Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1987, Qupperneq 30

að kalka 60% af túnunum sem skoðuð voru. Meðalaldur tún-
anna var 15 ár í Troms og voru 30% túnanna eldri en 10 ára en
í Finnmörku var meðalaldur túnanna 8 ár og voru 11% þeirra
eldri en 10 ára.
Við nýræktun er bæði stunduð vor- og haustsáning, og í
rúmum helmingi túnanna var notað skjósæði, oftast hafrar
eða bygg til grænfóðurs.
Kalskemmdir voru mestar á flötum túnum og helst á mýra-
eða móajarðvegi. Aðrar skemmdir á túnum voru af völdum
þungra véla og traðki beitarpenings. Oftast voru túnin slegin í
vothey og beitt að haustinu. Þurrhey var einungis verkað á
10% túnanna. Gróðurfar túnanna var þannig:
Troms Finnmörk
Vallarfoxgras 37% 38%
Vallarveifgras 26% 49%
Hálíngresi 10% 0%
Skriðsóley 7% 1%
Snarrót 3% 4%
Túnsúra 3% 1%
Túnfífil! 2% 1%
Njóli 1% 0%
Maríustakkur 1% 0%
Haugarfi 1% 0%
Háliðagras 1% 0%
Varpasveifgras 1% 0%
Vallarfoxgrasið var mest í yngri túnunum en vallarsveif-
grasið og hálíngresið í þeim eldri. Vorbeit og einnig tveir
slættir hafa aukið hlutdeild vallarsveifgrass á kostnað annarra
tegunda. Hálíngresi, snarrót og túnsúra voru algengari þar
sem sýrustig jaðvegs var lágt. Vallarfoxgrasið var hins vegar
fágætara þar, en sýrustig jarðvegs hafði lítil áhrif á hlutdeild
vallarsveifgrass.
Meðaluppskera túnanna var um 4330 Fe/ha í Troms en
3890 Fe/ha í Finnmörku. Tún með ríkjandi vallarfoxgrasi
(yfir 60%) gáfu 4510 Fe/ha en tún þar sem vallarsveifgras ríkti
gáfu 3740 Fe/ha. Meðaluppskeran var um 700 Fe/ha hærri á
32