Þjóðviljinn - 24.12.1968, Qupperneq 5

Höfundur bókarkaflans, Bbbe
Munck, gengur frá danska fánan-
um á hcesta tindi í grcenlenzku
ísauðninni.
Neðri myndin: „Tœkifœrið gafst
þegar ég leit inn á skrifstofu Eim-
skipafélags íslands í Kaupmanna-
höfn" . . . Myndin er af húsinu
Strandgade 25 í Höfn, þar sem
skrifstofur félagsins voru um ára-
tuga skeið.
geta telkiið þátt í siMveiðihapp-
drættinu áður en haiusteði, og
vatrarmániuðina yrði það gart
út á togveiðar á þorskimiðunium
suðvestur af Rieyikjavíik. Við
slógum samfcomiullaginu föstu
með handabandi, hann átti að
ofla helmings hlutafjárins á Is-
landi, ég átti að útvega hinn
hélminginn í Danmörku. Okkur
fannsit siem saigt að við værum
þegar orðnir reiðarar dansk-ís-
lenzika útgerðarfélagsiins „Dav-
is“. Lotfti heppnaðist þetta. Fyr-
irstaða varð aftur miedri að þvi
er varðar hina dönsku hlið. Þeg-
ar ég kom heim frá Islandi
flerðaðist ég um Danmörku
endilanga frá Skagen tid Gedser
til að seija almenningi hluta-
bréf í Hf. Davis. Enginn hlut-
ur var hærri en 100 kr. Þegar
ég hafði safnað u.þ.b. 100 þús.
krónum af væntanlegum 300
þúsundum, sem aflia átti í Dan-
mörku, boðaði ég tii'l flundar
með bankastjórum og fjársterk-
um aðiljum til að freista þess
að fá það lilutafé er á vanteði.
Ahuiga á fyrirtækinu skorti
ekiki, en þess var krafizt að ég
yrði sjáltur að útvega 50 þús.
kr. til viðbótair. Mér var Ijóst
að það mynidd ekllti taikast og
þessvegna varð óg að tilkyninia
Liofti Bjomasyni að því miiðu.r
yrði hlutuir Danmenkur engiinn
í fyrirtælkiinu. Hann varð sjálf-
ur stórútgerðarmaður ó næsitu
árum.
Nú, ef áínam er rakin flerða-
sagaii, hói'dium við fram
ferðinmi með „Goðafossi“ með
viðkomu í falilegasta firði á Is-
landi, Borganfirði, og enn. fyrir
Vopnafjörð og Langanes, — þar
höfðum við árið áður misst af
varðskipinu Þiór, þegar haust-
stormurinn blés um okkur — til
Norðuriandsins. Við vorum nú
komnir á veiðisvæðið.
Ot við sjóhideildarhring allt
um kring bar reykjarmekfci við
himin. Þarna voru gufluitogarar,
sem sendu frá sér reykjar-
sitróka, spúandi skútur, háværir
•vélbátar og opnar triilur. AHlar
fileytur, sem fllotið gátu og fltuitt
aflta, voru á sjó. Við áittum
nú bara aftir að koma liiflium
hiliuita farmsins í land í Þórsi-
höfn, Raufarhöfn og Húsavfk
áður en ég yrði afskraður úr
skiprúmi og gæti sjóHflur sett
upp sjósitágvélin.
Hinin 16. áigúst hóldum við til
Aflrureyrar, höfuðstaðar Norður-
lands, þai’ sem silldveiðifllloitinn
safnaðisit samian.
Lofltur lót ekki standa á því
að útvega mér skiprúm, hann
þaklkti því sem næst alla sífld-
veiðislkipstjórana. Fyrir valinu
varð togslkipið „Gflaður“, niý-
tízíkuilegt 315 leste fislkiskip,
sem útgerðarfélagið Blöndall í
Reykjavdik átti. Imigvar hér skip-
stjórinn. Ég áitti að vinna á
þilflari og etf til vilil í öðrum
nótabátnum. „Glaður“ hafði
komið tifl hafnar till að blása af
kötlunum, þar sem sflykki hafðd
brotnað í efldstæðunum. Það
gasfli enn liðið einn sðlairhring-
ur eða tveir. Þessvegna gafisfl
tímii til aö fara í land.
Upp af hlíðunuim austenviert
við fjörðinn tók maður strax
eftir andstæðunuim í landsllaig-
inu og hreifct af sýninni sem
fyrir augu bar. Að sönnu vonu
þeitta sveigðir f jalilahrygigir Norð-
úrflands, en sýnin var efcki
draumlaus. Brúnileitar efldfjiállla-
hlíðamar voru filekkófltar og
gróðurvana, en daflurinn grænn
og gróskuflegur. Það var siHtflur
í mjúkum sflrauimi árinnar, það
var silfiur í hafinu spagiilsfléttu,
og dularfuillliir litir gllömpuðu.
Aðallloga fjólublliátt og bllátt,
mjöig leyndardómsfiuillt. Þrátt
fyrir aillfl var hér að finna bæði
hæð og dýpfl. Ekfld sá sátar-
tvistrandi kraftur sem bundinn
er landinu hondan við haflísinn,
en allllt að einu sérstæð' flýsing,
einstæð hughrif.
Hinn 19. ágúst voruim við loks
tilibúnir. Fregniir höfðu bor-
izt uim að sfldin væri nú kom-
in uppundir land skammt frá
Önundarfirði. Það vissi emiginn,
hvaðan þessi vitoeskja hafði
boirizt, en menn voru alltaf
reiðubúnir að fyligja góöum
söguisögnum.. Við vnrum snar-
ir i snúninigum og héfldum til
Hlateyjar. Jaifnvel þótt tilvilj-
uin og heppni setji hvað mestan
svip á síldarævintýrið mikfla,
bar gangur lífsins um borð afllt
að einu taflsven-ð ainkenni hins
athuigulla búanda. Sikipverjum
fýlgdi hávaði og læfli, þegar
JÓLABLAÐ — 5
fi