Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Qupperneq 101

þrifa. En snjall tæknimaður á auglýsingasviði — eykur hann
ekki framleiðslu, bætir hag fyrirtækja, — eykur þjóðartekj-
ur? E.t.v. er það þó ekki alveg sama hvort hann eykur sölu
á kavíar frá Akranesi t.d. í Danmörku, eða sölu á einhverri
sígarettu- eða vindlategund á Austurlandi, svo að dæmi sé
slegið upp af handahófi.
Ein elsta setning sögunnar er svarið við spurningu Drott-
ins, sem spurði: „Hvar er Abel?“ Og Kain svaraði: „Hvað
kemur mér það við. Á ég að gæta bróður míns?“ — En nú
spyrjið þið: „Hvers vegna að rifja þetta upp?“ Jú, mér
kemur þetta svo oft í hug er ég hugleiði lífsgæðaþjóðfélagið,
tækniþjóðfélagið, t.d. auglýsingatæknina. Þá er hún full-
komnust og nær lengst, t.d. í sölumálum, er hún getur feng-
ið flesta til að kaupa, og sem mest. En ekki er œtið — ekki
ætíð mikil hamingja, sem af því leiðir að gfna við agninu.
Hitt er víst að hið venjulega, svar auglýsingatækninnar yrði
í spurnarformi: „Á ég að gæta bróður míns?“
Ég bið velvirðingar á hversu masgjarnt mér verður um
ýmsar hliðar velferðarþjóðfélagsins. Ýmsum ykkar mun
virðast einsýnna um stefnuna, en um þurfi að ræða, þá, sem
fyrri hluta þessarar aldar var frá fátækt til bjargálna — og
gat auðvitað ekki önnur verið — og nú um skeið hraðfara
sókn til velferðarríkis, háþróaðs tækniþjóðfélags. En ég tel
að vel þurfi að gæta að leiðarmerkjum og skerjum og gefa
sérstakar gætur að hættum velferðarþjóðfélagsins sem aðrar
þjóðir eru svo mjög farnar að verða varar við. Og því frem-
ur, sem við — að mínu mati — stöndum stórum betur að
vígi að steyta ekki á sömu skerjum, ef við kunnum rétt á að
halda, stórt land fámennrar þjóðar, sem býður náttúrubarn-
inu — en það erum við í raun og veru flest — ósambœrilega
miklu betri skilyrði til að glæða hið mennska í vitund hvers
einasta íslendings. Opna Íslendingseðlið, sem er í órjúfandi
tengslum við landið sem við byggjum, landið sem okkur
ól. Drepa ekki frumhvötina f okkur, sem er í ætt við laxinn,
er leitar að upphafsósi og sauðinn sem gengur þar í högum,
sem lamb gekk. Til þess megum við m.a. ekki ganga of
langt í kröfum um skólagöngu, einmitt á því aldursskeiði,
105