Morgunblaðið - 06.05.2001, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. MAÍ 2001 39
Allmörg undanfarin ár dvaldi
Fríða sem sjúklingur á vistheimilinu
Grund við Hringbraut.
Páll Hannesson.
Ég veit að vorið kemur
og veturinn líður senn.
Kvæðið er um konu,
en hvorki um guð né menn.
Hún minnti á kvæði og kossa
og kvöldin björt og löng
og hvíta, fleyga fugla
og fjaðraþyt og söng.
Og svipur hennar sýndi,
hvað sál hennar var góð.
Það hló af ást og æsku,
hið unga villiblóð.
Ég bý að brosum hennar
og blessa hennar spor,
því hún var mild og máttug
og minnti á – jarðneskt vor.
( Davíð Stef.)
Hinn 27. apríl sl. lést mágkona mín
Hallfríður Magnúsdóttir á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund í Reykja-
vík. Hallfríður var á áttugasta og
þriðja aldursári. Kynni okkar Fríðu,
eins og hún gjarnan var nefnd, hófust
um 1953. En þá kom ég, ásamt systur
hennar Ester, fyrst á heimili þeirra
hjóna, Fríðu og Benedikts Hannes-
sonar. Þangað sóttu yngri systkini
hennar enda öll ógift og foreldrahús
þeirra á Hellissandi. Ég man hvað
mér þótti samheldni þeirra systkina
góð og eftirminnileg, og einkanlega
hvað hjónin Benedikt og Fríða tóku
öllum vel sem að garði komu. Skipti
þá ekki máli hver átti í hlut, enda var
gestakoman eftir því, yfirleitt fullt
hús. Þau hjón áttu fjögur börn, þrjá
drengi og eina dóttur. Þau misstu son
eftir veikindi aðeins 12 ára gamlan en
hin lifa foreldrana. Benedikt andaðist
1992. En Fríða hélt áfram búskap
sínum þar til hún fluttist á Grund.
Það sem einkenndi Fríðu einna mest
var glaðværð og hjálpsemi, hún var
tilbúin að rétta hverjum og einum
hjálparhönd og gera gott úr öllu.
Fríða talaði gjarnan í hljóðstaf og
gerði að gamni sínu. Meðal annars
var haft sérstakt orð á því á Grund að
hún hefði góð áhrif á aðra vistmenn á
þeim deildum þar sem hún dvaldist
og starfsfólk sá eftir henni er hún var
flutt á milli deilda. Þetta þekkjum við
best sem stöndum henni næst. Og vil
ég koma á framfæri þakklæti til
starfsfólks á Grund fyrir góða og
hlýja umönnun. Fríða var hrókur alls
fagnaðar og gerði í því að láta öllum
sem voru í návist hennar líða vel. Við
hjónin og okkar fjölskylda fórum
ekki varhluta af því. Fríða og Bene-
dikt áttu lítinn sumarbústað í Hólms-
landi við Geitháls á árum áður og
þangað lá leiðin gjarnan á sunnudög-
um. Meðal annars tók Fríða að sér að
passa dóttur okkar hjóna, þá korn-
unga, þegar við þurftum á að halda
og þökkum við það af alhug ásamt
öllu öðru sem við kemur samskiptum
okkar á liðnum árum. Eftirsjá er ætíð
þegar náinn vinur eða ættingi kveður
þetta jarðneska líf, og kannast flestir
við það, en það telst til sérstakra for-
réttinda að hafa fengið að umgangast
á liðnum árum slíka manneskju sem
Hallfríði Magnúsdóttur. Nú þegar
komið er að skilnaðar stund hrannast
upp ýmsar fagrar minningar frá lið-
inni tíð og munum við geyma þær í
hugum okkar.
Við biðjum góðan guð að vaka yfir
börnum hennar og fjölskyldum
þeirra.
Fjölskyldu Hallfríðar og ættingj-
um öllum vottum við samúð okkar.
Blessuð sé minning hennar.
Alexander Alexandersson
og fjölskylda.
Kær svilkona mín Fríða Magnús-
dóttir hefur kvatt lífið og okkur sem
kynntust henni hér. Það verða örugg-
lega margir sem fagna þér og segja
vertu velkomin því við höfum hlakkað
til að hitta þig aftur; þú sem varst svo
mikil lífshæfileikakona, full af kær-
leika og góðvild til allra, alltaf til
reiðu ef einhver þurfti hjálpar við,
enda vannst þú við hjúkrunarstörf á
Landakoti, sem ung stúlka og í þjón-
ustu hjá háum og lágum. Allir dáðu
Fríðu. Heimili Fríðu var á Hofsvalla-
götu 18, öllum opið því margir þurftu
að hitta hana, hún gaf öllum svo mikið
af sér. Það kom fram í lífsgleði henn-
ar og einstökum hæfileikum í að líta í
kaffibolla og að setja sig inn í aðstæð-
ur annarra. Þess vegna fóru allir full-
ir bjartsýni frá henni. Benni svili
minn, sem er látinn fyrir nokkrum
árum, var einstakt ljúfmenni og sjálf-
ur sér samkvæmur. Þeirra hjóna-
band var til fyrirmyndar og um-
hyggja og virðing í fyrirrúmi þeirra í
milli. Þau áttu fjögur börn, Ástu
Benediktsdóttur póstfulltrúa, Hann-
es Benediktsson flugvirkja, sem
starfar og býr í Bandaríkjunum,
Knút Benediktsson rafvirkja sem
starfar nú á Nesjavöllum, og Magnús
sem dó ungur. Ég vil votta öllu þessu
fólki, börnum og barnabörnum hjart-
kæra samúð við fráfall yndislegrar
móður og ömmu.
Kær kveðja.
Laufey Jónsdóttir.
Núna þegar sómakonan Hallfríður
Magnúsdóttir er fallin frá langar mig
að minnast hennar, eins og ég man
hana þau rúmlega fjörutíu ár er ég
fékk að njóta návistar hennar.
Fríða eins og allir kölluðu hana var
móðursystir mín, hjá mér eins og öðr-
um systkinabörnum var hún aldrei
annað en Fríða frænka. Fyrst man ég
eftir henni og Benna eiginmanni
hennar í Skálagerðinu, síðar kemur
sumarbústaðurinn upp við Geitháls,
alltaf fullt af fólki og nóg að gera hjá
Fríðu.
Við systurnar þar í leik ásamt
Knúti yngsta syni hennar niðri í sól-
baðsskeifunni eða að vaða í Hólms-
ánni, þetta voru skemmtilegir tímar
hjá okkur öllum. Ég hugsa líka oft
um Fríðu í ísbúðinni, þar sem hún
réttir mér stóran girnilegan ís eða
sendir mig heim með fullan poka af
brotnum ísformum handa okkur
systrum.
Síðan kemur Hofsvallagatan sem
alltaf virtist í leiðinni, sama hvar í
bænum maður var, það tilheyrði að
koma við á Hofs og fá eina stjörnu
eða hvolfa bolla. Hjá henni lærði ég
að drekka kaffi til að geta fengið inn-
sýn í framtíðina. Hún Fríða var þeirri
gáfu gædd að geta spáð og það var
sko spennandi. Árið sem ég varð tólf
ára var ég í pössun hjá þeim hjónum í
tíu daga, ekki leiddist mér að fá að
leika úti í „porti“ sem virtist svo stórt
og spennandi, eða liggja á stofugólf-
inu og hlusta á „þrjú hjól undir bíln-
um“.
Okkur Fríðu kom vel saman og
það varð úr að hún reddaði mér minni
fyrstu vinnu við að passa hjá Ástu
dóttur hennar á Ásvallagötunni. Það
sumar gekk mjög vel, utan eitt skipti
er ég sofnaði óvart á verðinum, börn-
in notuðu tækifærið og fóru í leik er
þau kölluðu að „gefa öndunum“, þau
tóku allt er til var í eldhússkápunum
og stráðu yfir íbúðina á meðan ég
svaf vært. Amma þeirra kom mér að
óvörum og sú varð ekki hrifin. Þá sá
ég Fríðu reiða í fyrsta og eina skipti
og er ég ekki hissa á því, enda
skammast ég mín enn.
Fríða hafði gaman af að vera fín,
vel snyrt og var alltaf með naglalakk.
Ég kom ósjaldan við hjá henni þar
sem við höfðum verkaskipti, hún
spáði fyrir mig og ég naglalakkaði
hana. Alltaf sagði hún að ég ætti eftir
að vinna í tengslum við útlönd, jafn-
vel búa erlendis, þar fór hún nærri
lagi, eins og svo oft áður. Svona var
Fríða, hún virtist alltaf sjá allt …
Fríða og Benni elskuðu að ferðast,
þau dvöldu oft hjá Hannesi elsta syni
sínum í Ameríku á meðan þau höfðu
heilsu til. Oft kom ég við og dvaldi hjá
þeim. Þá var Hannes óþreytandi við
að keyra okkur um allt eða sigla um á
bátnum sínum á hina og þessa staði.
Ég brosi er ég hugsa um okkur í Am-
eríku. T.d. á fáfarinni strönd að bera
sólarolíu hvort á annað, við á rölti í
leita að amerísku bingói eða á sigl-
ingu til að skoða Frelsisstyttuna. Við
fórum öll í mjög skemmtilegt ferða-
lag með fellihýsi í eftirdragi, þar sem
við sungum íslensk dægurlög á leið
okkar til Kanada að skoða fegurð Ni-
agra-fossana. Svona gæti ég haldið
lengi áfram.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margt að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Fríða, ég þakka fyrir alla
gleðina og hláturinn sem við áttum
saman. Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að sitja, ásamt mömmu, hjá
þér er þinn síðasti dagur var að
kveldi komin. Ekki kom það okkur á
óvart er starfsstúlkurnar á Grund
sögðust sakna þín, þar sem þú værir
með þægilegri vistmönnum, alltaf
syngjandi kát og léttir allra lund,
þannig varst þú.
Hvíl í friði, elsku frænka, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Ég og fjölskylda mín vottum öllum
aðstendendum innilega samúð.
Þín systurdóttir,
Bára Alexandersdóttir.
Eftirmæli enginn fær
ástúðlegri þínum.
Að þú lifðir öllum kær,
uns þú hvarfst þeim sýnum.
Vertu sæl og sof þú rótt,
sálu gleður mína.
Þó gröf og nafn þitt gleymist fljótt,
Guð man alla sína.
(Höf. ók.)
Elsku Fríða frænka.
Nú er komið að leiðarlokum eftir
nær hálfrar aldar kynni.
Það er svo margs að minnast frá
liðnum árum allt frá því að ég var lítið
barn í pössun hjá þér eða bara í heim-
sókn á Hofsvallagötunni. Við krakk-
arnir að leika okkur úti í porti þar
sem nóg var að gera, ýmist að vega
salt eða að renna okkur í rennibraut-
inni sem mér fannst svo stór að hún
hlyti að ná til himins. Þá sast þú
gjarna úti í bakgarðinum í sólinni og
horfðir á. Alltaf gátum við komið inn
til þín og fengið að drekka því það
voru alltaf til nýbakaðar kökur hjá
þér.
Svo var nú aldeilis gaman að koma
í bústaðinn í Lækjarbotnum þar sem
var oftast margt um manninn og mik-
ið að gerast.
Þið mamma fóruð stundum með
okkur krakkana í berjamó upp í
Heiðmörk og þá þurftum við að vaða
yfir Hólmsána sem okkur smáfólkinu
fannst vera stórfljót.
Þetta voru yndislegir dagar, allir
komu heim í bústað að kveldi berja-
bláir og sælir eftir frábæran dag.
Svo þegar ég varð nógu stór til að
fá að fara ein í bæinn með strætó þá
var mesta sportið að heimsækja þig í
ísbúðina sem þú vannst í við Lækjar-
götuna og ef þú varst ekki að vinna
var gott að labba upp á Hofsvallagötu
og stinga sér inn til þín í hlýjuna því
hún var alltaf til staðar og góða skap-
ið líka.
Oftast voru nokkrar vinkonur í för
með mér og við fengum allar að
hvolfa bolla eða leggja stjörnu í spil.
Síðan spáðir þú í framtíðina fyrir
okkur allar.
Síðan voru það unglingsárin, það
var nú aldeilis ágangur sem þú og
Benni máttuð þola af vinahópnum
okkar Knúts. Oft var þröngt á þingi í
íbúðinni hjá ykkur en aldrei heyrði ég
þig kvarta yfir okkur heldur hélstu
bara áfram að spá fyrir okkur og gefa
okkur kaffi og kökur. Og redda því að
ég fengi að fara á sveitaböll, þá sagðir
þú gjarna við mömmu: Æ-i leyfðu nú
greyinu að fara, hin fara öll.
Þú varst alltaf svo jákvæð og það
var alltaf gleði þar sem þú varst.
Skapbetri og ljúfari manneskju er
vandi að finna.
Ég kveð með söknuði og virðingu.
Hvíl þú í friði elsku frænka mín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Ég votta Ástu, Hannesi, Knúti og
öðrum aðstandendum samúð mína og
fjölskyldu minnar og bið góðan Guð
að styrkja þau í sorginni.
Hjördís Alexandersdóttir.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri


  

    
         
  
  
  

  

 

 

 
  

     

! "# $     %     !
"# ! $
%& &   ! $ %'( % ) *+ ,# 
( &   ! $ "'  !- ,# 
)%""   ! $  .,*  + ,# 
$% (//&( 
) &#" $
"/ ,01 &#" $

 
   


 




  
 
         
   
 
 

  !  
  "

 #    $%%&
'( )
    ! "
#$#%&&' 
() * +'
#$$,
))#%
'+ 
#$#%&&' 
-+' .%
#$$,
')/ )  +0

 

  
      
      
 


   
 
 

 



   

 

  
 !" 
# $
   

    ! "  ## $% %&'' !
(  %&'' ! )  $ !
*$( +  %&'' !  +   !

 '  %&'' ! (,   (,  !
   (