Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1987, Qupperneq 20

JÓHANNES SIGVALDASON:
ENN UM SLÁTTUTÍMA
OG HEYSKAP
INNGANGUR
Heyöflun á íslandi er fyrst og fremst til þess gerð að fá fóður
handa eigin búfé. Hver bóndi gengur að heyskap handa sín-
um skepnum. Leiðbeiningar um heyskap og heyverkun eru
því fyrir alla bændur landsins með svokallaðan hefðbundinn
búskap. Þetta er bæði kostur og galli. Það er kostur að grein
sem er skrifuð eða tilraun gerð um þetta efni höfðar til
margra. Hins vegar þar sem ekki er um neina sérhæfingu að
ræða, verður árangur misjafn og ekki eru allir útvaldir. A
undanförnum árum hefur verið skrifað af og til um þennan
þátt í búskap bæði af undirrituðum og öðrum. Því verr eru þó
hey enn ekki nógu góð en þó sérstaklega er óöryggið í hirðingu
mikið. Niðurstöður Ræktunarfélags Norðurlands sýna — sjá
töflu 1 — að hey eru vond í alltof mörgum árum og gæði hafa
farið sérstaklega úr skorðum ef eitthvað hallar á í veðurfari til
dæmis 1979 og 1985. Sömu sögu er að segja úr öðrum hlutum
landsins. Til þess að framleiðni og nýting mjólkurkúa okkar
verði eins og best verður á kosið má heyfóður þeirra ekki vera
lakara en af því þurfi 1,7 kg/FE. Sömu kröfur þarf að gera til
heys handa sauðfé á sauðburði. Ef athugaður er búfjárfjöldi
okkar sem svona gott fóður þarf virðist að minsta kosti þriðj-
ungur heyfóðurs verði að vera af þessum gæðum eða betra.
Geldneyti, sauðfé á viðhaldi og hross þurfa ekki endilega hey
22