Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Blaðsíða 21

viku til annarrar. Þar kom margt til. Við vorum ekki orðnir
vanir verkunum og unnum þau ekki alveg eins í hvert
skipti. Vatnsbaðið olli líka vandræðum og bilaði eftir þrjár
vikur og tók nokkurn tíma að fá það í lag. Þess í stað not-
uðum við stóran ofn, en illa gekk að halda jöfnum hita og
erfitt var að meðhöndla meltiglösin sitt í hverju lagi. Þá
var í byrjun ekki til nógu gott hey handa sauðunum.
í fyrstu bættum við ekki ammoníum súlfati við vökvann,
en þegar vatnsbaðið var aftur komið í gagnið, byrjuðum
við á því, og minnkaði þá mjög frávik niðurstaðna. Áður
voru aðeins 25% af niðurstöðum viðmiðunarsýnanna innan
1% viks frá meðaltali, en síðan byrjað var að bæta ammoní-
um súlfati í vambarvökvann hafa 80% af sömu sýnum verið
innan 1% markanna. Sumpart er þetta sjálfsagt að þakka
vatnsbaðinu, en okkur þótti ráðlegt að halda áfram notkun
ammoníum súlfats. Nú þarfnast mjög fáar niðurstöður
þeirra leiðréttinga, sem áður voru algengar.
E. Rannsóknir til einföldunar á aðferðinni.
1. Stilling á pH eftir 24 stunda gerjun sleppt.
Vitað er, að melting í vömb gengur bezt við pH 6,88.
„Gervimunnvatnið, það er lausnin, sem blönduð var vamb-
arvökvanum í byrjun, heldur pH milli 6,7 og 6,9, meðan á
48 stunda meltingu stendur. Það virðist því vera óþarft að
stilla pH eftir 24 stunda gerjun.
Alexander rannsakaði áhrif þess að sleppa þessu og fann
lítils háttar lækkun á meltanleika, sem einnig fór eftir sýn-
inu og var breytilegur frá einni tilraun til annarrar.
Á R.N. gerðum við eina tilraun til að athuga áhrif þess
að sleppa pH stillingu eftir 24 stundir og fundum óveruleg-
an mun á 10 tvísýnum, sem meðhöndluð voru á eftirfarandi
hátt eftir 24 stunda meltingu.
i) pH var stillt í 6,9 með natríumkarbónat lausn.
ii) pH var mælt, en ekki stillt.
iii) pH var hvorki mælt né stillt.
23