Morgunblaðið - 23.02.2003, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. FEBRÚAR 2003 45
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ANNA SIGRÍÐUR SIGURMUNDSDÓTTIR
frá Svínhólum í Lóni,
áður til heimilis
í Akurgerði 42,
lést á Hrafnistu í Reykjavík 15. febrúar sl.
Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 25. febrúar kl. 13.30.
Halla Steingrímsdóttir,
Guðný Steingrímsdóttir, Ólafur V. Guðmundsson,
Erlendur Steingrímsson, Guðný B. Guðmundsdóttir,
Áslaug Steingrímsdóttir, Birgir L. Blöndal,
Hanna Steingrímsdóttir, Magni Ólafsson,
Sigrún Steingrímsdóttir, Gunnar Þórðarson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HLÖÐVER KRISTJÁNSSON,
Hjallabrekku 35,
Kópavogi,
lést miðvikudaginn 12. febrúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Heimahlynningu
Krabbameinsfélagsins eða líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Esther Jónsdóttir,
Binna Hlöðversdóttir, Torfi Haraldsson,
Erna Hlöðversdóttir, Niels Chr. Nielsen,
Róbert Hlöðversson, Ingibjörg Garðarsdóttir,
Valþór Hlöðversson, Guðrún Gunnarsdóttir,
Jódís Hlöðversdóttir, Einar Ólason,
Bryndís Hlöðversdóttir, Hákon Gunnarsson,
Jón Hrafn Hlöðversson, Elsa D. Gísladóttir,
Orri Vignir Hlöðversson, Helga Dagný Árnadóttir,
Hlöðver Hlöðversson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞÓRIR KRISTJÁN BJARNASON
pípulagningameistari,
Hlíðarhjalla 44,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánu-
daginn 24. febrúar kl. 13.30.
Gestný Kolbrún Kolbeinsdóttir, Böðvar Örn Sigurjónsson,
Sigurgísli Ellert Kolbeinsson, Ólöf Jósepsdóttir,
Þórdís Sif Þórisdóttir, Árni Egilsson,
Bjarni Kristinn Þórisson, Ingibjörg Sólveig Halldórsdóttir,
Alma Þórisdóttir, Olgeir Karl Ólafsson,
Anna Sigurbjörg Þórisdóttir,
Jón Þórir Þórisson, Valgerður Margrét Gunnarsdóttir,
Helgi Róbert Þórisson
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SESSELJA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 6,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 25. febrúar kl. 13.30.
Erla Thoresen, Roger Thoresen,
Sandra Jóhannsdóttir,
Sigurður Jóhannsson, Svandís Óskarsdóttir,
Ingvi Örn Jóhannsson, Ragnheiður Kristjánsdóttir,
Helga King, Mark King,
Birgir Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Margs er að minnast
og margt að þakka þeg-
ar kveðja á kæran vin
eftir 38 ára samveru í
þessu jarðneska lífi.
Elsku Steinunn, þegar
horft er til baka er ljúft að eiga að-
eins góðar minningar frá samskipt-
um okkar öll þessi ár. Ekki minnist
ég þess að okkur hafi nokkurn tím-
ann orðið sundurorða eða skilið öðru-
vísi en glaðar í lund. Margt höfum við
rætt saman sem ekki var rætt um við
aðra, kafað eftir skýringum og til-
gangi.
Elsku tengdamamma, það sem
stendur í Spámanninum um vinátt-
una finnst mér eiga vel við okkar vin-
áttusamband í gegnum tíðina og leyfi
ég mér að vitna í það:
„Þegar vinur þinn talar, þá and-
mælir þú honum óttalaus eða ert
honum samþykkur af heilum hug. Og
þegar hann þegir, skiljið þið hvor
annan.“
Þar segir einnig:
„Þú skalt ekki hryggjast þegar þú
skilur við vin þinn, því að það sem
þér þykir vænst um í fari hans getur
orðið þér ljósara í fjarveru hans eins
og fjallgöngumaðurinn sér fjallið
best af sléttunni.“
Mannkostir þínir hafa orðið mér æ
ljósari með árunum og virðing mín
fyrir þinni persónu aukist með hverri
reynslu sem við höfum deilt saman.
Árið 1987 misstum við báðar mikið,
ég minn ástkæra eiginmann og besta
vin og þú þinn elsta son, Jóhann
Hauksson. Þú varst mér mikill
styrkur þá í þínu æðruleysi. Frá þér
komu þau orð sem hafa gefið mér
mestu huggun fram á þennan dag.
Við kistulagningu Jóhanns tókst þú
utan um mig og sagðist vilja fá, sem
móðir, að þakka mér fyrir að hafa
gefið syni þínum 22 hamingjusöm ár
og þú mundir alltaf meta það mikils.
Þessi orð settust að í sálu minni í
formi græðandi smyrsls.
Þetta lýsir vel tengdamóður minni
sem annars hefur ekki dagsdaglega
borið tilfinningar sínar á torg. Undir
yfirborðinu bjuggu sterkar, vel beisl-
aðar tilfinningar og elska til þeirra
STEINUNN
JÓHANNSDÓTTIR
✝ Steinunn Jó-hannsdóttir
fæddist á Löngumýri
19. febrúar 1917.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 12. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Áskirkju 21.
febrúar.
sem nærri henni stóðu.
Við eigum líka marg-
ar skemmtilegar
ógleymanlegar minn-
ingar saman sem ekki
fyrnast. Þar ber
kannski hæst ferðalög
okkar út fyrir land-
steinana. Steinunn
naut sín aldrei eins og
þegar hún var að kanna
ófarnar slóðir. Þá stóð
ekkert í vegi fyrir fróð-
leiksfýsn hennar og
áhuga á því sem fyrir
augu bar. Skemmti-
legri og jákvæðari
ferðafélaga er ekki hægt að hugsa
sér og oft var glatt á hjalla hjá okkur.
Nú ertu komin í þitt lengsta ferða-
lag, elsku Steinunn mín, og þó að þú
hafir ekki verið tilbúin að fara þessa
ferð veit ég að þú nýtur þín vel þar
sem þú ert nú á meðal þinna, sem
hafa glaðst yfir komu þinni.
Við sem eftir erum þökkum þér
fyrir það sem þú varst okkur og
gleðjumst yfir því að þú fékkst að
halda fullri reisn fram á síðasta dag.
Minning þín mun lifa í hjarta okkar.
Anna Aradóttir.
Kynni okkar Steinunnar hófust
fyrir rúmum 30 árum er við keyptum
Gimli á Hellissandi af henni og
manni hennar Hauki Vigfússyni. Við
vorum svo nágrannar til margra ára í
Naustabúðinni. Steinunn var vinur
vina sinna og tel ég hana með mínum
bestu vinum og skipti engu máli sá
aldursmunur sem á okkur var. Við
hittumst ekki svo mikið hin síðustu
ár en þegar við hittumst var það eins
og við hefðum hist í gær, enginn
vandræðagangur og engin formleg-
heit. Ég hitti hana síðast rétt fyrir
síðustu jól þegar kórinn minn, Sam-
kór Kópavogs, fór að Hrafnistu og
söng þar nokkur lög. Hún sagðist
einmitt hafa verið að hugsa svo mikið
um mig einmitt þá og ætlaði ekki að
trúa sínum eigin augum þegar hún sá
mig svo ganga í salinn.
Ég dáðist mikið að Steinunni, fyrir
gáfur hennar og skynsemi. Síðast en
ekki síst dáðist ég að henni og henn-
ar fjölskyldu fyrir samheldni þeirra,
væntumþykju, umhyggju og virð-
ingu sem þau bera hvert fyrir öðru.
Steinunni þótti svo gaman að lifa og
hannyrðir voru hennar líf og yndi
enda var allt svo fallegt sem hún
gerði. Í 85 ára afmælinu hennar fyrir
réttu ári sýndi hún mér grein á
ensku sem hafði verið birt eftir henni
í Íslendingablaði í Ameríku þar sem
hún lýsti jólahaldi á æskuheimili sínu
á Löngumýri í Skagafirði. Þetta var
mikill þjóðlegur fróðleikur og
skemmtilegt aflestrar. Þar skein í
gegn þessi mikla lífsgleði sem ein-
kenndi Steinunni svo mikið. Þótt bú-
ið væri að setja þetta yfir á ensku
fann maður alveg frásagnarstílinn
hennar í gegn. Hún var svo fróð, vel
lesin og vel máli farin. Ég er þakklát
fyrir að hafa átt Steinunni að sam-
ferðamanni og vini á vegferð minni
og á ég henni margt gott upp að
unna.
Það snertir mann óneitanlega að
hún deyr á afmælisdegi eldri dóttur
minnar og er jörðuð á afmælisdegi
mínum. Ég votta börnum hennar og
fjölskyldum þeirra mína dýpstu sam-
úð. Hennar er sárt saknað.
Ingibjörg Óskarsdóttir.
✝ Sigþór BjörgvinSigurðsson
fæddist í Háagerði á
Sjávarbakka í Arn-
arneshreppi hinn 28.
ágúst 1927. Hann
lést á heimili sínu
laugardaginn 8.
febrúar síðastliðinn.
Sigþór var sonur
hjónanna Sigurðar
Helga Jóhannsson-
ar, f. 25. ágúst 1899,
d. 25. mars 1977, og
Jónínu Steinunnar
Magnúsdóttur, f. 25.
nóvember 1901, d. 4.
maí 1978. Systkini Sigþórs eru
Laufey, f. 7. mars 1926, Kristín
Margrét, f. 23. nóvember 1929,
Jóhanna, f. 10. desember 1932,
Jóhann Steinmann, f. 18. október
1934, og Ester Lára, f. 15. nóv-
ember 1937.
Sigþór kvæntist hinn 23. des-
ember 1959 Hallveigu Magnús-
dóttur, f. 30. ágúst
1929. Börn þeirra
eru: Magnús Stein-
mann, f. 31. október
1959, maki Rut Guð-
brandsdóttir, f. 21.
september 1972,
þau eiga einn son,
Hafþór Breiðfjörð,
f. 21. maí 1961,
maki Kristín Gréta
Adólfsdóttir, f. 14.
júní 1952, Jónína
Bára, f. 7. mars
1964, hún á tvær
dætur, Sigurður Jó-
hann, f. 31. maí
1968, og Olga Björg, f. 23. júlí
1972. Sonur Hallveigar er Fróði
Jónsson, f. 14. mars 1953, maki
Ástfríður Svala Njálsdóttir, f. 8.
september 1953, þau eiga þrjár
dætur.
Útför Sigþórs var gerð frá Ak-
ureyrarkirkju miðvikudaginn 19.
febrúar.
Elsku bróðir.
Nú ert þú farinn frá okkur. Ég
þakka fyrir árin sem við urðum
samferða í lífinu. Það er mér svo
minnistætt hve duglegar og
ábyrgðarfullur þú varst strax í
æsku. Á okkar barnaskólaárum
varst þú svo duglegur að læra og
sást jafnframt um að kenna mér
þótt værir þú hálfu öðru ári yngri
en ég. Oftar en ekki spurðir þú
mig á leið í skólann ,,ertu örugg-
lega búin að læra kvæðið utanað“.
Ungur fórst þú á sjóinn, fyrst
sem háseti og síðar sem vélstjóri,
meðal annars á Drang. Það var svo
gaman þegar ég fékk að fara með
þér út í Grímsey en sú ferð okkar
er mér mjög minnisstæð. Alltaf
mundir þú eftir afmælisdeginum
mínum og sendir mér skeyti ef þú
varst á sjónum. Ættfræðin átti
hug þinn allan eftir að þú hættir á
sjónum en þér fannst svo gaman
að uppgötva nýja frændur og
frænkur.
Mér varð ævinlega hugsað til
þín út á sjó þegar veður voru slæm
og ég hafði gjarnan áhyggjur af
þér.
Ég veit að núna siglir þú lygnan
sjó. Þótt við værum ekki alltaf
sammála voru sterk systkinabönd
á milli okkur. Guð geymi þig elsku
bróðir, við vitum að núna líður þér
vel. Þegar náinn ættingi eða vinur
hverfur af sjónarsviðinu myndast
tómarúm sem snertir okkar til-
finningar. Þetta er eitt af lögmál-
um lífsins.
Elsku Halla, Fróði, Maggi, Haf-
þór, Bára, Siggi og Olga, guð gefi
ykkur styrk til að komast í gegn-
um þennan erfiða tíma.
Laufey.
SIGÞÓR BJÖRGVIN
SIGURÐSSON
Afi minn var einstak-
ur maður, duglegur,
glaðlyndur og greiðvik-
inn með afbrigðum. Ég
þekkti afa minn í 29 ár
upp á dag en hann
kvaddi á afmælisdeginum mínum 31.
janúar síðastliðinn. Ég mun sakna
hans en veit að ég er svo miklu ríkari
fyrir það eitt að hafa kynnst honum.
Það er sjóður sem mun lifa með mér í
hjarta mínu svo lengi sem ég lifi. Afi
brosti við lífinu og fólkinu í kringum
sig og ég trúi því að oftar en ekki hafi
honum fundist lífið brosa við sér á
móti. Þegar ég hitti hann síðast tal-
aði hann um hve lánsamur hann hefði
verið og það góða fólk sem við eigum
að. Hann virtist hafa óbilandi trú á
mér í seinni tíð og það er gott þegar
trúað er á mann. Hann sagði mér að
hann tryði því að ég væri sérstök,
SIGURÐUR
SIGURÐSSON
✝ Sigurður Sig-urðsson fæddist í
Reykjavík 28. apríl
1926. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 31. jan-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fossvogskirkju
11. febrúar.
dugleg og sterk. Hvort
ég er þessum kostum
búin skal ósagt látið en
víst er að hann var það.
Hver nema afi hefði
haft heimalning í fjöl-
býlishúsi í Reykjavík?
Afi var ekki skömmótt-
ur. Í stað þess að hasta
á okkur krakkana þeg-
ar við vorum með læti
sendi hann okkur í
marga árangurslausa
leitarleiðangra að ketti
sem var ekki til. Ann-
ars var okkur ávallt
velkomið að sitja og
hlusta á tal hinna fullorðnu. Afi var
líka bóngóður. Hann var jafnan búin
að samþykkja greiðann áður en mað-
ur var búin að biðja um hann.
Hjá afa lærði ég einnig margt um
lífið. Hjá honum fylgdist ég með
sauðburðinum í Fjárborg og vann
sumarvinnu sem unglingur. Í stof-
unni hjá afa og ömmu skírði ég líka
öll börnin mín þrjú og hélt upp á þeg-
ar ég varð stúdent. Hann hefur verið
mér nálægur í gegnum allt lífshlaup-
ið. Ég kveð afa minn með söknuði.
En minning um glaðlegt bros og góð-
ar stundir lifir áfram.
Iðunn Ólafsdóttir.