Morgunblaðið - 16.03.2002, Blaðsíða 61

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. MARS 2002 61
✝ Járnbrá GuðríðurEinarsdóttir
fæddist í Garði í Þist-
ilfirði 16. nóvember
1904. Hún lést á
Sjúkrahúsi Húsavík-
ur 9. mars síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Einar
Einarsson, bóndi í
Garðstungu í Þistil-
firði, f. 6. sept. 1871,
d. 20. apríl 1920, og
Björg Sigmundsdótt-
ir, f. 29. nóv. 1869, d.
15. apríl 1944. Systk-
ini Járnbráar voru:
Einar Sigmundur, bóndi í Svein-
ungsvík, f. 23. mars 1901, d. 16.
apríl 1961, Snæbjörn, kennari á
Raufarhöfn, f. 25. okt. 1902 , d. 23.
okt. 1982, Ingvar, bóndi á Hóli á
Langanesi, f. 1. nóv. 1906, d. 1.
ágúst 1946, Guðmundur, vinnu-
maður í Holti í Þistilfirði, f. 4. jan.
1908, d. 1934.
Járnbrá var gift Hrólfi Björns-
syni, bónda frá Sveinungsvík, f.
15. des. 1908, d. 27. ágúst 1986.
Foreldrar hans voru Björn Jóns-
son frá Skinnalóni á Sléttu, f. 1870,
d. 1933, og Málfríður Anna Jó-
hannsdóttir, frá
Láfsgerði í Suður-
Þingeyjarsýslu, f.
1869, d. 1948. Þau
bjuggu í Sveinungs-
vík alla sína búskap-
artíð. Börn Járnbrár
eru: 1) Björg Jakob-
ína húsmóðir á Rauf-
arhöfn, f. 21. ágúst
1932, maki Björn
Lúðvíksson sjómað-
ur , f. 15. jan.1929. 2)
Birna húsmóðir í
Reykjavík, f. 21.
mars 1934. Maki I
Hilmar Indriðason
sjómaður Raufarhöfn f. 4. júní
1931, d. 16. sept. 1977. Maki II Ótt-
ar A. Överby fiskverkamaður, f.
26. mars 1947. 3) Sigríður húsmóð-
ir á Raufarhöfn, f. 10. sept. 1937,
maki Aðalsteinn Jón Sigvaldason
sjómaður, f. 5. nóv. 1938. 4) Einar
verkamaður á Raufarhöfn, f. 11.
júní 1941. 5) Jón harmónikkuleik-
ari á Akureyri, f. 27. mars 1946,
maki Helga Jónsdóttir hjúkrunar-
fræðingur, f. 13. sept. 1943.
Útför Járnbrár fer fram frá
Raufarhafnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku frænka, þá ert þú horfin
okkur úr þessum heimi og ég mun
ávallt sakna þín. Ég vissi alltaf hve
heitt þú þráðir að snúa aftur heim í
Sveinungsvík, meðan þú varst á
Húsavík, til að líta bæinn þinn og
heimahaga aftur augum. Nú er
bærinn þinn horfinn og trú mín er
sú að fyrir handan, hjá Guði, bíði
hann þín við ána ásamt horfnum
ástvinum frá Sveinungsvík. Ég sé
þau fyrir mér standa við bæinn til
að taka á móti þér, Hrólf frænda,
eða afa í Sveinungsvík eins og við
krakkarnir kölluðum hann alltaf,
ásamt ömmu Þorbjörgu, Einari afa
og fleirum. Í söknuði mínum finn
ég huggun og gleði því ég veit að
nú hefur langþráður draumur þinn
ræst og þú ert komin heim.
Alltaf var gott og skemmtilegt að
koma í Sveinungsvík og eftirvænt-
ingin mikil þegar mamma sagði
okkur að nú væri ferðinni heitið
þangað. Við settumst upp í bílinn
og brunað var austur, upp fjall-
garðinn, inn afleggjarann og ég
man tilhlökkunina við að koma
auga á bæinn er við keyrðum niður
í víkina. Þegar komið var niður á
sandana fengum við krakkarnir,
ég, Einar bróðir, Heiða og Hörður
oftar en ekki að prófa að keyra bíl-
inn og hlógum við mikið og
skemmtum okkur yfir aksturslag-
inu hvert hjá öðru. Síðan lá leiðin
að bænum þínum þar sem við
stukkum út úr bílnum til að opna
hliðið og oft og iðulega stóð eitt-
hvert okkar uppi á því á meðan það
opnaðist. Þegar komið var í hlað
beið afi Hrólfur þar eftir okkur
ásamt tíkinni Bellu og urðu miklir
fagnaðarfundir en þú elsku frænka
beiðst yfirleitt eftir okkur við úti-
dyrnar til að bjóða okkur velkomin
í bæinn. Þar fyrir innan tók á móti
okkur dekkað borð af alls kyns
kræsingum. Við krakkarnir mátt-
um hins vegar varla vera að því að
fá okkur í svanginn því spennan
var svo mikil að komast út til að
leika okkur en þú sást alltaf til
þess að við fengjum nóg að borða
og þurftir að hafa þig alla við til að
passa upp á það. Oftast átti sú at-
höfn sér stað við eldhúsbekkinn
undir glugganum en þar fyrir utan
beið Bella eftir að við kæmum út.
Áður en út var haldið voru lófar
okkar fylltir af kökum, því alltaf
hafðir þú áhyggur af því að við
hefðum ekki borðað nóg, og enn
beið Bella fyrir utan, full tilhlökk-
unar og með dillandi skott því hún
vissi ávallt í hvaða maga fínu kök-
urnar þínar myndu hafna. Já, in-
dælt og gaman var að koma til ykk-
ar í Sveinungsvík og þaðan fór
enginn svangur eða óánægður,
heldur með magann fullan af góð-
gæti og hjartað fullt af hamingju.
Eftir að þú varst komin á
Hvamm á Húsavík breyttust hagir
þínir ekki því alltaf þegar við kom-
um við hjá þér byrjaðir þú að tína
fram smákökur og konfekt, samt
sem áður enduðu kveðjustundir
okkar alltaf á því að þér þætti fyrir
því að hafa ekki haft meira að
bjóða. Þegar þú varst svo komin
inn á Sjúkrahús Húsavíkur jukust
áhyggjur þínar enn meira hvað
þetta varðaði, þrátt fyrir að við
reyndum að sannfæra þig um að þú
þyrftir ekki að hafa áhyggjur af
okkur. Þessa yndislegu og góð-
hjörtuðu manneskju hafðir þú að
geyma, manneskju sem alltaf var
að hugsa um aðra og gefa gjafir
sem flæddu bæði frá eldhússkápum
þínum og hjarta. Þessi gæska og
góðvild sem bjó í ykkur, þér, ömmu
Þorbjörgu og afa Hrólfi, veit ég að
hefur leitt okkar krakkana á góða
braut og verið gott veganesti fyrir
okkur út í lífið og leiðarvísir til að
þroska okkur í þá átt að verða að
góðum manneskjum og fyrir það
mun ég ávallt vera þakklát.
Nú ert þú loksins komin aftur
heim þar sem þú munt taka upp
gamla þráðinn og hefjast handa við
að stússast í eldhúsinu þínu, þar
sem þú verður önnum kafin við að
útbúa mat og taka til brauð fyrir
heimilisfólk og gesti. Þrátt fyrir að
langt sé liðið síðan þú stóðst við
eldhúsbekkinn þinn síðast sé ég þig
alltaf þannig og mun ávallt sjá þig
þannig fyrir mér. Elsku frænka, ég
vil þakka þér fyrir alla þá hjarta-
hlýju og ástúð sem þú hafðir að
gefa og allar þær stundir sem ég
átti með þér. Dýrmætt er að eiga
slíkar minningar og ég mun ávallt
geyma þær í hjarta mínu.
Ég veit að þér líður vel núna, hjá
góðum Guði og horfnum ástvinum.
Ég kveð þig í hinsta sinn, elsku
frænka mín, með þessu fallega ljóði
eftir Snæbjörn bróður þinn. Bless-
uð sé minning þín.
Ber þú mig, þrá, sem hug minn heillar,
heim, þar sem nam ég fyrsta vorsins óm.
Þar vil ég dvelja, er lífs míns birtu bregður.
Bros þeirra ég man, sem mér gáfu fegurst
blóm.
Héðan, sem hug minn enginn, enginn skilur
ætla ég burt og fylgja barnsins þrá,
sem hreif mig heiman frá yndi og æsku-
stöðvum,
en aldrei gaf það, sem hjartað þráði að fá.
Þökk fyrir allt, sem yndi veitti,
allt, sem ég fann og týndi í glaumsins borg.
Mörgum mun reynast það einhver ávinn-
ingur
að eiga kynni af lífsins dýpstu sorg.
Ber þú mig, þrá, sem mér öllu ofar bendir,
áleiðis heim, þó að fenni í öll mín spor,
eitt á ég þó, sem öllum veginn greiðir:
ástina til þín, mitt hlýja bernsku vor.
(Snæbjörn Einarsson.)
Þorbjörg Stefánsdóttir.
Í dag er til grafar borin frá
Raufarhafnarkirkju Járnbrá Guð-
ríður Einarsdóttir, húsfreyja í
Sveinungsvík í Þistilfirði, eigin-
kona Hrólfs Björnssonar bónda
þar, er hann lést árið 1986.
Í Sveinungsvík bjuggu saman
tvenn systkini í sambyggðu húsi,
auk þeirra hjóna, foreldrar konu
minnar, Þorbjörg Björnsdóttir, f.
18. nóv. 1900, d. 23. okt. 1983, og
Einar Sigmundur Einarsson, f. 23.
mars 1901, d. 16. apríl 1961, með
börnum sínum.
Innangengt var milli heimilanna
og lítill greinarmunur gerður á því
hvort menn voru beint á sínu heim-
ili eða hinu.
Ég var svo lánsamur að kynnast
þessu elskulega fólki náið árið 1958
er við eiginkona mín Signý Ein-
arsdóttir vorum að draga okkur
saman. Ég fann fljótt þann ein-
staka anda, samstöðu og elskuleg-
heit sem ríkti milli heimilanna. Þar
var ekki gerður mannamunur.
„Frænka“ eins og Járnbrá var ætíð
kölluð af frændsystkinum sínum
var einstök manneskja uppfull
gæsku og hjartahlýju og vildi allt
fyrir alla gera er í hennar mann-
lega valdi stóð. Þau hjónin ólu að
miklu leyti upp dótturson sinn
Hrólf, fæddan 1956.
Þau hjón bjuggu í Sveinungsvík
til ársins 1986 er Hrólfur lést.
Ávallt er við hjónin heimsóttum
frænku og Hrólf í Sveinungsvík
voru veitingar rausnarlega fram
bornar af einlægni húsmóðurinnar.
Stundum var með í för lítið hávaða-
samt fólk sem Járnbrá sýndi ætíð
sömu þolinmæðina og hlýjuna.
Eftir lát eiginmanns síns fluttist
Járnbrá til Raufarhafnar og bjó
hjá börnum sínum um nokkurra
ára skeið. Árið 1989 flutti Járnbrá
á elliheimilið Hvammi á Húsavík
og bjó þar um skeið uns heilsan fór
að láta undan og eftir það dvaldi
hún á sjúkradeild sjúkrahússins á
Húsavík. Þar reyndist starfsfólkið
henni eins og best varð á kosið.
Fyrir það er hún örugglega þakk-
lát.
Ávallt er við hjónin áttum leið
um Húsavík heimsóttum við
Járnbrá, fyrir það var hún ávallt
þakklát. Stundum ef við vorum á
leið „austur“ spurði hún hvort hún
gæti ekki komið með, þangað stóð
hugur hennar fram undir hinstu
stund.
Kæra frænka. Nú þegar leiðir
skiljast um sinn og þú ert komin til
æðri heima er ljúft að ylja sér við
allar fallegu og góðu minningarnar
um þig.
Við erum öll afskaplega þakklát
fyrir að hafa fengið að vera þér
samferða á lífsleiðinni. Vertu svo
ætíð góðum guði falin.
Þess óskum við öll.
Signý og Þorgeir.
JÁRNBRÁ GUÐRÍÐ-
UR EINARSDÓTTIR
3

 
 
*( 3=- 4
-


!    
4  $<
  :''
,


9!
!
/ &%
  
 $(1

 .

 !
!"!"#!
'(


 



)

 :  
 
%
*'

1

 
  %& 


* * $# 
 7&4 $# 
 8 # $# ,
; 

 )
   

 ) 
  < 
 

  
 
  &
& 


&





%@=- 
  $ 01=
' ) ,
')
  
  ( 
 
+-

& 
  
 $ 1

   &

%<%


!
=  %    &79  8$# 
%  &%$#   "# 
- :79 %$#   
& 
A - %  (B  8.7 $# 
     : :9  : : :9 ,
3
 

  
  


 



-;-CD4
. E# 9 51
)'7'
 , 
 2! 
 


  

  

 !
!"!"#!
"# $# 
:9  $:9 : :9 
: : :9 ,
; 

 )
   

 ) 
  < 
%<%

% 
 
 (

+@;(
+
- (
44  %&  & 
%  $$# 
=$ %  $ 
*& %  $$# 
   %  $$# ,

       
 

.
 
*(
% CD4



 

,) 
!
 / &%
  
 $ 
  .

!
!2!##!
  # $# 
   &'$#   +#  $ 
 % 7#$#   
   
+#  $  
&'  
3 '  )  ,



 
  


.

 



-%%,+
%@


8)  $   7# 
%   F
% :/
 

  =
  .

 !
!"!"#!
"#-  $# 
    8&  =C  
9   8&  %  &* $# 
+#  8& 
  G %  $# 
 8& 8&  =  ($# 
: :9  : : :9 ,