Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1987, Qupperneq 85

áður, en beinar leiðbeiningar eru viðaminni. Enn eru það hey-
og jarðvegsefnagreiningar sem eru kjölfestan, en láta mun
nærri að efnagreiningar á loðdýra- og fiskafóðri taki brátt
sama tíma þegar á heildina er litið. Þessi þróun er í samræmi
við þær breytingar sem eru að verða í búskap á Norðurlandi.
Tekjustofnar félagsins hafa einkum verið þrír, þ.e. frá
ríkissjóði í launahluta ráðunauta, framlag frá búnaðarsam-
böndum og loks greiðsla fyrir veitta þjónustu. Fyrir nokkrum
árum voru þessir tekjuliðir svipaðir, en nú er framlag ríkisins
aðeins 15% og þjónustutekjur um 60%. Ég tel eðlilegt að
rannsóknastofan þróist yfir í sjálfstæða stofnun sem veiti al-
hliða þjónustu og standi að mestu leyti undir sér sjálf. Til þess
að svo megi verða þarf hún að veita víðtækari efnagreininga-
þjónustu og ráða mann með alhliða efnafræðiþekkingu og
síðan smám saman að bæta tækjakostinn.
Ástæðan til þess að framlag ríkisins hefur hlutfallslega
minnkað er að ekki hefur verið fullmannað í ráðunautastöð-
urnar tvær sem félagið hefur. Þessi mál hafa verið í athugun á
árinu og er reyndar lausn í sjónmáli, enda samþykkti síðasti
aðalfundur ályktun þess efnis að stöðurnar yrðu nýttar. Eg
horfi líka fram til þess að hægt verði í framtíðinni að draga úr
beinum fjárframlögum búnaðarsambandanna til Ræktunar-
félagsins en þau eiga mörg hver í nokkrum rekstrarerfiðleik-
um.
Að lokum er rétt að geta þess að Búnaðarsamband Eyja-
fjarðar hefur ráðið til sín mann sem mun sinna þar bók-
haldsstörfum. Er gert ráð fyrir að þessi sami maður muni taka
að sér megnið af því fjárhagssýsli sem framkvæmdastjóri
Ræktunarfélagsins hefur þurft að sinna. Má t.d. nefna alla
innheimtu sem hefur orðið æ tímafrekari með vaxandi þjón-
ustustarfsemi. Vænti ég þess að ég geti þá farið að sinna betur
málefnum sem ég tel mig hæfari að kljást við og eru land-
búnaðinum vonandi gagnlegri.
87