Morgunblaðið - 09.03.2001, Síða 57

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MARS 2001 57
Ég verð afskaplega
sorgmædd er ég hugsa
til þess að Margrét
Guttormsdóttir, mág-
kona móður minnar, sé látin. Hennar
dauðamein bar svo skyndilega að.
Lengi vel þegar ég var lítil telpa
áleit ég Margréti vera eina af móð-
ursystrunum. Kannski eftir á að
hyggja var það sökum þess hve gjarn-
an ég vildi eiga hana sem frænku.
Í mínum augum sem margra var
Margrét einstaklega hlý, vel gefin og
glæsileg kona.
Minningarnar sækja á mig í öðru
landi hvað Margrét gat frjálslega
safnað fólki saman við hljóðfæri í
glaðværum söng á brúðkaupsdegi
MARGRÉT
GUTTORMSDÓTTIR
✝ Margrét Gutt-ormsdóttir kenn-
ari fæddist á Hall-
ormsstað í Valla-
hreppi 28. septem-
ber 1932. Hún and-
aðist á Landspítal-
anum 12. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fossvogskirkju
22. febrúar.
tengdaforeldra sinna í
æsku minni. Síðar á ég
tvær sérlega persónu-
legar minningar. Sú
fyrri er skírnardagur
Róberts Orra Laxdal
sonar míns. Þá tók
Margrét fram nótur og
bauðst til að grípa í
píanóið. Þar voru sann-
arlega góðar undirtekt-
ir. Seinni minningin er
frá brúðkaupsdegi okk-
ar Gauta Laxdals í Ás-
kirkju fyrir einu og
hálfu ári. Þegar líða tók
á veisluna kom Margrét
til okkar, tók utan um mig og sagði að
hún hefði sko aldrei viljað missa af
þessum góða degi, deginum okkar.
Mikið er ég þakklát fyrir það að
Margrét skyldi heiðra okkur með
nærveru sinni þennan indælisdag í
ágúst. Fyrir þessar og aðrar góðar
samverustundir er þakkað að leiðar-
lokum.
Blessuð sé minning þín. Ég bið
góðan guð að styrkja fjölskyldu þína í
sinni miklu sorg.
Ingibjörg Kristín
Ferdinandsdóttir.
Genginn er góður
drengur, Birgir Frí-
mannsson verkfræð-
ingur. Maður sem lét
verkin tala. Birgi hitti
eg fyrst vorið 1963, er
ég vann við að leggja
fyrsta áfanga vatns-
veitu í Arnarnesi. Fjölskyldufyrir-
tæki Birgis, Verk h.f., hafði þá tekið
að sér í alverktöku gatnagerð þarna
í Arnarnesi, en slíkt var þá óþekkt
hér á landi. Árið áður hafði Birgir
BIRGIR G.
FRÍMANNSSON
✝ Birgir G. Frí-mannsson fædd-
ist í Reykjavík 14.
apríl 1926. Hann lést
24. janúar síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Seltjarnar-
neskirkju 7. febrúar.
gert tilboð í fyrsta
áfanga mikillar upp-
byggingar hitaveitu í
Reykjavík, var þetta
lægsta boð sem barst
en einhver tregða var
hjá ráðamönnum að
samþykkja tilboðið. Al-
þjóðabankinn lánaði fé
til þessara fram-
kvæmda og setti m.a.
það skilyrði að þetta
yrði boðið út á opnum
markaði. En ekki lok-
uðum vina og vanda-
manna eins og viðgeng-
ist hafði lengi. Þegar
gengið var eftir, var því borið við að
fyrirtækið réði hvorki yfir þekkingu
né reynslu til að fást við svo flókið
verk. Strax að fengnu þessu svari
„hringdi“ Birgir í höfuðstövar Al-
þjóðabakans í Bandaríkjunum og
kvartaði. Þar á bæ þekktu menn vel
þetta vina- og vandamannavandamál
frá öðrum þróunarlöndum. Svar
bankamanna var stutt: „Við komum
með næstu ferð.“ Hingað komnir
spurðu þeir um verkreynslu. Banka-
mönnunum var m.a. sýnd áburðar-
geymsla sem Verk h.f. var að smíða í
Gufunesi, þar kom úrskurðurinn.
Okkur sýnist nú að það sé vanda-
samara að smíða svona hús heldur
en að steypa hitaveitustokka og
brunna.
Með þessu var brotið blað í ís-
lenskri atvinnusögu. Í kjölfarinu
urðu til mörg minni verktakafélög
sem fóru að vinna að þessum
hitaveituframkvæmdum. Oft stóð
á steypu í stokkana, Birgir kunni ráð
við því, keypti steypubíl,
„SCANIA“. Svo fleiri steypubíla og
steypustöð tölvustýrða frá Þýska-
landi.
Steypustöðin var sett upp í Fífu-
hvammslandi þar sem nægt hráefni
var innan seilingar.
Reist var viðhaldsstöð fyrir vinnu-
vélarnar við hlið steypustöðvarinn-
ar. Rauðgulir stífbónaðir steypubíl-
ar streymdu gegnum stöðina og
vöktu athygli á þessu merkilega
framtaki, hvar sem þeir fóru. Þess-
um daglegu umsvifum var stjórnað
af yfirstýrimanninum Jóni Ólafssyni
úr einskonar stýrishúsi sem var
þarna ofarlega í burðarvirki stöðv-
arinnar. Starfsmennirnir voru allir
sérfræðingar hver með sitt svið,
Gvendur melody, Óli grall, Séra
Gunnar Árnason píanóarkitekt og
nokkrir aðrir snillingar. Þetta var nú
bara eins og Howard Gardner hefði
sett saman þetta lið.
Keypt voru íblöndunarefni frá
Ameríku, fljótandi. Íslenskir tækni-
menn smíðuðu viðhengi við stýri-
tölvuna sem stjórnaði skammtadæl-
um fyrir þessi íblöndunarefni sem
spöruðu sementið, gerðu steypuna
þjálli og stýrðu storknunarhraða.
Einn veturinn var byggð heljar-
mikil blokk í Árbæjarhverfi. Það var
gert með þeim hætti að í botnplöt-
una voru settir hitaspíralar, ofan á
þessa botnplötu, undir gluggaplast-
himni, voru svo hinar plöturnar
steyptar. Að þessu var unnið í mestu
frostaköflunum. Um vorið voru plöt-
urnar tjakkaðar upp og festar við
súlur sem gengu gegnum göt á plöt-
unum, útveggir voru gerðir úr létt-
um einingum sem festar voru milli
platnanna. Byggingaaðferð þessi var
kölluð „lift slab“ og kom frá Banda-
ríkjunum.
Einhvern tíma átti ég erindi við
Birgi í höfuðstöðvarnar við Hlemm-
torg, hann var í símanum, ég fór að
lesa fjölrit sem lá þarna á borðinu.
Þetta fjallaði um steinsteypu en þar
sem steypa er ekki mín sterka hlið
skildi ég lítið af því sem í ritinu stóð.
Svo liðu árin, upp kom alkalífarald-
ur, útveggir heilu hverfanna voru
meira og minna ónýtir. Þá skildi ég
samhengið, þetta var vísindarit eftir
Birgi Frímannsson um það hvernig
ætti að brugga steinsteypu á Íslandi.
Að vera frumherji getur verið lýj-
andi starf, það mátti Birgir reyna,
þurfti að rifa seglin um fimmtugt og
sinnti fræðistörfum eftir það.
Gestur Gunnarsson.
Addi minn, ég kveð
þig, elsku frændi og
bróðursonur. Ég sá þig
ekki oft núna í seinni
tíð, en þegar þú varst
ungur man ég vel eftir
þér. Þú varst ungur og
hraustur eins og pabbi
þinn. Fréttin um andlát þitt kom
mér úr jafnvægi, sorgin breyttist í
reiði og síðan í táraflóð, svo eru
bræðrabönd mín og föður þíns sterk.
Kæri frændi, það koma allir til
með að sakna þín en ég veit að þú vilt
það örugglega ekki. Það sem ég
frétti af þér var bara gott, þú varst
duglegur, kátur og hraustur eins og
pabbi þinn. Ég bið guð að varðveita
alla tíð þá sem eiga um sárt að binda,
hugga þá og styrkja. Ég sendir þér
þetta ljóð, minn elsku frændi:
Ég skrifaði í sandinn síðasta ljóð
um sigur minn, vonir, og –harm
og hafaldan kvað mér, svo kyrrlátan óð
sem kærleiksrík móðir, við barm.
Ég fann þá, að allt, sem ég átti – og gaf
var ómur, af sjávarins nið –
ARNGRÍMUR
ATLASON
✝ Arngrímur Atla-son fæddist í
Reykjavík 31. ágúst
1976. Hann lést 14.
febrúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Grindavík-
urkirkju 24. febrúar.
og sál mín var áður sem
ólgandi haf
– nú öðlaðist gleði og frið.
Örn Ragnarsson.
Elsku Addi minn.
Hvernig get ég kvatt
þig þegar ég trúi því
varla að þú sért farinn
frá okkur. Í raun er ég
enn að bíða eftir að þú
„droppir“ inn, heyra
rödd þína segja, hæ!
Ég sé fyrir mér fallegt
andlit þitt, glettnina í
augum þínum og prakkaralegt bros-
ið þitt sem var engu líkt. Það er svo
margs að minnast elsku vinur minn,
þær minningar mun ég varðveita í
hjarta mér. Hafðu þökk fyrir allt og
allt, elsku Addi minn. Minningin um
þig mun ávallt vera ljósið í lífi okkar.
Elsku Solla mín, Addi litli, Ragn-
heiður og Ísleifur. Elsku hjartans
Atli minn. Elsku Heiða, Maggi,
Raggi, Unnur, Atli, Karel og aðrir
ástvinir. Það eru þungbærir dagar
sem líða hjá, en við verðum að trúa
því að eftir dimma nótt komi bjartur
dagur. Megi góður guð styrkja okk-
ur öll í okkar miklu sorg. Elsku Addi
minn, ég kveð þig með kveðjunni
hans Bubba Morthens:
Hugga þú, faðir, fjölskyldu hans
sem finnur ei ró í hjarta.
Blessaðu sál hins unga manns
og láttu ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei þér skal ég gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
Ágústa G. Hermannsdóttir.
Alsku Addi minn. Að kvöldi 14.
febrúar voru okkur sagðar þær sorg-
arfréttir að þú værir látinn. Mér
fannst tíminn stöðvast, ég trúði
þessu ekki, eða réttara sagt vildi
ekki trúa þessu. Að svona ungur fað-
ir og eiginmaður væri tekinn burt frá
ástvinum sínum, en svona er lífið
þótt við vildum breyta því. Okkur er
gefinn ákveðinn tími hérna niðri og
við verðum að nota hann eins vel og
við getum og það gerði Addi. Hann
eignaðist sitt fyrsta barn á 18. ári og
síðan koll af kolli og lifði góðu lífi
með konu sinni og börnum í Grinda-
vík.
Elsku Addi, þínu hlutverki er nú
lokið hérna og mun þín verða sárt
saknað, en þú lifir enn í huga mínum.
Elsku Sólveig systir, Arngrímur,
Ragnheiður og Ísleifur, ég veit að
allt virðist svart núna en maður
verður að læra að brosa í gegnum
tárin.
Þótt Addi sé farinn verður sál
hans ávallt hjá okkur. Megi guð gefa
ykkur styrk til að halda áfram.
Kveðja,
Helga Guðrún Sævarsdóttir.
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@-
mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöð-
ugrein af hæfilegri lengd, en
aðrar greinar um sama einstak-
ling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina