Morgunblaðið - 16.12.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 ÞRIÐJUDAGUR 16. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þorbjörg Magn-úsdóttir fæddist í
Hvammsvík í Kjós
12. júní 1915. Hún
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi 4.
desember síðastlið-
inn. Þorbjörg var
dóttir hjónanna
Magnúsar Þórðar-
sonar, bónda og sjó-
manns, f. 28. okt.
1884, d. 7. júlí 1945,
og Sigrúnar Árna-
dóttur, f. 28 septem-
ber 1890, d. 4. maí
1955. Þau bjuggu í
fimmtán ár í Hvammsvík í Kjós,
síðan á Móum á Kjalarnesi í sex
ár og fluttust svo til Reykjavíkur
og bjuggu þar síðan.
Þorbjörg var fjórða af ellefu
systkinum. Bræður Þorbjargar
voru: 1) Árni, f. 23. september
1911, d. 24. mars 1937. 2) Sig-
urður Engilbert, f. 14. september
1912, d. 10. apríl 1933. 3) Óskar,
f. 8. maí 1914, d. 6. júlí 1946,
kvæntur Kristínu Salómonsdótt-
ur, f. 28. október 1915, d. 6. mars
1999, þau eignuðust þrjú börn,
eitt dó í fæðingu, Gústav og Sig-
rúnu Þóru. 4) Guðmundur Helgi,
f. 3. nóvember 1916, d. 28. febr-
úar 1938. 5) Sigurvin Magnús, f.
11. mars 1918, kvæntur Kristínu
Þóru Gunnsteinsdóttur, f. 13.
ágúst 1919, þau eiga þrjú börn,
Geir, Helga og Sigrúnu. 6) Grím-
ur Sigurlaugur, f.
31. ágúst 1919, d. 18.
febrúar 1926. 7)
Hreggviður, f. 16.
ágúst 1922, d. 22.
júní 1954, kvæntur
Sesselju Jónu Magn-
úsdóttur, f. 27. júní
1921, d. 8. mars
1993, þau eignuðust
þrjú börn, Magnús,
Hreggvið og Höllu.
8) Grímur Sigur-
laugur, f. 18. júní
1927, d. 12. desem-
ber 1927. 9) Ársæll,
f. 13. október 1928,
kvæntur Guðrúnu Sigríði Óskars-
dóttur, f. 31. október 1929, þau
eiga fimm börn, Ósk, Þorbjörgu,
Vigdísi Sigrúnu, Magnús og
Hreggvið. 10) Jóhannes, f. 4. maí
1932, d. 18. maí 1985, kvæntur
Ingveldi Halldóru Benediktsen
Húbertsdóttur, f. 28. október
1928, þau eignuðust tvö börn, Hú-
bert Nóa og Sigrúnu.
Þorbjörg bjó með foreldrum
sínum á meðan þau lifðu og hjálp-
aði til á stóru heimili. Hún vann
hjá Sjóvá frá 1938. Einnig vann
hún um árabil á kvöldin og um
helgar í Breiðfirðingabúð. Hún
bjó á Vesturvallagötu 3 um nokk-
urra ára skeið en lengst bjó hún á
Freyjugötu 1.
Útför Þorbjargar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ævaforn austurlensk frásögn
greinir frá manni nokkrum, er á
efsta degi stóð við fótskör meistara
síns, sem spurði hvað hann hefði af-
rekað í lífi sínu á jörðinni. „Ekkert“
svaraði maðurinn. Meistarinn leit í
bækur sínar og sá að þar voru aðeins
skráð þrjú orð um lífsferil þess, sem
leitaði til hans. „Fórnfýsi, trú-
mennska, skyldurækni“. Án frekari
orða opnaði hann hliðið og veitti leit-
andanum aðgang að fögnuði herra
síns.
Kannski lýsa þessi þrjú orð Þor-
björgu, föðursystur minni, betur en
langar útlistingar. Kannski stóðu
þau í lífsbókinni, þegar hún stóð
frammi fyrir herra sínum. Alla vega
koma þau í huga, þegar þess er
freistað að kveðja hana hinstu
kveðju með örfáum orðum. Hún var
af þeirri kynslóð Íslendinga, sem
gerði kröfur til sjálfs sín áður en
kröfur voru gerðar til annarra.
Þeirri kynslóð, sem skapaði mestu
breytingar til framfara í sögu þjóð-
arinnar og það helst með því að
vinna hörðum höndum, láta sér
nægja það, sem fram var rétt, og
styðja sína nánustu.
Þorbjörg, eða Tobba, eins og hún
var alltaf kölluð, skilur eftir sig góð-
ar og hlýjar minningar hjá öllum
þeim, sem kynntust henni. Hún var
glæsileg kona, sem jafnan bar höf-
uðið hátt og stóð fyrir sínu, hvort
heldur var til orðs eða æðis. Þótt
hún yrði fyrir miklum áföllum í lífinu
var hún eins og grenitréð, sem
Stephan G. lýsir í einu ljóða sinna –
hún bognaði ekki, en brotnaði í byln-
um stóra, síðast, eins og allir verða
raunar að gera. Það er lögmál lífs-
ins.
Tobba ólst upp á stóru heimili og
bjó þar með foreldrum sínum og
bræðrum. Mikið var á þessa fjöl-
skyldu lagt. Má sjá af ættarskrá
hennar hér að framan, að margir
bræður hennar féllu frá ungir að ár-
um og komu þar til bæði slysfarir og
sjúkdómar. Eðlilega tók þetta mjög
á foreldra hennar, en Tobba var
sannarlega stoð þeirra og stytta.
Hún var umhyggjusöm og nærgætin
og hugsaði meira um þeirra hag en
sinn eigin. Kom það ekki síst fram
eftir að faðir hennar féll frá, en þá
hélt hún heimili með móður sinni og
annaðist hana í áratug. Það gerði
hún ekki aðeins af skyldurækni,
heldur líka af kærleika.
Ég var ungur að árum þegar ég
fór fyrst að leggja leið mína einn til
Tobbu. Það var löng leið að hjóla úr
Hlíðunum heim til hennar á Vest-
urvallagötu 3, en samt á sig leggj-
andi. Tobba tók alltaf á móti mér og
öðrum með bros á vör og gleði í svip.
Í hennar augum voru allir jafnir og
ekki var tekið síður á móti börnum
og unglingum en hinum fullorðnu.
Veitingar bar hún fram, sem ekki
voru skornar við nögl. Síðan settist
ég við fótskör hennar og hlustaði á
það, sem hún vissi að ég vildi fá að
heyra, frásagnir af fjölskyldu henn-
ar og þá einkum bræðrunum, sem
horfnir voru. En meðal þeirra var
faðir minn, sem ég missti ungur og
náði því miður lítið að kynnast. Tíð-
um fylgdi ég henni í vinnuna og
fylgdist með henni þar, en störf sín
vann hún af mikilli samviskusemi.
Það að gera eitthvað sæmilega var
ekki til í orðabók hennar. Allt þurfti
að gera vel.
Vandvirkni og snyrtimennska ein-
kenndu líka heimili hennar. Á því
sviði gerði hún kröfur. Það var eins
gott fyrir ungan dreng að vera í vel
burstuðum skóm og í pressuðum
buxum og gæta þess að láta ekki á
það falla í löngum hjólatúr. Ef eitt-
hvað bjátaði á snyrtimennskuna var
eins líklegt að gerðar væru við það
athugasemdir. Hún var alin upp við
það, að karlmenn í fjölskyldunni
ættu að vera snyrtilegir, og því
framfylgdi hún. Heimili hennar bar
líka smekkvísi glöggt vitni. Þar voru
margir fallegir munir. Marga hverja
hafði hún búið til sjálf, en Tobba var
sannur snillingur í útsaumi og
handavinnu.
Þótt lífið væri ekki dans á rósum
hjá Tobbu og fjölskyldu hennar og
sorgin berði þar oft og óvænt að dyr-
um skein glettni og lífsþróttur úr
augum hennar og hún sá jafnan hið
skoplega í lífinu. Því kynntist ég,
þegar ég sem unglingur fór að
leggja leið mína í Breiðfirðingabúð,
þar sem Tobba vann sína aukavinnu.
Það var ekki til þess ætlast að þeir,
sem þann stað sóttu, hefðu með sér
brjóstbirtu, en eigi að síður var slíkt
bann léttvægt í huga ungra manna,
sem þangað komu til að skemmta
sér. Það þurfti krókaleiðir til þess að
koma því, sem haft var meðferðis,
framhjá dyraverðinum. Meiri ógn
stóð mér þó af því að þurfa að fara
framhjá Tobbu og oftar en ekki
tókst það samt. Það var svo ekki fyrr
en löngu, löngu seinna, sem Tobba
sagði mér, með sinn gamalkunna
glettnisglampa í augum, að hún
hefði svo sem vitað hvað um var að
vera, en látið kyrrt liggja, þar sem
ÞORBJÖRG
MAGNÚSDÓTTIR
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, tengda-
sonur og bróðir,
ÞORVALDUR KOLBEINS ÁRNASON,
Skólabraut 2,
Seltjarnarnesi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 10. desember.
Útför fer fram frá Seltjarnarneskirkju miðviku-
daginn 17. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Guðfinna Emma Sveinsdóttir,
Ágúst og Emil Þorvaldssynir,
Árni Þór Jónsson,
Sveinn Sveinsson, Þóra Björnsdóttir,
systkini og fjölskyldur.
Útför eiginkonu minnar,
ÁSTRÍÐAR KARLSDÓTTUR
hjúkrunarkonu,
Faxatúni 19,
Garðabæ,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
17. desember kl. 13.30.
Rögnvaldur Þorleifsson
og aðstandendur.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS GUÐLAUGSSON
úrsmiður
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósepsspítala mánudaginn 8. des-
ember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Jón Guðlaugur Magnússon, Bergljót Böðvarsdóttir,
Kjartan Magnússon,
Gunnar Magnússon, Drífa Alfreðsdóttir,
Ólafur Haukur Magnússon, Sigrún Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRÐUR GUÐMUNDUR ÞÓRÐARSON,
Pálmholti 12,
Þórshöfn,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri föstu-
daginn 12. desember.
Ólöf Jóhannsdóttir,
Úlfar Þórðarson, Kristín Kristjánsdóttir,
Jóhann Þórðarson, Hrafnhildur I. Þórarinsdóttir,
Þóra Ragnheiður Þórðardóttir, Bergur Steingrímsson,
Þórður Þórðarson, Líney Sigurðardóttir,
Oddgeir Þórðarson, Sigrún Inga Sigurðardóttir,
Helena Þórðardóttir, Höskuldur Sveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir,
tengdafaðir og afi,
EGGERT KONRÁÐ KONRÁÐSSON
frá Haukagili í Vatnsdal,
Ástúni 2,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 12. desember.
Jarðarförin fer fram frá Hjallakirkju í Kópavogi
föstudaginn 19. desember kl. 15.00.
Torfhildur Rúna Gunnarsdóttir,
Lilja, Harpa, María og Heiðar Eggertsbörn,
Arnór, Særún, Haukur og Davíð Rúnubörn
og fjölskyldur.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
SIGRÍÐUR EYRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Vesturbraut 1,
Grindavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudag-
inn 12. desember. Jarðarförin auglýst síðar.
Sævar Sigurðsson,
Ágústa Sævarsdóttir, Heiðar Örn Sverrisson,
Guðbjörg Særún Sævarsdóttir, Þóroddur Halldórsson,
Sólveig Jóna Sævarsdóttir, Valur Freyr Hansson,
Helga Guðrún Sævarsdóttir,
Dóra Rebekka Sævarsdóttir,
Kristín Bessa Sævarsdóttir
og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MAJA GRETA BRIEM,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli sunnudaginn 14. desember 2003.
Haraldur Briem, Eiríkur Briem,
Snjólaug Guðrún Ólafsdóttir, Guðrún R. Briem,
Ólafur Andri Briem, Maj Britt Hjördís Briem,
Eiríkur Briem,
Katrín Briem.
Bróðir okkar, mágur og frændi,
EIRÍKUR HALLSSON,
Steinkirkju,
Fnjóskadal,
lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
11. desember.
Hann verður jarðsunginn frá Illugastöðum
laugardaginn 20. desember kl. 14.00.
Ingólfur Hallsson og fjölskylda,
Elín Hallsdóttir,
Anna Hallsdóttir.