Morgunblaðið - 29.11.2003, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 29.11.2003, Blaðsíða 33
LISTIR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2003 33 Þ að má segja að í mál- verkum mínum gangi ég út frá ljósinu, veðra- brigðunum, hughrif- unum og þeirri stemmningu sem ég er í þá og þá stundina, ásamt því sem sjálft vinnuferlið framkallar hverju sinni,“ segir Bragi Ásgeirsson list- málari en sýning á verkum hans verður opnuð í forkirkju Hall- grímskirkju í dag kl. 17. Sýningin markar upphaf nýs starfsárs List- vinafélagsins. Á vinnustofu sinni í einu háhýsi borgarinnar hefur Bragi vítt útsýni yfir sundin annars vegar og svo til Bláfjalla hins vegar, eiginlega allan sjónhringinn. „Framkallaði svo ósjálfrátt fyrsta hvíta tímabilið í list minni þegar ég flutti inn á út- mánuðum 1964, hjarn yfir öllu. Hef svo meira og minna haldið mig inn- an þeirra marka, satt að segja af nógu að taka allan ársins hring í ljósi íslenzkra veðrabrigða, og þessi fjölbreytni á vel við mig. Gengur allar götur aftur til námsáranna á akademíunni í Kaupmannahöfn. Þar tók ég fljótlega eftir að nem- endur allra málunardeilda skólans komu sér upp ákveðnu litakerfi sem þeir unnu út frá, gjarnan und- ir áhrifum lærimeistara sinna. Þetta þótti mér hálfgerður iðnaður því ég vildi einbeita mér að rann- sóknum í ríki hins óþekkta en ekki samefli og endurtekningum, tók því til bragðs að nota aldrei alveg sama litakerfi þegar ég málaði fyr- irsæturnar,“ segir Bragi. Þetta var ekki par vinsælt hjá prófessornum hans, Borgund- arhólmsmálaranum Kræsten Iver- sen, sem málaði mikið í grænum jarðlitum þ.e. minna rauðleitum og brúnum til að mynda Siena og Úmbru og lentu þeir stundum í smásennum út af því, einkum ef Bragi notaði mikið rautt. „En ég var kominn til að læra og vildi rannsaka allt litakerfið, ekki loka að mér í einhverjum bás, vinna mig út í horn. Allt annað upp á ten- ingnum er ég kom til Osló, enda prófessorinn þar fyrrum nemandi Matisse og skólabróðir Jóns Stef- ánssonar, þar var ég á réttu róli því Jean Heiberg hafði góðan skilning á þessum vinnubrögðum og fylgdist með þeim af lifandi áhuga.“ Haldið sínu striki Bragi kveðst hafa haldið sínu striki fram að þessu, einnig á tíma- bili fundinna hluta sem hann stað- setti á myndflötinn, leggur örveik blæbrigði sem sterkar lita- andstæður að jöfnu, ásamt há- marks hvítu og hámarks svörtu ásamt öllu þar á milli. „Þegar ég svo gerði mér ferð til Weimar og Frankfurt í tilefni 250 ára fæðingarafmælis Goethes 1999 kynntist ég litakerfi hans í sjón og raun og varð uppnuminn. Um rannsóknir á skynrænum áhrifa- mætti lita að ræða á skjön við há- vísindalega greiningu Newtons, hér kominn sértækur heimur sem tekið hafði þetta mikla skáld húmanista, náttúruskoðanda og einn af risum upplýsingastefnunnar 40 ár að rannsaka og vitjöfurinn taldi mesta afrek sitt. Allar götur fram að því hafði ég ekki gert mér fulla grein fyrir hinum drjúga mun né á hve vísindalegan hátt Goethe gekk á sinn hátt til verks, með alla sína yfirburða andagift í farteskinu. Hér var einnig um að ræða að gera það ósýnilega sýnilegt, eitthvað í þá áttina að menn þreifa á púls- inum, finna og skynja hjartsláttinn en sjá hann ekki.“ Bragi segir þetta ekkert sem menn tileinki sér í einu vetfangi, heldur birtingarmynd skynræns þroskaferlis, skylt því sem menn nefna þjálfun tóneyrans og hér komin skýringin á því að svo marg- ir málarar vilja meina, að þeir hafi lært mest af því að skoða söfn, málverk annarra og nema brigði náttúrunnar. „Einungis er mögu- legt að opna dyr og vísa mönnum til vegar því um persónubundnar lifanir er að ræða, hver og einn býr þannig að sjónrænu vitundarsviði sem hann getur útvíkkað og þrosk- að.“ Myndirnar í forkirkju Hallgríms- kirkju eru allar nýjar af nálinni, sumar rétt þornaðar og gerðar frá því seinni hluta júlímánaðar á þessu ári, og Bragi telur þær gott sýnishorn af vinnubrögðum sínum á undangengnum árum. „En eins og jafnan eftir að hafa unnið í ljós- um og dökkum tónum bíða sterku litaandstæðurnar mín við næsta horn, einnig hefur ljórinn að hinu hlutvakta lokist upp á hálfa gátt. Hvort þessar myndir hafi trúarlegt inntak skal ég ekki segja, en allar skapandi hvatir eiga sér samsvörun í guðdómi svo sem fram kemur í öllum trúarbrögðum og er svoköll- uð heiðni ekki undanskilin. En mál- verkin eru ekki gerð í sérstöku til- efni eða með ákveðið rými í huga, það er ekki minn háttur í list- sköpun nema um ákveðið markað verkefni sé að ræða. Málverkin verða einfaldlega að standa fyrir sínu.“ Bragi lætur vita að hann sendir sjálfur engin boðskort út á opn- unina sem verður klukkan 17 í dag, en allir séu velkomnir. Sýning á nýjum málverkum Braga Ásgeirssonar verður opnuð í dag í forkirkju Hallgrímskirkju Birtingarmynd skynræns þroskaferlis Morgunblaðið/Jim Smart Bragi Ásgeirsson við eitt verka sinna á sýningunni í Hallgrímskirkju. Góðtemplarahúsið við Suðurgötu 7, Hafnarfirði (bak við Þjóðkirkj- una): Sýning Leikminjasafns Ís- lands um frumherjann og fjöl- listamanninn Sigurð Guðmundsson málara verður opin frá kl. 14–17. Einnig á morgun, sunnudag. Skaftfell menningarmiðstöð Seyðisfirði kl. 21: Þrír rithöfundar lesa úr verkum sínum: Sigrún Eld- járn (Týndu augun), Guðmundur Andri Thorsson (Náðarkraftur) og Sjón (Skugga-Baldur en ekkert Skoffín). Magnús Skúlason, einn þriggja ritstjóra „Af norskum rót- um“, kynnir bókina. Magnús Skúla- son er arkitekt og forstöðumaður Húsfriðunarnefndar ríkisins. Í DAG  Sjá einnig Staður og stund á mbl.is TÓNLEIKARNIR hófust á frumflutningi verks eftir Áskel Másson sem hann nefnir Frón. Í þessu verki er fitjað upp á ýmsu, jafnvel effektum sem sumir minna á Jón Leifs. Verkið skiptist með lauslegum hætti á milli sjálfstæðra þátta en inn á milli er svo fléttað brotum og heildstæðum tónhend- ingum þjóðlaga, oft á áferðarfallegan máta. þjóðlagabrotin eru ekki útsett eins og á sér oft stað í þjóðleg- um verkum, heldur birtast þau sem sjálf- stæð tónbrot í hljóm- umbúnaði, sem oft er tónall, jafnvel þar sem ómstreitur ráða ríkj- um. Gott verk, sem var mjög vel flutt, svo sem dæmt verður við fyrstu heyrn. Annað verkið á efnisskránni var píanókonsert nr. 2 eftir Rakhman- ínov. Þetta er ekta rómantískur konsert og að mörgu leyti ólíkur þeim konsertum, sem samdir voru fyrir aldamótin 1900. Pí- anóröddin er frábær- lega glæsilega rituð, enda var Rakhman- ínov píanóvirtúós. Stefin eru sérlega fal- leg „sönglög“ og út- færsla þeirra á píanó- ið oft einkar áhrifamikil. Einleikar- inn Lev Viocour flutti konsertinn á róman- tískan máta, stundum einum of látlaust og ekki með þeim krafti, sem hæfir þessu magnaða verki. Stjórnandinn, Rumon Gamba, fylgdi einleikaran- um mjög vel, þótt hljómsveitin væri á köflum of sterk, sérstaklega í átaksatriðum lokakaflans. Áfram hélt rómantíkin með fimmtu sinfóníunni eftir Síbelíus og þar lék Rumon Gamba sér að mögnuðum andstæðum í styrk og fallegri túlkun. Í heild var ein- kenni tónleikanna mjög skýr mót- un, bæði hvað varðar hraðaval og styrkleikaandstæður, sem sérstak- lega þarf að gæta vel að í sinfóníu Síbelíusar og hljómsveitin gerði góð skil. Í lokakaflanum má heyra sérkennilegt hornstef, sem hefst á sexundarstökki og minnir það á stef, sem Khatsjatúrían notar í ballettinum Spartakusi (1954). Með þessa rómantísku efnisskrá mun Sinfóníuhljómsveit Íslands nesta sig til Evrópuferðar og fylgja henni góðar kveðjur, með ósk um gott gengi og farsæla heimkomu. Með ósk um gott gengi TÓNLIST Háskólabíó Flutt voru verk eftir Áskel Másson, Rakhmanínov og Síbelíus. Hljómsveit- arstjóri: Rumon Gamba. Einleikari: Lev Vinocour. Fimmtudagurinn 27. nóvember. SINFÓNÍUTÓNLEIKAR Jón Ásgeirsson Lev Venocour Eyrarpúkinn, fyrsta bók Jó- hanns Árelíuzar í lausu máli er kom- in út. Eyrarpúkinn er gáskafullt skáldverk sem gerist á Eyrinni á Akureyri um miðja síðustu öld. „Eyrin er krökk af fólki og lítil hætta á að lesandinn dotti. Kanelbrún skíma hvílir yfir hádegislúrnum þegar Helena Eyjólfs kankast á við Little Richard og handsaumuð leðurtuðran er eins og lifrarpylsa í laginu en blóð- mörskeppur á litinn. Í bakspegli veð- ursæld Vopnafjarðar en heimshorn sögunnar mót Ægisgötu og Eyrarvegs 35.“ Jóhann Árelíuz er kunnur fyrir verð- launabókina Tehús ágústmánans og Par avion. Guðmundur Oddur Magnússon gerði kápuna en prentvinnsla var í höndum Ásprents á Akureyri. Bókin er 208 bls. Útgefandi er Jöklahreiður. Leiðbeinandi verð krónur 3.980. Skáldverk
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.