Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1916, Blaðsíða 75

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands.
81
5. Það er mjög áríðandi, þar sem snjór liggur mikill
á girðingu að vetrinum og hætt er við að hún slitni af
hans völdum, að leggja hana niður að haustinu, þegar
mestu brúkun hennar er afstaðin. F*etta er ekki mikil
fyrirhöfn og margborgar sig hjá því, að fá hana slitna
að vorinu. Eitt eða tvö slit geta leitt af sér fleiri. Áríð-
andi er að menn gjöri við bilun girðinganna strax og
vart verður við þær. Það er kostnaðarminst og affara-
sælast.
6. Mest hefi eg fundið til þess, hvað umbúnaði hliða
hefir verið og er ábótavant, en það atriði er mikilvægt
að hliðin og hliðaumbúnaðurinn sé svo traustur Og
þægilegur til umgöngu, að eigi verði girðingin gagnslítil
fyrir þá sök. Víða eru hliðin svo úr garði gjörð, að ekki
er fært um þau nema fullhraustum mönnum, því oft er
aðeins stórtré í þeim í grindarstað, bundin með ónýtum
spottum, eða þá grindargarmar einn eða fleiri, án hjara,
stundum líka bæði hjarir og læsing er úr spottum. Vill
þá mörgum vegfaranda renna í skap, er hann er að losa
þetta til þess að komast ferða sinna, og kemur þá fyrir,
að menn ganga frá hliðunum opnum í hefndarskyni við
þann, sem hliðið á. Hneykslanlegast er þó, að ekki skuli
öll hlið á alfaravegi vera svo haganlega útbúin, að opna
og læsa megi af hverjum sem er hiklaust og án þess
tnönnum þurfi að renna í skap eða syndga stórkostlega
annaðhvort í orði eða verki. Á sýslu- og þjóðvegum
ætti hið opinbera að sjá um, að eigi væru sett hlið
öðruvísi en með þeim útbúnaði, að menn gætu helzt
opnað þau og læst þeim af hestbaki og einnig að þau
væru fær börnum og gamalmennum. Þar að auki þurfa
hliðin að vera svo breið og há, að heylestir og hey-
vagnar geti hæglega gengið um þau.
Einhversstaðar munu vera lög eða fyrirmæli um það,
hvernig hlið skuli vera á alfaravegum, en það virðist
6