Þjóðviljinn - 24.12.1968, Page 62

sem andstæður anda og líkama
væru þarna lifandi komnar, milli
líkama sem nú var stirðnaður og
brátt mundi verða færður í ná-
hjúp, og bókarinnar, sem nú hafði
skilizt frá honum, átti eftir að
lifa sínu lífi, áþreifanleg, sýnileg,
sál íklædd pappír, — að líkindum
ódauðleg ....
„Hann var búinn að lofa að
gefa mér eintak . .", heyrði ég
sagt með grátraust rétt fyrir aftan
mig.
Ég sneri mér við og sá þá fyrst
glytta í augu bak við gullspanga-
gleraugu, lítil augu, hvöss og
snuðrandi, og ég þekkti þau svo
sem, þið þekkið þau allir, þessir
sem eruð að skrifa bækur, því
þetta var sumsé bókasafnarinn,
hann var þarna lifandi komínn,
svo sem ætíð og ævinlega þegar
hann hefur veður af nýútkominni
bók, þá er hann kominn að dyr-
unum að berja þessi tvö vesældar-
legu, álímandi högg, sem líkjast
honum svo einkennilega. Svo
kemur hann inn, sætbrosandi,
flaðrandi, boginn í baki, kallar
þig „elskulegan meistara sinn", og
er ekki til að aka út úr dyrunum
fyrr en hann er búinn að herja
út bókina, síðustu bókina, aldrei
nema hina síðustu. Hann segist
eiga allar hinar, allar með tölu,
sig vanti enga nema þessa.
Hvernig ætti að fara að því að
komast undan? Hann kann lagið
á að koma á réttum tíma, einmitt
þegar gleðin yfir komu bókar-
innar er ekkert farin að fjara út,
þegar höfundurinn er að úthluta
gjafabókum handa vinum sínum.
Æ, þessi skrattans litli maður, sem
kemst í gegn um allt, lokaðar dyr,
já harðlæstar, sem engin högg
heyrast í gegn um, engin bjalla
glymur, og engin veður fá hindr-
að hann, ekki æsistormar, helli-
rigning, og engar fjarlægðir.
Snemma morguns er hann kom-
inn út í rue de la Pompe, og far-
inn að klóra á dyrnar hjá du
Passy, þessum patríark. Svo þegar
komið er kvöld, birtist kauði hjá
Marly með nýja leikritið hans
Sardous undir hendinni. Og svona
Iammar hann sig um allar trissur,
síhlaupandi við fót, alltaf á fart-
inni, síúðrandi án þess að gera
ærlegt handtak, og fyllir bóka-
skápana sína án þess að borga
nokkra bók.
Fyrr má nú vera ákefð að ná
62 ~ JÓLABLAÐ
í bækur, að skirrast ekki við að
vaða beint að dánarbeði manns,
sem er nýskilinn við.
„Hana, takið þér þá eintakið
yðar", sagði ég vondur.
Hann tók það ekki, hann
gleypti það. Og svo var það horfið
niður í vasa hans. Þá hélt ég að
hann færi, en það var ekki því að
heilsa. Hann stóð þarna hreyfing-
arlaus, þagði, hallaði undir flatt,
þurrkaði af gleraugunum sínum,
og það var mikil viðkvæmni í
svipnum. Eftir hverju var hann
að bíða? Hvað dvaldi hann?
Skyldi hann skammast sín svolít-
ið, ekki kunna við að fara undir
eins og hann var búinn að ná í
bókina, að láta sjást að hann hefði
ekki komið til annars?
Nei, ekki aldeilis!
Á borðinu, þar sem bókabögg-
ullinn lá, og umbúðirnar teknar
utan af að hálfu, sást í nokkur
séreintök, með bókahnútum og
rósaskrúði, óskorið utan af, og þó
að maðurinn sýndist hugsi, jafn-
vel viðutan, þá duldist mér ekki
að við þetta var allur hugurinn,
... Það var þá þetta, sem hann
var að gefa hornauga, skrattinn
sá arni!
Mikil er forvitnin og óbug-
andi. Sjálfur var ég alveg annars
hugar af því sem búið var að
koma fyrir, en samt gat ég ekki
dulizt þess þó að tárin stæðu í
augunum á mér, hve fáránlegt
þetta gat verið, fyrr mátti nú vera.
Og svo fer hann að nálgast bunk-
ann, smáum skrefum, svo varla
sást að hann hreyfðist, hann
komst nú samt að borðinu. Og
það var eins og höndin kæmi ó-
vart við bunkann, við eina af
þessum bókum, svo nær hann í
hana, opnar hana, blaðar í henni.
Þá birtir nú heldur en ekki yfir
augunum, og hann roðnar í kinn-
um. Dásemd bóka, bókagaldurinn,
spilar í honum. Að endingu getur
hann ekki orða bundizt um leið
og hann þrífur aðra: „Þessa á
Sainte-Beuve að fá", segir hann
þá í hálfum hljóðum.
Og í þeim hugaræsingi og
hræðsluónotum, sem honum varð
varla láð, og ef til vill í því skyni
að fullvissa mig um það að þetta
væri nú sá eini rétti með þessu
nafni, bætti hann við með ólýsan-
lega hátíðlegri alvöru:
„Sem er félagi í akademíunni!
.. ..Síðan önglaðist hann út.
_ LEYLAND umboðiS y*v
bIb almenna yerzlunarfélagið? Sl
, Corporttlon
SIMI 10199
SKIPHOLT 15
LANGFERDABÍLAR Í0yl(fflCl STRÆTISVAGNAR
LEYLAND er í sér gæðaflokki sferkbyggðra farartækja
Allt það fullkomnasta í einum bil er i LEYLAND
Enda LEYAND heimsins stærsta þróunarfyrirtæki og
útflytjendur slíkra farartækja
í Stokkhólmi
STOKKHÓLMUR - KAUPMANNAHÖFN - KÓPAVOGUR
velja það bezta, LEYLAND-vagna í hægri umferðina.
Blóm
við öll tækifaeri
fást í
Blóm og Húsgögn
Laugavegi 100 — Sími 12517.
Uaritítarkai-tir
I l\l l\l I
SJ T I
BÍLSKÚRS
HLRÐIR
J)hhí- & tltikurlir * □.
RÁNARGÖTU 12, SÍMI 19669
VILHJALMSSDN