Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Blaðsíða 2

Jónas ólst upp við algeng sveitastörf eins og þau voru um
næst liðin aldamót. Lærir að smíða og vinnur að þeirri iðn
um stundarsakir, en vendir allt í einu sínu kvæði í kross
og fer til Danmerkur nemur þar mjólkurfræði og kemur til
Islands aftur fullur atorku að takast á við það starf, er for-
lög höfðu honum búið að vinna, en það var uppbygging
Mjólkursamlagsins á Akureyri, og forstaða þeirrar stofnun-
ar allt frá upphafi og þar til hann vegna aldurs varð að
láta af störfum. Mjólkursamlagið á Akureyri var einskonar
fósturbarn Jónasar, barn sem úr frumbernsku var, með
föðurlegri mildi, agað og tyft, þannig að nú á fullorðins ár-
um er þetta samlag með styrkustu stoðum undir búskap
Eyfirskra bænda.
En Jónas gerði sér grein fyrir því að ekki var nægilegt að
byggja mjólkursamlag og ætla því vöxt og viðgang ef engin
kæmi í það mjólkin og því beitti hann sér fyrir því að stofna
félagssamtök bænda í Eyjafirði um naugtriparækt, og
stjórnaði þeim samtökum með dugnaði og ráðsnilld jafn-
lengi og samlaginu.
Ýmis önnur félags- og menningarmál lét Jónas sig miklu
varða og var þar í öllu heill í starfi. Allra þessara starfa er
að nokkru getið í ágætum minningagreinum er um Jónas
hafa birst utan eitt sem naumast hefur verið nefnt, en er
af eðlilegum ástæðum tilefni að þessu pári; en það voru af-
skipti Jónasar af Ræktunarfélagi Norðurlands. I stjóm þessa
félags var Jónas í 21 ár, var fyrst kosinn 1952 og lengst af
ritari félagsins og prýðir hans settlega og netta rithönd
fundargerðabækur félagsins frá þessum tíma. Síðasta árið
sem Jónas var í stjórn var hann formaður félagsins.
Er ég hóf störf hjá Ræktunarfélaginu á haustdögum 1964,
þekkti ég Jónas Kristjánsson ekki nema af afspurn. En ég
fann fljótlega þegar ég tók að bjástra við að koma á lagg-
irnar rannsóknarstofu, nýkominn frá námi og reynslulítill
við öll framkvæmdastörf, hvílík stoð og stytta Jónas var.
Og þannig var það þessi ár sem Jónas hafði afskipti af
málefnum Ræktunarfélagsins og rannsóknarstofunnar,
hann var sífellt boðinn og búinn til að ræða um hvað betur
4