Morgunblaðið - 25.04.2001, Blaðsíða 57

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. APRÍL 2001 57
7 vikna námskeið í HATHA-YOGA
frá 2. maí til 16. júní.
Áhersla er lögð á fimm þætti:

RÉTT SLÖKUN losar um spennu í vöðvum, róar og kyrrir
hugann.

LÍKAMLEG ÁREYNSLA Í ÆFINGUM. Þá styrkjum við
vöðva, liðbönd, liðamót, mýkjum hrygginn og örvum
blóðrás.

RÉTT ÖNDUN þýðir að anda djúpt og vel.

RÉTT FÆÐI sem stjórnast af hófsemi og fjölbreytni.

JÁKVÆTT HUGARFAR. Að beina huganum jákvætt að
verkefnum dagsins strax að morgni.
Byrjendatímar og fyrir vana yogaiðkendur.
Sértímar fyrir barnshafandi konur.
Yogastöðin Heilsubót
Síðumúla 15, sími 588 5711
Í NOKKRA áratugi hef ég fylgst með
frábærum greinum Aðalheiðar Jóns-
dóttur í Morgunblaðinu og einnig DV.
Þessi harðduglega og kjarkmikla
kona hefur kallað sig „verkakonu“, en
það sem kemur úr penna hennar eru
tífalt betri skrif en allt sem kemur frá
þessu hámenntaða og háskólalærða
„úrvalsfólki“ Íslands. Greinar hennar
eru um þjóð á villigötum, um sann-
leikann, réttlæti og heiðarleika. Eins
og hún skrifaði síðast hinn 21. mars
sl.: Barátta um brauðið: „En að lokum
vil ég endurtaka það að sú þjóð er
vissulega í nauðum stödd sem hvorki
getur treyst framkvæmdavaldinu né
Hæstarétti.“
Fyrir mörgum árum var ég einu
sinni á fundi hjá Ragnhildi Gott-
skálksdóttur, læknamiðli, sem sagði
við mig: „Þú kennir ríkisstjórn engan
kærleika.“ Og Óskar Breiðfjörð Jóns-
son sagði seinna við mig um það sem
ég var að gera: „Það tekur enginn
mark á þessu.“ Þetta var hárrétt hjá
þeim.
Þegar ég les greinar hennar Að-
alheiðar koma orð spámannsins Jer-
emía í huga mér: „Ó land, land, land,
heyr orð Drottins! Vei þeim, sem
byggir hús sitt með ranglæti og
veggsvalir sínar með rangindum, sem
lætur náunga sinn vinna fyrir ekki
neitt og greiðir honum ekki kaup
hans. Því að landið er fullt af hórkörl-
um sem hóra með valdi og peningum,
– já, vegna bölvunarinnar syrgir land-
ið, eru beitilöndin í öræfunum
skrælnuð – og hlaup þeirra er vonzka
og styrkur þeirra ósannsögli. Því að
bæði stjórnmálamenn og prestar eru
guðlausir, jafnvel í húsi mínu hefi ég
rekið mig á vonzku þeirra – segir
Drottinn. Þeir spenna tungu sína eins
og boga sinn, með lygi en eigi með
sannleika hafa þeir náð völdum í land-
inu. Því frá einni vonzkunni ganga
þeir til annarrar, en mig vilja þeir
ekki þekkja – segir Drottinn.
Varið yður hver á öðrum og treyst-
ið engum bróður, því að sérhver bróð-
ir beitir undirferli og sérhver vinur
gengur með róg. Þeir blekkja hver
annan og sannleika tala þeir ekki;
þeir venja tungu sína á að tala lygi,
kosta kapps um að gera rangt. Tunga
þeirra er deyðandi ör, svik tala þeir.
Með munninum tala þeir vingjarn-
lega við náunga sinn, en í hjarta sínu
sitja þeir á svikráðum við hann. Bæði
ungir og gamlir, allir eru þeir fíknir í
rangfenginn gróða; bæði stjórnmála-
menn og prestar, allir hafa þeir svik í
frammi. Er hús þetta, sem kennt er
við nafn mitt, orðið að ræningjabæli í
augum ykkar? Já, orð Drottins er
orðið þeim að háði, þeir hafa engar
mætur á því.
Óttalegt og hryllilegt er það, sem
við ber í landinu! En hvað ætlið þið að
gera þegar að skuldadögunum kem-
ur? Er ekki orð mitt eins og eldur –
segir Drottinn – og eins og hamar,
sem sundurmolar klettana?“
Ég vona að Aðalheiður Jónsdóttir
haldi áfram baráttu sinni fram í rauð-
an dauðann. En er einhver að hlusta á
rödd hennar, rödd sannleikans, trú-
mennsku og réttlætis? Hvar eru þess-
ir svokölluðu „kristnu“ menn sem
eiga að hafa lært að bregðast rétt við?
Eru öryrkjar, eldri borgarar og ein-
stæðar mæður betur stödd í dag? Því
miður er allt ennþá í sama fari. Hve-
nær vilt þú vakna, Ísland?
SONJA HARALDSDÓTTIR,
Bakkakoti, Reykjavík.
Þjóð á villigötum
Frá Sonju Haraldsdóttur:
FJÖLMIÐLAMENN og viðmælend-
ur þeirra grípa oft til líkingamáls þeg-
ar þarf að undirstrika eitthvað, til
áherslu umræðuefnis. Það á oft vel við
þegar tilvitnunin hæfir því sem um er
rætt. Stundum snýst þetta á annan
veg og verður tóm tilgerð og hofmóð-
ur. Sagt er um þá sem fara fyrir fylk-
ingum í þjóðmálum eða á vettvangi
heimsmála að þeir hafi harðan skráp
og standist spjótalög. Þó er talið að á
flestum megi finna einhvern snöggan
blett. Í goðsögnum og fornsögum er
fjallað um hetjur sem gátu sér frægð-
arorð. Sveinbjörn Egilsson, rektor-
inn, sem hrakinn var úr sæti í Pereat-
inu, sem frægt var, þýddi af snilld
kviður Hómers. Þær lifa enn góðu lífi
á vörum þjóðarinnar. Svo er a.m.k. að
heyra ef hlýtt er á Eyfirðinga, sem
svara spurningum fréttamanna í
sjónvarpi. (Víst mætti telja fleiri.) Það
gerðist nýverið, tvívegis, að ég ætla,
að viðmælendur fréttamanna nefndu
„Akkillesarhæl“ án frekari skýringar
og virtust gera ráð fyrir að allir vissu
hvað við væri átt. Um þær mundir
sem viðtölin birtust voru einnig sýnd-
ar auglýsingar frá KEA þar sem vak-
in var athygli á nýrri afurð, skyri, sem
hæfði kröfum dagsins um „fitness“.
Ríkisútvarpið hefir horfið frá varð-
stöðu sinni og falið Mjólkursamsöl-
unni gæslustörf.
Um þetta var kveðið:
Í Eyjafirði er enginn snöggur blettur
og aldrei heyrist þaðan nokkurt væl
því fjörðurinn er grískum goðum settur,
þau ganga á sínum Akkillesarhæl.
Og ekki þarf að efa þeirra „fitness“
þau eta KEA-skyr í sérhvert mál
og eru því svo ákaflega eldhress
og ódauðleg á líkama og sál.
PÉTUR PÉTURSSON
þulur.
Akkilesarhæll
Frá Pétri Péturssyni:
Akkilles. Þefis dýfir Akkelisi í fljótið Stýx til að gera hann ósær-
anlegan. (Rismynd frá 1837 eftir Bertil Thorvaldsen.)
MÉR er ofboðið. Það er þannig
ástatt hjá mér, að ég þyrfti helst að
hafa pósthólf til að geta fengið minn
póst á réttum tíma, því heimilisfang
mitt er að taka stöðugum breyting-
um, þar sem ég er aðeins nýbúinn að
finna mér hlutverk í henni tilveru og
er að taka mín fyrstu skref út í lífið
eftir brösótta byrjun. Og ég fer sem
leið liggur niðrá pósthús, þar átti ég
hólf pantað. Fyrir það (hólfið) átti ég
að borga 2800 kr. í ársgjald sem mér
fannst vera eðlilegt og svo aðrar
2000 kr. í tryggingargjald. Það er
ekkert að því. Nei, nei. Og ég fengi
það (tryggingargjaldið) meira að
segja til baka er ég myndi skila lykl-
unum að hólfinu. Hið best mál. En
nú kemur þetta EN, það var auka
500 kall á mánuði til að fá póst í hólf-
ið? Ha, Spáið í því.
Og ég gapti af undrun og spurði
dömuna á afgreiðslunni: Ertu að
meina þetta? Og hún svarar mér: Nú
já, er ekki póstfangið þitt á öðru
heimilisfangi?
Það kemur á mig og ég svara og
segi: Jú, það er það að vísu, en er ég
ekki að breyta því núna hérna? Aft-
ur svarar hún mér og þá á þessa leið:
Nei, nei, það var svo mikil vinna í
því að „framsenda“ bréfin á nýtt
heimilisfang að við höfum tekið upp,
og orðrétt segir hún, „framsending-
argjald“.
Högg. Og ég hugsaði mig um ör-
skotsstund og sagði svo við hana:
Þetta er fáránlegt.
Hugum núna aðeins að því hver
þjónustan sem ég ætlaði að kaupa
er.
Pósthólf. OK. Trygging fyrir lykl-
unum og hólfi. Og innifalið í því á
náttúrulega að vera að póstur minn
rati í hólfið, gefur augaleið, er það
ekki? OK. En það á að kosta mig
auka að fá póst í hólfið. Þvílíkt og
annað eins kjaftæði.
Og ekki var afgreiðsludaman af
gömlum jöskuðum fáknum dottin.
Því hún ætlaði að rétta mér kort sem
ég gæti fyllt út og sett pósthólfs-
númer mitt á. Og það gæti ég svo
sent til þeirra sem myndu og hugs-
anlega myndu senda mér bréf eða
þá reikninga í framtíðinni, og þannig
myndi ég sleppa við það að borga
þessar auka 6000 krónur fyrir árið.
Það er skekkja á þessari mynd. Að
vísu er þessi kortahugmynd ekki svo
galin. En hvernig fer maður að því
að tryggja það að allur póstur sem
ég þarf að fá skili sér? Maður yrði að
vera skyggn til að vita með vissu til
hverra maður ætti að senda blessað
kortið, og tala nú ekki um ef ég
myndi nú slysast til að merkja kort-
in illa, hvað þá ? Ég yrði væntanlega
húðskammaður af póstinum fyrir
það að vera auli. Og rukkaður um
vesenisgjald. Og ekki er ég skyggn,
því fór ég ekki þessa kortaleið.
En þá kostar það (hólfið) mig
10.800 fyrir árið? Það er einum of
bara til að fá reikningana sína, er
það ekki?
En því þá ekki frekar að hækka
gjaldið fyrir hólfið í staðinn fyrir
þetta „Framsendingargjald“. Ég
meina, maður segir ekki að hólfið
kosti 2800 kr og trygging 2000 og
laumar svo auka 6000 kalli á verðið.
HALLÓ. Einhver heima?
Hinn frjálsi og sjálfstæði Íslend-
ingur,
ÖRN ÞÓR KRISTÍNARSON,
Miklubraut 3, Reykjavík.
Halló Íslandspóstur
Frá Erni Þór Kristínarsyni:
ÞEGAR við kjósum til Alþingis eða
bæjarstjórna afhendum við vald
okkar fólki sem við treystum til að
fara vel með það og hafa betri yf-
irsýn yfir þjóðmálin en við getum
sjálf haft í amstri daganna. Þetta er
það lýðræði sem við búum við og á
að tryggja öllum kjósendum jafnan
rétt. Sá jöfnuður væri fullkomnari
ef þeir sem við kjósum væru
óbundnir af flokkum og kjördæm-
um, „eigi bundnir af neinum reglum
frá kjósendum sínum“, eins og
kveðið er á um í stjórnarskránni.
Nú er mikið talað um beint lýð-
ræði og þjóðaratkvæðagreiðslur um
einstök mál. Þær hugmyndir stang-
ast hins vegar á við hefðbundnar
kosningar, þar sem við erum með
þeim að ganga inn á verksvið al-
þingismanna og bæjarfulltrúa, sem
við erum í kosningum búin að af-
henda vald okkar til ákveðins tíma.
Þess vegna geta slíkar kosningar
um einstök mál ekki verið bindandi
fyrir þá sem fara með vald okkar.
Þær geta gefið vísbendingu um
vilja þeirra sem kjósa, en ekki
skert valdið sem við höfum afhent
þingmönnum eða sveitarstjórnar-
mönnum. Fyrir því yrði að vera
mjög skýr lagasetning.
Hvað er beint lýðræði og hversu
æskilegt er það ef grannt er skoð-
að? Fólkið sem við kjósum hefur
það hlutverk að skoða mál og leita
hagkvæmra lausna. Kjósendur eru
ekki allir jafnfærir um að setja sig
inn í mál sem kosið er um. Þess
vegna yrðu málin sem lögð væru
fyrir kjósendur að vera mjög vel
undirbúin og sett fram með skýrum
hætti af sveitarstjórnum og að
þeirra frumkvæði. Úrslit í slíkum
kosningum geta þó tæplega verið
bindandi, þar sem með þeim er
gengið á það vald sem kjósendur
fela sveitarstjórnarmönnum.
Mikill munur er á verksviði Al-
þingis og sveitarstjórna. Aðeins Al-
þingi og forseti landsins fara með
löggjafarvaldið og það gildir yfir-
leitt fyrir allt landið. Starf sveit-
arstjórna er staðbundið og snertir
það sem er að gerast á viðkomandi
svæði. Samt er fólki sem er í fram-
boði í báðum tilvikunum fengið vald
til ákveðins tíma og á ekki að hlýða
öðru en það telur réttast.
Snar þáttur í lýðræðinu, sem
stjórnarskrá okkar markar, er sú
aðgreining valdaþátta sem kveðið
er á um í 2. grein hennar. Um vald
forsetans og störf ráðherra er kveð-
ið á í öðrum kafla stjórnarskrár-
innar, auk þess sem í 51. grein
hennar er kveðið á um setu ráð-
herra á Alþingi. „Ráðherrar eiga
samkvæmt embættisstöðu sinni
sæti á Alþingi,“ segir þar. Embætt-
isstaða ráðherra er samkvæmt
stjórnarskránni skipun forsetans.
Hvergi er talað um að flokksfor-
ingjar eigi að gegna þeirri stöðu.
Og hvaðan kemur sú skipan að for-
sætisráðherra hafi vald yfir öðrum
ráðherrum?
Hvert er lýðræðislegt vald
stjórnmálaflokka? Með hvaða rétti
geta þeir braskað með valdið, jafn-
vel fram í tímann eins og nú blasir
við, þegar ljóst er að heilbrigðis-
ráðherra muni bæði láta af ráð-
herradómi og þingmennsku? Er
það lýsing á skipun forsetans í ráð-
herraembætti, sem felst í umfjöllun
fréttastofu Útvarpsins í dag, þegar
sagt er frá áformum Framsókn-
arflokksins? Að sjálfsögðu ekki.
Með valdabraski flokkanna er
traðkað á stjórnarskránni og lýð-
ræðinu. Stöðug og óháð umræða
um stjórnarskrána, alls staðar á
landinu ætti að vera sjálfsögð og
eðlileg trygging fyrir heilbrigðara
stjórnarfari.
HELGI JÓNSSON,
kt. 240923-4469,
Eiðismýri 22, Seltjarnarnesi.
Kosningar og lýðræði
Frá Helga Jónssyni:
HEIÐRAÐI stórsöngvari og sjarm-
ör. Fyrst verð ég nú eiginlega að
greina þér frá því, að ég gat varla um
frjálst höfuð strokið í gær. Augngot
og athugasemdir gamalla vina úr
ýmsum áttum skutu upp kollinum og
í umferðinni átti ég mér fótum fjör
að launa. Stefndu þar að mér virtar
maddömur í Vesturbænum á jap-
önskum smábílum sem töldu mig
best geymdan á sjúkrabeði.
Ekki var ástæða hraðakstursins
sú að ég gerði nokkuð á þeirra hlut.
Nei, aldeilis ekki. Heldur hitt að þú
átt eitthvað sökótt við nafna minn og
því var slegið upp með stríðsfyrir-
sögn í lesendabréfi þínu á síðum
Morgunblaðsins í gær. Hvergi í
grein þinni var getið föðurnafns um-
rædds Magnúsar Orra og því lágum
við nafnarnir fimmtán undir grun.
Heldur meinleg villa.
Ekki hyggst ég skipta mér á
nokkurn hátt af deilum ykkar og læt
ég nafna minn um að svara bréfi
þínu efnislega kjósi hann svo.
Hins vegar vil ég koma því á fram-
færi að ég undirritaður tengist þess-
um deilum ekki á nokkurn hátt. Ég
vil þannig „hreinsa“ nafn mitt, enda
tími brúðkaupa framundan þar sem
gamlar frænkur, sem vita ekkert við
hvað maður starfar, skjóta eflaust
upp kollinum. Ekki vil ég í þeirra
augum eiga neitt sökótt við Guð-
mund Jónsson söngvara.
Með fyrirfram þökk,
MAGNÚS ORRI SCHRAM,
verkefnisstjóri hjá Landssímanum.
Kæri Guðmundur
Jónsson
Frá Magnúsi Orra Schram: