Morgunblaðið - 09.04.2003, Side 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. APRÍL 2003 33
✝ Lóa Ágústsdóttirfæddist í Vest-
mannaeyjum 13.
október 1920. Hún
lést í Landspítala í
Fossvogi 1. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Ólöf
Ólafsdóttir, f. 28.11.
1884, d. 21.7. 1963,
og Ágúst Árnason, f.
18.8. 1871, d. 2.4.
1957. Lóa átti þrjár
systur, Guðrúnu, f.
21.7. 1907, d. 1.3.
2003, Sigríði, f.
13.10. 1910, d. 17.9.
2000, og Margréti, f. 1.6. 1914, d.
20.5. 1998. Uppeldissystkinin
voru tvö en foreldrar Lóu ólu upp
Þuríði Vigfúsdóttur frá átta ára
aldri og einnig Óskar, f. 13.2.
1926, son Þuríðar og Guðjóns Úlf-
arssonar.
Eiginmaður Lóu var Karl Jóns-
son frá Vestmannaeyjum, sonur
Sólveigar Jónínu Magnúsdóttur
frá Fagradal í Mýrdal og Jóns
Sverrissonar frá Klauf í Meðal-
landi. Lóa og Karl slitu samvist-
um. Börn þeirra eru: 1) Ólöf
Ágústa Karlsdóttir, f. 30.4. 1944,
gift Sigurjóni Jóhannssyni. Sonur
Ólafar er Anthony Karl Gregory,
f. 6.7. 1966. Börn hans og fyrrver-
andi eiginkonu, Theodóru Svan-
hildar Sæmundsdóttur, eru Ólöf
Sara og Sæmundur Karl. Sam-
býliskona Anthony
er Guðrún Margret
Guðmundsdóttir,
hennar dætur eru
Nadine og Denise.
Börn Sigurjóns eru:
a) Hanna Björg,
dætur hennar og
fyrrverandi eigin-
manns, Ingólfs
Harðarsonar, eru
Arna Gunnur og
Elva Sif. Sambýlis-
maður Hönnu er Joe
Guthry. b) Andri
Helgi, kvæntur Hildi
Ólafsdóttur, dætur
þeirra eru Hrund, Kolbrún og
Bryndís. c) Guðrún Ósk, gift Val-
garð Sverri Valgarðssyni, þeirra
sonur er Valgarð Daði. 2) Sverrir
Karlsson, f. 29.8. 1946, kvæntur
Svanbjörgu Clausen, þeirra dæt-
ur eru: a) Elín Björg, gift Birni
Kjartanssyni, börn þeirra eru
Svanbjörg, Kjartan, Júlía, Sverr-
ir Karl og Alexander. b) Guðrún
Sigríður, sambýlismaður hennar
er Bessi Sveinsson. Dóttir þeirra
er Hulda Karen, dætur Guðrúnar
eru Auður Edda og Telma Rut. 3)
Sólveig Jónína Karlsdóttir, f.
11.7. 1955, gift Magnúsi Þórði
Guðmundssyni, þeirra dóttir eru
Íris Hrönn, f. 8. maí 1985.
Útför Lóu fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Í dag kveðjum við ástkæra móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
sem hefur verið fasta stærðin í lífi
okkar um þriggja kynslóða skeið.
Leiðir okkar Lóu lágu fyrst saman
fyrir aldarfjórðungi þegar við Ólöf
Ágústa dóttir hennar hófum sambúð
og varð strax kært og náið á milli
okkar, gagnkvæm virðing og vænt-
umþykja sem aldrei bar skugga á.
Lóa var ein fjögurra systra, þeirra
Sigríðar, Guðrúnar og Margrétar,
sem kenndar voru við Baldurshaga í
Vestmannaeyjum. Foreldrar hennar
voru hjónin Ólöf Ólafsdóttir frá Hlíð-
arendakoti í Fljótshlíð og Ágúst
Árnason frá Miðmörk undir Eyja-
fjöllum sem var fjölhæfur smiður og
kennari við barnaskólann í Vest-
mannaeyjum um 30 ára skeið. Ágúst
gegndi fjölda trúnaðarstarfa í Vest-
mannaeyjum. Hann átti stærsta
einkabókasafn í Eyjum um langt
skeið, enda bókmenntir hans aðal-
áhugamál.
Með þeim systrum var mikil sam-
kennd og hlýhugur sem vinir og
vandamenn nutu í ríkum mæli enda
stóðu þær saman alla tíð eins og
klettur í hafinu, fullar af hjálpsemi og
umhyggju fyrir öllu og öllum.
Nú eru þær allar látnar, en sú sam-
kennd og hlýja sem einkenndi þær
fylgir okkur hinum sem nutu þeirra í
lifanda lífi og styrkir okkur og er
börnunum veganesti til framtíðar.
Barnabörnin og barnabarnabörnin
voru líf og yndi Lóu, enda engu tæki-
færi sleppt til að gleðja þau og hvetja,
enda var hún ávallt virkur þátttak-
andi í flestu sem við tókum okkur fyr-
ir hendur, hvort heldur voru gesta-
boð, mannfagnaðir eða ferðalög.
Tónlist kunni Lóa vel að meta og
lét ekkert tækifæri ónotað til að
sækja bæði tónleika og óperusýning-
ar hvenær sem færi gafst.
Afmælin voru kærkomnar ástæð-
ur til að gleðja aðra, sérílagi lang-
ömmubörnin sem voru sólargeislarn-
ir hennar, þau Ólöf Sara og
Sæmundur Karl, sem sakna hennar
nú sárt.
Með árunum sóttu aldur og sjúk-
dómar að Lóu sem tókst á við þá af
æðruleysi og kjarki og stefndi ávallt
heim á Holtsgötuna á ný, þar sem
hún hélt fallegt heimili sem hún vildi
njóta eins lengi og kraftar leyfðu en
það var orðið dálítið áfallasamt undir
lokin en alltaf stefndi hún ótrauð
heim.
Hún kvaddi dætur sínar með orð-
unum að nú ætlaði hún heim.
Hvíl í friði og hafðu þökk fyrir
samfylgdina.
Sigurjón Jóhannsson.
Elsku amma mín, hún amma Lóa,
er dáin. Tómleikatilfinningin helltist
yfir mig þegar mér var tilkynnt um
lát hennar, konan sem hefur verið
svo stór partur af lífi mínu alveg frá
því ég fæddist var farin og nú er ekk-
ert eftir nema minningar. Góðar
minningar sem betur fer, þó það hafi
verið sárt að sjá ömmu hraka heilsu-
farslega á síðustu árum. Amma Lóa
var alltaf til staðar þegar eitthvað
bjátaði á og ég gat alltaf leitað til
hennar með öll mín vandamál. Við
áttum sérstakt samband, þekktum
hvort annað sérstaklega vel vegna
mjög mikilla samvista, þó sérstak-
lega fram að unglingsárum. Sem
barn hitti ég ömmu nánast daglega
eða talaði við hana í síma. Ég gisti hjá
henni oft í mánuði og borðaði hjá
henni nokkrum sinnum í viku. Ég fór
að fara einn til hennar ömmu minnar
nokkrum sinnum í viku þegar ég var
sex ára, alltaf með vagni númer þrjú,
úr Austurbænum þar sem ég bjó, í
Vesturbæinn þar sem amma bjó,
enda þekkti ég orðið vagnstjórana
með nafni og þeir mig.
Betri manneskju get ég ekki hugs-
að mér en hana ömmu Lóu. Hún
fylgdist svo vel með mér og fjöl-
skyldu minni í öllu því sem við tókum
okkur fyrir hendur og studdi okkur
heilshugar. Hún tók þátt og gladdist
yfir öllum mínum sigrum; hvort sem
þeir voru inni á knattspyrnuvellinum,
stúdentspróf, háskólapróf eða fæðing
barnanna minna tveggja, Ólafar Söru
og Sæma. Í dag tileinka ég ömmu
Lóu alla mína sigra.
Á þeim þrjátíu og sex árum sem ég
þekkti ömmu Lóu upplifði ég tvær
ólíkar persónur í henni; ömmu Lóu
fyrir hjartaáfall og ömmu Lóu eftir
hjartaáfall. Sú fyrri var rólegri,
feimnari, almennt séð passívari.
Seinni persónugerðin var lífsglaðari,
kröftugri, sjálfstæðari. En fyrir
þrettán árum fékk amma nefnilega
hjartaáfall sem varð til þess að hún
fékk ný lyf við þeim andlega sjúk-
dómi sem hafði hrjáð hana lengi. Allt
í einu fór þessi rólega kona, sem hafði
ekki gert kröfu á neitt, að lifa lífinu,
krafturinn var þvílíkur að sumum
þótti nóg um! Hún fór að stunda
sund, gönguferðir, tónleika og hefði
helst viljað fara í heimsreisu! Þessu
sjálfstæði hélt hún til dauðadags og
vildi hvergi búa annars staðar en
heima hjá sér, vildi ekki heyra á það
minnst að flytja á einhverja stofnun.
Þegar útséð var að hún ætti ekki aft-
urkvæmt heim á Holtsgötuna vegna
vanheilsu tóku forlögin við og lést
amma nokkrum dögum eftir síðustu
spítalainnlögn.
Elsku amma mín, það voru forrétt-
indi að fá að kynnast þér vegna góð-
mennsku þinnar, einlægni og heiðar-
leika. Ég þakka þér fyrir skynsemina
sem þú sýndir þegar ég kom til þín
vegna erfiðra tíma hjá mér. Ég
þakka þér fyrir þann mikla tíma sem
þú eyddir með mér þegar ég var
yngri. Ég þakka þér fyrir hversu góð
þú varst alltaf við fjölskyldu mína.
Ég veit að þú varst oft stolt af mér og
það gladdi mig óstjórnlega mikið.
Elsku amma Lóa, ég sakna þín mikið
og er mjög dapur yfir fráfalli þínu en
um leið er ég ánægður að þú fórst
með reisn eins og þú hefðir viljað.
Ég elska þig, amma mín. Guð varð-
veiti þig um alla eilífð.
Þinn ömmustrákur.
Anthony Karl Gregory.
Elsku amma mín, það er ansi erfitt
og sárt að sitja hér og skrifa til þín
kveðjuorð og vita það að ég geti aldr-
ei komið og hitt þig aftur. Minning-
arnar eru svo margar sem sækja á
mann og þær ylja manni um hjarta-
rætur á svona stundu.
Ég minnist helst þegar við sátum í
eldhúsinu þínu og vorum að spila ól-
sen ólsen og að ég vann alltaf, ekki
veit ég hvort þú leyfðir mér það eða
hvað. Svo það að þú áttir alltaf eitt-
hvað gott með kaffinu hvenær sem
við komum í heimsókn. Vona að þér
sé farið að líða betur núna þegar þú
ert komin til systra þinna.
Takk fyrir allar góðu og ánægju-
legu stundirnar sem við áttum sam-
an. Guð geymi þig, elsku amma, ég
mun sakna þín.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Þín
Íris Hrönn.
Elsku langamma, eða amma Lóa
eins og við kölluðum þig. Voðalega
urðum við sorgmædd þegar pabbi
sagði okkur að þú værir dáin. Þú sem
varst alltaf svo góð við okkur, vildir
allt fyrir okkur gera og lifðir þig inn í
tómstundir okkar. Þú vildir alltaf vita
hvernig okkur gekk í skólanum, fót-
boltanum, tónlistarnáminu, hand-
boltanum, dansinum. Þú varst alltaf
svo áhugasöm og hrósaðir okkur allt-
af svo mikið. Við viljum þakka þér
fyrir þetta allt, þetta skipti okkur
miklu máli. Við eigum eftir að sakna
þín voða mikið, elsku amma, sakna
þess að geta ekki komið í heimsókn á
Holtsgötuna og fengið sneið af köku
með þér. Við vitum að þér líður núna
vel hjá guði og að þú munt vaka yfir
okkur. Við munum hugsa mikið til
þín, elsku amma, og aldrei gleyma
þér.
Ástar- og saknaðarkveðja.
Ólöf Sara Gregory,
Sæmundur Karl Gregory.
Aftur er komið að kveðjustund
þegar Lóa móðursystir okkar er bor-
in til grafar aðeins mánuði eftir að
Guðrún elsta systirin frá Baldurs-
haga í Vestmannaeyjum var jarð-
sungin. Við jarðarför systur sinnar
var auðséð að kraftar Lóu voru farnir
að þverra en ekki kom okkur til hug-
ar að svo stutt væri eftir. Oft hafði
Lóa dvalist á sjúkrahúsum hin síð-
ustu ár mikið veik en alltaf tókst
henni að safna kröftum og komast
heim til sín með dyggri aðstoð barna
sinna en þar þráði hún að vera.
Lóa ólst upp í Vestmannaeyjum
hjá foreldrum sínum, þeim Ágústi
Árnasyni, og konu hans, Ólöfu Ólafs-
dóttur, og þremur systrum og tveim-
ur stjúpsystkinum. Lóa var glæsileg
kona á sínum yngri árum og hrókur
alls fagnaðar og sem litlar stúlkur
dáðumst við alltaf að fatasmekk
hennar. Systurnar voru duglegar við
að rækta fjölskyldutengslin og leið
varla sú vika að þær hittust ekki
meðan allar voru við góða heilsu. Í
huga okkar var ellin fjarlægt hugtak
því hún var ekki til í orðabók systr-
anna. Þær voru ungar í anda og var
viðkvæðið þegar þær voru að ráðgera
samverustundir: „Við stelpurnar ætl-
um að hittast.“
Margar ánægjustundir áttum við
með þeim á árum áður og alltaf var
Lóa fljót til að hringja og þakka fyrir
sig hvað lítið sem fyrir hana var gert.
Alltaf þegar talað var við Lóu spurði
hún um hagi okkar og sérstaklega
var hún áhugasöm um líðan
barnanna okkar. Við þökkum Lóu
allar gömlu góðu stundirnar og vott-
um Ólöfu, Sverri, Sólveigu og fjöl-
skyldum þeirra okkar dýpstu samúð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Ólöf Erla Óladóttir,
Sigrún Fríða Óladóttir.
Nú, þegar við kveðjum vinkonu
okkar Lóu Ágústsdóttur frá Vest-
mannaeyjum, koma margar minn-
ingar upp í hugann.
Það voru forréttindi að fá að alast
upp umkringdur fegurð Eyjanna
með hafið og fjöllin í nálægð.
Systurnar í Baldurshaga, dætur
Ágústs Árnasonar kennara og Ólafar
konu hans, voru glaðvær og glæsi-
legur hópur.
Lóa var yngst þeirra. Hún giftist
Karli Jónssyni ung að aldri og átti
með honum þrjú mannvænleg börn.
Þau voru henni ætíð til mikillar gleði
og stuðnings. Eins var með barna-
börn hennar og langömmubörn.
Seinna skildu þau Lóa og Karl.
Við vinkonurnar ólumst upp í Eyj-
um og þó að við flyttumst frá heima-
högunum héldum við kunnings-
skapnum og hittumst að staðaldri.
Alltaf ríkti sama gleðin í okkar hópi.
Lóa var mjög félagslynd og hafði
gaman af að taka á móti gestum á
sínu fallega heimili. Hún var fagur-
keri og smekkleg í klæðaburði. Vin-
um sínum var hún trygglynd og glað-
lynd var hún í góðra vina hópi.
Við kveðjum Lóu, vinkonu okkar
með söknuði.
Sofðu í friði og sælum blund,
dýrðlegra vafin drauma öldum,
þó dynji hríð á vetri köldum,
uns mær þig vekur morgunstund.
(Benedikt Gröndal.)
Saumaklúbburinn.
LÓA
ÁGÚSTSDÓTTIR
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ZHI LAN WANG,
Hafnargötu 58,
Keflavík,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi við Hring-
braut laugardaginn 5. apríl sl.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju laugardag-
inn 12. apríl kl. 13.00.
Jóhannes Karl Jia, Rannveig Hallvarðsdóttir,
Sufen Jia, Qing Hua Tang,
Jun Shu Jia, Jóhannes Valdemarsson,
Rui Jia, Zhang Wei,
Shu Qin Jia, Chang Jun Sui,
Jens Beining Jia, Sóley Guðbjörnsdóttir,
Sui Xin,
Tang Yue, Wu Jin,
Xi Bei Zhang,
Anna Jia,
Amanda Beiningsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
LÁRUS Þ. J. BLÖNDAL
frá Siglufirði,
lést á dvalarheimilinu Holtsbúð, Garðabæ,
þriðjudaginn 8. apríl.
Guðrún J. Blöndal,
Birgir Blöndal, Áslaug Steingrímsdóttir,
Jóhannes Blöndal, Maj-Britt Pálsdóttir,
Jósep Blöndal, Hedvig Krane,
Gunnar Blöndal, Margrét Magnúsdóttir,
Guðmundur Blöndal, Inga Pálmadóttir,
Guðrún Blöndal, Theodór Sigurðsson,
Lárus Blöndal, Soffía Ófeigsdóttir,
Anna Bryndís Blöndal,
Jón Ásgeir Blöndal, Hulda Ólafsdóttir,
Lárus St. Blöndal Jónasson, Íris Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, amma,
systir og mágkona,
GUÐRÚN FINNBOGADÓTTIR BEAUBIEN,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu fimmtu-
daginn 10. apríl kl. 13.30.
Armand J. Beaubien,
Mary Beaubien, Geirþrúður Finnbogadóttir,
Joanne Beaubien, Ólafur Finnbogason,
Brian Beaubien, Kristjana Jónsdóttir,
Chay Norton, Kristján Finnbogason,
Kelly Norton, Kristrún Magnúsdóttir,
Robert Tristan Beaubien,
Jonathan Finn Beaubien.