Morgunblaðið - 29.11.2003, Blaðsíða 73

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2003 73
BRÉFRITARI segir að ég tali með
hroka og lítilsvirðingu til bænda en
gerir sér lítið fyrir og notar sjálfur
þessa „aðför“ sem hann ásakar mig
um.
En satt er það að ég sagði bréf
Guðrúnar Jóhannsdóttur bæði sund-
urlaust og illskiljanlegt. Stend ég við
það og freistandi væri að fara ofan í
saumana á því við tækifæri, máli
mínu til sönnunar. Aftur á móti sagði
ég ekki slíkt um bréf Eysteins G.
Gíslasonar, eins og bréfritari heldur
fram, heldur neyddist ég til að leið-
rétta rangtúlkanir hans á orðum
mínum, sem ég vissi ekki af hverju
stöfuðu.
Þessir bændur sem mér svarað
hafa eru líka allir við sama heygarðs-
hornið er að „málefnalegum rök-
stuðningi“ kemur. Dæmi: „Og vill
ekki frúin bara þetta..., ætlar konan
bara ekki að útrýma..., áðurnefnd frú
ætlar kannski að..., Skagakonan
heldur bara kannski að..., konan góð
ætti nú heldur að tala um..., veit frúin
ekki að...“ o.s.frv. Hroki?
Eftir því sem bréfritari segir, er
fólk, sem vogar sér að mótmæla
þessum löngu úrelta sauðfjárbúskap,
„afbrigði“. Þar höfum við það. Það er
eitthvað afbrigðilegt við að vera
reiður út í beingreiðslur, offram-
leiðslu á „rauðu ríkiskjöti“, af- og of-
beit, gróðureyðingu og jarðvegsrofi
og jarðvegsfoki!
Satt er það hjá bréfritara að alltaf
er hætta á smitsjúkdómum, og trú-
lega hjá öllum skepnum jarðarinnar,
líka rollum. Nægir þar að nefna kýla-
pest, garnaveiki og riðu, sem, ein og
sér, orsakar árlegan „niðurskurð“ á
mörgum jörðum á Íslandi, og sem
landinn þarf svo að taka þátt í að
borga. Og mér sýnist þær ekkert
frekar þurfa að vera í hólfum til þess
að smitast, koma veikar af þessum
„ómenguðu“ fjöllum okkar á haustin.
En hvort krabbamein sé algengara í
útlöndum en á Íslandi, og hvort
menn hafi komist að þeirri niður-
stöðu að það stafi af svínakjötsáti,
hef ég ekkert heyrt né lesið um og
tjái mig því ekkert um málið. Enda
kemur það beingreiðslum, offram-
leiðslu á rollukjöti, ofbeit og gróður-
og jarðvegseyðingu ekkert við.
Veit ég vel að landbúnaður er
styrktur í mörgum öðrum löndum,
reyndar margfalt minna en hér, en...
menn þar í óða önn við að losa sig
undan því oki.
Ég held ég láti stærðfræðikennara
landsins um að þakka bréfritara
rass-stimpilinn, sem hann hefur gef-
ið þeim. (Hvaðan hefur hann þær
upplýsingar að ég sé stærðfræði-
kennari?) Og í sambandi við
„kennsluleiðbeiningar“ bréfritara til
handa þessum okkar stærðfræði-
kennurum vil ég benda honum á að
líta í eigin barm og reyna að reikna
út hvað ein rolla, með fjórar lappir,
gefur bóndanum í arð. Bullandi tap,
ekki satt? Þó svo hann noti skattpen-
inga landsmanna við framleiðsluna
og upp í óselt kjöt. Og það get ég sagt
bréfritara að þeir stærðfræðikennar-
ar sem ég þekki eru það góðir í
stærðfræði að þeim dytti aldrei til lif-
andis hugar að fara að stunda arð-
lausan rollubúskap á kostnað lands-
manna. Endurtek svo að kennarar
eru í vinnu hjá skattborgurunum og
þess vegna borga skattborgararnir
þeim laun.
Hafi málefnin farið fram hjá bréf-
ritara þá eru þau þessi:
1. Ég er á móti beingreiðslum og
öðrum styrkjum til bænda.
2. Ég er á móti offramleiðslu á
„rauða ríkiskjötinu“ og vil láta fækka
rollum (og hrossum).
3. Ég er á móti óþarfa af- og ofbeit.
4. Ég vil koma í veg fyrir frekari
jarðvegsskemmdir með friðun á villt-
um gróðri, þar með talið öllu kjarri.
5. Ég vil stórauka landgræðslu og
skógrækt. Hver sem er gæti sótt um
störf við þá vinnu og yrði þá viðkom-
andi á kaupi frá ríkinu.
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Melteigi 4,
Akranesi.
melteigur@simnet.is
Skagakonan
Margrét Jónsdóttir
Frá Margréti Jónsdóttur
svarar bréfi Birgis Péturssonar, fv.
bónda, frá 22.11. sl.
ÞEIM sem safna peningum og
völdum eins og hver dagur sé þeirra
síðasti er nokkur vorkunn. Peningar
eru forgengilegir og frægir fyrir að
bregðast elskendum sínum og mörg-
um manninum mikil raun að komast
ekki með þá á
bláu eyjuna.
Eimskip, fyrr-
verandi óskabarn
þjóðarinnar, er
nú orðið peð í
tafli fjárafla-
manna. Svo er
um bankana og
verður erfitt að
keppa gegn fyrir-
tækjum í þeirra
eigu. Von mín er að Björgólfur Guð-
mundsson, sem í mínum augum er
drengskaparmaður, beri gæfu til að
vinna þjóð sinni vel. Hann er afreks-
maður og ólíkur fjáraflamönnum
þeim sem féflett hafa þjóðina og eru
henni eins og hver önnur sníkjudýr.
Í vissum þáttum á einkavæðing rétt
á sér, en hún er engin allsherjar
bjargvættur. Í Morgunblaðinu 4.10.
segja tveir þingmenn á ríkisþingi
Kaliforníu frá slæmri reynslu af
einkavæðingu raforkunnar. Fyrir-
tækin misnotuðu aðstöðu sína. Á ein-
um mánuði tvöfölduðust eða jafnvel
þrefölduðust orkureikningar fólks í
San Diego. Einkavæðing bresku
járnbrautanna hefur valdið fjölda
mannskæðra slysa. Einkavæðing
auðlinda okkar er að hrekja lands-
byggðarfólk á vonarvöl. Neyða það
frá fallegu sjávarplássunum þar sem
fiskurinn er nánast við bæjardyrnar.
Einkavæðing íslensku póstþjónust-
unnar hefur hækkað verð og minnk-
að þjónustu. Einkavæðing margs-
konar þjónustu og ræstinga hefur
hrakið miðaldra fólk á atvinnuleys-
isbætur og um leið gert störfin erf-
iðari og dýrari. Yfirvöld heilbrigðis-
mála horfa skilningsvana á fólk
kveljast mánuðum saman í bið eftir
liðskiptum og öðrum fljótlegum
læknisaðgerðum. Ekkert lán er hag-
stæðara en koma fólkinu aftur í
vinnu. Já, það er þetta með Fram-
sóknarflokkinn: Getur verið að hann
sé þjóðfélagslegt vandamál sem eng-
in lækning fæst við? Fáir þekkja
verkalýðsmálin eins vel og Þórarinn
V. Þórarinsson, lögfræðingur Imp-
regilo, en hann gæti verið Trójuhest-
ur þeirra. Á Kárahnjúkasvæðinu
hefur framkoma þessa ítalska stór-
fyrirtækis við verkafólk og aðbúnað-
ur á svæðinu vakið almenna hneyksl-
an. Ekki þó ráðherra félagsmála,
hann er ánægður, enda sá fyrsti til
að klípa af atvinnuleysisbótum og er
því á líkum nótum. Hann ætlar líka
að standa við eina kosningaloforðið
sem ekkert vit er í. Landsvirkjun sér
um aðalsamninga en neitar ábyrgð á
framferði verktaka sinna. Þegar
herrunum á þeim bæ hentar kemur
þeim hitt og þetta ekkert við. Þar er
vísað frá Heródesi til Pílatusar um
flesta hluti. Ráðherrar Framsóknar
hafa verið Impregilo innan handar
en sá með atvinnumálin hefur verið
þeim sérlega eftirlátur. Það er við
ramman reip að draga fyrir verka-
lýðinn á Kárahnjúkasvæðinu að hafa
sér í móti allan Framsóknarflokkinn,
svo undarlega valdamikill sem hann
er þrátt fyrir sáralítið kjörfylgi.
Impregilo hefur niðurlægt íslensku
þjóðina með fyrirlitlegri framkomu
sinni á flestum sviðum. Forsvars-
menn ítalska fyrirtækisins kunna
greinilega ekki mannasiði en fram-
koma þeirra við útlent verkafólk
verður auðvitað skömm fyrir Íslend-
inga, því það er ekki vinsælt að stela
af launum. Öryggi Rúmenans sem
rekinn var fyrir að upplýsa launa-
þjófnað undirverktaka Impregilo er
ekki hægt að tryggja komi hann aft-
ur til vinnu. Fyrir hverjum er hann í
hættu? Hvaða fólk er verið að flytja
inn í landið? Undanlátssemi stjórn-
valda gagnvart Ítölunum er hættu-
leg. Í landinu eiga íslensk lög að
gilda en allra síst mafísk siðfræði
Impregilo. Fimm hundruð og fimm-
tíu erlendir starfsmenn með atvinnu-
leyfi hafa sama rétt og þeir þrjú
hundruð Íslendingar sem þar vinna.
Stór hluti erlendra lána fer strax úr
landi í greiðslum til útlendinga á
meðan okkar fólk vantar vinnu.
Þannig efna stjórnvöld loforðin við
þjóðina. Augljósara með hverjum
deginum að Kárahnjúkafram-
kvæmdin er allsherjar vitleysa frá
upphafi. Hvað sem því líður er kúgun
á erlendu fólki lágkúra okkar og
áfellisdómur á samfélagið.
ALBERT JENSEN,
Sléttuvegi 3,
Reykjavík.
Fjármálamenn og flokkur í villu
Frá Alberti Jensen
Albert Jensen
Opið mán-fös 10-18, lau-
gard. 11-16
Bæjarlind 4, 201 Kóp.
s. 544 5464
www.arthusgogn.is
Jóla t i lboð
Max leðurborðstofustólar
Verð áður kr. 22.800
Verð nú
kr. 15.500
á meðan birgðir endast
Einnig fáanlegir
með ljósum
fótum.