
vinna aö þessa dagana.
Áhugaveröasta tónlistin á
One Moment In Time kemur frá
Whitney Houston sem fyrr var
nefnd og Jermaine Jackson &
Lala sem flytja lagiö Rise To
The Occasion. Þaö lag er reynd-
ar einungis á geisladisknum.
Þá veitti ég athygli Tony Carey
meö nett og melódískt lag sem
heitir Midnight Wind. Þar er á
ferð listamaður sem virðist th
ýmissa hluta líklegur.
í hehdina má segja aö platan
One Moment In Time sé ekki
eins minnisstæð og nýafstaðnir
ólympíuleikar. Það vantar Ben
Johnsonogskandalinn. ÁT
Whitney Houston.
Gildran - Hugarfóstur
Gott gildrurokk
Rokksveitin Gildran kom
þægilega á óvart í fyrra meö
sinni fyrstu plötu, Huldu-
mönnum. Ekta rokkplötur
eru fáheyrðar hér á landi.
Og á dögunum sendi tríóiö
frá sér aöra plötuna, Hugar-
fóstur..
Rökrétt framhald er gam-
all og ofnotaöur frasi. Hann
á þó sérstaklega vel við Hug-
arfóstrið. Þar bregður fyrir
kunnuglegum töktum frá
því í fyrra en jafnframt sýn-
ir Gildran á sér hliðar sem
hún hefur farið dult með til
þessa. Róleg lög (þó með ólg-
andi undirtóni) og jafnvel
dálítið leikið stef, Sættir,
sem kemur svo sannarlega
' á óvart.
Það hlýtur að há tríóum
þegar til lengdar lætur að
vera aðeins þriggja manna
sveitir. Liðsmenn Gildrunn-
ar leika á hefðbundin hljóð-
færij gítar, bassa og tromm-
ur. Á Huldumönnum voru
þau alfarið látin nægja. En
á nýju plötunni eru hljóm-
borð komin til sögunnar. Að
vísu heyrast þau aðeins í
tveimur lögum og er ákaf-
lega sparlega farið með þau
í útsetningum. Næstum, því
feimnislega. Þessar nettu
hljómborðsútsetningar upp-
tökumannsins Sigurðar
Rúnars Jónssonar gefa lög-
unum þó meiri vídd en ella.
Og auka enn frekar á fjöl-
breytni plötunnar.
Hugarfóstur er að flestu
leyti fyrittaks hljómplata.
Raunar hef ég ekki út á neitt
að setja nema að mér finnst
uppbygging nokkurra laga
full keimlík: byrjað á
trommum og síðan bætast
hin hljóðfærin við. Þó má
kannski segja að þessi upp-
bygging eigi sinn þátt í stíl
Gildrunnar, annarrar
tveggja áheyrilegustu rokk-
hljómsveita okkar um þess-
ar mundir. ÁT-