Þjóðviljinn - 24.12.1968, Blaðsíða 42

purarauöna blóima, og var hvert
þeirra svo fagurt sem { gim-
stein sæi, en öll til samans báru
þau af sér slíkan ljóma, að
garðurinn sýndist sjálflýSandi,
einnig þegar ekki var bjart
yfir. Hvert sem litið var blöstu
við jurtir og grös, sem að vísu
jöfnuðust ekki við þetta að feg-
urð, en báru þess engu að síð-
ur vott, að um þær var hugs-
að og að þeim hlúð af mestu
nærgætni. Sumar voru í ker-
um, vel skreyttum gömlum
myndum, aðrar í einföldum
jurtapottum, sumar skriðu eins
og slöngur, „aðrar klifruðu, og
héldu sér í hvað sem fyrir var.
Ein jurtin hafði undizt utan um
styttu af Vertumnusi, og var
hún hulin til hálfs i þessum
skrúða, en svo vel fór á þessu,
að listamanni hefði getað verið
það góð fyrirmynd.
Þar sem nú Giovanni stend-
ur við gluggann og er að virða
þetta fyrir sér, heyrir hann
þrusk 1 garðinum innan úr
laufþykkni, og sér þá að þar er
maður að verki. Nú kemur sá
maður £ ljós, og sást þá við
fyrstu sýn, að þetta mundi
ekki neinn venjulegur garð-
yrkjumaður vera, svo magur og
veiklulegur, sem hann var, auk
þess sem hann var Mæddur
svörtum fötum líkt og lærdóms-
maður. Hann var farinn að
reskjast, hárið tekið að grána,
skeggið þunnt og grátt, en and-
litssvipurinn markaður hárri
mennt og hyggjuviti, einnig bar
hann það með sér að lundin
hefði aldrei verið tiltakanlega
hlý.
Alúð hans við verk sitt var
auðsén, og kunnáitan leyndi
sér ekki, og það var því líkast
sem hann væri að virða fyrir
sér innsta eðli jurtanna, gera
athuganir á vaxtargetu þeirra
og eðli, finna hvemig á því
gæti staðið að eitt laufið hafði
þessa lögun en annað aðra, og
hvað því gæti valdið að eitt
hafði þennan lit og ilm en ann-
að annan. En þó að hann aði-
gætti gróðurinn af þvílíkri alúð
og snilld, varð ekki séð að hann
bæri til jurtanna nokkum vott
vinsemdar. öðru nær, enda
forðaðist hann að snerta nokkra
þeirra, og einnig að anda að sér
ilminum frá þeim, og undr-
aðist Giovanni þetta stórum, en
látæði mannsins var því líkast
sem væri hann staddur í bráð-
asta háska innan um eitraða
höggorma, eða illa anda, sem
mundu vinna honum ógnarlegt
tjón ef hann gætti sín ekki vel
við hvert fótmál. Unga mann-
inum, sem á betta horfði, bótti
mikilli furðu gegna að svo
snjall og baulvanur gariiyrkju-
maður skyldi hafa slíkan ótta
af jurtum sínum. sem hann
grannskoðaði af slíkri natmi,
Og hlaut að vera gagnkunnug-
ur. Enda er varla til neitt verk
öllu ósaknæmara en earðvrkia,
og hefur hún verið ótöldum
kynslóðum til gagns og gleði.
Hvo"skonar garður gat betta
verið. unaðslegur sem paradís,
gat verið að bar leyndist slang-
an og að hann væri Adam
garðsins?
Þessi tortrygieini garðyrkju-
maður, sem nú var að tína burt
visnuð blöð og grisia g-æinar,
hafði á höndum sér bykka
glófa sér til vamar. Ekiki voru
þeir hinar einu verjur, sem
hann hafði. Því begar hann
kom þangað í garðinum, sem
jurtin fagra óx í marmavaker-
inu í brunninum miðjum, setti
hann einhverskonar grimu fyr-
ir vit sín, eins og hann áliti að
þessi Ijómandi fegurð geymdi
skaðvænt eitur, en samt var
sem hann þvrði ekki að nálgast
þennan voða, heldur hörfaði
hann, tók af sé" prímuna og
hrópaði hátt, en bó með veiklu-
legri rödd sjúks manns:
„Beatrice! Beatrice!“
„Hér er ég, faðir minn. Hvað
viltu mér?“ var kallað með
unglegri, hljómskærri rödd úr
glugga í húsinu á móti — svo
föguir var þessi rödd eins og
sólarlag suðrænna landa, og
hún minnti Giovanni á fagur-
og dimmrauða liti, Og sætan,
höfgan ilm.
„Ertu úti í garði?“
„Já, Beatrice,“ svaraði gaið-
EIGINKONUR
UNNUSTUR
Gefið eiginmanninum eða unnustanum
REMINGTON RAKVÉL
HVAR SEM ER - HVENÆR SEM ER
Remington rakvélar eru það þekktar að ekki þarf að leggja áherzlu á
gæðin. Við viljum aftur á móti leggja áherzlu á fjölbreytni í gerð
þessara rakvéla. Rakvélin sem við sýnum hér er tengd við rafhlöðu
og getur eigandi hennar rakað sig hvar sem er og hvenær sem er án
þess að hafa áhyggjur út af því hvort rafmagn sé á staðnum eða ekki.
Vélin rakar jafn vel og vélar, sem tengdar eru við rafmagn — þ.e.a.s.
óaðfinnanlega.
Þetta er falleg, nytsöm gjöf — gjöf sem sérhver karlmaður kann að
meta.
PENNA VIÐGERÐIN
Ingólfsstræti 2 — Sími 13271
42 - JÓLABLAÐ