Morgunblaðið - 06.05.2001, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. MAÍ 2001 35
✝ Ruth Foss fædd-ist í Þrándheimi
23. nóvember 1923.
Hún lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi, 28. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Eug-
enie Olufsen og Bern-
hard Olufsen. Ruth
var næstyngst 5
systkina. Eftirlifandi
bróðir er Ivar Oluf-
sen. Hinn 29. mars
1952 giftist Ruth
Thore Foss, f. 15.
ágúst 1916, dáinn 6.
júní 1999. Dóttir þeirra er Sigrid
Foss, f. 20. janúar 1954. Eiginmað-
ur hennar er Guðmundur Jónsson
f. 29. júlí 1956. Börn þeirra eru:
Laufey, f. 4. október 1985, Stein-
unn Ruth, f. 14. desember 1987,
Þór, f. 13. október
1990, og Jón Foss, f.
10. janúar 1997.
Ruth menntaði sig
til starfa við Norska
Telegrafen (ritsím-
ann). Þar starfaði
hún þar til Sigrid
dóttir þeirra hjóna
fæddist. Ruth vann
mikið að félagsmál-
um, var mjög virk í
stjórnmálum og sat í
stjórnum kven-
félaga, Voss-musik-
klag og fl. Ennfrem-
ur sat hún í stjórnum
nokkurra líknarfélaga, t.d. Amn-
esty International.
Ruth verður jarðsungin frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin klukk-
an 13.30.
Á morgun er okkar góða vinkona,
Ruth Foss, kvödd hinstu kveðju.
Ruth Foss var fædd og uppalin í
Noregi. Íslandi kynntist hún af eig-
in raun þegar einkadóttir hennar,
Sigrid Foss, giftist góðvini okkar
Guðmundi Jónssyni og fluttist al-
farin frá Noregi til Íslands árið
1977. Þau hjón Ruth og Thore, sem
lést fyrir tveimur árum, tóku strax
miklu ástfóstri við Ísland og ekki
síður Hafnarfjörð þar sem afkom-
endur þeirra búa. Um miðjan des-
ember ár hvert tókust þau hjónin á
hendur ferðalag til Íslands, til þess
að verja jólahátíðinni með fjöl-
skyldu sinni í Hafnarfirði. Ferða-
lagið gat verið langt og strangt en
ekkert fékk stöðvað þau í að koma
hingað og halda jólin hátíðleg í
faðmi dóttur, tengdasonar og
barnabarna. Mörgum Íslendingnum
kynntust þau hjónin hér, og þeir
eru ófáir hér á landi sem sakna
Ruth og Thore.
Fyrir hálfu öðru ári, þegar Ruth
var í sinni venjubundnu jólaheim-
sókn, greindist hún með krabba-
mein. Það var hennar einlæga ósk
að hér gæti hún dvalið í veikindum
sínum. Hér vildi hún vera þar til yf-
ir lyki. Ruth þreyttist ekki á að
dásama þá þjónustu sem hún naut á
Íslandi, fyrst á Landspítalanum, þá
frá Heimahlynningu og síðar á
Líknardeildinni í Kópavogi. Sagði
gjarnan að hvergi í heimi hér væri
slíkt starfsfólk á ferðinni. Hún var
afar þakklát öllu því fólki sem ann-
aðist hana í veikindunum.
Ruth hafði mjög sterkan per-
sónuleika. Hún var rammpólitísk og
vann á sínum yngri árum að hinum
ýmsu félagsmálum í heimabæ sín-
um, Voss. Við vitum að þau hjón
nutu bæði mikillar virðingar í Voss
enda lögðu þau sitt af mörkum til
bæjarfélagsins um áratuga skeið.
Ekkert aumt mátti hún Ruth
okkar vita og var síspyrjandi um
hagi okkar og annarra góðra vina
hér á Íslandi. Hún var ákaflega
hrifin af börnum, og þess hafa
barnabörnin hennar fjögur svo
sannarlega fengið að njóta. Okkar
börn sakna vinar í stað og þakka
fyrir samfylgdina, sem varað hefur
alla þeirra ævi.
Elsku Sigga okkar. Við biðjum
þess að minningarnar góðu sem þú
átt muni ylja þér á erfiðum stund-
um. Guð veri með ykkur kæru vinir,
Sigga, Guðmundur, Laufey, Stein-
unn Ruth, Þór og Jónsi. Mormor og
morfar munu vaka yfir ykkur öllum.
Ruth verður jarðsett í Hafnar-
fjarðarkirkjugarði við hlið bónda
síns. Það var hinsta ósk þeirra
beggja að hvíla í íslenskri mold. Það
segir meira en margt annað um
hlýjan hug þeirra til lands og þjóð-
ar.
Blessuð sé minning Ruth Foss.
Jóna Dóra, Guðmundur
Árni og börn.
RUTH FOSS
✝ Brandur ÁgústKristinsson
fæddist í Reykjavík
10. október 1948.
Hann lést á heimili
sínu 26. apríl síðast-
liðinn. Kjörforeldrar
hans voru Halldóra
Björnsdóttir og
Brandur Vilhjálms-
son, sem bæði eru lát-
in. Foreldrar hans
voru Rut Gunnlaugs-
dóttir húsmóðir og
Kristinn Pálsson, út-
gerðarmaður í Vest-
mannaeyjum, sem
bæði eru látin.
Brandur kvæntist Hörpu Han-
sen 1969, þau slitu samvistir, börn
þeirra eru Ólafur Ingi, f. 13.3.
1969, og Halldóra Sigríður, f.
21.11. 1970. Með Hallfríði Einars-
dóttur eignaðist hann soninn Ægi
Þór, f. 3.3. 1975. Ár-
ið 1983 kvæntist
hann Báru Bjarna-
dóttir og er dóttir
þeirra Guðrún Eva,
f. 2.1. 1983. Þau slitu
samvistir.
Brandur starfaði
hjá Eimskip í nokkur
ár, bæði sem háseti
og bátsmaður. Eftir
að hann kom í land
stofnaði hann mynd-
bandaleiguna Vídeó-
spóluna ásamt fé-
laga sínum Ingi-
mundi Jónssyni. Eft-
ir að hann seldi sinn hlut þar hóf
hann störf hjá Stöð 2 og vann þar
meðan heilsan leyfði.
Úför Brands fer fram frá Graf-
arvogskirkju á morgun, mánu-
daginn 7. maí, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku besti pabbi, ég trúi ekki að
þú sért farinn frá mér þótt ég vissi
að það yrði ekki langt í það, þá lokaði
ég alltaf á þá hugsun og mér fannst
alveg sjálfsagt að þú yrðir alltaf hjá
mér. Ég sakna þín svo sárt, mig
vantar svo að tala við þig og sjá þig
hlæja og hlusta á röflið í þér, þegar
ég vildi horfa á eitthvað í sjónvarp-
inu og þú varst svo hneykslaður yfir
því að ég gæti horft á svona dellu, en
þú hafðir lúmskt gaman af því. Ég
man líka þegar ég var lítil og þú
hringdir í mömmu og sagðir henni
að koma með mig til þín og ég var al-
veg viss um að ég hefði gert eitthvað
af mér því þið voruð svo alvarleg og
svo þegar ég kom þá vildirðu bara
gefa mér hjól. Ég var svo mikil
pabbastelpa og er enn. Þú varst
besti pabbi í heimi. Þú varst alltaf til
staðar fyrir mig og ég veit ekki hvað
ég geri án þín, en ég veit að þú munt
fylgjast með mér. Ætli þú sért ekki
rúntandi um núna á nýjum bíl og bú-
in að fá þér lazyboystól, stól sem þig
langaði svo í. Elsku pabbi minn, ég
veit ekki hvað ég get sagt meira því
engin orð geta lýst því hvað þú varst
góður pabbi og þú varst sko vinur
vina þinna. Ég elska þig af öllu
hjarta. Ég veit að það verður tekið
vel á móti þér í himnaríki þar sem þú
verður fallegasti engillinn. Elsku
pabbi minn, ég elska þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku pabbi, Guð geymi þig.
Þín dóttir,
Guðrún Eva.
Elsku Brandur, nú ert þú laus við
þín veikindi sem eru búin að hrjá þig
í mörg ár. Því miður get ég ekki ver-
ið við útför þína þar sem ég er stödd
í Bandaríkjunum en ég kveð þig með
þessu ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því.
Þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Elsku Guðrún Eva, minningarnar
eru dýrmætar og megi þær milda
sársaukann í huga þínum. Ég votta
öðrum ástvinum hans mína dýpstu
samúð.
Anna Margrét.
Elsku Brandur pabbi Guðrúnar
Evu systur okkar. Þú varst mjög
góður maður. Okkur Þórhildi þótti
mjög gaman að koma heim til þín
með henni. Okkur þótti vænt um þig
og gerum enn. Við munum þegar þú
varst að hjálpa mömmu og pabba að
innrétta háaloftið fyrir Önnu Mar-
gréti systur okkar, þegar þú komst
niður í kaffi, þá varst þú alltaf að
gantast við okkur. Þú varst smiður
af Guðs náð og Guð hefur sennilega
vantað smið til sín. Guð geymi þig
elsku Brandur. Elsku Guðrún Eva,
Guð gefi þér styrk á þessu erfiðu
tímum. Einnig vottum við öðrum
ástvinum hans okkar dýpstu samúð.
Ástar- og saknaðarkveðjur,
Thelma Björk,
Þórhildur Svava.
Eitt blað enn er fokið á burt af
lífsins tré, það má segja að á bylgju-
faldi feigðar hafir þú flotið allan síð-
asta áratug, þó ekki sé nú meira sagt
bróðir, en stríði þínu og pínu er nú
lokið. Það hafði ég eftir læknum og
hjúkrunarfólki að þú hefðir haft
mörg líf. Andstreymi við vont og
virðingarlaust kerfi en þó gott fólk
sem annaðist þig af stakri alúð til
hinstu stundar heyrir nú sögunni til.
Það eru ekki allir sem skilja eða
vilja vita um þær mannlegu raunir í
lífsins táradal sem þú þurftir að
glíma við undir lokin, þar sem kristi-
legur kærleikur náði ekki upp á pall-
borð þeirra sem vel voru aflögufær-
ir. Mér er líka sterkt í minni það
ótrúlega æðruleysi og sálarþrek
sem þú sýndir, þú kvartaðir nánast
aldrei um líðan þína. Oft spurði ég
þig hvernig er heilsan í dag? þá var
jafnan viðkvæðið, ja ég er nú bara
sæmilegur, þó svo þeir sem umgeng-
ust þig mest vissu betur. Það voru
margir tilgangslausir morgnar sem
luku upp samúðarlausum augum yf-
ir þessari bágu tilvist, en þó svo
skuggar hafi verið í sólarátt, og
verulega syrt í álinn, voru þó marg-
ar gleðistundir í hérvist þinni, þú
hafðir ferðast vítt og breytt um jarð-
kringluna, m.a. sagðir þú mér sög-
una frá því er þið hjón fóruð til Gam-
bíu. Æði margt kom þar á óvart,
aðeins einn ljósastaur og forseti
landsins hvorki læs né skrifandi. Já
húmorinn var aldrei langt undan hjá
þér eins og flestir vissu sem til þín
þekktu.
Á gleðistundum var mikið hlegið
að þessari skoplegu mannsmynd
sem mannskepnan er í öllum sínum
glaum og glamúr og gerir lífið að
þeim skemmtilega karakter sem það
er.
Næmt auga og skarpskyggni á
menn og málefni voru þér í blóð bor-
in, enda víðsýnn í hugsun, ekki síst
af lestri góðra bóka, en þú varst ein-
mitt að rýna í eina slíka þegar kallið
kom. Þinn var þó draumur allra
drauma að geta eignast farartæki
svo þú gætir húsvitjað vini og vanda-
menn en svo brestur silfurþráður
lífsins, nánast öllum á óvart. Já, það
er einkennilegt hvað Guð getur ver-
ið ólíkur í sálmunum og veðurlaginu,
stundum er eins og engin brú sé þar
á milli. Eftir situr söknuður sár sem
með tíð og tíma verður minning ein
um góðan dreng með hlýja nærveru
sem átti sér von sem ekki varð að
veruleik.
Gakk nú á Guðs vegum, bróðir
kær.
Hilmar.
Á morgun, 7. maí, verður til mold-
ar borinn fyrrverandi mágur minn
og kær vinur, Brandur Kristinsson,
sem lést á heimili sínu langt um ald-
ur fram hinn 26. apríl síðastliðinn.
Svo einkennilegt sem það er tók
það mig marga daga að átta mig á
því að Brandur væri látinn. Eins og
allir vita, sem til hans þekktu, var
hann búinn að vera veikur í mörg ár
og í nóvember 1999, þá kominn á
spítala með hjartabilun á lokastigi,
áttu allir von á því að fylgja honum
til grafar. En Brandur, öllum til
undrunar og síst ekki læknum hans,
útskrifast heim í byrjun janúar
2000.
Brandur naut þess að borða góð-
an mat og drekka góð vín. Hvorugt
fékkst á sjúkrahúsinu þannig af
hreinni þrjósku fór hann heim til að
geta veitt sér þennan munað. Svo
langt sem það náði.
Það var hans stórkostlegi húmor
svo og þrjóskan sem hélt í honum líf-
inu síðustu ár svo ekki sé minnst á
ást hans á yngstu dótturinni, Guð-
rúnu Evu, sem var ljósið í lífi hans
og er fráfall hans mikil sorg fyrir
hana og eins börnin hans frá fyrri
samböndum. Guðrún Eva bjó hjá
honum síðustu ár.
Brandur minn, nú veit ég að þér
líður vel. Engir verkir í fótum leng-
ur, köfnunartilfinningin horfin.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Að lokum vil ég votta börnum
hans, Guðrúnu Evu, Óla, Halldóru
og Ægi ásamt Hilmari bróður hans,
sem var Brandi svo góður í veikind-
um hans, mína dýpstu samúð.
Guðrún Bjarnadóttir.
Fallinn er frá vinur minn og
félagi, Brandur Kristinsson, langt
um aldur fram. Ég kynntist Brandi
fyrir 35 árum er hann kvæntist
frænku konu minnar. Frá þeim tíma
þróaðist vinátta sem fáa skugga bar
á. Við stofnuðum saman fyrirtæki og
rákum það saman í nokkur ár og
gekk það samstarf mjög vel. Margar
ferðir fórum við saman til innkaupa
til London og Glasgow og þar naut
Brandur sín, því hann var mjög
traustur og skemmtilegur ferða-
félagi. Síðan skildu leiðir um stund,
við hættum saman með fyrirtækið,
en hin síðari ár hittumst við mjög oft
og skemmtum okkur þá saman,
bæði hérlendis og erlendis. Síðustu
fjögur árin voru vini mínum mjög
erfið. Hann missti heilsuna en þrátt
fyrir það var alltaf gaman að vera
með honum því lífsgleðin og
skemmtilegheitin voru aldrei langt
undan.
Ég votta börnum hans og ættingj-
um innilega samúð mína.
Ingimundur Jónsson.
Það er stundum sagt að maður
eignist fjölmarga kunningja en fáa
vini á lífsleiðinni og ég held að það sé
rétt. Brandur var í síðari hópnum og
var vandfundinn betri vinur en hann
og spann vinátta okkar ca. 30 ár.
Brandur var og einnig óvenju vina-
margur maður, enda drengur góður
sem öllum vildi vel. Þær voru ófáar
stundirnar sem við áttum saman í
frítímum og gátum við þá spjallað
tímunum saman og farið í marga
langa ökutúra, einnig ferðir erlendis
svo og á öldurhús bæjarins og
stundum lyft glasi og skálað fyrir líf-
inu og tilverunni og var þá oft eitt-
hvað sterkara í glösunum en Sana-
sól. En eftir að Brandur veiktist
áttum við langar samræður á
sjúkrahúsinu, eða í símanum, er
Brandur dvaldist heima. Það sýndi
best hve Brandur vinur minn var
góður drengur að ekki talaði hann
illa um nokkurn mann, þó svo að
hann hefði mikið til málanna að
leggja, vel lesinn og inni í mörgu og
vel fróður. Ekki var heldur til öfund
eða afbrýðisemi hjá honum og var
hann alltaf fyrstur til þess að gleðj-
ast með þeim sem vel gekk hjá og
taldi í þá kjark er miður gekk.
Það er sárt til þess að vita að nú
verða samverustundir ekki lengri í
bili.
Fallinn er frá í blóma lífsins ljúfur
og góður drengur. Gangi hann á
Guðs vegum.
Jesú segir. Ég lifi og þér munuð
lifa. Góður Guð blessi Brand og hans
góðu minningu og styrki börn hans
og aðra ástvini.
Óli Geir.
BRANDUR ÁGÚST
KRISTINSSON
Elsku afi, mig langar
í örfáum orðum að
kveðja þig. Samveru-
stundir okkar voru
færri en ég hefði viljað
eiga, en þið gerðuð það
sem marga dreymir
einungis um að gera, siglduð um
hnöttinn og upplifðuð ævintýri sem
orð fá ekki lýst.
Ég var alltaf jafn stolt þegar ég
MAGNÚS
MAGNÚSSON
✝ Magnús Magnús-son fæddist 24.
mars 1927. Hann lést
á sjúkrahúsi í Rønne
á Borgundarhólmi
22. apríl síðastliðinn
og fór bálför hans
fram á Borgundar-
hólmi.
sagði fólki frá ykkur,
„Þetta eru afi minn og
amma“, afi minn með
stóru hendurnar,
þykku stóru gleraugun
og nefhljóðin þín, þessu
gleymi ég aldrei. Ég
hefði ekki viljað skipta
fyrir allt í heiminum.
Þú varst bestur. Elsku
afi, ég er svo ofboðslega
þakklát fyrir að þið
skylduð koma hingað
um jólin og eyða þeim
með okkur, það voru
okkar síðustu stundir.
Takk fyrir allt saman.
Minningarnar geymi ég í hjart-
anu.
Þín
Kolbrún Elsa.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.