Morgunblaðið - 09.03.2001, Qupperneq 70

FÓLK Í FRÉTTUM
70 FÖSTUDAGUR 9. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Stærri/
stinnari
brjóst ?
Uppl‡singar um Erdic® í
síma: 5640062
(virka daga 13-17)
netfang: erdic@erdic.is
e›a á heimasí›u:
www.erdic.is
iw
in
th
er
/0
3/
01
MONGÓLÍA. 6. mars 2001. Um tvöleytið í dag kom ég
aftur til Ulanbator eða (Ulaanbaatar) eins og heimamenn
skrifa það. Ferðafélagi minn hafði haft spurnir af nokkr-
um hirðingjafjölskyldum sem til stóð að heimsækja.
Fenginn var bílstjóri sem þóttist þekkja leiðina. Við vor-
um þó ekki komnir nema nokkra kílómetra út fyrir borg-
ina þegar bílstjórinn sveigði útaf veginum til að komast
framhjá umferð. Ekki vildi þó betur til en svo að bíllinn
hafnaði útí skurði. Eftir töluvert vesen náðist bíllinn upp
og enn var haldið af stað. Næstu 100 km eða svo gengu
áfallalaust, þar til við komum að einhverju sem bílstjórinn
taldi vera afleggjara. Bæði ég og ferðafélagi minn töldum
hinsvegar snjóbreiðuna hvorki líkjast vegslóða né nokkru
öðru slíku. Ekki varð neinu tauti komið við bílstjórann og
hann ók hiklaust út á snjóbreiðunna. Eftir u.þ.b. 20 mín-
útna akstur sáum við glitta í eitthvað sem virtist vera
þorp. Bílstjórinn þóttist nú heldur betur hafa rekið ofaní
okkur vitleysuna. Fáeinum mínútum síðar ákvað hann (að
mér virtist) að aka ofaní annan skurð, heldur verri við-
ureignar. Sem fyrr hófst nú mokstur og hverskyns bolla-
leggingar um hvað skyldi til bragðs tekið. Degi var nú far-
ið að halla og brátt yrði almyrkvað. Ég tók nú
áttavitastefnu á hið meinta þorp og við Disgeldo ferða-
félagi gengum af stað til að leita aðstoðar en bílstjórinn
varð eftir í skurðinum sínum.Við gengum í myrkrinu í
beinni stefnu á ljós sem kviknað hafði. Gangan gekk rösk-
lega og klukkutíma síðar komum við að hárri girðingu en
við enda hennar var einhverskonar húskofi, þar sem ljós
logaði í glugga og reykur steig upp úr reykháfi. Við hugs-
uðum okkur gott til glóðarinnar að komast inn í hlýjuna,
enda kalt úti. Við gengum nú að húsinu og upp heldur
hrörlegan stálstiga. Rétt í þann mund sem við vorum
komnir upp stigann stukku fram tveir hermenn öskrandi
og munduðu hríðskotabyssurnar. Miðað við lætin og hvað
þeir voru trylltir til augnanna fannst mér vissara að hafa
mig hægan. Upphófst nú mikið hafarí með byssupoti og
háværum skipunum. Loks tókst Disgeldo að róa mennina
og byssurnar sigu. Haft var samband við einhvern for-
ingja sem þótti málið ekki gott, enda höfðum við labbað
sísvona inn á öryggissvæði hersins. Ég sendi nú bílstjór-
anum heldur kaldar kveðjur í huganum en ekki þýddi að
hugsa um það núna. U.þ.b. hálftíma síðar var okkur
sleppt enda málið hið neyðarlegasta fyrir hermennina tvo
og að sjálfsögðu líka herinn. Tveir menn höfðu semsagt
rambað í villu sinni inn á algjört bannsvæði og enginn
varð þess var fyrr en við nánast gengum á dátana tvo.
Enga hjálp var heldur að fá á þeim bænum en við fundum
eina heljarmikla járnstöng sem við tókum með okkur. Það
var nú ekki um annað að ræða en halda til baka að bílnum.
Við héldum enn út í myrkrið. En nú sáum við ekkert ljós
framundan. Ég ætlaði nú ekki að trúa því að fjárans bíl-
stjórinn hefði slökkt á bílljósunum. Til allrar hamingju
var áttavitinn tiltækur og var þá ekkert annað að gera en
breyta stefnunni um 180 gráður og halda til baka. Mér var
heldur heitt í hamsi og gekk því gangan greiðlega. Þegar í
bílinn var komið sagði ég nokkur vel valin orð við bílstjór-
ann á ómengaðri íslensku. Hann horfði á mig eins og
sauður en drullaðist svo af stað með skófluna og hamaðist
eins og djöfulóður. Það var auðséð að hann skammaðist
sín og þegar ég varð þess áskynja rann mér reiðin. Við
hömuðumst nú allir og fjórum og hálfum klukkutíma síðar
náðum við að losa bílinn. Ferðinni til hirðingjanna var því
frestað um einn dag. Þess í stað var snúið aftur til Ul-
anbator þar sem hvílst var til morguns. Ég sofnaði við þá
hugsun að ferðalaginu væri brátt lokið og tími til kominn
að halda heim.
Dagbók ljósmyndara
Morgunblaðið/Þorkell
Árás á her Mongóla í skjóli nætur
ÞAÐ var sannarlega líf og fjör þegar Hrunamenn héldu sitt hjónaball síð-
astliðið laugardagskvöld í Félagsheimilinu á Flúðum. Þessi vinsæla
skemmtun hefur verið haldin allt frá árinu 1942. Um 320 manns, í troðfullu
húsi, snæddu dýrindis máltíð sem starfsfólk Hótels Flúða sá um ásamt 15
manna skemmtinefnd. Skemmtiatriði eru alltaf heimatilbúin, leikþættir
ásamt gamanvísum þar sem sveitungar margir fá léttvæg skot. Dansinn
dunaði síðan fram á rauðanótt.
Hjónaball með glæsibrag
Morgunblaðið/Sig. Sigmundsson
Það var mikið hlegið á
hjónaballinu: Arnheiður
S. Þorvaldsdóttir, Lilja
Ásgeirsdóttir og Kristín
Karólína Ólafsdóttir.
Karl Gunnlaugsson, Arnfríður Jóhanns-
dóttir og Sigurður H. Jónsson skemmtu
sér konunglega.