Morgunblaðið - 02.03.2002, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. MARS 2002 43
hlýju. Þegar þeir bræður brugðu búi
fluttu þeirra að Kirkjuhvoli, dvalar-
heimili aldraðra á Hvolsvelli, þar
undi Helgi vel hag sínum, tók þátt í
söng þegar eitthvað var um að vera á
heimilinu. Oft voru rifjuð upp árin í
Hlíðinni, þegar hann söng í kirkju-
kórnum, lék álfakónginn og söng af
sönggleði við álfabrennurnar, allir
vissu að Helgi tæki hinn rétta tón og
kynni textana.
Mér er minnisstætt eitt sinn, ég
var búin að dvelja lengi hjá öðrum
kunningjum á Kirkjuhvoli, ég ætlaði
að flýta mér heim, taldi mig ekki hafa
tíma til að líta inn hjá Helga, en um
leið og ég gekk hjá dyrunum hans,
heyrði ég gamalkunna rödd, svo ég
bankaði létt á dyrnar. Helgi sat á
rúminu sínu, horfði í gaupnir sér
sjóndöprum augum en bros lék um
varirnar, hann var að syngja „Sestu
hérna hjá mér ástin mín, horfðu á
sólarlagsins roðaglóð“. Á svipinn var
hann eins og hann hefðir verið að
rifja upp gömul ævintýri. Ég settist
hjá honum á rúmið og hrósaði honum
fyrir sönginn, Hann lét lítið yfir,
sagðist hafa verið að raula að gamni
sínu, en Helgi hafði mjúka og fallega
bassarödd. Ég leit að vanda í kring-
um mig í herberginu hans, á veggj-
unum voru myndir af mörgum vin-
konum hans, stór mynd var af móður
hans, fríðri konu, hana missti Helgi
þegar hann var sjö ára gamall.
Hestamyndir voru þarna hjá honum
og rifjaðist upp fyrir mér hvað Bleik-
ur hans var fallegur og sagðist hann
halda að hann hefði verið einn sá
besti, sem hann hefði átt.
Síðast sá ég Helga þegar við hjón-
um litum inn til hans, þá var hann
kominn á Lund, hjúkrunarheimilið á
Hellu. Hann gladdist við að hitta
okkur, enda hafði hann tekið sömu
tryggð við Pálma, eins og alla okkar
fjölskyldu.
Nú var hann rúmfastur, tengdur
súrefnistæki og næstum blindur, en
heyrnin var góð. Ég sat góða stund
hjá honum, hélt í sinabera höndina
hans, sem var enn hlý og handtakið
fast. Hugurinn var óbeygður, hugs-
unin skýr og minnið óbreytt, enn var
frásagnargleðin fyrir hendi.
Hann var afar þakklátur öllu því
góða starfsfólki bæði á Kirkjuhvoli
og Lundi, fyrir hjúkrun og alla að-
hlynningu, hann var sáttur við guð
og menn.
Að lokum vil ég þakka Helga fyrir
tryggð og vináttu við foreldra mína
og alla fjölskyldu okkar. Systkinum
Helga og öllu venslafólki sendi ég
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Helga Jóns-
sonar.
Margrét J. Ísleifsdóttir.
Þegar ég var yngri var mamma
vön að segja mér sögur frá því hún
var lítil og bjó í Bollakoti. Í þessum
sögum kom Helgi ávallt við sögu og
greinilegt var að mömmu þótti mjög
vænt um hann. Ég man ennþá
hversu stolt ég var þegar ég gerði
mér grein fyrir því að ég hét í höfuðið
á þessum góða manni. Jafnframt
greip mig löngun til að kynnast hon-
um en vegna fjarlægðar okkar frá
honum hitti ég hann sjaldan. Þótt ég
hlakkaði alltaf til kom ég varla upp
orði fyrir feimni þegar á staðinn var
komið. Það var ekki fyrr en eftir
menntaskóla þegar ég flutti til
Reykjavíkur að ég fór að hitta Helga
aðeins oftar. Hann var þá orðin
nærri níræður en þrátt fyrir það
spjallaði hann alltaf við mig um
heima og geima og sagði mér margar
sögur frá liðnum árum ásamt því að
spjalla um líðandi stund. Smám sam-
an fór ég að gera mér grein fyrir því
af hversu miklu ég hafði misst að
þekkja hann ekki lengur.
Nú er Helgi farinn en minning mín
um hann fer ekki heldur mun ég
halda áfram að segja stolt frá þess-
um góða manni sem ég hef nafn mitt
frá.
Þá ég hníg í djúpið dimma,
Drottinn, ráð þú hvernig fer.
Þótt mér hverfi heimsins gæði, –
hverfi allt, sem kærst mér er:
Æðri heimur, himnafaðir,
hinumegin fagnar mér.
(M. Joch.)
Kveðja, þín
Helga.
✝ Sigurbjörn Sig-urðsson fæddist á
Brúará í Bjarnafirði
á Ströndum 23. ágúst
1912. Hann lést á
Blönduósi 20. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Sig-
urður Stefánsson,
bóndi og sjómaður á
Brúará, f. 23.10.
1857, d. 7.5. 1935, og
kona hans Sigríður
Jónsdóttir, f. 21.3.
1872, d. 12.8. 1956.
Sigurbjörn var
yngstur sinna systk-
ina sem nú eru öll látin en þau voru:
Róselía Guðrún, Halldór Jón, Guð-
ríður, Sigríður, Elías Svavar, Beni-
dikt, Stefán Björn, Gestur, Ingi
Einar, Guðbjörn, Elínbjörg og
Kristbjörg Róselía. Sigurbjörn fór
9 ára í sveit til systur sinnar Róselíu
á Þröm í Svínavatnshrepp, 11 ára
flutti hann aftur heim á Brúará til
að vinna hjá bróður sínum Beni-
dikt. Hann kvæntist 30. desember
1954 Matthildi Margréti Árnadótt-
ur, f. 15.9 1929. Börn þeirra eru: 1)
Ingi Einar, f .16.4. 1950, sambýlis-
23.11. 1962, gift Birni Ragnarssyni,
þau eiga þrjú börn: Ragnar, f. 21.4.
1986; Jón, f. 16.2. 1988; og Sunna
Sif, f. 6.8. 1992. 7) Erla, f. 15.4.
1965, hún á tvo syni, Stefán Sindra,
f. 16.9. 1991, og Ragnar Braga, f.
5.5. 1998. 8) Fósturdóttir Sigur-
björns, Signý Magnúsdóttir, f. 20.1.
1948, gift Eðvarði Ingvasyni, þau
eiga fjóra syni: Ingvi Sveinn, f.
30.4. 1969, hann á tvö börn; Baldur
Bragi, f. 19.10. 1971, hann á eitt
barn; Hilmar Árdal, f. 10.11. 1979;
og Árni Halldór, f. 31.7. 1984.
Sigurbjörn gekk í skóla fáeina
mánuði fyrir fermingu. 14 ára fór
hann til sjós og bjó í verbúð á
Drangsnesi en báturinn var gerður
út þaðan, síðan í fiskvinnslu rétt ut-
an við Drangsnes og við ýmis
sveitastörf. Árið 1932, þá 20 ára,
flutti hann aftur í Húnavatns-
sýsluna og sneri ekki aftur vestur,
hann fór til systur sinnar á Þröm og
vann í kaupavinnu á ýmsum bæj-
um. Nokkur ár vann hann á þunga-
vinnuvélum, síðan keypti hann sér
trukk sem hann kallaði Hallgerði,
en á honum vann hann lengi við
vegavinnu og í mjólkurflutningum
í sýslunni. Síðan um 1960 til starfs-
loka sem urðu seint hjá Sigurbirni
vann hann í Mjólkurstöðinni á
Blönduósi til 76 ára aldurs.
Útför Sigurbjörns fer fram frá
Blönduóskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
kona Sigurjóna Marsi-
bil Lúthersdóttir.
Hann á tvö börn: Ey-
rúnu Dögg, f. 29.8.
1973, og á hún tvö
börn; og Baldur Sigur-
björn, f. 11.11. 1974.
Hann á eitt barn. Sig-
urjóna á fimm börn. 2)
Erna Hallfríður, f.
22.5. 1951, gift Þor-
valdi Hreini Skafta-
syni og eiga þau þrjú
börn: Sigurbjörn
Fanndal, f. 5.10. 1969,
d. 13.8. 2000; Hafdís
Fanndal, f. 29.6. 1971,
hún á þrjú börn; og Jónas Fanndal,
f. 25.5. 1976, hann á tvö börn. 3)
Baldur Bragi, f. 30.10. 1952; d. 5.7.
1971. 4) Sigurður Agnar, f. 4.4.
1954, kvæntur Ármeyju Óskars-
dóttur, hann á fjögur börn: Sigur-
björn, f. 11.12. 1975, d. 5.9. 1993;
Hjörtur, f. 11.3. 1980; Hannes
Kristinn, f. 29.11. 1984; og Óskar
Elías, f. 25.10. 1989. 5) Kolbrún
Harpa, f. 9.11. 1956, börn hennar
eru Halldóra Margrét, f. 23.4. 1976,
Emilía Guðrún, f. 23.10. 1989, og
Baldur, f. 7.1. 1991. 6) Dóra, f.
Blikar á grænum bletti
bærinn, við foss í á.
Umgyrtur urð og kletti,
er hann á vegu þrjá.
Fyrir þeim fjórða vegi
faldar sig aldan blá.
Oft er á láði sem legi
lágrok um Brúará.
(Höf. ók.)
Elsku pabbi minn, nú er kominn
tími til að kveðja, ég veit að það
hefur verið tekið vel á móti þér því
að Balli bróðir, Bjössi minn og
Sibbi hafa örugglega verið til stað-
ar í móttökunefndinni og svo
örugglega Ingi Karl frændi og Ein-
ar og Bjarni og Ingi Einar bróðir
þinn sem þú talaðir svo oft um.
Systkini þín sem þú áttir mest sam-
leið með Rósa, Ella, Kristbjörg, Jón
og Bensi hafa örugglega verið
þarna. Það er bæði sárt og gott að
þú skulir vera farinn því þú varst
orðinn svo þreyttur. Oft var hann
langur vinnudagurinn þinn enda
varstu stór og sterkur Strandamað-
ur, áttir mörg börn og eitthvað hef-
ur nú þurft til að hafa ofaní og á alla
fjölskylduna. Ekki man ég eftir að
okkur skorti neitt í uppvextinum,
en við fengum heldur ekki neinn
óþarfa. Það var ekki neinn dans á
rósum lífið þitt, varst sendur 9 ára í
sveit til systur þinnar og 14 ára far-
inn að vinna fyrir þér eins og full-
orðinn maður. Ég man ferðirnar
vestur á Strandir, þú varst svo
stoltur af því að vera Strandamaður
og þekktir hvern bæ og hvern hól
fyrir vestan. Það var þér mikil
ánægja hvað ég var mikill Stranda-
maður í mér og hvað ég hef mikinn
áhuga á ættinni og öllu af Strönd-
um. Þær voru margar sögurnar
sem ég hafði upp úr þér um upp-
vöxtinn þinn og ég man sérstaklega
hvað þú talaðir oft um hann Inga
Einar bróður þinn sem þú misstir
kornungan. Það var erfitt fyrir þig
að þurfa að horfa á eftir öllu þínu
fólki, foreldrum, systkinum, systk-
inabörnum sem mörg voru á svip-
uðum aldri og þú, svo á eftir syni
þínum og tveim barnabörnum sem
báðir hétu í höfuðið á þér. Það voru
oft sögustundir hjá okkur þú sagðir
mér svaðilfarirnar sem þú fórst í á
Hallgerði, trukknum sem þú áttir í
vegagerð og í mjólkurflutningunum
og síðan ferðirnar á olíubílnum. Þá
voru ekki malbikaðir vegir né snjó-
mokstur, þá urðu menn að bjarga
sér sjálfir enda var stundum keyrt
yfir mela og móa og eins og þú
hefðir orðað það! Þetta var helvíti
erfitt stundum!
Ég man spilin hjá mér og þér á
móti mömmu og Valda, þá var nú
oft glatt á hjalla.Við gátum verið
vinir og félagar í mörg ár, fengið
okkur í könnu og spilað og hlegið
fram á nótt. Ég kom alltaf til þín
þegar ég kom norður og alltaf
þekktir þú mig um leið og ég kom í
sjónmál, þótt þú værir farin að sjá
mjög illa. Einu sinni þegar ég kom
varst þú sofandi, ég settist á rúm-
stokkinn og strauk þér um vang-
ann, þú kipptist við en sagðir um
leið: Erna ert þú komin! Þekktir
mig alltaf um leið. Mig langar að
þakka þér langa samfylgd 50 ár og
8 mánuðir er meira en margir fá
með pabba sínum. Einhvern vegin
þótt ég vissi að endalokin hlytu að
fara að koma þá var ég ekki tilbúin
að sjá á eftir þér strax, en viltu gefa
honum Bjössa mínum langt og gott
faðmlag frá mér. Mér þótti mjög
sárt að þú skyldir þurfa að dveljast
á sjúkrahúsi síðustu mánuðina þína
því þar vildir þú síst af öllu vera og
ég veit að þú varst mjög einmana
og sár, en ég veit líka að þar var vel
hugsað um þig og eins og þú sagðir
við mig í símanum kvöldið áður en
þú fórst þá leið þér ekkert illa, það
var verst að þér var skömmtuð píp-
an þín, en ég sá um að hún fór með
þér í brjóstvasanum þínum þar sem
hún var alltaf.
Elsku karlinn minn, við sjáumst.
Þín dóttir
Erna.
Við viljum kveðja pabba og afa
okkar með þessum orðum:
Það hér í sannleik sést,
er sonur guðs andaðist,
sorgin þá særði mest,
sem hann elskuðu best.
Af þessu, mín sál, þú sér
sannlega, hversu er
valt allt í heimi hér.
Haf slíkt í minni þér.
Þá ég sé sárin mín
særir mig hjartans pín.
En sárin þá sé ég þín,
sorg öll og kvíði dvín.
Ég fel í sérhvert sinn
sál og líkama minn
í vald og vinskap þinn.
Vernd og skjól þar finn.
(Hallgr. Péturss.)
Eg veit að aldrei dvín
ástin og mildin þín,
því fel ég mig og mína,
minn Guð, í umsjá þína.
(Herdís Andrésdóttir.))
Þín dóttir og barnabörn,
Kolbrún Harpa, Halldóra
Margrét, Emilía Guðrún
og Baldur Ingi.
Kallið er komið, komin er nú
stundin. Þetta er eitthvað sem við
mannanna börn verðum öll að
standa frammi fyrir hvort sem okk-
ur líkar betur eða verr. Þessu kalli
hlýddi tengdafaðir minn Sigurbjörn
Sigurðsson eftir tæplega níutíu ára
jarðvist: Okkar kynni hófust árið
1968 þegar ég kom fyrst á heimilið
þitt á Blönduósi með vini mínum
Eðvarði Ingvasyni sem var þá
væntanlegur tengdasonur þinn. Þú
bauðst uppá kaffi og þegar ég setti
mjólk útí kaffið varðstu mjög
hneykslaður og lést mig alveg vita
að þetta væri ekki mjög karlmann-
legt. Ári seinna var ég orðinn
tengdasonur þinn og við Erna dótt-
ir þín búin að færa þér fyrsta afa-
barnið þitt og nafna og kaffimálið
ekki frekar rætt enda gerðum við
okkur báðir ljóst að hvorugur var
tilbúinn að láta sitt og fast haldið í
vanann. Þú varst 57 ára en ég 20
ára, aldrei fann ég fyrir neinum ald-
ursmun enda var hugur þinn síung-
ur en farið að bera á veikum fótum.
Ég fór með þig suður á Akranes í
nokkur skipti á sjúkrahús í miklar
aðgerðir á fótum og varst þú aldrei
samur eftir þær og nánast öryrki
en gamla þrjóskan úr Bjarnafirð-
inum hélt þér alltaf gangandi.
Marga sigra vannstu eftir þetta,
fluttir til Hafnarfjarðar en undir
ekki þar og komst norður á Skaga-
strönd til okkar Ernu og fórst með
okkur pabba mínum á grásleppu,
þá var oft glatt á hjalla. Þú byggðir
einbýlishús á Blönduósi 1976, þá 64
ára gamall, en það var annað húsið
sem þú byggðir á Blönduósi. Síð-
ustu starfsárin vannstu í mjólkur-
stöðinni eða til 76 ára aldurs með
lélega fætur og handleggi, svo fór
sjónin að bila. Aldrei man ég eftir
því að þú kvartaðir eða bærir sorgir
þínar á torg en víst voru þær fyrir
hendi. Baldur sonur þinn drukknaði
árið 1971 19 ára gamall, Sigurbjörn
sonarsonur þinn lést árið 1993 17
ára gamall og Sigurbjörn dóttur-
sonur þinn og sonur minn lést árið
2000 30 ára gamall. Það er af mörgu
að taka í minningaflóði þeirra 34
ára sem ég hef þekkt þig og margs
að minnast, til dæmis ferðalaganna,
10 daga í Aðalvík á Ströndum með
allri fjölskyldunni, ferðir vestur á
þínar Strandir. Þá var nú minn
maður í essinu sínu, sögur flugu á
bæði borð og alltaf stóð eitt uppúr
það að þú varst sannur Stranda-
maður, það fengu sko allir að vita
að þú þekktir hverja hundaþúfu í
Bjarnafirðinum. Og spilakvöldin og
ekki sakaði að hafa lögg í glasi og
pípan þín rauðglóandi, þá var gam-
an. Þegar Ingi og Billa fóru með þig
á Strandirnar á 85 ára afmælinu
þínu var bæði glóð og gleði í augum
og huga þegar þú lýstir staðháttum
sem alsjáandi værir, það var þín
hinsta ferð á Strandir. Ég vissi um
hug þinn gagnvart dauðanum en
það höfðum við oft rætt, þú varst
ekki tilbúinn að fara því hugur þinn
var síungur en líkaminn búinn. Þú
vildir að ég lofaði þér að þú þyrftir
aldrei að liggja á sjúkrahúsi, því
miður gat ég ekki gefið það loforð,
svo fór að þú varðst að fara þangað
og vissi ég vel að hugur þinn var
þungur og í þau skipti sem við Erna
komum norður sá ég að þér leið
ekki vel andlega en lést samt vel af
vistinni, þó sáust tár á vanga þegar
kom að kveðjustund. Okkar síðasta
samverustund var 31. janúar er ég
kom í snögga heimsókn norður og
hitti þig en Erna sótti það fast að ég
gleymdi ekki að koma til þín, en
hún átti ekki heimangengt.
Sátum við og héldumst í hendur á
rúminu þínu og fannst mér þá í
fyrsta sinn að þú værir tilbúinn að
yfirgefa þetta líf.
Þú fórst að tala um að það væri
búið að taka af þér pípuna sem var
búin að vera félagi þinn í sorg og
gleði í rúm 70 ár, nú væri þessi fé-
lagsskapur skammtaður fjórum
sinnum á dag. Ekki vildi ég trúa að
þetta væri ekki hægt að laga og fór
og ræddi við starfsfólk um að úr
þessu yrði bætt en allt kom fyrir
ekki, því var hugur minn þungur er
við kvöddumst í hinsta sinn. Ég var
sár út í allt sem heita lög og reglur
á sjúkrahúsi. Er suður kom vildi
Erna ekki trúa þessu með pípuna
og hringdi daginn eftir í yfirmann-
eskju og er skemmst frá því að
segja að henni var sagt að ef við
værum með eitthvað röfl yrði pípan
tekin því þau mættu alveg banna
reykingar. Þetta heitir víst á fag-
máli að búa öldruðum áhyggjulaust
ævikvöld. Jæja, elsku karlinn minn,
ég ætla að minnast þín eins og þú
varst áður en ellikerling hafði betur
og syrgi góðan dreng og gleðst yfir
því að þú hefur nú fengið hvíld.
Á Brúará í Bjarnafirði
mín bernsku lágu sporin,
alltaf taldi ég hann yrði
bestan fjarða á vorin
Hamrabeltin, áin mín
allt við kotið lága
Strandafjöllin dýrðarsýn
drottningin mín háa
(Þorvaldur.)
Þinn tengdasonur,
Þorvaldur Skaftason.
SIGURBJÖRN
SIGURÐSSON
.     
  /% 
   / 
   %
     
0
% 
   

&'()




 *+
!
, ,
!#          1 

2  
   
 
3  
-" "
"
  .
!!,/0!1 

 "
"
  !
,/
!
  
,
 "
"
  

 


 "
"
  !/


   . / ! 
)
2
.3
!
 4!5, 
"
"
( 
 
* 1**!!