Morgunblaðið - 17.05.2001, Blaðsíða 52

MINNINGAR
52 FIMMTUDAGUR 17. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ingólfur Egg-ertsson fæddist í
Reykjavík 16. nóvem-
ber 1929. Hann lést á
hjartadeild Landspít-
alans í Fossvogi mið-
vikudaginn 9. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru, Eggert
Bjarnason vélstjóri,
f. 6. ágúst 1887 að
Björgum á Skaga-
strönd í Austur-
Húnavatnssýslu, d. 2.
október 1966, og
kona hans Ólafía
Þóra Jónsdóttir, f.
21. október 1892 í Reykjavík, d. 9.
október 1955. Ingólfur var 10. í
röðinni af 16 systkinum, á lífi eru:
Jóna Karítas, f. 18.11. 1913, Sigrún
Svala, f. 24.4. 1920, Guðrún Sigríð-
ur, f. 18.2. febrúar 1922, Eggert, f.
5.7. 1926, Hafdís Erla, f. 8.5. 1932,
Inga Hulda, f. 16.10. 1934, Hreiðar
Bragi, f. 4.4. 1937, og Svanhildur
Jóna, f. 21.10. 1939. Látin eru Guð-
rún Kristjana, Ólafía Svanhvít,
Ingibjörn og Hafsteinn, þrjú barna
þeirra dóu í frumbernsku. Eftirlif-
andi eiginkona Ingólfs er Kristín
Magnúsdóttir, f. 1.12. 1932. For-
eldrar hennar voru Magnús Guð-
mundsson sjómaður, f. 20.9. 1870
að Lambadal í Dýrafirði, d. 27.5.
1960, og Ingveldur Jóhannsdóttir,
f. 4.10. 1891 að Arnarstöðum í
Helgafellssveit, d. 3.10. 1986. Sonur
Ingólfs og Kristínar er Eggert
Magnús Ingólfsson, verkstjóri hjá
Eimskip, f. 5.12. 1970. Áður átti
Ingólfur tvær dætur með Sveinsínu
Guðmundsdóttur frá Berserkja-
hrauni í Helgafellssveit á Snæfells-
nesi, f. 6.1. 1930. Dætur Ingólfs og
f. 21.1. 1987. Dætur Kristínar og fóst-
urdætur Ingólfs eru: a) Inga Barbara
Arthur framkvæmdastjóri, f. 14.8.
1955, maki Gunnar Rúnar Oddgeirs-
son verktaki, f. 4.11. 1954. Börn
þeirra eru: 1) Diðrik Örn nemi, f.
30.7. 1978, sambýliskona Kristín
Hrund Arnardóttir, f. 1.8. 1980. 2)
Andri Rúnar Gunnarsson nemi, f. 7.7.
1987. 3) Viktoría Lind, f. 9.8. 1996. b)
Linda Lou Arthur rekstrarstjóri, f.
28.10. 1956, maki Stefán Stefánsson
framkvæmdastjóri, f. 27.8. 1953.
Börn þeirra eru: 1) Kristinn Arnar
laganemi, f. 10.2. 1974. 2) Telma Lind
nemi, f. 28.3. 1977.
Ingólfur fór 13 ára gamall til sjós
og fullorðnaðist snemma. Ævistarf
hans var lengst af tengt sjónum og
kom hann þar víða við. Hann vann
m.a. á síðutogurum, við landhelgis-
gæslustörf og sem háseti á fraktskip-
um Eimskipa. Einnig var Ingólfur
einn af fyrstu köfurum okkar Íslend-
inga. Kafaraþekking hans nýttist við
lagningu Slippsins í Reykjavík og
hafði hann þar umsjón með lagningu
dráttarbrauta. Eins kom kafara-
þekking Ingólfs sér vel er hann vann
við landhelgisgæslustörf, þar sem
þurfti oft að losa net úr skrúfum
báta. Ingólfur starfaði einnig í landi
og vann hann þá m.a. sem þunga-
flutningabílstjóri. En sjómannsstörf
áttu alltaf stóran sess í huga hans og
1975 lét hann verða af því að láta
draum sinn rætast og hóf að stunda
eigin útgerð á 14 tonna báti er hann
nefndi í höfuðið á einkasyni sínum,
Eggerti Magnúsi. Í kringum 1981
hættir hann til sjós og hefur störf hjá
Síldar- og fiskimjölsverksmiðjunni
að Kletti og í Örfirisey, þar sem hann
vann sem verkstjóri og vaktformað-
ur þar til verksmiðjan hætti, hóf
hann þá störf hjá Lýsi hf. og vann
hann þar til ársins 1996 er hann lét af
störfum vegna versnandi heilsufars.
Útför Ingólfs fer fram frá Lang-
holtskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Sveinsínu eru: a)
Ólafía, gjaldkeri hjá
KÁ á Selfossi og vara-
þingmaður Framsókn-
arflokksins á Suður-
landi, f. 30.5. 1952.
Börn hennar og Helga
Stefánssonar eru: 1)
Kristín Þóra leikskóla-
kennari, f. 25.6. 1969,
maki Sveinn Ragnars-
son fjármálastjóri, f.
20.6. 1970. Börn þeirra
eru Magnus Freyr, f.
6.5. 1995, og Thelma
Rún, f. 22.4. 1998. 2)
Stefán smiður, f. 25.2.
1972, maki Rannveig Bjarnfinns-
dóttir leikskólakennari, f. 30.7.
1974. 3) Guðfinna nemi, f. 26.1.
1976, sambýlismaður Jónas Björg-
vinsson vélvirki, f. 7.10. 1971. 4)
Berglind nemi, f. 6.5. 1983.
b) Gróa, starfsmaður á rann-
sóknarstofu Sláturfélag Suður-
lands, f. 9.2. 1953, maki hennar er
Sveinn Sigurðsson, húsasmíða-
meistari og verktaki. Börn hennar
eru: 1) Sveinn Ægir Árnason lög-
regluþjónn, f. 29.4. 1969, maki Guð-
ríður Jóna Örlygsdóttir íþrótta-
kennari, f. 22.7. 1969. Börn þeirra
eru: Hafrún Sif, f. 8.4. 1993, og
Hjalti Rafn, f. 8.6. 1996. 2) Steinunn
Guðný hjúkrunarfræðingur, f. 14.1.
1973, sambýlismaður hennar er
Stefán Karl Segatta viðskiptafræð-
ingur, f. 31.8. 1969. Börn þeirra
eru: Orri Sveinn, f. 20.2. 1996, og
Heiðdís Huld, f. 28.2. 2001. 3) Hild-
ur Kristín, íþróttakennari og nemi í
sjúkraþjálfun, f. 8.9. 1977, sam-
býlismaður hennar er Guðmundur
Jónsson rafeindaverkfræðingur, f.
28.2. 1973. 4) Sigurður Bjarni nemi,
Þegar ég leystur verð þrautunum frá,
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum lausnara hjá,
það verður dásamleg dýrð handa mér.
Dásöm það er, dýrð handa mér,
dýrð handa mér, dýrð handa mér,
er ég skal fá, Jesú auglit að sjá,
það verður dýrð, verður dýrð handa mér.
(Höf. óþ.)
Okkar ástkæri faðir, Ingólfur Egg-
ertsson, lést 9. maí sl. eftir erfið og
langvinn veikindi. Sá eiginleiki ein-
kenndi allt hans líf að gefast aldrei
upp. Hann ólst upp í stórum systk-
inahópi og lagði fljótt sitt af mörkum
til lífsbaráttunar. Þrettán ára fór
hann til sjós og átti sjórinn stóran
þátt í lífi hans. Hann átti um árabil
bát og gerði út og var með menn í sjó-
mennsku en er allra veðra var von var
hann einn á bátnum og átti þá oft
glímu við sjóinn og alltaf kom hann
heill heim, hann sagði að það héldu
einhverjir verndarhendi yfir sér. Eitt
af því sem pabbi hafði mikið yndi af
var að ferðast um landið og voru þau
Kristín konan hans dugleg að fara
jafnt um byggð sem óbyggðir. Þá var
veiðistöngin ætíð með í för. Það var
rennt fyrir lax eða silung í hvaða vatni
eða ám sem urðu á vegi þeirra. Er
þess minnst að eitt sinn sat hann á
sama steininum í 12 tíma eftir fiski og
fékk hann. Hann kvartaði aldrei um
veikindi sín og hefur eflaust vera
hans á Vífilsstaðaspítala er hann fékk
berkla um tvítugt sett mark sitt á
hann og gert hann m.a. að þeim
manni sem aldrei gafst upp og horfði
alltaf bjartsýnn fram á veginn. Hann
fylgist vel með þjóðmálunum og alltaf
er við hittumst þurfti hann að ræða
pólitíkina við dóttur sína, varaþing-
manninn. Við söknum þess að hafa
ekki átt fleiri stundir með pabba en
þess dýrmætari eru þær sem við átt-
um saman og sérstaklega síðustu
stundirnar er hann sagði okkur frá
lífshlaupi sínu, fyrir það erum við
þakklátar. Þær minningar styrkja
okkur í sorginni og við erum þess full-
vissar að vel hefur verið tekið á móti
honum af þeim sem á undan eru farn-
ir. Við vitum að hann hefur orðið
hvíldinni feginn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Blessuð sé minning föður okkar,
afa og langafa. Þínar dætur,
Ólafía og Gróa.
Í dag kveð ég hinstu kveðju
tengdaföður min, kæran vin og góðan
félaga, sem nú hefur verið burt kall-
aður eftir áralanga sjúkralegu. Sam-
fylgdin hefur verið ljúf og hefði ég
viljað hafa hana miklu lengri.
Í Spámanninum segir:
Skoðaðu hug þinn vel, þegur þú ert glaður,
og þú munt sjá, að aðeins það sem valdið
hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan. Þegar
þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur hug
þinn, og þú munt sjá að þú grætur vegna
þess sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Ingólfur var mikið náttúrubarn.
Það var órjúfanlegur hluti af lífi hans
að geta farið til veiða bæði til sjós og á
landi og hvergi leið honum betur en
út í náttúrunni með veiðistöng í
hendi. Og það voru ófáar veiðiferð-
irnar og ferðalögin sem ég og fjöl-
skyldan mín fórum með þeim Ingólfi,
Stínu og Eggerti.
Eftir 27 ára samfylgd er margs að
minnast, og eru minningarnar ef til
vil fleiri vegna þess hve við áttum
mörg sameiginleg áhugamál. Margar
voru þær stundir sem eytt var í sam-
ræður um bæði knattspyrnu og lax-
veiði, einnig höfðum við mikinn áhuga
á sumarbústaðasmíði við Hvítá, sem
var einn af uppáhalds stöðum hans.
Hvergi undi Ingólfur sér betur en við
veiði í Hvítá og hafði hann sérstakt
dálæti á Gíslastöðum við Hvítá. Það
er sárt til þess að hugsa að geta ekki
kíkt inn til hans á morgunfund á leið
minni í vinnunna, ég færði honum
blöðin sem hann tók við með bros á
vör, oftast gaf hann sér tíma til að
ræða aðeins um atburði líðandi stund-
ar, því Ingólfur reyndi alltaf að fylgj-
ast vel með því sem var að gerast í
þjóðlífinu þó veikur væri, en samtölin
voru fá síðustu vikur hans en alltaf
fann hann kraft til að brosa og þakka
fyrir sig þó fárveikur væri.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því.
Þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Jæja þá er kveðjustundin komin,
ekki óvænt en þó sár og tregablandin.
Vil ég nú að lokum þakka þér fyrir
vinátturíka samfylgd.
Rúnar Oddgeirsson.
Elsku afi, nú ertu kominn á stað
þar sem þér líður vel og við erum viss
um að þú sért búinn að finna besta
veiðistaðinn þar sem þú getur nú
rennt fyrir fisk án óþæginda og eins
og ævinlega munt þú örugglega veiða
flesta og stærstu fiskana. Söknuður
okkar er mikill og sárt er að fá ekki að
upplifa fleiri samverustundir með
þér, skreppa í veiðitúr, hlusta á þig
segja frá þeim ævintýrum sem þú
hefur upplifað og allt annað sem við-
gerðum saman. Já, við eigum eftir að
sakna svo margs, en sem betur fer
eigum við svo margar skemmtilegar
minningar um samveru okkar með
þér.
Það er ljúft að þakka og muna
þó að nú sértu fjær
hve gott var hjá þér æ að una
öllum var þín návist kær.
Elsku afi, nú ert þú farinn frá okk-
ur og mun minningin um þig ávallt
lifa í hjarta okkar. Með þökk fyrir allt.
Diðrik Örn, Andri Rúnar og
Viktoría Lind.
Vorið er nú komið og sumar í nánd.
Eftirlætistími Ingólfs Eggertssonar
var alla tíð vorið og sumarið. Er ég
hugsa til baka til allra veiðiferðanna
er við fórum saman í, m.a. vorveiðina í
Norðurá, sem um árabil var eins
öruggt og lóan væri kominn. Minn-
ingarnar eru margar, alltaf keyrðu
Ingólfur og Stína ýmist á húsbíl eða
með tjaldvagn á Munaðarnessvæðið.
Sem meðlimur í Stangveiðifélagi
Reykjavíkur útvegaði Ingólfur ætíð
veiðileyfi fyrir okkur sem ekki vorum
meðlimir og spáði Ingólfur mikið í
hvaða dagar væru bestir með tilliti til
stórstreymis og sjávarfalla. Fyrir
okkur sem vorum að byrja á veiðidell-
unni var ómetanlegt að fá að veiða
með Ingólfi. Hann kenndi okkur gríð-
arlega margt um hvernig lesa mátti í
ána, hvar fiskur gæti legið hvort sem
það væri undir steini eða undir berg-
inu eða bakka. Einnig er gaman að
rifja upp hve laginn hann var við að
keyra troðninga og slóða niður að ám
og vötnum á ýmist gulri Lödu Sport
sem stoppaði aldrei eða Subaru-fólks-
bíl sínum. Sama hve ómögulegt það
virtist að fara lengra komst Ingólfur
ætíð alla leið með ró sinni, festu og
góðri aksturstækni. Með því að miðla
sinni kunnáttu með þolinmæði og
nærgætni hefur hann fest veiðidell-
una í huga okkar sem eyddum tíma
með honum og Stínu í vorveiðinni.
Ekki er hægt að ræða um veiði og
Ingólf án þess að minnast á þá veiði-
ferð í Norðurá sem ég sé mest eftir að
hafa ekki verið með honum og stínu í.
Ingólfur hafði þar veitt yfir 20 punda
lax á flugu. Skömmu síðar fer Stína
að klifra aftur upp bratta hlíð við ána
til að fara til baka með laxinn en renn-
ur þá skyndilega í hlíðinni og fót-
brotnar. Sjúkrabíll var fenginn til að
sækja hana og hún borin á börum yfir
ána og keyrð í bæinn á sjúkrabíl. Ing-
ólfur fór strax á eftir henni í bæinn en
láðist að skrá laxinn í veiðihúsið við
Norðurá. Eftir sumarið kom í ljós að
hefði hann skráð laxinn í veiðihúsinu
við Norðurá hefði þetta orðið stærsti
flugulax þess sumars. Menn höfðu
orð á þessu við hann og sögðu hann
hafa misst af bikar og viðurkenningu
þar sem þetta reyndist vera stærsti
flugulax sumarsins það árið. Ingólfur
hafði enga sérstaka viðurkenningar-
þörf og var hann ánægður með þá
vitneskju að hann hafi veitt stærsta
laxinn það sumarið og átti sínar
myndir af laxinum, það var næg við-
urkenning fyrir hann.
Kynni okkar Ingólfs ná aftur ein 28
ár er ég kynntist Lindu konu minni
sem er dóttir Kristínar eiginkonu
Ingólfs. Er börnin okkar fæddust
fóru þau fljótlega að fá að fara í ferðir
með afa og ömmu. Á hverju ári fóru
þau um landið þvert og endilangt, yfir
Kjöl, Sprengisand, upp á Arnarvatns-
heiði í Veiðivötn og hringinn í kring-
um landið mörgum sinnum. Í þessum
ferðum var alltaf tjaldað, veitt og not-
ið útilífsins í náttúrunni. Ingólfur var
einn af þessum mönnum sem tók Ís-
land fram yfir allt annað og á þessu 28
ára tímabili sem ég þekkti Ingólf man
ég aðeins eftir einni ferð hans til út-
landa. Ingólfur byrjaði til sjós 13 ára
gamall og fullorðnaðist snemma.
Systkyni hans voru 16. Ungur maður
réði hann sig á fragtskip og kunni
margar sögur af þeim ferðum. Er
hann kom í land gerðist hann þunga-
flutningabílstjóri. Sjómennskan tók
hug hans aftur og hann fór út í eigin
útgerð í Sandgerði á 14 tonna bát,
Eggerti Magnúsi, skírðum eftir syni
hans og Kristínar. Eftir útgerðina í
Sandgerði gerðist hann starfsmaður
Síldarverksmiðjunnar að Kletti og út
frá því starfsmaður hjá Lýsi hf til
þess tíma að hann fór á eftirlaun. Upp
úr tvítugu smitast hann af berklum
og dvelur á Vífilsstaðaspítala á þriðja
ár. Á þessu tímabili fór Ingólfur í
lungnaaðgerð á Akureyri þar sem
fjarlægt var úr honum ½ lunga eða
höggvið eins og kallað var. Á þessum
veikindum jafnaði Ingólfur sig ótrú-
lega og náði sér með sínum einstaka
líkamlega og andlega styrk.
Síðust árin var Ingólfur orðinn
talsvert veikur. Eftir ca. 2 mánaða
dvöl á Reykjalundi við æfingar og
prófun varðandi lungnasjúkdóm sem
hrjáði hann og versnaði fóru veikind-
in að ágerast og Ingólfur átti erfiðara
um gang og þarfnaðist stöðugt súr-
efnis. Hann tókst á við sjúkdóm sinn
af æðruleysi allt frá því að hann
greindist og til dauðadags. Hann lét
ekki sjúkdóm sinn breyta daglegu lífi
sínu og sinnti hugarefnum sínum
óhaggaður. Aðspurður um líðan sína
svaraði hann jafnan að hún væri
ágæt.
Með söknuði kveð ég þig og þakka
þér ánægjulega samfylgd og hefði ég
óskað að hafa hana lengri.
Stefán Stefánsson.
Með engla kvaki ég skal þar
undir taka glaður,
á nýjum akri eilífðar
endurvakinn maður.
(Sig. Breiðfjörð.)
Saknaðarkveðja,
Linda, Arnar og Telma.
INGÓLFUR
EGGERTSSON
Helga mín, ég ætla í
fáum orðum að reyna
að þakka þér fyrir
sautján ára góða vin-
áttu, hvernig sem ég fer nú að því að
koma því frá mér í stuttu máli. Mig
langar til að þakka þér fyrir allan
velviljann í minn garð alla tíð og ekki
síst fyrir hinar mörgu góðu minning-
ar sem strákarnir mínir eiga um þig.
Þær eru þeim ómetanlegar, eins og
mínar minningar um þig eru mér.
Þegar þeir komu sem litlir strákar
í heimsókn til ömmu þá varstu ekki
bara með venjulegt barnadót í köss-
HELGA GUÐJÓNSDÓTTIR
✝ Helga Guðjóns-dóttir fæddist í
Ytri-Skógum í Kol-
beinsstaðahreppi,
Snæfellsnesi 6. októ-
ber 1924. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 4. maí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Bústaðakirkju
15. maí.
um fyrir þá. Nei, þú
varst búin að hafa fyrir
því að þræða Kolaport-
ið og grafa þar upp alls
konar strákadót, hin
ýmsu kvikindi, alls
kyns skordýr og eðlur
úr plasti, uppstoppuð
fiðrildi og fleira. Þetta
hitti í mark eins og þú
vissir og strákarnir
dunduðu sér við að
skoða þetta safn í gegn-
um árin. Ekki vöktu
allir steinarnir og kuð-
ungarnir, sem þú varst
búin að sanka að þér,
minni hrifningu. Afmælis- og jóla-
gjafanna frá þér var alltaf beðið með
eftirvæntingu, enda voru þær veg-
legar og spennandi.
Strákarnir báru ríka virðingu fyr-
ir þér og spurðu mig um daginn
hvers vegna þú tækir ekki þátt í
spurningaþættinum í sjónvarpinu,
þú myndir örugglega vinna vegna
þess að þú vissir svo mikið. Þeir
vissu sem var að þú varst vel að þér á
svo mörgum sviðum, enda varstu sí-
lesandi bækur og áttir svör við flest-
um spurningum.
Þú varst svo sterk og stolt kona.
Oft var ég búin að segja þér að
hringja í mig ef þig vantaði að láta
skutla þér eitthvað, en þú fórst allt í
strætó eða labbandi, vildir aldrei láta
neinn hafa neitt fyrir þér. Síðasta ár-
ið fór heilsu þinni smám saman hrak-
andi en þótt þér liði oft illa kvartaðir
þú sjaldan. Svava, dóttir þín, var
manna duglegust við að aðstoða þig
og sjá um að þig skorti ekkert. Fyrir
það vil ég sérstaklega þakka. Þótt ég
sakni þín er ég þakklát fyrir að þú
gast búið á þínu eigin heimili þar til
yfir lauk, það hefði orðið erfitt fyrir
þig að yfirgefa það. Farðu í friði
Helga mín og aftur þakka ég þér
innilega fyrir allt.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér
(H. Pétursson.)
Guðlaug Þórhallsdóttir.