Frjáls verslun - 01.05.1997, Blaðsíða 34

VEITINGAREKSTUR
vandaðan stað að ræða með mat frá
Kóreu.
„Við höfum verið að byggja upp
reksturinn hér. Samkeppnin hefur
verið grífurlega hörð við annan veit-
ingarekstur því að það eru svo margir
veitingastaðir. Okkar sérsvið er kór-
eanskur matur og við pössum að gæð-
in séu alltaf númer eitt,” segir Kim.
ÞOLA MEIRA KRYDD
Aðstæður hafa að sjálfsögðu breyst
mikið síðustu 15 árin frá því fyrstu
□ etta er bara áhugamál hjá mér.
Þetta byijaði þegar ég var í
Sviss 1972. Þá var ég að vinna
mikið í veitingahúsum og hjálpa vin-
um mínum. Þá fékk ég áhuga á veit-
ingarekstri,” segir Gilbert Yok Peck
Khoo, eigandi kínverska veitingastað-
arins Sjanghæ við Laugaveg. Gilbert
hefur mörg járn í eldinum. Hann rek-
ur austurlensku
matvöruverslun-
ina Kryddkofann
auk þess sem
hann mun fljót-
lega opna sinn
þriðja matsölu-
stað, Bamboo, í
Mjóddinni í
Reykjavík. Þar
verður um skyndi-
bitastað með aust-
urlenskan mat að
ræða.
Gilbert er
fæddur og uppal-
inn í Malasíu en
foreldrar hans
eru frá Suður-
Kína. Hann kom í
fyrsta skipti til Is-
lands sem ferðamaður árið 1974,
dvaldist hér í nokkra mánuði og fór
svo til Englands í verkfræðinám en
kláraði það ekki. Hann hafði hitt ís-
lenska konu, eignaðist með henni son
staðirnir voru settir á laggirnar. Kim
segir að Islendingar þoli nú meira
krydd en áður, enda fari þeir út að
borða í auknum mæli. Staðirnir séu
þó allt of margir miðað við mannfjölda
en hann á þó ekki von á því að þeim
fækki mikið, nýir rekstraraðilar komi
alltaf inn í stað þeirra sem hætta.
Hann segist lítið hafa hugsað um
framtíðina, býst bara við að sam-
keppnin haldist svipuð eða aukist lítil-
lega. Hann ber þó engan kvíðboga íyr-
ir framtíðinni. S9
1975 og flutti alkominn hingað árið
1978. Þá fór hann í íslenskunám við
Háskólann, vann í fiski og fór á sjóinn.
Hann var kokkur hjá Eimskip þar til
hann keypti austurlenska matvöru-
verslun við Suðurlandsbraut 6 árið
1982. Þar með var sjálfstæður rekstur
hafinn.
Reksturinn fór smám saman að
vinda upp á
sig og stofn-
aði Gilbert
Kryddkof-
ann árið
1983 til að
svara eftir-
spurn mark-
aðarins eftir
austurlensk-
um krydd-
um og mat-
vöru og ekki
síður til að
sjá matsölu-
stöðum sín-
um fyrir
nauðsynlegu
hráefni.
Árið 1985
var Sjanghæ
stofnað og árið 1989 var Asía við
Laugaveg stofnað. Gilbert var í mörg
ár í samstarfi við Kára Tran, sem nú
er eigandi Asíu, en þeir ráku saman
báða staðina, Sjanghæ og Asíu, fram
til 1993 að þeir skiptu upp rekstrinum.
Árið 1995 stofnaði Gilbert Fú Man
Chú við Grensásveg.
ERFITT AÐ FÁ FJÁRMAGN
„Við erum fýrsta ekta kínverska
veitingahúsið í Reykjavík og á Islandi.
Hin veitingahúsin, Drekinn og
Mandarín, sem voru fyrir, voru ekki
alveg 100 prósent kínversk,” segir
Gilbert og játar að á þessum tíma haíi
ekki verið auðvelt íyrir mann af er-
lendum uppruna að nálgast nauðsyn-
legt ijármagn til að byija í veitinga-
rekstri. I bönkum hafi gilt reglan:
Maður sem þekkir mann. Þetta hafi
þó tekist og reksturinn hafi gengið vel
strax frá upphafi.
Um 1980 voru allir að reyna að
gera eitthvað nýtt í veitingarekstrin-
um því að Islendingar voru orðnir
leiðir á hefðbundnu steikinni. Fólk
hafði prófað kínverskan og asískan
mat í útlöndum og vildi fá svona mat
heima. Gilbert segir að á þessum tíma
hafi ekki svo margir farið út að borða
en það hafi breyst mikið síðustu ár.
Undanfarin fimmtán ár hafi fleiri og
fleiri lært að fara út að borða, sam-
keppnin hafi aukist í samræmi við það
og verðið lækkað þó að hráefnið hafi
hækkað lítillega í verði.
TEKJURNAR ERU SVIPAÐAR
„I janúar og febrúar er dauður tími
og reksturinn gengur erfiðlega. Þá
verður maður að gera eitthvað til að
laða að fólk. Reksturinn hefur breyst
mjög mikið undanfarin ijögur, fimm ár
vegna þess að kaffihúsin hafa sprottið
upp. Það þýðir meiri samkeppni. Þeg-
ar við byrjuðum fóru fáir út að borða.
Nú er meiri traffík inn en minni sala.
Gestunum hefur Ijölgað en tekjurnar
eru svipaðar,” segir Gilbert.
Veitingareksturinn hér á landi er
einfaldari en erlendis, að sögn
Gilberts. „Hér fer fólk íremur sjaldan
á veitingastaði. Erlendis sækir fólk
veitingahús hins vegar mun meira.
Þar fer það kannski ijórum sinnum á
viku út að borða á veitingahúsi,” segir
hann og bætir við að margir verði
mjög hissa á því að það gangi vel að
reka veitingahús i jafn lítilli borg og
Reykjavík.
- En hversu mikil er samkeppnin
milli veitingastaða?
Gilbert Yok Peck Khoo, eigandi Sjanghæ:
GESTUM HEFUR FJOLGAÐ
Sjanghæ er fyrsti ekta
kínverski veitingastað-
urinn á íslandi - Drek-
inn og Mandarfn náðu
því ekki alveg. Veit-
ingahúsum hefur fjöig-
að, gæðin hafa aukist
og tilboð eru fjöl-
breyttari.
- ýMent 'Kfoð'
34