Morgunblaðið - 09.09.2001, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - 09.09.2001, Blaðsíða 37
löngu vöknuð með frábær plön um skemmtilegan dag. Oftar en ekki hófst hann í gömlu sundlaugunum í Laugardal. Ferðirnar í sumarbústað- inn við Elliðavatn með ömmu eru efni í heila bók. Þar fékk atorkusemi og sköpunarkraftur hennar notið sín hvað best. Amma var afar félagslynd og leið vel innan um sína nánustu en hún átti líka ótrúlegan fjölda vinkvenna og frændfólk og þá vináttu ræktaði hún af alúð. Margir þeirra hafa nú safnast til feðra sinna en ómetanleg var ræktarsemi og vinátta mágkonu hennar, Sigríðar í Hólabrekku. Við systur erum þakklátar fyrir að hafa átt heimsins skemmtilegustu ömmu. Hún dó í hárri elli en fylgdist vel með öllu sínu fólki þar til yfir lauk og var vakin og sofin yfir velferð okkar allra. Minning um mæta konu lifir – hvíli hún í friði. Dóra og Kristín. Við kveðjum elskulega ömmu okk- ar, Dórótheu G. Stephensen, ömmu Theu, sem ávallt stóð sem bjarg í lífi okkar og átti okkur alla. Eftir standa dýrmætar minningar um yndislega ömmu og merka konu sem á langri og einstakri ævi gaf meira en hún nokk- urn tíma gerði tilkall til að þiggja af öðrum. Það voru alltaf sérstakar ánægju- stundir hjá okkur bræðrunum þegar við sáum til ömmu Theu á leiðinni til okkar í Undralandið í Fossvoginum. Hún kom gangandi yfir móann ofan við götuna, eftir strætóferð neðan úr miðbæ. Komin til þess að líta til með okkur drengjunum eftir skóla, færa okkur heimabakaðar kringlur eins og voru bakaðar í Ölfusinu og hjálpa mömmu með heimilið. Stundum var hún með rauðköflótta innkaupakerru skröltandi í eftirdragi sem var ávísun á góðgæti en hún innihélt líka alltaf einhverja handavinnu og kannski eitt af dönsku blöðunum þar sem heim- inum voru færðar fregnir af kónga- fólki Evrópu í bland við kræsilegar uppskriftir af hollum og hversdags- legum veislumat. Hún kenndi okkur kurteisi og borðsiði og sagði gjarnan við okkur að slíkt væri algjör nauð- syn því hver veit nema við ættum eft- ir að sitja til borðs með kóngafólki í framtíðinni. En við skiljum það núna að við munum aldrei kynnast annarri eins eðalmanneskju og henni sjálfri. Hún var drottningin og kóngurinn var afi. Amma Thea bar alltaf með sér hafsjó minninga og frásagna um liðna tíma, ljóð og kvæði um menn og mannlíf, ástir og sorgir, náttúru og borgarlíf að ógleymdum ómetanleg- um fróðleik um allt milli himins og jarðar. Hún var greind og skemmti- leg kona sem bjó yfir hæfileikum á fjölmörgum sviðum, var vel lesin, bar næmt skynbragð á menningu og list- ir og bjó að auki yfir fádæma glæsi- leika og kvenlegum þokka. Hún var kraftmikil og framtaks- söm; dró með sér heila búslóð upp í sumarbústað á hverju vori og skapaði þar ógleymanlega ævintýraveröld fyrir okkur barnabörnin. Í barna- skap okkar þótti okkur bara sjálfsagt og eðlilegt að hún skyldi leggja þetta á sig, að hún skyldi leita með logandi ljósi að árabátum, kynda upp í ka- byssunni, mála og þrífa og halda ruslabrennur. Þetta var svo skemmtilegt. En nú þegar við erum komnir til vits og ára sjáum við að hún gerði þetta allt fyrir okkur af gjafmildi, ósérhlífni og örlæti sem átti sér engin takmörk. Fyrir það er- um við henni ævinlega þakklátir. Við erum henni þakklátir fyrir að hafa fyllt líf okkar jafnt af ævintýrum sem hversdagslegum andartökum þar sem hún vakti yfir, leiðbeindi okkur og gladdi á sinn einstaka hátt. Við kveðjum ömmu Theu, ævin- týradrottningu og hvunndagshetju, konu sem auðgaði líf þeirra sem hana þekktu og fyllti hjarta þeirra af feg- urð og kærleika og felum hana góð- um Guði í hendur. Magnús, Stefán Þorvaldur og Þorsteinn. Einhvern veginn er það nú þannig að þegar samferðafólkið kveður þennan heim verður hugurinn fullur eftirsjár og leiða þótt við séum þess fullviss að þetta er leiðin okkar allra. Sú kona, sem við sjáum nú á eftir, var alla tíð góð vinkona mín þótt við værum ekki sömu kynslóðar. Dóró- thea Breiðfjörð Stephensen var gift góðum frænda mínum og skipaði ávallt sérstakan sess í mínu lífi. Þau voru ófá skiptin á æskuárun- um, sem leiðin lá heim á Laufásveg 4, og voru erindin af ýmsum toga. Það þótti við hæfi að koma við þegar hald- ið var í bæinn og maður gerði sér jafnvel upp að hafa misst af strætó til að geta litið inn hjá Steina og Theu. Í minningunni var alltaf veisla í þessu húsi. Húsmóðirin á bænum hafði til að bera þá eiginleika sem sköpuðu gleði og hátíðleika og allir voru svo hjartanlega velkomnir. Barnið sem sótti í að koma við í húsinu mátti vita að þar yrði móttakan hátíðleg, dúkað borð, nýbökuð jólakaka, smákökur og alls kyns huggulegheit. Ungling- urinn fann sig mikils metinn og á full- orðinsárum var ávallt brennandi áhugi á störfum líðandi stundar og fylgst vel með börnum og barnabörn- um. Ég var ósjaldan leyst út með hand- verki Theu, hekluðum dúkum, dúkkufötum og jólasveinum sem eiga sinn fasta stað á heimili mínu í dag. Henni var í blóð borið að laða fram eiginleika barna til að skapa og hafa ofan af fyrir sér og oft voru leikin leikrit í afmælum, farið í leiki og spil- að púkk á jólum undir hennar stjórn. Þegar tók að vora varð sífellt meira spennandi að koma við á Lauf- ásveginum því þá tók við undraver- öldin á þakinu. Þetta var einstök upp- lifun og alltaf tók við nýtt skipulag, allt var málað upp á nýtt og blómum plantað. Listrænir hæfileikar Theu nutu sín bæði innan dyra og utan. Útibú frá þeirri veröld var svo við El- liðavatn en þar var sælureitur Theu og þangað var oft haldið til að njóta náttúrunnar. Þar leið Theu vel og hún taldi ekki nauðsynlegt að hafa nútímaþægindi heldur njóta kyrrðar og útiveru og dekra við vini fjölskyld- unnar. Það er ómetanlegt að hafa í upp- vexti notið samfylgdar við jafngef- andi og yndislega konu og Theu og fyrir það verð ég ævinlega þakklát. Þau voru glæsileg hjón, Steini frændi og Thea, og þau hafa nú vonandi hist fyrir hinum megin. Það hvíldi líka einhver ákveðinn þokki yfir húsinu þeirra og ég man enn hljóðið í dyra- bjöllunni og hvernig útidyrnar lok- uðust. Thea hefur nú lagt hurðina að stöfum og ég þakka góða samfylgd við þá merku konu. Aðstandendum hennar öllum sendi ég innilegar samúðarkveðjur. Ingibjörg Einarsdóttir. MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. SEPTEMBER 2001 37 Davíð Osvaldsson útfararstjóri Sími 551 3485 • Fax 568 1129 Áratuga reynsla í umsjón útfara Önnumst alla þætti Vaktsími allan sólarhringinn 896 8284 ✝ Pálína GuðrúnPálsdóttir Ey- feld fæddist í Reykjavík 26. októ- ber 1936. Hún lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Fossvogi 1. septem- ber síðastliðinn. Foreldrar Pálínu voru Njála Eggerts- dóttir, f. 10.4. 1916 í Reykavík, d. 21.4. 1989, og Páll Vídal- ín Magnússon, f. 5.9. 1910 að Bjarnastöð- um í Saurbæ, d. 22.8. 1988. Systkini Pálínu eru Benedikt Eggert Pálsson, í sam- búð með Svanhildi Hákonardótt- ir (áður kvæntur Svölu Ernest), Torfhildur Margrét Pálsdóttir, gift Stefáni Hjaltested; Guðlaug- ur Liszt Pálsson, kvæntur Ey- rúnu Magnúsdóttur; Ragnar Magnús Pálsson. Pálína giftist Pétri Eyfeld 28.6. 1962. Þeira börn eru Þór- dís Eyfeld Péturs- dóttir, f. 5.10. 1958; Pétur Ferdinand Pétursson, f. 13.4. 1961, hann er kvæntur Guðbjörgu Ernu Karlsdóttur, þeirra börn eru Pétur Karl og Hreindís Guðrún. Fyrri kona Péturs Ferdinands var Ingunn Einarsdótt- ir. Með henni á hann soninn Róbert Einar. Fyrir átti Pálína dóttur, Njálu Vídalín, f. 20.12. 1953, gift Gísla Ólafssyni. Þeirra börn eru Ragnheiður Vídalín, í sambúð með Hilmi Kolbeins, og Eggert Vídalín, í sambúð með Eddu Sif Sævarsdóttur, þeirra dóttir er Sigríður Ósk Eggertsdóttir. Útför Guðrúnar fer fram frá Fossvogskapellu á morgun, mánudaginn 10. september, og hefst athöfnin klukkan 15. Það er sárt að missa, en gleði gott að minnast. Er ég kveð Guðrúnu P. Eyfeld er margs að minnast á 40 ára vinarferli. Ég tek mér það bessaleyfi að nefna hana Lillu. Hún Lilla var glæsikona, há og bar reisn þeirra kvenna er lifðu síðustu öld. Er kynni okkar hófust hafði hún mætt lífsföru- naut sínum, Pétri Eyfeld, er varð hennar traustur og farsæll förunaut- ur í gegnum lífsins ólgusjó. Ég segi ólgusjó. Enginn siglir lygnan sæ, þá væri lífið frekar viðburðalítið. Er Pétur, minn kæri vinur, hóf sinn eig- in atvinnurekstur gerðist hún hans mesta hjálparhella, enda mikið að gera á þeim bæ. Dáðist ég að dugnaði og saumaskap hennar, enda unnu þau hjónin að sérstæðum rekstri, er snerist um húfugerð og klæðaversl- un. Mesta álagið var og hefur verið alla tíð að annast stúdentana okkar um þriggja mánaða skeið hvert vor, auk allra einkennishúfna hinna ýmsu embætta. Átti ég iðulega heimsóknir í verslun þeirra hjóna, og dáðist að handbragði og flýti Lillu. Það var mikið lán er þeim auðnaðist að eign- ast eigið húsnæði á Laugavegi 65. Þar bjuggu þau hjónin um sig með mikilli fyrirhyggju, er þau reistu þar verslun á miðhæð, og eftir miklar breytingar saumastofu, og ekki síst glæsilega íbúð á efri hæð. Átti smekkur Lillu þar mikinn þátt, enda smekkleg með afbrigðum. Ég og þau hjónin áttum margar gleðistundir á heimilinu, er var einkar smekklega búið húsgögnum. Eru mér minis- stæðar þær stundir er við Lilla áttum tal saman, og það er stendur hæst í minni, hve hún var ljóðelsk. Þeir dag- ar gleymast ei, er hún ljóðaði yfir mig. Hún Lilla var ógleymanleg er hún hafði yfir ljóð Einars Benedikts- sonar. Einar Ben kunni hún utan að. Lilla var mikill lestrarhestur, og fylgdist náið með þjóðmálum, sem og ýmsu dægurþrasi. Minning um góða konu mun lifa. Votta ég öllum aðstandendum mína dýpstu samúð. Í Guðs friði. Vors Herra Jesú verndin blíð veri með oss á hverri tíð. Guð huggi þá, sem hryggðin slær, hvort þeir eru fjær eða nær. Kristnina efli og auki við, yfirvöldunum sendi lið, hann gefi’ oss öllum himnafrið. (Ó. Jónsson.) Magnús J. Tulinius. Amma mín er nú búin að kveðja þennan heim fyrr en maður átti von á. Eftir baráttu við mikil veikindi gaf hún eftir og er núna farin að njóta þeirra hvíldar sem hún á skilið. Núna líður henni vonandi vel, laus við alla verki. Amma var gæðasál sem gott var að tala við. Þau voru ófá skiptin sem maður settist hjá henni við eld- húsborðið til að ræða það sem var að gerast í lífi manns. Hún hafði ákveðnar skoðanir á öllu og fylgdist vel með öllu. Hún las allar minning- argreinar og hafði á hreinu hver var giftur hverjum og hver var búinn að kveðja þennan heim. Minnið var ótrúlegt. Hún var alltaf góð við okkur barnabörnin, það var alltaf hægt að stóla á að fá hjá henni kakómalt og brauð. Þegar hún hitti unnusta minn fyrst sagði hún mér að hann yrði mér góður maður. Þá skoðun myndaði hún þegar hún sá hvað hann pússaði skóna sína vel. Hún gat alltaf rök- stutt álit sitt. Ég vona að hún hafi rétt fyrir sér og geti fylgst með mér þar sem hún er núna. Ástarkveðja. Þitt barnabarn Ragnheiður. GUÐRÚN P. EYFELD                                                !   "  #!$ % &    '"  #!$(     ! ') * +  "  !   " ",     " - -$ )                                             !       !  !"  #   $        !"##  $ ! !!%& ' !# & ()   !"##  &*  + & !%& ,&& - *   !!%& . &   !!%& /*"! (* !"##     !!%& (*! 0# & !"##  *. & . &!"##  0 & 0. & % 0 & 0 & 0. &)                         !    "##                                  !"#$  !   % &      ' & ()) ))** $%  & '( )      % *(  +, % )   & '( *(   - * .  - *)  / /! )% / / /! .                                         !" !"#   $ "  !"#"    %&    '&    # !"#"  '(  !"#"  ) $$  !& $ 
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.