Morgunblaðið - 16.12.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. DESEMBER 2003 37
hvort báturinn væri kominn í slipp, ég
játaði því, aftur spurðir þú hvort mik-
ið hefði verið á honum. Alltaf að hugsa
hvað mætti laga og hvað mætti fara
betur, þegar maður skoðar bátinn
núna, sér maður marga hluti sem þú
lagaðir, í sumar áttir þú bæði með
bræðrum þínum og með Edda vini
þínum fallega daga úti á sjó, marga
með okkur fjölskyldunni, við minn-
umst þeirra nú. Sjórinn var þér hug-
leikinn, í námunda við hann hefur þú
verið frá upphafi. Á Líknardeildinni
þökkuðum við hvor öðrum fyrir allar
stundirnar sem við höfum átt. Það var
mér dýrmætt. Hafðu guðlaun fyrir
þær allar. Þín vinátta var án skilyrða.
Ég mun passa hana Grétu þína, þið
áttuð mikið gott að eiga hvort annað,
það var styrkur ykkar í þessum veik-
indum. Við höfum lært að það er rétt
að nota þann tíma sem maður á, hann
kemur ekki aftur. Það var gott að
vera hjá þér þegar þú kvaddir, en það
var líka sárt. Börnin fundu hvað það
var kærkomin hvíld og fullkomið
frelsi fyrir þig.
Að lokum langar mig fyrir hönd
fjölskyldu minnar að þakka starfs-
fólki Landspítalans á deild 11E, Kar-
ítas og sérstaklega starfsfólki Líkn-
ardeildar Landspítalans í Kópavogi.
Allt þetta fólk vinnur af einlægni og
nærgætni að starfi sínu, það verður
seint fullþakkað.
Elsku Ingibjörg, guð geymi þig og
styrki, börn þín og barnabörn.
Góður maður
og guðhræddur,
hjartahreinn
og hreinskilinn,
vina-vandur
og vina bestur,
dauðtryggur
og djúphygginn,
réttsýnn
og ráðhollur,
orðheldinn
og orðgætinn;
þeim kærastur,
er þekktu’ hann best.
(Páll Ólafsson.)
Þinn vinur og tengdasonur
Bjarni Jónsson
Sæll afi minn.
Ég vildi bara þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Ég veit að ef ég ætti að nefna allar
þá þyrfti ég margar síður af því að
góðu stundirnar sem við áttum saman
eru óteljandi. En það má nú nefna
nokkrar eins og þegar við fórum sam-
an í Hítará og þú veiddir tvo gullfal-
lega laxa. Það þótti okkur nú rosalega
gaman. Og öll matarboðin sem þú
bauðst okkur í og öll skiptin sem þú
fórst með okkur í fótbolta í garðinum
þínum. Þetta voru rosalega skemmti-
legar stundir. En þær eru nú miklu
miklu fleiri. En ég vil bara þakka þér
fyrir allt afi minn. Mér gengur alltaf
jafn vel í fótboltanum og í körfubolt-
anum. Og loksins komst nú báturinn í
slipp og tókst það mjög vel. Þér þótti
nú ósköp gaman að dunda þér í hon-
um í sumar og maður sér alveg greini-
lega hvað þú ert búinn að gera mikið
fyrir bátinn. Sjóferðirnar voru rosa
skemmtilegar líka. Það væri nú meira
hægt að skrifa en nú verð ég því mið-
ur að fara að binda enda á þetta bréf.
Kær kveðja, þinn afasonur og góð-
ur vinur
Davíð Rúnar Bjarnason.
„Eitt á enda ár vors lífs er runnið,“
segir í gömlum sálmi. Þessi lína kom í
huga mér á dánardægri Björgvins
Guðmundssonar. Á hverjum jólum,
um hver áramót og um hver tímamót í
lífinu hugleiða flestir hvað framtíðin
beri í skauti sér. Væntingar eru í
brjósti að sjá nýja sól, nýtt tungl og
nýtt líf, en örlögin taka oft í taumana.
Svo fór um þann ágæta vin minn
Björgvin, en ég tengdist inn í ætt
hans fyrir rúmum tuttugu árum.
Björgvin var afar hlýr maður í við-
móti, mjög nákvæmur og sinnti öllu í
sínu lífi með einstakri samviskusemi,
hvort sem var í starfi eða einkalífi.
Björgvin var ósérhlífinn með afbrigð-
um og fremstur í flokki hvað sem
hann tók sér fyrir hendur. Í lífi sínu
hafði hann svo sannarlega kærleik,
vinnusemi, nákvæmni og góða siði að
leiðarljósi. Þetta nýttist honum alltaf
vel í starfi hvort sem var áður fyrr um
borð í fiskiskipum, síðar í Stálsmiðj-
unni og um árabil hjá Siglingastofn-
un. Björgvin hafði með starfi sínu í
Stálsmiðjunni og síðar hjá Siglinga-
stofnun yfirburða þekkingu á skipa-
tæknimálum og sögu íslenskra skipa
síðastliðna áratugi. Snilli Björgvins
kom fram í tæknimálum og var marg-
ur smíðisgripurinn stór sem smár,
sem hann lagði hönd á og margir hafa
notið góðs af, oftar aðrir en nánasta
fjölskylda hans. Hann var barngóður
með afbrigðum og hið sama gilti í um-
gengni við þá sem komnir voru á efri
ár eða héldu sig til hlés í lífinu. Við
alla gat hann talað sem jafningja og
viðmælandinn hafði alltaf alla athygli.
Oft sást til Björgvins þegar hann vék
sér til hliðar meðal fólks, sem ekki var
miðpunktur umræðnanna hverju
sinni, en þessu hafði Björgvin ein-
stakan skilning á. Þetta voru einstak-
ir mannkostir. Á sl. vetri lét Björgvin
af störfum hjá Siglingastofnun vegna
aldurs, eftir farsælt ævistarf og ætl-
aði að eiga góða daga með sinni ágætu
og afar traustu eiginkonu. Örlögin
hafa nú tekið í taumana. Erfiður sjúk-
dómur lagði hraustan mann að velli á
tiltölulega skömmum tíma. Lífs-
mynstur Björgvins hefur á síðari ár-
um þróast eftir langan vinnudag, að
njóta hvíldar þegar því hefur verið við
komið með góðu móti. Björgvin og
Ingibjörg hafa getað notað hin síð-
ustu ár í að ferðast bæði innan lands
sem utan og notið þess svo sannar-
lega. Þar voru samrýnd hjón á ferð,
enda kom það skýrt fram í sameig-
inlegum áhugamálum, sem alls staðar
er afar dýrmætt. Myndarlegt og hlý-
legt heimili stóð um árabil á Kárs-
nesbrautinni, en síðan 1985 í Hlégerði
16 í Kópavogi. Ég sakna vinar. Ég átti
í Björgvini góðan vin, sem hafði
áhuga á bílum og öllu sem við kom
vélum og búnaði. Oft sátum við saman
og spjölluðum um þessi mál og sótti
ég þangað mikinn fróðleik. Ef hringt
var og hann spurður álits var svarið
alltaf, ég kem, hjálpfúsari maður var
vandfundinn. Margar ferðirnar fór
hann með mér á bílasölur, þegar hug-
að var að bílakaupum og það síðast
hinn 1. september sl., nánast daginn
sem í ljós kom hversu alvarleg veik-
indi hans voru. Björgvin kvartaði ekki
þá, sagðist vera slappur, bar sig alla
jafna ákaflega vel. Hann hvatti mig til
reynsluaksturs á slæmum malarvegi,
og sagði: „Þér er nú óhætt að keyra
bílinn. Keyrðu drengur,“ sagði hann.
Bíllinn var keyptur.
Björgvin gekk hljóðlega um lífið,
hann ávann sér hvarvetna traust,
enda þufti ekki annað en sjá manninn,
eins og hann sagði stundum um aðra.
Björgvin var afbragðs fjölskyldufað-
ir, þriggja barna og stórrar fjölskyldu
sem nú syrgir. Yfirvegaður var hann
og sá sannarlega skoplegu hliðarnar á
lífinu, henti oft grín að atburðum hins
daglega lífs. Ég átti þess kost að ræða
við Björgvin í nær tvo klukkutíma
viku fyrir andlátið. Við fórum vítt og
breitt í samtali okkar og hlógum sam-
an að sjálfum okkur, mönnum og mál-
efnum. Við hlógum saman þegar við
kvöddumst. Vinnusamri ævi heiðurs-
manns er lokið. Kærleikur var svo
sannarlega ávallt í huga hans til sam-
ferðamanna. Þannig minnist ég hans.
Magnús Ásgeirsson.
Í dag er til moldar borinn mætur
maður, Björgvin Guðmundsson
skipaeftirlitsmaður. Björgvin lærði
plötu- og ketilsmíði hjá Stálsmiðjunni
í Reykjavík og vann þar í mörg ár,
m.a. við smíði dráttarbátsins Magna
og björgunar- og varðskipsins Al-
berts, en þau skip voru fyrstu stál-
skipin sem smíðuð voru á Íslandi. Auk
veru sinnar hjá Stálsmiðjunni hafði
Björgvin langa reynslu af sjó-
mennsku. Hann hafði ungur farið til
sjós og að loknu námi verið vélstjóri á
ýmsum skipum, bæði togurum og
bátum.
Árið 1988 hóf Björgvin vinnu við
skipaeftirlit hjá Siglingastofnun rík-
isins. Meðal verkefna hans þar voru
einkum skoðanir á bol skipa og vél-
búnaði auk skoðunar á öxul- og stýr-
isbúnaði. Það kom skjótt í ljós að
Björgvin var mjög samviskusamur
skoðunarmaður og bjó yfir mjög yf-
irgripsmikilli reynslu og þekkingu á
smíði skipa og búnaði þeirra. Hann
vissi nákvæmlega hvar leita átti veik-
leika í skipum og var vegna þekkingar
sinnar og reynslu mikils metinn skoð-
unarmaður bæði af eigendum skipa
og sjómönnum jafnt sem samstarfs-
mönnum. Hann hafði ávallt á reiðu
hvernig standa ætti að viðgerðum og
var óspar á ráðleggingar til þeirra
sem til hans leituðu varðandi skipa-
viðgerðir.
Eins og fram hefur komið hóf
Björgvin snemma sjómennsku og var
fyrstu árin á minni vélbátum sem al-
gengir voru í íslenska fiskiskipaflot-
anum. Hann var háseti á mb. Ingólfi
Arnarsyni frá Reykjavík sem fórst
við Þjórsárósa árið 1950 og var áhöfn-
inni allri bjargað af björgunarsveit
Slysavarnafélags Íslands á Stokks-
eyri.
Björgvin hafði mikinn áhuga á ör-
yggismálum sjómanna og má eflaust
rekja þann áhuga að einhverju leyti
til þeirrar reynslu sem hann fékk við
fyrrgreindan atburð. Þessi áhugi kom
oft í ljós þegar hann lýsti skoðunum
sínum á eftirliti skipa og hefur efa-
laust átt þátt í vönduðum vinnubrögð-
um hans. Við vinnufélagar hans hjá
Siglingastofnun, en hjá þeirri stofnun
hélt Björgvin áfram starfi eftir sam-
einingu Siglingamálastofnunar og
Vita- og hafnamálastofnunar, höfðum
oft áhyggjur af honum þegar hann
var við skoðun skipa. Meðal verkefna
hans var að skríða um botn og olíu-
tanka og kanna ástand bols skipa að
innanverðu jafnt sem utan. Þeir sem
til þekkja vita að oft er mjög erfitt að
athafna sig á slíkum stöðum, skríða
þarf um lítil göt og stokka og ekki allt-
af hátt til lofts eða vítt til veggja.
Þessi störf vann hann af stakri sam-
viskusemi, oftast einn að verki. Marg-
ar ferðir fór Björgvin á vegum Sigl-
ingastofnunar til skoðunar á skipum
erlendis, bæði vegna innflutnings
skipa eða vegna venjubundins eftir-
lits þeirra.
Síðastliðið vor lét Björgvin af störf-
um hjá Siglingastofnun vegna aldurs,
þá orðinn 70 ára. Hann hugsaði sér
gott til glóðarinnar að njóta þess að
geta verið meira heima með eigin-
konu, börnum og barnabörnum og
sinna áhugamálum, sem voru marg-
vísleg. En eigi má sköpum renna.
Björgvin veiktist alvarlega seinna á
þessu ári og lést af völdum þess sjúk-
dóms hinn 9. des sl.
Björgvin Guðmundsson var vand-
aður maður og vel liðinn meðal sam-
starfsfólks síns. Hann gaf sér ávallt
tíma til að liðsinna og leiðbeina fé-
lögum sínum og vildi öllum vel. Í
smiðju hans var gott að leita.
Eiginkonu hans og fjölskyldu send-
um við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur um leið og við kveðjum góðan
vin og félaga með söknuði.
Fyrir hönd samstarfsfólks hjá Sigl-
ingastofnun.
Hálfdan Henrysson.
Hann Björgvin er dáinn, besti
frændi sem hægt er að hugsa sér,
Björgvin með fallegu bláu augun og
bjarta andlitið. Hann átti í okkur
systrum hvert bein, við vorum ríkar
sem áttum tvo pabba meðan flestir
aðrir þurftu að láta sér nægja einn.
Hann hafði áhuga á öllu sem við tók-
um okkur fyrir hendur og var aldrei
of þreyttur þegar hann kom af sjón-
um til að skoða nýjar stílabækur eða
annað merkilegt sem okkur hafði
áskotnast. Hann sigldi til útlanda og
kom heim með nýjungar eins og for-
láta sjónvarp sem hann geymdi hjá
okkur og við lágum límdar við skjáinn
þótt við skildum ekki stakt orð í
ensku. Okkar fannst hann eiga skilið
að eignast góða konu og vorum á hött-
unum eftir heppilegu kvonfangi
handa honum en varð ekkert ágengt.
Honum tókst betur upp sjálfum þeg-
ar hann eignaðist sína góðu konu
Ingibjörgu. Samrýndari hjónum var
leitun að og þegar börnin fæddust
fengum við ný og ábyrgðarfull hlut-
verk sem eldri frænkur og sjálfskip-
aðar barnapíur. Aðrir verða til þess
að rekja æviferil Björgvins betur en
við en með þessum orðum kveðjum
við yndislegan frænda sem alltaf átti
sinn stað í hjarta okkar þótt árin liðu
og hlutverkin breyttust. Missir Ingi-
bjargar er mikill og barnanna hans og
barnabarna. Megi minningarnar vera
þeim styrkur í sorginni. Við systur
kveðjum góðan mann og frænda og
þökkum samfylgdina.
Valdís, Aðalbjörg og Edda.
Faðir okkar, afi og bróðir,
HALLDÓR HALLDÓRSSON
frá Svanahlíð,
Akranesi,
lést föstudaginn 12. desember sl.
Jarðarförin fer fram frá Akraneskirkju föstu-
daginn 19. desember kl. 14.00.
Sævar Már Halldórsson,
Kolbrún Harpa Halldórsdóttir,
Inga Dóra Halldórsdóttir,
Heimir Berg Halldórsson,
Andri Már Halldórsson,
Davíð Þór Halldórsson,
Pétur Hafliði, Katla Marín
og systkini hins látna.
Elskulegur faðir minn, fósturfaðir, tengdafaðir
og afi,
BJÖRN EINARSSON,
Álfheimum 56,
lést á heimili sínu laugardaginn 13. desember
síðastliðinn.
Stefanía Björnsdóttir, Guðmundur Hafsteinsson,
Inga Þórðardóttir, Þorlákur Pétursson,
Áslaug Þórðardóttir, Bragi Svavarsson,
Sigríður H. Sverrisdóttir, Adrian J. King
og barnabörn.
Kveðja frá Golf-
klúbbnum Hamri
Enn einu sinni er
höggvið skarð í félagatöluna hjá
Golfklúbbnum á Davík. Að þessu
sinni er það hún Helga okkar. Helga
fór að starfa með okkur fyrir nokkr-
um árum og féll strax vel inn í hóp-
inn. Hún naut þess að spila golf og
átti svo margar ánægjustundirnar
með okkur hinum bæði á vellinum og
í golfskálanum. Félagar fundu fljótt
að þar fór traust og heilsteypt per-
sóna og því voru henni falin erfið
HELGA KRISTÍN
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Helga KristínSigurðardóttir
fæddist á Hjalteyri
við Eyjafjörð 30. júní
1944. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 4.
desember síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá Dal-
víkurkirkju 13. des-
ember.
verkefni sem hún leysti
af kostgæfni og einurð
á sinn hátt og þannig að
að fáir urðu varir við en
flestir tóku eftir að skil-
aði árangri. Á síðasta
ári völdu félagar hana
Hamar ársins sem er
æðsta viðurkenning fé-
laga í klúbbnum. Veik-
indi hennar gerðu vart
við sig í sumar og
margir söknuðu vinar í
stað og félaga á vellin-
um. Við vorum þó von-
góð allt þar til fyrir
stuttu síðan að séð var
að ekki yrði lengra haldið.
Kær vinkona og félagi er farin.
Hennar er sárt saknað. Við geymum
með okkur dýrmætar minningar.
Aðstandendum vottum við inni-
lega samúð og biðjum góðan Guð að
styrkja þau.
Guð blessi minningu Helgu Sig-
urðardóttur.
F.h. Golfklúbbsins Hamars,
Guðm. Ingi Jónatansson.
AFMÆLIS- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling birtist ein aðalgrein af hæfilegri lengd á út-
farardegi, en aðrar greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma
eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess
að það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og
klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum. Þar sem pláss er takmark-
að getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins
tiltekna frests.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minn-
ing@mbl.is, svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauðsynlegt
er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og
heimasíma). Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina