Morgunblaðið - 11.01.2001, Side 66

BRÉF TIL BLAÐSINS
66 FIMMTUDAGUR 11. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
við ykkur til að aka ekki af stað ef þið
eruð mjög þreytt, t.d. eftir langan
vinnudag, sérstaklega ef þið ætlið að
aka langar leiðir. Mikið álag á fólki
veldur oft mikilli þreytu. Við vitum
að þreyta og syfja er orsök margra
alvarlegra umferðarslysa.
Ef þið eruð að aka langa leið og
finnið að ykkur fer að syfja er gott að
stoppa bílinn og fá sér frískt loft,
jafnvel að hafa hliðarrúðu opna til að
fá frískt loft. Ekki hafa miðstöðina of
heita. Ef við erum orðin verulega
þreytt er þjóðráð að leggja sig smá-
stund. Vera með „hæfilega“ uppörv-
andi tónlist í útvarpinu.
Ef við ætlum að aka langar leiðir
er ekki úr vegi að fara snemma að
sofa kvöldið áður til að vera vel undir
aksturinn búin.
Við hvetjum einnig opinbera aðila
að setja rifflur við vegabrúnir, svo
greinilega finnist fari bíllinn út í
kant.
Fyrir hönd ungra ökumanna í
ökuskóla Sjóvár-Almennra í Kefla-
vík og Selfossi í nóvember.
EINAR GUÐMUNDSSON
forvarnafulltrúi Sjóvár-Almennra.
VIÐ ERUM tveir hópar sem sóttu
umferðarskóla Sjóvár-Almennra
fyrir unga ökumenn á Norðurlandi í
október. Við veltum fyrir okkur mik-
ilvægum þætti er snertir öryggi okk-
ar í umferðinni; að aka þreytt. Því
viljum við benda ykkur, kæru jafn-
aldrar, á nokkur atriði sem skipt
geta sköpum í þessu efni
Oft teljum við okkur geta ekið
langar vegalengdir í einu. En við er-
um því miður ekki það fullkomin.
Okkur fer að syfja og við verðum
þreytt. Við missum einbeitinguna og
fylgjumst ekki nægilega með því
sem er að gerast í kringum okkur.
Smátt og smátt fara augnlokin að
þyngjast og við dottum örlítið. Við
sluppum fyrir horn og teljum að nú
séum við nógu vel vakandi og þetta
hafi verið viðvörun og þetta komi
ekki fyrir aftur. En ekki líður á löngu
þar til augnlokin þyngjast aftur og
nú ef til vill lokast þau í 2-5 sekúndur
og þá ...
Þetta gæti komið fyrir okkur eða
ykkur, kæru jafnaldrar. Því hvetjum
Hvers vegna
ökum við þreytt?
Frá ungum ökumönnum í ökuskóla
Sjóvár-Almennra:
Þreyta getur verið jafn hættuleg og ölvunarakstur.
Við verðum að vera á varðbergi.
LÖGREGLUSTJÓRINN í
Reykjavík hefur beint þeim til-
mælum til umferðaryfirvalda að
hámarkshraði í íbúðarhverfum
verði hækkaður í 50 km þar sem
hann er 30 km nú. Það hefur vakið
undrun mína að heyra viðbrögð
þeirra Helga Péturssonar, for-
manns Umferðarnefndar Reykja-
víkurborgar, og Óla H. Þórðarson-
ar, framkvæmdastjóra
Umferðarráðs, við þessum tilmæl-
um. Þeir láta eins og 30 km akstur
sé staðreynd í dag og segja að íbú-
ar viðkomandi hverfa hafi lýst
ánægju sinni með niðurfærslu há-
markshraða niður í 30 km. Ef íbú-
ar eru að lýsa ánægju með núver-
andi ástand þá er það 50 til 60 km
aksturshraði því að það er sá hraði
sem viðgengst á þessum götum í
dag. Reyndar hefur það verið upp-
lýst, að margir þeir sem skrifað
hafa undir bænaskrár um niður-
færslu umferðarhraða í hverfi sínu
niður í 30 km hafa sjálfir verið
teknir þar fyrir of hraðan akstur.
Kona búsett í Noregi dvaldist hér í
Reykjavík í nokkrar vikur í sumar.
Hún sagðist hafa valdið stórfelldu
umferðaröngþveiti með því að aka
á löglegum hraða í Reykjavík.
Stúlka sem nýlega hefur tekið bíl-
próf sagði mér að hún hafi reynt
að halda sig við löglegan hraða
þegar hún byrjaði í ökunámi en
ökukennarinn sagði við hana: „Þú
skalt ekki keyra á þessum hraða.
Það gerir enginn!“
Það eru þessar staðreyndir sem
lögreglan í Reykjavík þarf að horf-
ast í augu við. Það þýðir ekkert
fyrir ráðamenn umferðarmála að
stinga höfðinu í sandinn og segja
það sé svo mikil ánægja með eitt-
hvert ástand sem ekki er, heldur
að viðurkenna staðreyndir og
bregðast við þeim. Persónulega
finnst mér 30 km akstur mjög
óþægilegur og held að 50 km hraði
sé ekki svo miklu hættulegri en 30.
Ég er viss um að margir ábyrgir
ökumenn eru sama sinnis og
styðja þessi tilmæli lögreglustjór-
ans. En ef umferðaryfirvöld vilja
virkilega lækka umferðarhraðann
niður fyrir 30 km markið liggur
beinast við að byrja á því að fá þá
sem skrifuðu undir bænaskjölin til
þess að fara að eigin óskum og aka
á löglegum hraða. Síðan þarf að
veita það mikið fjármagn til lög-
gæslunnar að hægt sé að raða eft-
irlitsbílum á sem flestar götur. Þá
mun ökuhraðinn fljótt fara niður
og þá verða dómarar fúsari til þess
að svipta menn ökuleyfi sem fara
yfir 60 km hraða á þessum götum.
GUNNAR MÁR HAUKSSON,
Laugarásvegi 14, Reykjavík
Um 30 km
hámarks-
hraða í íbúð-
arhverfum
Frá Gunnari Má Haukssyni:
FAÐIR minn, William Einarson, er
Vestur-Íslendingur og það var lengi
draumur hans að heimsækja land
forfeðra sinna. Þessi draumur hefur
nú ræst og Íslandsferðin var ynd-
islegri en ég gat ímyndað mér. Ég
er viss um að forfeður okkar og
englarnir hafi tekið höndum saman
til að láta drauminn rætast með
þessum hætti. Allt var fullkomið,
líka veðrið. Við sáum regnboga
næstum hvern einasta dag.
Við höfðum ætlað að fara til Ís-
lands sumarið 1999 en pabbi ákvað
að fresta því. Ég fór hins vegar til
Íslands og bað pabba um að skera
út tréskó fyrir mig. Ég hafði annan
skóinn með mér í ferðinni en skildi
hinn eftir til að pabbi gæti tekið
hann með sér þegar hann færi til
Íslands. Þannig myndi pabbi vera
með annan fótinn á Íslandi. Hann
átti við veikindi að stríða og ég vildi
að hann héldi í vonina um að kom-
ast til Íslands síðar.
Í fyrri ferðinni hitti ég Guðrúnu
og Guðlaug Bergmann. Guðrún ráð-
lagði mér að hafa samband við
Morgunblaðið og skýra frá draumi
föður míns. Ég skildi útskorinn skó
föður míns eftir hjá henni.
Eftir að Morgunblaðið birti bréf
frá mér 14. nóvember 1999 höfðu
margir ættingjar mínir samband
við mig. Þegar ég kom til Íslands
með föður mínum, Wayne bróður
mínum og dóttur minni, Tonyu, 30.
júlí í fyrra var ég í sambandi við
ættingja okkar út um allt Ísland.
Allir voru mjög hjálplegir.
Lárus Þórhallsson og fjölskylda
hans tóku á móti okkur á flugvell-
inum, buðu okkur heim til sín og
sýndu okkur höfuðborgarsvæðið.
Við áttum einnig dásamlega kvöld-
stund hjá Guðmundi Guðjónssyni
og fjölskyldu hans í Hafnarfirði.
Lárus tók sér frí og fylgdi okkur
með fjölskyldu sinni um Ísland og
alla undursamlegu staðina meðfram
hringveginum og heim til annarra
ættingja okkar. Hann sagði að
þetta hefði verið besta fríið sem
hann hefði nokkru sinni fengið. Við
stöndum í mikilli þakkarskuld við
hann og fjölskyldu hans. Við
skemmtum okkur vel og erum stolt
af því að vera skyld þeim.
Á Egilsstöðum gistum við hjá
Einari Eiríkssyni og fjölskyldu
hans og þau sýndu okkur fæðing-
arstað afa föður míns, Ólafs Ein-
arssonar, og fleiri dásamlega staði á
svæðinu. Sonur hans, Eiríkur, varð
fyrstur til að hafa samband við mig
með tölvupósti fyrir hönd föður síns
eftir að bréfið var birt í Morgun-
blaðinu. Hann átti stóran þátt í því
að sannfæra mig um að ég gæti lát-
ið þennan draum rætast.
Þórður Júlíusson, Guðný Guðna-
dóttir og Stefán skipulögðu ættar-
mót afkomenda afa og ömmu föður
míns í móðurætt, Hermanns
Bjarnasonar og Júlíönu Jónsdóttur,
í Neskaupstað. Þórður segir að við
séum skyld helmingi íbúa Neskaup-
staðar. Guðný Guðnadóttir bauð
okkur í dásamlega lambakjöts-
veislu. Við heimsóttum ættingja
okkar og sigldum til Viðfjarðar.
Stefán sýndi okkur merka staði í
Neskaupstað og rúmlega 120 ætt-
ingjar okkar tóku á móti okkur í
skóla bæjarins. Við heyrðum sögur,
nutum íslenskrar tónlistar og
gæddum okkur á ljúffengum ís-
lenskum mat. Að lokum var föður
mínum færð gestabók með undir-
skriftum 118 ættingja okkar. Við
hlýddum á fólkið segja ástarsögu
Hermanns og Júlíönu sem hefur
verið sögð í Neskaupstað síðustu
100 árin. Nú hefur dóttursonur
þeirra snúið aftur til staðarins, sem
þau yfirgáfu, til að kynnast skyld-
mennum sínum.
Við fórum síðan til Snæfellsbæjar
til að heimsækja Guðrúnu og Guð-
laug Bergmann. Við færðum Guð-
rúnu hinn skóinn sem faðir minn
skar út. Nú er hann með báða fæt-
urna á Íslandi. Við komumst að því
að hún er líka skyld okkur og það
voru óvænt og gleðileg tíðindi. Gulli
sýndi okkur Snæfellsnes, sagði okk-
ur undraverðar sögur og bauð okk-
ur upp á lax sem hann hafði veitt og
geymt handa föður mínum.
Allir sem við hittum á Íslandi
voru dásamlegir. Faðir minn sagði
að Íslandsferðin hefði verið dýrð-
leg. „Þetta var mjög eftirminnileg
ferð,“ sagði hann þegar ég hringdi í
hann nýlega. „Það var frábært að
hitta öll skyldmennin og ég hugsa
oft til þeirra. Ég vonast til að sjá
þau einhvern tíma aftur.“
Faðir minn og öll fjölskylda hans
vestanhafs óskar öllum á Íslandi
gleðilegs árs, með kærri þökk fyrir
hlýjar móttökur á liðnu ári.
CHARLOTTE TAYLOR
1540 N. Ontario Street
Burbank, CA 91505
Draumur
Vestur-Íslend-
ingsins rættist
Frá Charlotte Taylor:
William Einarson og Guðrún Bergmann með tréskóna
sem höfðu táknræna merkingu.
ÉG vil byrja á því að þakka Páli Berg-
þórssyni fyrir grein sem birt var 19.
des. sem hét Vanhirtur hrygningar-
stofn. Páll er einn virtasti vísindamað-
ur okkar, virtur og heiðraður af vís-
indafélögum víða um heim. Því ættum
við að taka kenningar hans til alvar-
legrar íhugunar og athuga hvort ekki
megi hressa upp á steingelda aðferða-
fræði Hafrannsóknar í fiskverndar-
ráðum. Ég er sammála Páli um sókn-
arstýrinu, ég tel að þá fengi Hafró
áreiðanlegri tölur og gleggri mynd af
samsetningu stofnsins hverju sinni.
Guðrún Marteinsdóttir hjá Hafró
hefur stjórnað rannsóknum sem
styðja það augljósa, að stór fiskur
framleiðir stærri, fleiri og lífvænlegri
hrogn, en hvað er gert við þessa vitn-
eskju? Ef við tölum erfðafræði með
þá er það borðleggjandi að sá stóri er
sá fiskur sem við eigum að vernda
fyrst og fremst.
Hvernig er þetta í dag? Sá báta-
flokkur sem einn getur valið fisk-
stærð úr stofninum er netabátar, ekk-
ert veiðarfæri getur valið svo
hreinlega stærð fisksins. Páll nefnir í
grein sinni að net séu með allt upp í 9
tommu möskvastærð en staðreyndin
er sú að möskvarnir fara upp í 11
tommur þar sem þeir leggja fyrir
þann stóra, og hafa þessir bátar
frjálsar hendur um möskvastærð til
stækkunar en takmörkun á smáum
riðli vegna smáfisks, fiskveiðistjórn-
un aðeins í annan endann.
Aldrei hefur komið frá Hafró svo
ég viti, að leggja til það augljósa, að
banna stóran riðil
í netum, þó svo að
alltaf öðru hvoru
komi upp umræða
um hvað orðið hef-
ur til þess að
stórum fiski hefur
fækkað. Hver er
sá stóri, hann er
einfaldlega kom-
inn og á eftir að
koma á fiskmark-
aðinn sem verðmesti fiskurinn, flokk-
aður af möskvastærð netanna?
Það hlýtur að hafa verið mikilvæg
vitneskja og reynsla sem varð til þess
fyrir 20 árum að vertíðarbátar lögðu
til að lokað yrði fyrir netum stórt
svæði þar sem lína var dregin frá Þor-
móðsskeri úti fyrir Mýrum og í Gölt
er sker úti fyrir Hellnanesi á Snæ-
fellsnesi. Ef til vill hefur þessi lokun
verið gríðarlega mikilvæg, en engar
rannsóknir hafa verið gerðar um
þessa friðun svo ég viti.
Fiskveiðistjórnunin hefur ekki orð-
ið til þess að auka stofnstærð þó svo
að góðæri hafi ríkt í hafinu, því hefur
verið ákveðið að minnka heildarafla, í
sama mánuði. 18. sept. 2000 ákváðu
sömu stjórnvöld að opna hluta af hinu
lokaða svæði fyrir netum. Sá gjörn-
ingur er allur með ólíkindum þar sem
nokkrir opinberir stjórnsýsluaðilar
koma að máli og verður efni í aðra
grein síðar.
KONNÝ BREIÐFJÖRÐ
LEIFSDÓTTIR
trillukona,
Ystaseli 26, Reykjavík.
Hvar er mikilvægasti
fiskurinn?
Frá Konný Breiðfjörð Leifsdóttur:
Konný Breiðfjörð
Leifsdóttir
Súrefnisvörur
Karin Herzog
Vita-A-Kombi olía
Flísar
og
parketBorgartúni 33, Reykjavík • Laufásgötu 9, Akureyri