Morgunblaðið - 08.02.2004, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. FEBRÚAR 2004 41
✝ Guðný HrefnaKristinsdóttir
Pullen fæddist á
Seyðisfirði hinn 14.
júní 1940. Hún lést á
heimili sínu í Pa-
nama City í Flórída
hinn 22. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru hjónin
Jóhann Kristinn
Friðriksson útgerð-
armaður, f. 25. ágúst
1907, d. 23. júní
1993, og Jónína
Ágústa Gústafsdótt-
ir, f. 11. ágúst 1913.
Systkini Hrefnu eru Friðrik Eld-
járn Kristinsson, f. 13. sept. 1935;
Hlín Gústafína Kristinsdóttir, f.
2. jan. 1937; Þórarinn Kristins-
son, f. 26. nóv. 1942; Hjördís
Björg Kristinsdóttir, f. 2. nóv.
1944; Gústaf Kristinsson, f. 1.
sept. 1949 og Guðmundur Björg-
vin Kristinsson, f. 5.
sept. 1958, d. 27.
febr. 1994. Hrefna
fluttist með foreldr-
um sínum og systk-
inum til Djúpavogs
1944 og ólst hún þar
upp.
Árið 1958 giftist
Hrefna eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Kenneth L. Pullen,
og eignuðust þau
tvær dætur og einn
son. Þau eru Linda
Lee Contreras, f. 2.
júlí 1959 (f. Pullen),
Lori Lee Pullen, f. 29. ágúst
1960, og Kristinn Lee Pullen, f.
2. desember 1962. Einnig var
Hrefna orðin amma og
langamma.
Útför Hrefnu fór fram frá
Heritage Funeral Home Chapel í
Panama City 25. janúar.
Ég kveð þig með söknuði, elsku
Hrefna mín, og þakka algóðum Guði
fyrir að ég skyldi fá að vera hjá þér
síðustu vikurnar sem þú lifðir hér á
jörð og sjá hvað þú tókst hlutskipti
þínu með miklu æðruleysi og yf-
irvegun. Hvernig þú kvaddir er mér
mikill styrkur í sorginni. Ég geymi
svo ætíð okkar minningasjóð sem er
fullur af góðum endurminningum
alveg frá því að við vorum að alast
upp saman og fram á síðustu
stundu sem við fengum að eiga
saman.
Ég er þess fullviss að þar sem þú
nú dvelur ert þú laus við allar þján-
ingar og að hið eilífa ljós umvefur
þig.
Ég vil svo kveðja þig að sinni
með þessum orðum:
Hvar er upphaf hvar er endir?
Hvernig fæ ég svar við því?
Eilífðin þó oss á bendir
að við hittumst öll á ný.
(H.B.K.)
Þín elskandi systir,
Hjördís Björg Kristinsdóttir.
GUÐNÝ HREFNA
KRISTINSDÓTTIR
PULLEN ✝ Ingunn Lárus-dóttir fæddist 30.
desember 1949. Hún
lést á gjörgæslu á
LSH í Fossvogi 31.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Lárus Óskar
Þorvaldsson, f. 15.6.
1926, og Sveinbjörg
Eiríksdóttir, f. 8.9.
1929. Systkini Ing-
unnar eru: Sigríður
Ósk, f. 21.4. 1957, og
Lárus Ágúst, f. 19.5.
1961, d. 2.10. 1997.
Hinn 28. nóvember
1979 giftist Ingunn Loga Guð-
jónssyni, f. 19.12. 1949. Foreldrar
hans eru Guðjón
Sigurðsson, f. 29.3.
1913, og Oddný
Björnsdóttir, f. 30.7.
1911, d. 25.2. 1992.
Börn þeirra eru
Gylfi Már, f. 11.5.
1972, Oddný Þóra, f.
28.10. 1973, og Ósk-
ar, f. 30.5. 1980, d.
5.1. 1998.
Ingunn lauk námi
í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur og
vann lengst af við
verslun.
Útför Ingunnar
fór fram í Fossvogskapellu í
kyrrþey 4. febrúar.
Hinn 31. janúar síðastliðinn lést
systir mín Ingunn Lárusdóttir á 55.
aldursári
Þegar ég læt hugann reika og
hugsa um Ingu eins og hún var köll-
uð þá dettur mér í hug birta og
hjálpsemi en Inga var björt yfirlitum
og bar af sér góðan þokka.
Alltaf var hún mætt þegar einhver
var að flytja. Þá saumaði hún gard-
ínur, þreif og málaði. Ef einhver var
veikur kom hún og hlúði að honum.
Foreldrum okkar var hún stoð og
stytta.
Ég minnist margra góðra stunda
er við áttum saman á ferðalögum
með fjölskyldum okkar, á föndur-
kvöldum, í sumarbústaðaferðum og
við fleiri tilefni. Alltaf var gott að
leita til Ingu.
Inga átti við vanheilsu að stríða
undanfarin ár af völdum umferðar-
slyss er hún varð fyrir. Afleiðingar
slyssins settu mjög mark sitt á hana
og urðu henni fjötur um fót við að
lifa eðlilegu lífi og leiddu til þess að
hún þurfti að dvelja á stofnunum síð-
ustu æviárin. Þrátt fyrir skerta and-
lega getu og líkamlega fötlun tók
hún örlögum sínum af æðruleysi og
var þakklát fyrir þá hjálp sem henni
var veitt. Fyrir það skal þakkað hér
og góðar kveðjur sendar að Arnar-
holti á Kjalarnesi þar sem Inga
dvaldist lengst af eftir að hún slas-
aðist. Síðustu vikurnar dvaldi hún á
nýrri deild á hjúkrunarheimilinu
Eir. Þar var hún nær fjölskyldu og
vinum og hægara um vik að heim-
sækja hana. Að leiðarlokum kveð ég
kæra systur og bið Guð að blessa
hana.
Sigríður Ósk.
Inga frænka dó síðastliðinn laug-
ardag. Mér þótti mjög vænt um hana
og mér þykir mjög vænt um minn-
ingarnar sem ég á um hana. Þegar
ég var lítil man ég eftir því þegar ég
gisti hjá þeim Loga. Hjá þeim leið
mér alltaf vel, auk þess sem mér
fannst ég eignast þrjú systkin í
stuttan tíma. Inga var hjartahlý, fal-
leg og góð kona sem þótti afar vænt
um fjölskyldu sína. Ég mun varð-
veita minningu hennar í hjarta mínu.
Björg.
Í örfáum orðum langar mig að
minnast glæsilegu vinkonu minnar
Ingunnar. Ég fékk hringingu á
mánudagsmorguninn 2. feb. og var
mér tilkynnt að Ingunn væri dáin og
það kom mér mikið á óvart því ég
hafði hitt mömmu hennar fyrir tveim
vikum og spurt frétta af Ingunni.
Hún var svo glöð að dóttir hennar
væri komin á Eir þar sem hún væri
búin að fá góðan og fallegan sama-
stað þar sem færi vel um hana, og
styttra væri fyrir sig að heimsækja
dóttur sína. Gladdist ég með henni
og var ég búin að plana að fara til
hennar fljótlega en kallið kom áður
en ég kæmist til hennar, og í hjarta
mín græt ég það að hafa ekki verið
búin að sjá hvað vel fór um hana á
nýja staðnum.
Ingunn var mjög illa farin eftir
mörg áföll í lífinu síðustu ár. Hún
missti bróður sinn á voveiflegan hátt
árið 1997, og þrem mánuðum síðar
tók yngsti sonur hennar líf sitt.
Höfðu þessar hörmungar mikil áhrif
á hana og átti hún erfitt með að
vinna úr þeim miklu sorgum sem
börðu á dyr hjá henni.
En áður en allt þetta gekk yfir
hana átti hún gott líf, og vorum við
nokkrar vinkonur sem hittumst
reglulega og fórum saman í sum-
arbústað og gerðum okkur glaðan
dag. Ingunn var ein af þeim, hún var
alltaf flottust af okkur og mikil
dama. Í þessum ferðum var eldaður
góður matur og drukkið gott rauðvín
og ættjarðarlögin tekin. Spjallað var
langt fram á nótt og farið í heita
pottinn og skemmtum við okkur vel í
þessum ferðum. Það var líka margt
brallað. Í einni ferðinni tókum við öll
sængurföt og allar tuskur sem fund-
ust og bjuggum við til síða kjóla úr
tuskunum og klæddum okkur upp
fyrir matinn. Skemmtum við okkur
vel. Við rifjuðum oft þessar ferðir
okkar upp og alltaf vorum við jafn
ánægðar með okkur og öll uppátæk-
in í okkur.
En elsku Ingunn mín, nú ert þú
farin og ert sjálfsagt fegin að fá
svefninn langa. Þú varst orðin þreytt
og lúin, kæra vinkona. Ég kveð þig
með sorg í hjarta mín. Guð geymi
þig, Ingunn mín.
Þín vinkona
Hulda Fríða.
INGUNN
LÁRUSDÓTTIR
Elsku Valli frændi.
Já, það er ekki auðvelt
að setjast niður og
skrifa um þig, því mér
hefur fundist þú eiga
að vera eilífur hérna hjá okkur.
En svo er ekki með neinn. Þú hef-
ur alltaf verið svo hress og ljúfur
með þitt fallega bros og góðu lund.
En margs er að minnast og þá
koma fyrst upp í hugann heimsókn-
irnar með foreldrunum til ykkar
Önnu í Austurbæjarskólann.
Það var alltaf vel tekið á móti okk-
ur og aldeilis gaman hjá okkur
krökkunum í öllum þeim leikjum
sem við fórum í.
Nú svo man ég eftir ferðinni okk-
ar á Laugarvatn og auðvitað margt
annað sem kemur upp í hugann og
ég læt ósagt hér.
Það var mikill kærleikur á milli
ykkar pabba þótt árin hafi verið
mörg á milli, og margt hafið þið
baukað saman síamstvíburarnir. Þú
skilur hvað ég meina, elsku frændi,
Hann hefur misst mikið, bæði
góðan vin og félaga.
Það verður skrítið á ættarmótinu
okkar í sumar þar sem þú mætir
ekki, það vantar mikið aðalstuðkarl-
inn og með mesta úthaldið.
En svona er nú lífið, þú ert örugg-
lega ánægður að vera núna búinn að
hitta Önnu þína sem fór frá þér fyrir
mörgum árum.
Ég þakka þér fyrir að vera svona
lengi með okkur og vera okkar helsti
hlekkur og fyrirmyndin ekki slæm.
Ég ætla að reyna að feta í þín fót-
spor að vera með skapið í lagi. Það
er dýrmætast af öllu í þessu lífi.
Ég votta fjölskyldu þinni og
VALGEIR MATTHÍAS
PÁLSSON
✝ Valgeir MatthíasPálsson fæddist í
Unuhúsi í Reykjavík
6. júlí 1911. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnuninni á
Blönduósi 9. janúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fossvogskirkju 16.
janúar.
systkinum samúð mína
Hafðu þökk fyrir
allt, elsku Valli.
Þín bróðurdóttir,
Þórunn Sigurðar.
Elsku afi. Það hafði
mikil og sterk áhrif á
mig þegar ég frétti það
hjá mömmu að þú vær-
ir kominn til ömmu.
Það var jú það sem þú
hafðir þráð í þó nokk-
urn tíma. Í gegnum
huga minn þutu ótal
góðar minningar frá
þeim stundum sem ég átti með þér á
Blönduósi. Þú varst alltaf til í að fara
með mér á Willis-jeppanum þínum
ótroðnar slóðir í nágrenni Blöndu-
óss. Eins og t.d. upp í Vatnahverfi
og víðar. Ég man að í þessum ferð-
um þá sungum við alltaf svo mikið
saman. Lög eins og „Gamli Nói“,
„Allir krakkar“ og fleiri og fleiri. En
tvö lög þráðir þú öðrum fremur en
það voru lögin „Afi minn fór á hon-
um rauð“ og „Afi minn og amma mín
úti á Bakka búa“. Það var oft ansi
hljómfagurt í jeppanum þegar við
þöndum raddböndin. Enda söng-
menn miklir.
Þú varst einnig alltaf rosalega
duglegur við að fara með mig í sund-
laugina á Blönduósi. Þá vorum við
nafnarnir alltaf mættir klukkan
fimm. Við biðum oft þó nokkurn
tíma fyrir utan laugina, en svo opn-
aði Valli fyrir okkur, og vorum við
þá ekki lengi að koma okkur ofan í.
Þegar ég átti heima í Garða-
byggðinni vorum við yfirleitt alltaf
saman. Við hittumst oft á dag, eig-
inlega sama hvernig veðrið var. Allt-
af komst þú askvaðandi í Garða-
byggðina í gegnum skafla og
storma. Þér fannst gaman að vera
úti í vondum veðrum að leik í snjón-
um.
En nú ertu kominn til ömmu. Þér
mun líða vel þar. Hafðu það gott, afi
minn. Ég hugsa um þig og bið góðan
Guð að vernda þig og ömmu.
Valgeir Matthías Pálsson.
Jæja, þá er komið að
því – ég að rita minn-
ingarorð um pabba
minn. Þeir eru ótaldir
sem hafa samhryggst
mér undanfarna daga
vegna þín. Allir minn-
ast þín sem mikils kar-
akters. Þú varst það líka, með hatt-
ana þína og stafinn þinn flotta. En
það var ekki það eina. Þú lagðir
mark þitt á svo margt, í lífi okkar
systkinanna og þeirra sem þekktu
þig. En það sem ég hef hugsað mik-
ið um síðan þú veiktist og vitað var
að þú ættir ekki langt eftir, var
hversu þú fullnaðir líf þitt. „Je ne
regrette nien“ söng Edit Piaf einu
sinni og ég held þú getir tekið undir
það, þú hafðir einskis að iðrast. Í
gullbrúðkaupsafmælinu ykkar
mömmu fyrir réttum tveim árum
síðan tók ég frábæra mynd af þér
haldandi á nafna þínum og syni
mínum, Alex Una, sem er í miklu
uppáhaldi hjá mér því þið voruð svo
líkir. Án efa hafa einhver húmorgen
frá þér komist til hans í gegnum
mig. Mér fannst það líka frábært
þegar þið mamma komið í heimsókn
síðastliðið vor til Danmerkur og
Alex hitti mömmu og spurði strax
um þig. Oft þegar við spjölluðum
saman þá varð mér ljóst hversu
mikið þú elskaðir mömmu. Það þyk-
ir mér yndislegasta minningin um
þig, því þú fannst þinn ævifélaga og
ást þín dalaði aldrei heldur óx ef
UNI GUÐMUNDUR
HJÁLMARSSON
✝ Uni GuðmundurHjálmarsson
fæddist 22. júlí 1926.
Hann lést 1. janúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Ríkissal Votta Je-
hóva 9. janúar.
eitthvað var. Þegar við
töluðum síðast saman í
símann áttirðu erfitt
með að tala, en þegar
ég stakk upp á því að
ég myndi skjótast
heim og taka þig með
upp í Mosó og fara að
fljúga, eins og við
gerðum svo oft, lifnað-
irðu allur við og varst
sko til. Við vissum þó
báðir að þetta var
meira í gríni en alvöru.
Kannski kemur að því
að við einhvern tíma
tökum á loft saman
aftur, hver veit. En eitt af því sem
ég hef lært af þér, pabbi, er að það
er ekkert í lífinu svo erfitt að maður
komist ekki yfir það og sú lífssýn
hefur greypt sig fast í mig. Sumir
kalla það kannski kæruleysi; en aðr-
ir stórkostlegan kost – að gera sér
ekki of miklar áhyggjur af hlut-
unum. Annað sem ég lærði af lífi
þínu er líka staðfest af Páli postula,
þegar hann sagði: „En nú varir trú,
von og kærleikur, þetta þrennt, en
þeirra er kærleikurinn mestur.“ (1.
Kor. 13:13) Kærleikurinn er nefni-
lega það sem heldur – hvað sem
álitamálum líður, ágreiningi eða
deilum. Hvort sem trú eða von okk-
ar er önnur en náunga okkar eða
hin sama á kærleikurinn að koma í
veg fyrir ágreining. Móðir Teresa
sagði einhvern tíma að ef maður
dæmdi einhvern hefði maður ekki
tíma til að elska hann. Þetta var
eitthvað sem var þín sterka hlið, þú
nenntir ekki að erfa ágreining eða
dæma fólk – hljópst stundum upp
en snöggur niður aftur. Rólyndi og
jafnaðargeð voru þín aðalsmerki.
Ég vona að sú minning sem allir
þeir sem kynntust þér verði langlíf
og á sama lund og ég minnist þín;
sem yndislegs manns með mikinn
persónuleika. Með ástarkveðju,
þinn sonur,
Haraldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BENEDIKT HAFLIÐASON,
Njörvasundi 6,
Reykjavík,
sem andaðist á öldrunardeild Landspítala
Landakoti mánudaginn 2. febrúar, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
10. febrúar kl. 13.30.
Þorsteina Sigurðardóttir,
Hafliði Benediktsson, Ingibjörg Skarphéðinsdóttir,
Helga Benediktsdóttir, Jónas R. Jónsson,
Ingibjörg Benediktsdóttir, Haukur Hauksson,
Erna Benediktsdóttir, Steindór Gunnarsson,
Birna Benediktsdóttir, Daníel Guðbrandsson,
barnabörn og barnabarnabörn.