Morgunblaðið - 19.10.2001, Qupperneq 46

46 FÖSTUDAGUR 19. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚ ER nýlokið öðru af þremur
boðuðum verkföllum sjúkraliða í
mánuðinum.Við hjónin erum bæði
sjúkraliðar, ég er reyndar í fæð-
ingarorlofi en staðan er þannig í
dag að ég hef ekki efni á, á þessum
launum, að fara út og vinna við það
starf sem ég er búin að mennta
mig til og hef mikinn áhuga á að
vinna. Á meðan er skortur á starfs-
fólki inn á deildir, hvernig má
þetta vera?
Maðurinn minn þarf að vinna
eingöngu næturvaktir, hann er jú
fyrirvinna fjölskyldunnar en það er
auðvitað mun meira álag, bæði á
fjölskylduna og hann. Þetta kemur
eingöngu til af því að það eru
greidd hærri laun á álagsvöktum.
Launin hans eru í dag kr. 123.607
án álags. Það er ekki mönnum
bjóðandi að vinna svo erfiða vinnu
fyrir svo lág laun enda sýnir það
sig að það eru margir menntaðir
sjúkraliðar sem hreinlega (eins og
ég sjálf), hafa ekki efni á að vinna
það starf sem þeir hafa valið sér og
þar af leiðandi menntað sig til.
Ég skora á ráðamenn að gera
bragarbót í þessum málum og það
fyrr en seinna.
G. HARPA JÚLÍUSDÓTTIR,
sjúkraliði.
Kjarabarátta
sjúkraliða
Frá G. Hörpu Júlíusdóttur:
SUNNUDAGINN 7. október 2001
birtist í Morgunblaðinu undarleg rit-
smíð sem byrjar ósköp sakleysislega
en tekur smám saman á sig mynd
spennusögu. Höfundurinn Guðjón
Guðmundsson er ekki sérlega hand-
genginn myndlistinni, en hann flettir
blöðum og trúir öllu í greinunum sem
kemur heim og saman við þá firru að
abstraktlistamenn á Íslandi hafi of-
sótt Nínu Sæmundsson myndhöggv-
ara.
Hafmeyja Nínu Sæmundsson var
afhjúpuð í Tjörninni í Reykjavík síðla
sumars 1959. Hún var sprengd í loft
upp á gamlárskvöld sama ár. Ein-
hverjir menn lýstu því yfir í Alþýðu-
blaðinu að þeir bæru fulla ábyrgð á
verknaðinum en skorti kjark til að
gefa sig fram og standa við orð sín.
Þetta lítur semsé út fyrir að vera
gabb.
Miklu athyglisverðari er setning
frá spennusagnahöfundinum sjálfum,
Guðjóni Guðmundssyni. „Aldrei hefur
opinberlega verið ljóstrað upp hverjir
stóðu að ódæðinu“. Ég spyr höfund
spennusögunnar: Vissu þá einhverjir
hverjir frömdu það?
Á meðan hann hugsar málið get ég
upplýst hann og lesendur Morgun-
blaðsins um hverjir sátu í stjórn Fé-
lags íslenskra myndlistarmanna og
voru kommúnistar að mati ritstjórnar
Vísis og dálkahöfunda þess. Sannleik-
urinn er sá að ritstjórn blaðsins
ófrægði myndlistarmenn uns nýr rit-
stjóri, Gunnar G. Schram, greip
myndarlega í taumana og stöðvaði
ósómann.
Í stjórninni sátu: Sigurður Sigurðs-
son hinn ágæti landslagsmálari. Hann
var á vinstra kanti stjórnmálanna en
ekki sérlega fyrir að flíka skoðunum
sínum. Hann tók jafnan heiðarlega af-
stöðu til málefna sem voru efst á
baugi í stjórninni og meðal fé-
lagsmanna. Sigurður var mjög tengd-
ur Morgunblaðinu enda ritstjórarnir
tveir ættmenn hans, þeir Valtýr Stef-
ánsson og Sigurður Bjarnason frá
Vigur. Þeir stóðu þéttan vörð um
sóma hins ágæta málara.
Næst skal nefna gjaldkera FÍM
Valtý Pétursson, málara og myndlist-
ar-gagnrýnanda Morgunblaðsins í
fjölmörg ár. Hann var tryggur sjálf-
stæðismaður frá því hann kom heim
frá námi í París.
Ritari stjórnarinnar var Benedikt
Gunnarsson, málari og glerlistamað-
ur og veit ég ekkert um stjórnmála-
skoðanir hans, hvorki fyrr né síðar.
Þegar Benedikt fór úr stjórninni tók
við ritarastarfinu í annað sinn sá sem
þetta ritar og var framsóknarmaður.
Þetta var hin voðalega kommúnista-
stjórn skribentanna á Vísi.
Mér þykir leitt að Hrafnhildur
Schram listfræðingur skuli hafa látið
draga sig inn í þetta leiðindamál. Það
sem hefur verið haft eftir henni er
ólíkt manneskjunni sem ég átti góða
samvinnu við í nokkur ár. Hún lætur
blaðamann skrifa: „Margir litu svo á
að Nína hafi gengið auðvaldinu á hönd
eftir langa dvöl og velgengni í Banda-
ríkjunum.“ Þetta er skrýtin staðhæf-
ing. Ef eitthvað er til í henni hafa
nokkrir einstaklingar verið að flikka
upp á kaldastríðsrausið mörgum ár-
um seinna. Í Bandaríkjunum bjuggu
og blómguðust þrír aðrir málarar, af-
burða listamenn, í áratugi og aldrei
heyrðist að þeir hefðu gengið auð-
valdinu á hönd.
Verst þykir mér þó að Hrafnhildur
skuli telja að eyðilegging hafmeyj-
unnar hafi verið af listpólitískum
toga, lítill hópur hafi verið þarna að
verki, en hún færir engin rök fyrir
hugboði sínu. Það þarf hún að gera
því ella liggja „ofsóknarmenn“ Nínu –
abstraktlistamennirnir og samstarfs-
menn þeirra – undir grun það sem
eftir er. Margir þeirra eru komnir
undir græna torfu. Ég tel mér skylt
að mótmæla skrifunum á 10. og 11.
síðu í Morgunblaðinu í þeirra nafni og
okkar sem eftir lifum. Allt þetta fólk
var grandvart og gott fólk og sumir
afburða listamenn sem tóku ungum
listfræðingi mjög vel þegar hann
(hún) kom til landsins frá námi í Sví-
þjóð fyrir um það bil þrjátíu árum.
Eitt er þó rétt í þessari dæmalausu
Hafmeyjargrein. Það var vitaskuld
óviðurkvæmilegt orðalag að kalla haf-
meyjuna „hlut“ þótt mönnum geðjað-
ist ekki að henni sem myndverki.
HJÖRLEIFUR SIGURÐSSON,
listmálari,
Hjarðarhaga 36, Reykjavík.
Morgunblaðið
og hafmeyjan
Frá Hjörleifi Sigurðssyni: