Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands


Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1952, Blaðsíða 76

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1952, Blaðsíða 76
76 arvinunum eru fréttnæmar. Ekkert er sem þetta til þess fall- ið að vekja menn til varnar og mikilla dáða. En þessir óvinir, — þótt þeim skuli hér engin b(it mælt, — moka ekki gróðurmoldinni burt af landinu. Þeir herja ein- mitt til þess að leggja undir sig land og lífsmöguleika, en ekki gróðurlausa grjótauðn og skafið berg. En náttúrueyði- leggingin vinnur að því að skola og feykja gróðurmoldinni og þar með lífsmöguleikunum burt af landinu og skilja eftir skafið berg. Þessi algerasta eyðilegging allrar eyðileggingar er svo lúmsk, yfirlætislaus og hægfara, að eftir henni er lítið eða alls ekkert tekið á hverri líðandi stund, en hún er sí og æ að verki, og ann sér aldrei hvíldar dag og nótt, ár og öld, og um aldir. Og afköst liennar getið þið séð í ásjónu lands vors. Enn hefur náttúrueyðingin ekki vakið syni og dætur lands vors til varnar. Andstiiðulaust hefur hún fengið að vinna verk sitt í ellefu aldir, án þess að heitið geti, að nokkur hafi hreyft liönd eða fót til varnar gegn henni. Landar góðir! Er nú ekki fullsofið? Er nú ekki mál að hefj- ast handa gegn þessum háskalegasta óvini allra óvina, sem sí og æ vinnur látlaust og þrotlaust að því að afmá allt líf og alla lífsmöguleika lands vors og ganga frá því sem gróður- lausri grjótauðn og ímynd dauðans? Einn og einn megnar hver okkar harla lítið gegn þessu ofurvaldi eyðileggingarinnar; en styrktir böndum samtak- anna erum vér þó afl. Styrkustu samtök frjálsra manna eru bönd hersins. Eitt sinn var sjálft þjóðfélag vort her alfrjálsra manna. Þá vann þjóð vor þau andlegu afrek, sem vér höfum lifað á um aldir og veita oss enn rétt til að vera til sem þjóð. Vilji þjóð vor ekki fljóta sofandi að feigðarósi tortímingarinnar, þá er hið bezta ekki of gott til baráttunnar gegn óvininum, og hin styrkustu og helgustu bönd ekki of sterk. Vér skulum skipu- leggja baráttuna sem her og herferð gegn eyðileggingunni. Það mun vel gefast.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.