Morgunblaðið - 06.06.2002, Page 58

58 FIMMTUDAGUR 6. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG minnist þess oft þegar ég fékk
kosningarétt, ekki síst vegna þess að
ég var að falla á tíma, það var verið að
loka kjörstöðum.
Við áttum engan
bíl, en við leigðum
hjá Aldísi og
Björgvin Schram
og þau komu
strax til aðstoðar
og skutluðu mér á
kjörstað. Það
vissu allir að
Björgvin var mik-
ill sjálfstæðismað-
ur og átti konu sem stóð alltaf þétt að
baki hans. Þegar við vorum komin af
stað, spurði hún: „kýst þú ekki
örugglega D-listann?“ en Björgvin
greip strax fram í fyrir henni og
sagði: „Aldís mín, við spyrjum ekki að
því“. Þetta voru yndisleg hjón. Í þá
daga var næstum vonlaust að fá íbúð
og biðlistinn hefur áreiðanlega verið
langur. En við leituðum ekki til borg-
arstjóra. Stærsta syndin var að vera
ungur og þá var gjarnan sagt ef ekki
er komið barn má búast við að það
komi fljótt. Þá var ég nýgift og sýni-
legt að það mundi fæðast barn fljót-
lega. Við hjónakornin vorum alveg
ráðþrota en eitt sinn vorum við á
gangi og sáum íbúð með engum
gluggatjöldum. Húsráðendur voru
úti á lóð og við snérum okkur strax til
þeirra. Þetta voru Björgvin og Aldís,
sem áttu stóran barnahóp, og við
sögðum óskaplega dauf í dálkinn:
„við erum að leita að íbúð en eign-
umst bráðum barn“. Þau hjón buðu
okkur strax velkomin, það var ekki
spurt um barn og ekki um fyrirfram-
greiðslu, aðeins sagt: „við eigum fullt
af börnum og úthýsum ekki barna-
fólki“.
En við fluttum seinna til Seyðis-
fjarðar, þá með tvö börn, við vorum
bjartsýn hjónakornin, hann var nýút-
skrifaður smiður og ég hafði lokið
námi í Kvennaskólanum í Reykjavík.
Það hlaut að vera þörf fyrir okkur á
þessum fallega stað. En okkur var
ekki tekið fagnandi, það má segja að
hvar í flokki sem menn voru fannst
þeim þetta innrás í fastmótað líf stað-
arinns. En það skal ekki gleymast að
við eignuðumst líka góða vini og þetta
er yndislegur staður fyrir börn.
En ég uppgötvaði fljótt hvað at-
kvæði mitt hafði mikið vægi í seyð-
firskri pólitík, ég man ekki eftir öðru
en það hafi verið sama hvað ég kaus
að þá hafði ég svikið alla og ef ein-
hverjum gekk illa þá hafði ég svikist
undan merkjum. Svona getur maður
verið stór þó að maður sé lítill.
Öll framboð fyrir bæjarstjórnar-
kosningar eru með einhver slagorð,
til dæmis: „Gerum góðan bæ betri“
og fleira í þeim dúr, en verða menn
ekki að gera sér grein fyrir því að
betri bær verður ekki til í sundrung
þar sem allir troða skóinn hver af
öðrum?
Ég lærði margt af henni Aldísi.
Hún sagði mér einu sinni að vinir
barnanna sinna sendu þau oft inn til
þess að fá nammi fyrir allan hópinn,
en hún sagði: „Elskurnar mínar, ég
skal gefa ykkur góða brauðsneið“.
Getum við ekki lært af þessu að
það er betra að gefa öllum góða
brauðsneið en örfáum sælgæti?
KARÓLÍNA
ÞORSTEINSDÓTTIR,
Bröttuhlíð 8, Seyðisfirði.
Minningar
Seyðfirðings
Frá Karólínu Þorsteinsdóttur
á Seyðisfirði:
Karólína
Þorsteinsdóttir
FYRIR um áratug stóð 10 ára strák-
ur fyrir utan skólann sinn og gat
ekki einu sinni lesið heiti skólans
eins og það var skráð á vegginn.
Hann var svo sendur í Lestrarmið-
stöðina þar sem Rannveig Lund sér-
kennari gaf sér tíma til að kanna
stöðu piltsins, sterkar hliðar hans og
veikar og áhugamálin. Hún komst að
áhuga hans á tónlist og tókst á ein-
stakan hátt að nýta sér taktskilning
hans til að gera hann læsan á aðeins
einu hausti. Gleði piltsins og foreldra
hans verður ekki með orðum lýst.
En nú er öldin önnur. Með yfir-
færslu grunnskóla til sveitarfélag-
anna var Lestrarmiðstöðin skilin eft-
ir í lausu lofti og nú hefur yfirvöldum
tekist að spara tíu milljónir króna ár-
lega með því að leggja hana niður.
Með þessum gerningi er verið að
staðfesta enn frekar þau orð fulltrúa
norsku kennarasamtakanna, sem
hér var á ferð um miðjan síðasta ára-
tug, að með yfirfærslu grunnskólans
til sveitarfélaga yrði ekki lengur um
jafnrétti til náms að ræða því það
réðist í héraði og hverjum skóla fyrir
sig hvernig tekið yrði á námsörðug-
leikum af ýmsu tagi.
Eitt sinn sagðist menntamálaráð-
herra nokkur vera blóðugur upp að
öxlum við niðurskurð í ráðuneyti
sínu og ekki verður betur séð en að
þau orð eigi enn við. Það er blóðugt
að horfa upp á hvernig þarna er
sparkað í liggjandi börn, unglinga og
fullorðið fólk, því það eru ekki ein-
göngu grunnskólabörn sem glíma
við lestrarörðugleika og ólæsi, þús-
undir unglinga og fullorðinna ná
aldrei að lifa eðlilegu lífi í nútíma-
samfélagi vegna þess að þeir kunna
ekki að lesa.
Þeim sem að þessu óhappaverki
standa tekst svo á einstakan hátt að
árétta vanda þeirra sem voru á bið-
listanum en munu ekki fá þjón-
ustuna. Illa læsum eða ólæsum börn-
um, unglingum og fullorðnum er
sent BRÉF þess efnis að búið sé að
leggja Lestarmiðstöðina niður. Bréf-
ið þurfa viðkomandi væntanlega að
láta lesa fyrir sig og þar með er nið-
urlægingin fullkomnuð.
MATTHÍAS KRISTIANSEN,
Bólstaðarhlíð 42, Reykjavík.
Allt í ólestri hjá
Lestrarmiðstöð
Frá Matthíasi Kristiansen: