Morgunblaðið - 22.03.2001, Blaðsíða 59

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. MARS 2001 59
✝ Þorbjörn Run-ólfsson fæddist á
Bakkakoti I í Með-
allandi í V- Skafta-
fellssýslu 7. ágúst
1926. Hann lést 14.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Runólfur Bjarnason,
f. 31.5. 1893, d.
14.12. 1981, og Þor-
gerður Runólfsdótt-
ir, f. 28.11. 1895, d.
7.9. 1966. Systkini
Þorbjörns eru: 1)
Guðrún, f 1.7. 1918,
d. 15.3.1944, 2) Guð-
björg, f. 29.12. 1919, d. 30.9.
1997, 3) Bjarni, f. 16.12. 1920, 4)
Sigrún, f. 8.4. 1922, d. 28.10.
1998, 5) Markús, f. 25.6. 1928, 6)
Runólfur, f. 24.10. 1933, 7)
Guðni f. 11.11. 1938. Eftirlifandi
eiginkona Þorbjörns er Auður
Guðbjörnsdóttir, f.
6.10. 1934. Börn
þeirra eru: Guðrún,
f. 18.8. 1954, maki
Guðmundur Ingi-
mundarson; Sævar,
f. 18.11. 1956, maki
Jóhanna Lilja Ein-
arsdóttir; Erla, f.
26.7. 1958, maki
Eyjólfur Pétur Haf-
stein; Kristín, f.
15.6. 1965; Bjarni,
f. 30.7. 1968, maki
Guðbjörg Anna
Guðmundsdóttir.
Barnabörnin eru
orðin tíu og barnabarnabarn
eitt. Þorbjörn og Auður bjuggu
mestan sinn búskap í Keflavík
og var sjómennska hans aðal-
starf. Útför Þorbjörns fer fram
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku afi.
Okkur langar að segja svo margt
við þig en það er svo erfitt, þú fórst
svo snöggt og við fengum ekki að
kveðja þig eins og við vildum. Það er
svo skrýtið að hugsa um þig og vita
að þú ert ekki með okkur hér lengur.
Þó að þú hafir verið með parkinsons-
sjúkdóminn allt okkar líf þá barðist
þú mikið og varst alltaf að vona að
lækning fyndist. Þú varst alltaf svo
duglegur að hreyfa þig þegar þú og
amma bjugguð í Keflavík, fórst í
sund á hverjum degi og varst kaffi-
brúnn allt árið. Þegar við vorum
yngri var svo gott að koma í Kross-
holtið til ykkar og fá ís hjá ömmu og
spila við þig langt fram á kvöld, þú
kunnir öll spil og hafðir endalaust út-
hald. Við munum aldrei gleyma ferð-
inni með ykkur á ættarmótið á Höfn í
Hornafirði. Ferðin tók sinn tíma þar
sem amma var undir stýri og á með-
an gast þú sagt okkur sögu staðanna
sem við fórum framhjá. Þú varst svo
fróður um allt og hefðir getað frætt
okkur svo miklu meira bara ef þú
hefðir ekki átt svona erfitt með tal
síðustu árin. Það var svo sárt að geta
ekki talað við þig eins og við hefðum
viljað því við skildum þig ekki nógu
vel og fyrir vikið urðum við feimin
við þig og gáfum okkur sjaldan tíma
til að heimsækja þig þó svo að við
höfum alltaf verið að hugsa til þín.
Í lokin langar okkur að segja hvað
var yndislegt að sjá hvað þú varst
stoltur af langafabarninu þínu. Þeg-
ar hún kom til þín á Eir vissi hún að
langafi myndi gefa henni kex og djús
og ekki var verra að fá að fara smá-
hring með þér á göngugrindinni.
Við þökkum þér fyrir allt sem þú
gafst okkur, við elskum þig af öllu
hjarta.
Stefanía, Björn og Bjarki.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíl í friði elsku afi minn.
Anna.
Kærir vinir kveðja alltof fljótt,
kvöldi lífsins hallar stillt og rótt,
við stöndum eftir ein með sorg í hjarta.
En minningin, hún merlar hrein og tær
og mildum blæ á harmaélin slær
allt hið liðna, allt hið góða og bjarta.
Því góður vinur gulli betri er,
við gleymum aldrei stundunum með þér
og Auður mín, við þökkum vinsemd þína.
Þið veittuð styrk er stundin erfið var
og stráðuð sólargeislum allsstaðar
og öllum mönnum ástúð vilduð sýna.
Nú dvelur þú í helgidómi hans
sem harm og vanda bætir sérhvers manns
og þökkum allar gamlar gleðistundir.
Þegar göngu lífsins lokið er
er ljúft að mega aftur heilsa þér,
með vinum kærum verða endurfundir.
(G.Ö.)
Kveðja,
Ása, Þorlákur og fjölskylda.
ÞORBJÖRN
RUNÓLFSSON
koma fram eðliseigindir manna, og
ég verð að viðurkenna að mér þótti
stundum nóg um lengdina á kveikju-
þræðinum hjá Magnúsi Jóni. Þegar
blóðið var komið að suðumarki og
menn máttu vart mæla fyrir geðs-
hræringu sat hann og það datt ekki
af honum eða draup þar til hann
kom með tillögu um orðalag sem
ýmist leysti mál eða vísaði veg til
málamiðlunar. Þó kom að vísu fyrir
að honum blöskraði, en þá birtist
það ekki í tilfinningalegum eldgos-
um eins og hjá okkur sumum, held-
ur varð hann nokkru álútari en hann
átti að sér og þegar hann tók til máls
kvað hann fastar að orði en hann var
vanur. Þá vissu menn að ákveðnum
mörkum var náð og nú væri betra að
hafa á sér hemil.
Ég vissi að þessi vinna þreytti
hann ekki síður en aðra, þótt hann
hefði ekki um það mörg orð. Setn-
ingin sem hann skrifaði á jólakort til
mín jólin 1998 lætur ekki mikið yfir
sér, en fyrir okkur sem þekktum
Magnús Jón lýsir hún vissum
þunga, en er um leið dæmi um þá
lágværu kímni sem var svo einkenn-
andi fyrir hann: „Þakka þér fyrir
samfylgdina um reynsluheim
kvenna“.
Nú, þegar komið er að kveðju-
stund, er hugurinn þó ekki síður hjá
Jóhönnu konu hans, sem nú þarf í
annað sinn að kveðja ástvin eftir erf-
iða baráttu við illvígan sjúkdóm.
Henni, sonum hennar og dóttur
Magnúsar bið ég huggunar í djúp-
um harmi um leið og ég kveð kæran
félaga og þakka lærdómsríka sam-
fylgd.
Haukur Már Haraldsson.
Hann kom inn á fundinn þegar
aðrir voru sestir og kastaði hlut-
lausri kveðju á alla senn. Gekk að
stólnum sem var laus og settist.
Engin svipbrigði við góðlátlegum
glósum um að hann væri of seinn, en
sagðist ekki vilja mat. Hann horfði í
gaupnir sér meðan við hin mösuðum
og tók ekki þátt. Leit svo út undan
sér á hvern fyrir sig, sem voru flest-
ir kunningjar hans úr hafnfirsku
samfélagi og loks yfir til mín and-
pænis, en við höfðum ekki hist fyrr.
Var álútur áfram og lét sér fátt um
finnast. Svo var fundur settur og
Magnús Jón rétti úr sér og var með
á nótunum.
Við hittumst svo þarna á sama
stað nokkrum sinnum í örfá ár, vor-
um víst ekki samherjar, en vel fór á.
Bak við alvöru Magnúsar braust
stundum fram glettni frá svipsterku
andlitinu og hafði þá allt með sér.
Orð hans á fundum hafnarstjórnar í
Hafnarfirði voru virt. Þó hann ætti
að heita í minnihluta þann tíma sem
við sátum þar saman var auðfundið
að ekkert var afgreitt nema með
samþykki hans og stundum orða-
lagi. Magnús sló ekki um sig, en var
þungur á bárunni, tillögugóður og
fús að hlusta.
Síðsumars tók hann leyfi frá
störfum og fór til Seattle og hugðist
vera þar í eitt ár með fólki sínu. Þar
siglir kapítalisminn beggja skauta
byr, en hann lét sig hafa það.
Ég átti erindi þangað vestur nú í
desember og við Magnús höfðum
sammælst um að gera okkur einn
glaðan dag saman. Úr því varð ekki.
Hann veiktist hastarlega, víst eins
og hendi væri veifað. Samfélag Ís-
lendinga þarna í Seattle var slegið,
flest ungt fólk sem Magnús hafði
blandað góðu geði við, þann stutta
tíma sem hann stóð. Ekkert var fyr-
ir hann að gera, nema komast heim
til Íslands og freista þess að fá
lækningu auk þess að vera í eigin
umhverfi.
Í flughöfninni var ys og þys, en
þau Magnús og Jóhanna gengu
hægt um, bein í baki og þétt saman.
Höfðu enga pinkla. Svo var kallað út
í vél og þau leiddust að landgang-
inum öruggum skrefum, svo stakk
hann aðeins við fæti, leit til baka,
nikkaði og brosti í kveðjuskyni.
Þá mynd geymi ég af Magnúsi
Jóni Árnasyni.
Kári Valvesson.
 Fleiri minningargreinar
um Magnús Jón Árnason bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á rit-
stjórn blaðsins í Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðs-
ins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að
senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöð-
ugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birt-
ar greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar
afmælisfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða
eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur
fylgi útprentuninni.
Birting afmælis- og
minningargreina

/  
-.+
-0
/700 +
#
B
4

  6
 

 !  5 
)
 3 "

+
 7

    
 *

!
 " 

#+
++&
-(


! 



3

 3 ! "
 
4
  ) 
 
 
))
  

    :  6



! 5 
)
"(
+- $$
7- $$
.



"



'<*=0<.7>=0
.=<0?=<. /!

)"
 @

 )"
"(
  5

   !
 )"
 

  5

    

   +A&& 
 

##
 +?
$ "
:
  

)( *-../7+1-7%-
%$$
. !
4
!

!"

 ./4  "


#%
+&&
B !   
4 
) 5"

! 
 7$
+ *
!"$$ &64"*
!"$!" 
 64"* !
7$
$!" 
   7$
7$
$$
C 

3
  / 
8

@
! 
4
! 
 
@ 
( 


(



06;-C)
06/700 !

2# 
2
*

$AA
4

*
!"6 *
!"$$
"+ *
!"$!"  1,; 7
$
 5 *
!"$!"  ;* -@
!$$
 '(5 *
!"$$ )" * 0
$
!" 
   

,



,



 
  


 



17*-6+ +1--

$9$ "
;
#$=A
%'

! "

   
! " 

#+
%&&
*
 
 -
$!" 
, !
,


,



,