Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1988, Blaðsíða 32

32
LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER
Við þurfum ekki að
biðjast afsökunar
- segir Þorgils Óttar Mathiesen, fyrirliði landsliðsins í handbolta
Þorgils Óttar Mathiesen, fyrirliði
íslenska landliðsins í handbolta,
ætlar að halda áfram að spila með
hðinu, að minnsta kosti fram yfir
B-keppnina sem fram fer í Frakk-
landi í febrúar. Fjórir mánuðir eru
tii stefnu en hann segir að fram-
undan sé ekki jafnmikið álag og
verið hefur í sumar. „Bogdan getur
nýtt sér þjálfun okkar frá í sum-
ar,“ segir Þorgils Óttar.
Ólympíuleikarnir í Seoul eru aö
baki en umræðan er enn hávær.
Miklar vonir voru bundnar við að
íslenska handboltaliðið kæmist í
eitt af sjöttu sætunum en hafnaði
í því áttunda. Menn hafa velt
ástæðunni fyrir sér og sitt sýnist
hverjum. Þorgils Óttar segir að
úrslitin hafi ekki komið sér á óvart.
„Við vorum búnir að reikna með
þessum möguleika líka og ræddum
hann í sumar,“ segir hann. „Við
ákváðum að ef sú staða kæmi upp
að klára verkefniö."
Á meðan dvalið var á ólympíu-
svæðinu ræddu leikmenn liðsins
stöðuna ekki síður en áhorfendur
hér heima. „Andinn var mjög góð-
ur hjá liðinu allan tímann. Eftir
hvern leik ræddum við um sóknar-
leikinn og spáöum í hlutina. Verst
þótti okkur að heyra fréttir aö
heiman um að þjálfarinn væri
dæmdur í miðju móti. Þaö er slæmt
þegar slíkt kemur upp. Við stóðum
allir með okkar þjálfara og það kom
aldrei til að Bogdan yrði ekki með
í síðasta leiknum. Ef hann hefði
ekki verið með þá hefðum við ekki
heldur verið með. Menn standa
með þjálfara sínum út mótið,“ seg-
ir Þorgils Óttar.
„Þótt þjálfarinn beri ábyrgö á lið-
inu er ekki hægt aö sakfella hann
einan. Leikmenn liösins bera einn-
ig ábyrgð. Hins vegar tel ég rangt
að vera með sakfellingar því hér
var ekki um neitt stórslys að ræða
þó takmarkinu hefði ekki verið
náð. Það lengsta sem viö höfum
komist er sjötta sætið og við stefnd-
um aö því aö ná þvi aftur. Auðvitað
er eðlilegt að menn geri sér háar
vonir fyrir stórmót en allt getur
gerst í íþróttum," segir Þorgils Ótt-
ar ennfremur.
Dramatiskt ávarp
Mörgum var hverft við er drama-
tískri athöfn Jóns Hjaltalíns Magn-
ússonar, formanns HSÍ, var út-
varpað. Þar bað hann íslensku
þjóðina afsökunar á því að okkar
menn höfðu tapað fyrir Svíum.
Þorgils Óttar segir að sú afsökun
hafi ekki verið frá leikmönnum
komin. „Okkur fannst við ekki
þurfa að biðjast afsökunar og ég
gerði athugasemd við Jón vegna
þessa. Þetta kom flatt upp á pkkur
því við gerðum okkar besta. Ég hef
aldrei áður lent í jafnerfiðri keppni
og þessari. Við reyndum að ein-
beita okkur að leikunum en vissu-
lega haföi utanaðkomandi umtal
áhrif á liðið.“
Þorgils Óttar segir að íslenska
landsliðið í handbolta sé að mjög
miklu leyti háð stuðningi almenn-
ings og fyrirtækja. „í stað stuðn-
ingsins komum við fram í auglýs-
ingum og reynum að fjármagna
okkur sjálfir. Annað er upp á ten-
ingnum í austantjaldslöndunum
þar sem menn vinna við þetta á
fullum launum frá hinu opinbera.
Þar verður þessi utanaðkomandi
truflun ekki. Við búum í litlu þjóð-
félagi og þegar eitthvað mikið er í
húfi beinist athyglin ósjálfrátt mjög
mikið að leikmönnum og erfitt að
koma í veg fyrir það.“
Þrjú hundruð þúsund
fyrir gullið
Þorgils Óttar segir að það sé al-
rangt að leikmönnunum hafi staðið
til boöa sjö hundruö þúsund krón-
ur ef þeir kæmust á vinningspall.
„Okkur var boöinn ákveðinn bón-
us, hundrað þúsund krónur fyrir
sjötta sætið og síðan stighækkandi
upp í þrjú hundruð þúsund krónur
fyrir gullið. Við fáum ekki krónu
þar sem við lentum í áttunda sæt-
inu. En við fengum greitt fyrir
vinnutap í sumar,“ segir Þorgils
Óttar.
Um miöjan júni hófust alvöru
æfingar fyrir ólympíuleikana og
Þorgils telur að það hafi verið eðli-
legur tími. „Þessar æfingar voru
nauðsynlegar. Undanfarin ár höf-
um við æft mjög stíft og þaö hefur
orðið mikil breyting á handbolta
frá þvi sem áður var.“
Talsverð gagnrýni hefur veriö á
Bogdan vegna þess hversu fáa leik-
menn hann notar. Þorgils Óttar
segir að hann hafi alltaf keyrt á
fáum mönnum. „Árangurinn hefur
skilað sér með þessari aðferð.
Bogdan gerði þetta líka með Vík-
ingsliðið og það skilaöi árangri þá.
Mér finnst rugl að tala um að það
sé rangt núna eftir tíu ára árang-
ursríkt starf hans hér á landi. Þj álf-
arinn velur sitt lið og hlýtur að
nota þá sem hann telur að skili
hlutverkinu best. Það líkar auðvit-
að engum að sitja á bekknum. Ég
hef lent í þeirra aðstöðu og líkaði
ekki. Sjálfsagt hafa allir lent í þeirri
stöðu. Það eru bara sjö leikmenn á
velhnum, fimmtán í allt og sumir
þurftu að sitja eftir heima. Oftast
er skýringin sú að aðrir eru betri,“
segir Þorgils Óttar.
Of margir leikir virka
neikvætt
Leikmenn liðsins hafa að baki
allt upp í tvö hundruð landsleiki
og er leikreyndasta handboltaliðið
í heiminum í dag. „Þegar menn
hafa náð ákveðnum landsleikja-
fjölda getur komið upp sú staða að
of margir leikir á ákveðnu tímabili
hætti að skila sér. Það getur farið
að virka öfugt og menn orðir leiðir.
Við erum smáþjóð, sem er að keppa
við mjög stórar þjóðir, og reynum
allt til að ná þeim. Einn liðurinn í
því er að vera með leikreynt lið og
við höfum grætt á því á undanfórn-
um árum. Leikgleðin kemur þegar
vel gengur. Við fundum strax í
byrjun að við vorum ekki nógu
ánægðir meö leik liðsins. Miklar
æfingar draga einnig úr leikgleð-
inni. Það er ákveðið sjónarmið að
liðið hafi ekki náö toppnum á rétt-
um tíma. Það þarf að draga úr æf-
ingum rétt fyrir keppni tfi að menn
geti slakað á. Hugsanlega var þjálf-
arinn of seinn að slaka á. Síðasti
leikurinn var langbestur en það
var viku of seint.
Hins vegar veröa menn að átta
sig á því að í harðri keppni eins og
þessari fara menn mjög skammt á
leikgleöinni einni saman. Harkan
og líkamleg þjálfun skipta ekki
minna máli. Mér finnst keppnin
hafa verið lærdómsrík. Það er auð-
velt að takast á við hlutina þegar
vel gengur en í mótbyr reynir á
mann. Það er líka lærdómsríkt að
finna þegar illa gengur hversu fljót-
ir sumir eru að snúa baki viö
manni. Þá á ég við gagnrýni á órétt-
mætan og órökstuddan hátt áður
en keppninni var lokið.“
Nýtt blóð eftir B-keppnina
Þorgils Óttar telur að Bogdan eigi
að vera með liðið fram yfir B-
keppnina. „Eg hugsa að það verði
gott að skipta um þjálfara eftir B-
keppnina því Bogdan er búinn að
vera svo lengi með liðið. Það getur
verið nauðsynlegt að fá nýtt blóð.
Sjálfsagt verða líka einhverjir leik-
menn sem hætta eftir þá keppni."
Þorgils Óttar er 26 ára og hefur
spilað með landsliðinu í sjö ár.
Handbolti er hans áhugamál og
hefur verið frá tíu ára aldri. Hann
og Kristján Arason byijuðu um
sama leyti í FH. Mikill uppgangur
var hjá liðinu og það varð íslands-
meistari í þriöja og öðrum flokki
og síðan í meistaraflokki. Þorgils
Óttar var valinn í unglingalands-
hðið 18 ára gamall og stuttu síðar
var hann vahnn í 21 árs liðið sem
keppti í Portúgal og varð í sjötta
sæti í heimsmeistarakeppni. Nítján
ára var Þorgils Óttar vahnn í A-
landsliðið og hefur verið þar síðan.
Hann segist aldrei hafa haft áhuga
á atvinnumennsku í handboltan-
um. „Ég fór í viðskiptafræði í Há-
skólanum og starfa nú við íjár-
málasvið Iðnaðarbankans. Ég hef
áhuga á að einbeita mér að því og
ná árangri í mínu starfi.“
Frami í pólitík
Þorgils Óttar á unnustu, Ingi-
björgu Kaldalóns. Þorgils býr hjá
foreldrum sínum, Sigrúnu og Matt-
híasi Á. Mathiesen í Hafnarfirði.
Faðir Þorgils var á fundi Alþjóða
handknattleikssambandsins vegna
HM og ætlaði að fylgjast með
ólympíuleikunum er hann hvarf
úr ráðherrastóh í annað sinn,
staddur í Seoul. „Það snerti mig að
sjálfsögðu en ég fylgist mjög vel
með stjórnmálum og honum þann-
ig að þetta kom mér ekkert á óvart.
Sú óvissa, sem hafði verið ríkjandi,
boðaði að eitthvað gæti gerst,“ seg-
ir Þorgils Óttar.
Sjálfur hefur hann tekiö þátt í
stjórnmálum. Hann var í framboði
í bæjarstjórnarkosningunum í
Hafnarfirði og segist jafnvel geta
hugsað sér meiri afskipti af pólitík
í framtíðinni. Þorgils Óttar segir
að leikmenn landsliðsins hafi verið
mjög einangraðir frá hinu daglega
lífi. Vinahópur hans er engu að síð-
ur stór fyrir utan landshðsfélag-
ana. Mjög mikill vinskapur er milli
þeirra handboltamanna og þeir
hittast oft utan heíðbundnu æfing-
anna. Þorgils Óttar segir að stund-
Þorgils Óttar Mathiesen, þreyttu
um sé rifist harkalega á þessum
vígstöðvum enda séu strákarnir
skapstórir. „Menn læra auðvitað í
svona hópi að taka tillit hver til
annars. Við skemmtum okkur
mjög vel saman og oftast er rætt
um handbolta,“ segir Þorgils Óttar
og hlær. „Við ræðum líka mjög
mikið um stjórnmál þó umræðan
sé ekki á mjög alvarlegu sviði.“
Þora ekki á skemmtistaði
Eiginkonur landshðsmanna
Menn verða að taka mótlætinu
og gefast ekki upp
Ég er mjög óánægður með framkomu
ákveðinna stjórnarmanna innan HSÍ