Morgunblaðið - 25.04.2001, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 MIÐVIKUDAGUR 25. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jörundur Þor-steinsson fædd-
ist í Reykjavík 13.
mars 1924. Hann
lést á Landspítalan-
um, Landakoti 15.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar Jörundar
voru þau María
Hróðmundsdóttir, f.
14. nóvember 1902
á Breiðabólsstað á
Álftanesi, d. 11. des-
ember 1974, og Þor-
steinn Guðjónsson
frá Efra-Seli í
Stokkseyrarhreppi,
f. 15. ágúst 1900, d. 17. desember
1963. Fósturforeldrar Jörundar
voru þau Margrét Jörundsdóttir
frá Hliði á Álftanesi, f. 15. nóv-
ember 1888, d. 29. janúar 1981,
og Filippus Magnússon, f. 18. júní
1885, d. 14. nóvember 1957. Jör-
undur átti tvær systur, sem báð-
ar eru látnar, þær hétu Esther
andi maka, Þórdísi Baldursdóttur.
Barnabarnabörn Jörundar eru tvö.
Jörundur ólst upp hjá ástríkum
fósturforeldrum á Vitastíg 13 í
Reykjavík. Gagnfræðingur varð
hann frá Gagnfræðaskóla Reykvík-
inga, Ágústarskólanum, árið 1939.
Sat Samvinnuskólann 1943–44.
Jörundur vann við verslunar- og
skrifstofustörf m.a. hjá Flugleiðum
1954–58. Á Keflavíkurflugvelli
1959–64. Hjá Skóbúð Austurbæjar
1964–75. Árið 1975 hóf hann störf
hjá Rafmagnsveitu Reykjavíkur og
varð síðar fulltrúi á innlagnadeild
og gegndi hann því starfi til starfs-
loka árið 1994. Jörundur sat í
stjórn knattspyrnufélagsins Fram
1950–60 og sem formaður 1954–
55. Knattspyrnudómari var hann
frá árinu 1944–74 og einnig var
hann eftirlitsdómari KSÍ vel fram
yfir sjötugt. Sat í stjórn Knatt-
spyrnudómarafélags Reykjavíkur
og var formaður Knattspyrnudóm-
arasambands Íslands árið 1978–79.
Einnig sat hann í fulltrúaráði
starfsmannafélags Reykjavíkur-
borgar.
Útför Jörundar fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Svanlaug og Stein-
unn. Hálfsystkinin
eru þrjú, þau Laufey,
Baldvin og Elísabet.
Hinn 20. ágúst
1945 kvæntist Jör-
undur Guðrúnu Guð-
mundsdóttur. Þau
skildu árið 1949. Þau
eignuðust tvær dæt-
ur: Margréti, sem á
dóttur, og Sigríði,
maki Hafsteinn Júlí-
usson, eiga þau dótt-
ur og son. 20. októ-
ber 1951 kvæntist
Jörundur Önnu Svan-
hildi Daníelsdóttur. Þau skildu
árið 1971. Anna Svanhildur lést
árið 1992. Þau eignuðust þrjá
syni: Daníel Magnús, maki Þór-
unn Ólafsdóttir, eiga þau son og
dóttur. Gunnar Hákon, maki Elín
Helgadóttir, eiga þau tvo syni, en
fyrir á Gunnar Hákon son. Pétur
Filipp, á hann son með fyrrver-
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Mig langar með fáum orðum að
kveðja bróður minn Jörund, sem lést
á Landakoti eftir erfiðan sjúkdóm
hinn 15. apríl 2001 á afmælisdegi
Estherar systur okkar, sem nú er
látin.
Jörundur var elstur af okkur
systkinunum. Það eru 19 ár á milli
mín og hans. Þegar við eltumst urð-
um við nánari gegnum íþróttir og
ýmis félagsmál. Jöri var mikill
áhugamaður um íþróttir og félag
hans var Fram en mitt er Valur. Við
fórum oft saman á völlinn. Hann
æpti Áfram Fram en ég Áfram Val-
ur.
Jöri var hógvær að eðlisfari og
vildi aldrei gera lítið úr öðrum. Hann
var félagslyndur og tók þátt í félags-
störfum hvar sem hann var. Eftir að
Jöri kynntist Kristjönu konu sinni
áttum við margar ánægjulegar sam-
verustundir og vorum mikið saman.
Kristjana og Jöri voru mjög sam-
rýnd og stóð hún sem klettur við hlið
hans í veikindum hans. Jöri reyndist
börnum hennar vel og var tryggur
og góður vinur þeirra. Það sýndi sig
þegar Óskar sonur Kristjönu dó 26.
nóv. 2000 að hann tók ekki annað í
mál en að vera við jarðarförina hans,
þótt hann væri fársjúkur og í hjóla-
stól.
Kristjana og Jörundur áttu ákaf-
lega fallegt heimili að Hvassaleiti 58.
Þar var alltaf gott og gaman að koma
og spjalla saman. Jöri hafði mikil og
góð samskipti við íbúa hússins. Hann
gaf út blað í húsinu, enda var hann
góður penni. Í blaðinu voru fréttir og
ýmislegt annað íbúum til fróðleiks og
skemmtunar um félagsstarfið í hús-
inu.
Þegar Jöri varð 70 ára hélt hann
upp á afmæli sitt í sal hússins á jarð-
hæðinni. Það var margt um manninn
og mjög gaman. Honum voru veittar
þar margar viðurkenningar frá
íþróttahreyfingunni og öðrum
félagasamtökum. Hann var vinsæll
og vinamargur.
Í nokkur ár bjó ég við götuna
Markland í Fossvogi og Jöri lagði oft
leið sína þangað til mín í heimsókn.
Þar ræddum við um gamla tíma.
Jöri hafði frá svo mörgu að segja
sem hafði gerst fyrir mína tíð. Mér
þótti það mjög gaman og fróðlegt.
Ég var stoltur að eiga svona eldri
bróður. Og eftir það vorum við oft
kallaðir „Marklandsbræður“. Jöri
reyndist mér, Elnu og börnum okkar
ætíð vel, sérstaklega Ingu yngstu
dóttur okkar og Baldvin Albert sem
hann kynntist einna best og eru þau
þakklát fyrir þau góðu kynni. Og nú
síðustu árin höfum við haft mikið og
gott samband.
Þær stundir hafa veitt okkur
mikla ánægju.
Við kveðjum þig með söknuði, Jöri
minn, og þökkum allar góðu sam-
verustundirnar og góðu gömlu dag-
ana.
Blessuð sé minning þín.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi.
Elsku Kristjana og aðrir aðstand-
endur: Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og biðjum Guð að
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Baldvin og Elna.
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Fram
Í dag kveðjum við Framarar góð-
an félaga, Jörund Þorsteinsson, sem
frá æskuárum vann félagi sínu og
fylgdist ætíð með starfsemi þess.
Jörundur var alinn upp á Vitastígn-
um og því nokkuð sjálfgefið hvar
hann skipaði sér í félag. Hann gekk
ungur til liðs við Knattspyrnufélagið
Fram og lék knattspyrnu upp alla
aldursflokka félagsins. Handknatt-
leik hóf hann að leika með 2. flokki í
Fram, þegar félagið sendi lið í fyrsta
Íslandsmót í handknattleik árið
1940, og var því meðal frumherja
íþróttarinnar innan félagsins.
Þegar þátttöku í keppni lauk hóf-
ust margvísleg störf í þágu Fram og
Jörundur var ætíð reiðubúinn til
starfa fyrir félagið þegar til hans var
leitað. Hann sat í stjórn félagsins,
var formaður þess 1954–1955 og síð-
ar formaður fulltrúaráðs félagsins.
Hann var lengi meðal virkustu
knattspyrnudómara og tók mikinn
þátt í starfsemi á vegum félags
þeirra. Hann dæmdi ætíð í nafni
Fram og lagði með því af mörkum
mikið starf í þágu félagsins. Fyrir
störf í þágu Knattspyrnufélagsins
Fram heiðraði stjórn félagsins Jör-
und nýlega með því að gera hann að
heiðursfélaga.
Við gamlir félagar Jöra innan
Fram minnumst hans af hlýhug.
Hann var snyrtimenni, einstakt
prúðmenni, léttur í skapi og góður
félagi sem aldrei lagði annað en gott
til allra mála. Hann fylgdist ætíð vel
með sínu gamla félagi og sýndi því
stuðning í orði og verki, mætti á völl-
inn meðan heilsa leyfði, fagnaði í vel-
gengni en tók nærri sér þegar verr
gekk. Hann var alltaf sami Fram-
arinn á hverju sem gekk.
Stjórn Knattspyrnufélagsins
Fram þakkar fyrir störf og stuðning
við félagið í yfir 60 ár og gamlir vinir
og félagar Jöra þakka vináttu og
samstarf um langt árabil. Kristjönu
konu hans og börnum hans eru flutt-
ar samúðarkveðjur með ósk um vel-
farnað um ókomin ár.
Sveinn H. Ragnarsson.
Góður vinur og félagi, Jörundur
Þorsteinsson, er látinn eftir harða
baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Hann var ákafur knattspyrnu-
áhugamaður en hann bar sérstak-
lega fyrir brjósti velferð knatt-
spyrnudómara jafnt utan sem innan
leikvallar og á sú stétt honum mikið
að þakka.
Jörundur var virkur dómari í
nærri 30 ár, en hann var starfandi
landsdómari er við kynntumst árið
1949; það var að sjálfsögðu á gamla
Melavellinum. Ég hafði horft á leik
sem hann dæmdi. Að leik loknum
gekk ég til hans og sagði honum að
mig langaði til að verða knattspyrnu-
dómari, hann tók mér afar vel og
bauð mér að ganga með sér niður í
miðbæ. Ég man hvað ég, 15 ára
strákurinn, var upp með mér, að
vera á göngu með þessum þekkta
dómara. Þarna fræddi hann mig um
starfið og lagði grunninn að því
hvernig þetta áhugamál mitt átti eft-
ir að þróast.
Jörundur vann mikið að félags-
málum dómara, sat oft í stjórn KDR
og var formaður KDSÍ um tíma,
hann var prófdómari og eftirlitsdóm-
ari í á annan áratug.
Jörundur eyddi löngum stundum
með okkur dómurunum enda fékk
hann það virðulega viðurnefni hjá
okkur að vera kallaður fóstri og það
líkaði honum vel.
Hann kom iðulega á völlinn til að
fylgjast með frammistöðu okkar og
gefa okkur góð ráð, benda okkur á
hvað betur mætti fara eða hrósa
okkur en oftast endaði hann með að
segja, að í heildina hafi leikurinn
verið góður. Er við komum til her-
bergja okkar á Laugardalsvellinum
að leik loknum, var oft sagt: „Nú fer
fóstri að koma,“ og ekki stóð á því.
Hann fór með okkur upp á Akra-
nes eða til Keflavíkur; í þeim ferðum
var hann sannarlega aufúsugestur,
traustur og jákvæður.
Við sem dæmdum á árunum frá
1950 til 1990 munum minnast fóstra
með sérstakri virðingu og þakklæti.
Ég sakna þess að nú hringir Jör-
undur ekki oftar til að ræða áhuga-
málin; ég er þakklátur honum fyrir
ævilanga, trausta vináttu.
Við Jóhanna sendum fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Jörundar Þor-
steinssonar.
Grétar Norðfjörð.
Mig langar að minnast góðs vinar
míns, Jörundar Óskars Þorsteins-
sonar, sem lést á páskadag.
Tengsl okkar Jörundar voru með
þeim hætti að hann var sambýlis-
maður tengdamóður minnar í 30 ár.
Fjölskylda mín bjó í næsta nágrenni
og var samgangur mikill. Mig langar
að þakka Jörundi innilega fyrir sam-
fylgdina og hversu góður vinur hann
var. Haukur sonur minn, sem er
jafngamall sambúð þeirra Kristjönu,
þekkti hann sem „afa“ og við eigum
bæði eftir að sakna hans mikið. Jör-
undur var skapgóður maður og glað-
sinna. Það var auðvelt að spjalla við
hann um alla hluti og ég minnist sól-
skinsstunda í garðinum í Efstasundi
hjá Kristjönu og Jörundi, við vorum
bæði miklir sóldýrkendur. Jörundur
var mikill Fram-ari og þjálfaði m.a.
knattspyrnulið þeirra, hann sagði
gjarnan þegar hann kvaddi mann
„áfram Fram“. Félagið veitti honum
margvíslegar viðurkenningar en
heiðurspening fyrir starf í þágu
félagsins nokkru áður en hann lést.
Ég vona að það hafi glatt hann.
Nokkur síðustu ár hafa verið erfið
veikindaár fyrir Jörund og Kristjönu
en hann lést á páskadag eins og áður
sagði. Ég sendi Kristjönu mínar
innilegustu samúðarkveðjur svo og
börnum Jörundar og öðrum ástvin-
um. Minning um góðan mann mun
lifa í huga okkar allra.
Bryndís Svavarsdóttir.
Elsku Jörundur!
Ég var bara fimm ára þegar þú og
amma Kristjana kynntust og þú
varðst hluti af fjölskyldunni. Þrátt
fyrir ungan aldur kallaði ég þig ein-
hverra hluta vegna alltaf Jörund en
ekki afa. Við aðra sagði ég hins vegar
að þú værir „eins konar“ afi minn
enda hefur þú alltaf reynst mér sem
afi og það alveg yndislegur afi. Eins
og afar iðulega gera þá fórst þú oft
með mig og Hauk bróður niður á
tjörn að gefa öndunum þegar við
vorum lítil. Þær eru líka margar góð-
ar minningarnar sem ég á frá Efsta-
sundi 33 þá ekki síst úr garðinum.
Ég gleymi því heldur aldrei þegar þú
fórst með mig í Sædýrasafnið sem
var í Hafnarfirði í þá daga. Það var
auðvitað mikil upplifun að skoða öll
dýrin en upp úr stendur þó atvikið
þegar ég var að gefa gæsunum
brauð og ein þeirra beit mig í putt-
ann. Mér brá nú held ég meira en ég
meiddi mig og var því ekki alls ekki
sátt við það að þú sæir eitthvað snið-
ugt við þessa frekju í gæsinni. Ég
man líka vel eftir skemmtilegu ferð-
inni sem ég fór með þér og ömmu að
Setbergi í Grundarfirði þar sem
amma gaf skjöld til minningar um
pabba sinn, afa Jósep, en hann var
prófastur í Setbergskirkju til fjölda
ára.
Ég hef einnig alltaf haldið mikið
upp á skartgripaskrínið með spila-
dósinni sem þú gafst mér þegar þú
komst einu sinni frá Mallorka en ég
var þá u.þ.b. sex ára gömul. Ég á
skartgripaskrínið enn þá, 28 árum
síðar, og mun það alltaf tengja okkur
saman og minna mig á þig. Þú varst
alveg einstakur maður, kæri Jörund-
ur, glaðlyndur, hlýr, góður og alveg
afskaplega félagslyndur. Þú hafðir
brennandi áhuga á öllum íþróttum
enda iðkaðir þú þær af kappi hér áð-
ur fyrr. Þú fylgdist vel með fram
undir það síðasta og Fram var alltaf
þitt félag. Ég hef alltaf dáðst að því
þegar þú tókst þig til upp á þitt eins-
dæmi, þá rúmlega sjötugur, og gafst
út nokkur fréttablöð. Blöðin skrifað-
ir þú sjálfur um það helsta sem
tengdist íbúum eða félagslífi eldri
borgara í VR-blokkinni þar sem þið
amma bjugguð síðastliðin ár. Mér
fannst þetta frábært framtak hjá þér
og lýsti innilega dugnaði þínum og
léttum persónuleika.
Elsku Jörundur minn, mig langar
að þakka þér fyrir þann tíma sem við
höfum átt saman á síðastliðnum
þrjátíu árum. Ekki síst langar mig
að þakka þér fyrir það hve yndisleg-
ur þú hefur verið við ömmu mína og
það var aðdáunarvert að sjá hve vel
þú hugsaðir alla tíð um hana. Mér
finnst líka aðdáunarvert hversu mik-
inn styrk amma hefur sýnt í veik-
indum þínum. Fram á síðustu stundu
hefur hún gefið sig alla í að hugsa um
þig, veita þér ást sína og umhyggju
og sýnir það innilega hve sterkum
böndum þið bundust. Ég veit að þú
hefur áhyggjur af henni nú þegar þú
ert farinn en við sem næst henni
stöndum munum gera allt sem við
getum til hugsa vel um hana og
reyna að fylla það skarð sem þú skil-
ur eftir þig.
Að lokum langar mig að segja þér
hve vænt mér þótti um það að þú
skyldir þrátt fyrir mikil veikindi
koma í útförina hans pabba í des-
ember sl. Ég bið þig um að skila til
hans innilegri saknaðarkveðju sem
og til hans elskulega Dags míns. Þór
og stelpurnar okkar tvær, Sara
Bryndís og Arna Björk, biðja líka
fyrir kærri kveðju til ykkar allra.
Elsku amma mín, megi góður guð
nú gefa þér styrk til að takast á við
enn eitt áfallið sem yfir þig dynur á
skömmum tíma. Börnum Jörundar
og öðrum aðstandendum votta ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar óska
ég öllum ástvinum Jörundar góðs
gengis í sorginni, hans verður sárt
saknað.
Hvíldu í friði, elsku Jörundur, og
guð verndi þig.
María Björk Óskarsdóttir.
JÖRUNDUR
ÞORSTEINSSON



 

 




    
 
 !"# $



  
  %&  ''
( () * ()
+ 

,   $'- ''
!'

, '' 

,
.

, 
/ /#$
0  0 0  0  0

  ' %

 








&.1(*
&2!.3! 3 0  


  
 
  !
  

"  # 

 
 
$ 
  
 
%
 
 
!
 
$  ''
 &  ''  
4  
 & 
  &  
0#
(  ''
( &  3 0,5  ''
 $&  
  
 ''
('0#   '' 

,


0  0%