Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Qupperneq 62

Hlöður.
Talið er að til þess að geta átt gott hey þurfi bóndinn að
hafa hlöður fyrir vetrarforða sinn. Ekki skal þetta í efa
dregið, þótt vitað sé að fyrr meir áttu snjallir bændur góð
hey undir torfi í tóft, en lenska seinni ára að hafa striga og
jafnvel plastdúk á útiheyjum gera þessi hey ódrjúg auk þess
sem verklægni við að bera upp hey er víða ábótavant. Drepa
vill í útifúlgur og verða af því stórskemmdir. En hvernig
er ástatt með hlöður yfir heyfeng Norðlendinga? Samkvæmt
athugunum okkar eru um 40% bænda nú með allstórar
hlöður þ. e. 1000 hesta eða stærri. Flestar eru þessar hlöður
nýlega byggðar og yfirleitt vel gerð hús og aðstaða til að
gefa úr þeim alla jafna góð þó enn þekkist í nýlega byggð-
um hlöðum stórum, að þær eru niðurgrafnar og erfitt að
gefa úr þeim. Helmingur þeirra bænda (50%), er hlöður
voru skoðaðar hjá, voru með litlar og oftast nokkuð gaml-
ar hlöður, mjög algengt að þær taki í kringum 500 hesta,
gjarna voru tvær og jafnvel fleiri kytrur á hverjum bæ. Ekki
var dæmalaust að finna allt upp í fjórar smáhlöður á bæ,
stundum með allmiklu millibili. Gefur auga leið hve óhag-
kvæmt er að koma við súgþurrkun fyrir allan heyskapinn
á slíkum stöðum. Þannig er aðstaðan of oft slæm til að koma
við tækni eða vinna sæmilega við heygjöf í þessum hlöð-
um; þær niðurgrafnar og á annan hátt ýmsan illa fyrir
komið. Þá eru einnig of margar heygeymslur ekki nógu vel
byggðar, raki kemst inn um veggi og gólf og fleira mætti
til tína. Aðalókostur þessara hlaða er þó sá að þær eru of
litlar fyrir þann heyskap og bústofn sem á þessum býlum
er. Hjá u. þ. b. 10% bænda voru hlöður smáborulegar með
afbrigðum eða jafnvel öngvar. Lá þó sums staðar fyrir að
hér yrði ráðin bót á mjög á næstunni.
Súgþurrkunarkerfi.
í þeim stærri og nýrri af ofannefndum hlöðum eru
nær undantekningarlaust súgþurrkunarkerfi, þ. e. stokkar
66