Frjáls verslun - 01.05.1999, Blaðsíða 51

Um borð í trillunni Sœunni, annarri trillunni sem keypt var á sínum tíma. Verið er að gera
trilluna upp og er ætlunin að nota hana í siglingar með ferðamenn.
tökin, sem seldu hana, umgengust mann
eins og hund. Mér kom enginn hlutur við
ef ég spurði að einhverju. Þegar menn eru
orðnir ráðríkir og frekir þá endar það með
sprengingu eins og raunin varð.“
Sæunn líkir útgöngu sinni úr SÍF við
stíflu sem brast; þegar Sæunn Axels hafi
farið úr samtökunum hafi fiöldinn komið á
eftir og fijótlega hafi SIF verið gert að
hlutafélagi. „Innan SÍF leið mér eins og ég
væri í hlekkjum. Annaðhvort var að leggj-
ast niður og gefast upp eða að rísa upp og
reyna að bijóta af sér.“ Og það gerði hún.
Kom sér í harða samkeppni við SIF með
því að stofna ásamt fleiri útflytjendum sölu-
samtökin Valeik, en Sæunn og íjölskylda
eiga í Valeik um 86 prósenta hlut. Valeik er
staðsett í Hafnarfirði og flytur aðallega út
fiskafurðir, bæði fyrir Sæunni Axels og
fleiri útgerðarfyrirtæki. Þess má gefa að
Valeik hefur verið helsti styrktaraðili Krist-
ins Björnssonar skiðamanns.
Mátulega margir sérfræðingar Vöxtur
útgerðarfyrirtækis Sæunnar Axels hefur
verið hraður og fyrirtækið veltir í dag um
milljarði króna. Sæunn segir fjölskylduna
stefna að því að gera betur í ár og útlit sé
fyrir að það gangi eftir. „En til að svo geti
orðið þurfa aliir að halda vöku sinni. Við
berjumst hvert á sínum stað, vinnum
þannig að við göngum í öll störf, reynum
að vera þar sem hvert okkar kemur best að
notum og hefur mestu virknina. Fyrirtæk-
ið hefur byggst þannig upp í gegnum tíð-
ina að þar innanborðs hefur verið mátu-
lega mikið af sérfræðingum. Við höfum
lært af reynslunni og ég held að okkar
sfyrkur í dag sé sá að við kunnum öll tíl
verka. Eg er ekki að ofmetnast yfir því, það
er langur vegur þar frá, og við þurfum auð-
vitað oft á ráðleggingum að halda. En það
sem við erum að gera það kunnum við.
Það er því engum öðrum um að kenna en
okkur sjálfum ef við gerum mistök.“
Sæunn nefnir sem styrk fyrirtækisins
hvað fjölskyldan sé samheldin og hve vel
hún vinni saman. Mörgum þyki þau
glannalega fljót að taka ákvarðanir en þau
hafi þokkalega óbijálaða dómgreind sem
farið sé eftír. Um sjálfa sig segir hún að
hún reyni að þvæla hlutunum ekki svo
mikið fyrir sér að hún telji kjarkinn úr
sjálfri sér. „Þá er ég ekki að segja að ég sé
óbrigðul. Við erum auðvitað mannleg en
reynum að ofmetnast ekki. Við tökum
hvern dag fyrir í einu en auðvitað þurfum
við að standa frammi fyrir miklu alvarlegri
hlutum og ákvarðanatöku í dag en áður. Al-
varlegastí hluturinn hjá okkur, sem og hjá
allri landsbyggðinni, er að við beijumst fyr-
ir tilveru okkar byggðarlags. Undirstaðan í
atvinnuvegunum liggur orðið þannig að
mikil ábyrgð hvílir á herðum okkar fjöl-
skyldunnar. Hjá okkur vinna um 120
manns af 1100 manna byggðarlagi og við
gerum okkur glögga grein fyrir því að ef
við bregðumst þá er ekki víst að neinn sé
tílbúinn tíl að taka í þá tauma.“
Hún heldur áfram: „Eg er ekki að væla
yfir þessu. Við tókum sjálf ákvörðun fyrir
tveimur árum um að vera um kyrrt hér í
Olafsfirði og kaupa frystihúsið en því hafði
þá verið lokað af Þormóði ramma-Sæbergi
og allt starfsfólkið sent heim. Það hefði
verið miklu skynsamlegra fyrir okkur Jjár-
hagslega að pakka niður og fara því á þess-
um tíma stóð okkur tíl boða að fara með
okkar rekstur á miklu hagkvæmara svæði.
En það kom upp í okkur þijóska og við lit-
um á það sem uppgjöf þessa bæjar. Við fór-
um því í það að byggja upp meðan allt rið-
aði tíl falls í kringum okkur.“
Peningarnir eftir á Úlafsfírði Ábyrgð
fjölskyldunnar í atvinnumálum á Ólafsfirði
er Sæunni hugleikin og hennar skoðun er
sú að bæði ríkisvaldið og bæjaryfirvöld
verði að koma meira að þeim málum. Ekki
sé rétt, hvorki á Ólafsfirði né annars staðar,
að ríkisvaldið hlaupi ávallt undan merkjum
Lítið fyrir skýjaborgir
„Við fjölskyldan erum lítið fyrir að plana hlutina eða byggja skýjaborgir.
Hlutirnir koma upp á borðið og við reynum að afgreiða þá eins og okkur
sýnist skynsamlegast hverju sinni.“
Jóni Baldvin að þakka
„Ég á Jóni Baldvin Hannibalssyni, þáverandi utanríkisráðherra,
mikið að þakka að ég komst úr SÍF og gat farið aö flytja út sjálf.
Það eru ekki allir sem trúa því; en hann á lífið í mér í dag.
IVIér er minnisstætt að hann sagði við mig að það væri nú einu sinni þannig
að sumir menn þyldu ekki duglegar konur.“
51