Morgunblaðið - 08.02.2004, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. FEBRÚAR 2004 43
✝ Sigmunda Kol-brún Guðmunds-
dóttir fæddist á
Akranesi 11. októ-
ber 1935. Hún lést
18. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Guðmundur
Júníus Jónsson, f. á
Gamla-Hrauni 29.
júní 1908, skipstjóri
á Akranesi, og
Hólmfríður Ás-
grímsdóttir, f. 8.
ágúst 1905 á Ási í
Hjaltadal. Alsystkini
Kolbrúnar eru:
Frans Sævar, Ingibjörg Gíslína,
Ásgrímur Þór, Barði Erling og
Jónína Lilja.
Eftirlifandi eigin-
maður Kolbrúnar er
Guðmundur Bern-
harð Sveinsson, f.
17. júní 1933 í
Hveravík í Nessveit.
Börn þeirra hjóna
eru: Erling Ómar,
Guðrún Þóra, Haf-
dís Dagmar, Guð-
mundur, Hólmfríð-
ur Dröfn, Magndís
Bára og Bryndís.
Einnig ólu þau upp
Huldu Ingibjörgu
Benediktsdóttur. Á
Akranesi var náms-
og starfsvettvangur Kolbrúnar.
Útför Kolbrúnar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Kolbrún Guðmundsdóttir var
fædd á Akranesi og þar ólst hún upp
í stórum systkinahópi. Akranes hef-
ur örugglega verið góður staður fyr-
ir börn og þau hafa unað þar við leik
og störf. Bjart var yfir bernskuár-
unum.
Kynni okkar Kolbrúnar hófust
haustið 1952 þegar við ásamt fleiri
ungum stúlkum komum til náms í
húsmæðraskólann á Hverabökkum í
Hveragerði til að auka þekkingu
okkar á ýmsum hliðum heimilis-
halds, en það þótti sjálfsagt fyrir
heimasætur þess tíma. Við vorum
fimm saman í herbergi, eru þrjár
látnar en eftir lifa Ingibjörg systir
Kolbrúnar og undirrituð. Veturinn
var ógleymanlegur og þroskandi að
búa í heimavist og þurfa að fara eftir
reglum skólans. Kolbrún var góður
félagi, hjálpsöm, dugleg og hlátur-
mild. Vegir skildu að námi loknu og
samfundir voru færri en við hefðum
óskað.
Kolbrún og maður hennar eignuð-
ust sjö börn og tóku auk þess í fóstur
frænku Kolbrúnar tveggja ára. Það
er fagurt ævistarf að ala upp átta
börn og koma þeim til manns.
Ég vil fyrir hönd okkar skóasystra
á Hverabökkum veturinn 1952–1953
þakka Kolbrúnu allar góðu samveru-
stundirnar. Eiginmanni, börnum og
fjölskyldum þeirra auk systkina
sendum við samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að blessa minningu Kol-
brúnar.
Stýr mínu fari heilu heim
í höfn á friðarlandi,
þar mig í þinni gæslu geym,
ó, Guð minn allsvaldandi.
(V. Briem.)
Guðríður Bjarnadóttir.
SIGMUNDA KOLBRÚN
GUÐMUNDSDÓTTIR
Við, sem þetta skrif-
um, viljum ekki láta
líða lengra en þegar er
orðið frá ótímabæru fráfalli góðs vin-
ar, Eiríks Elissonar, að minnast
hans svo sem vert er. Þegar við hitt-
um þau heiðurshjón, Eirík og Ingi-
gerði, í Löngubúð á Djúpavogi sl.
sumar benti ekkert til þess að nokkr-
um vikum síðar væri hann allur, því
þann dag var eins og vænta mátti
stutt í glettnina og strákslegan
prakkarasvipinn, sem einkenndi
hann. Þannig munum við minnast
hans og jafnframt með gleði í hjarta
hins trausta vinar, sem hann var
okkur alla tíð.
Í kringum Eirík var sjaldan logn-
molla. Því má segja nú, þegar sárasti
sviðinn vegna brotthvarfs hans er á
braut og birtan eykst í víðum skiln-
ingi, að andlát hans hafi borið að á
þann hátt, sem hann hefði líklega
kosið, hefði hann átt völ þar um.
Hvað sem því líður finnst okkur öll-
um, sem eftir sitjum og sjáum á bak
góðum dreng, hann hafa horfið okk-
ur allt of snemma.
Eiríkur og Ingigerður voru ná-
grannar okkar á Egilsstöðum í næst-
um fjögur ár. Betri nábúa var ekki
hægt að hugsa sér, hvort sem dvalið
var við rabbstundir yfir kaffibollum,
knúð dyra í verkfæraleit, leitað að-
stoðar með bitlítil eða vangæf sláttu-
tæki eða óskað viðgerðarmanns með
uppbrettar ermar, þegar bilaður eð-
alvagn beið á hlaðinu. Í minningunni
lifa hlýju sumarkvöldin, þegar setið
var með hljómgígju úti í garði og
húsfreyjan átti það til að lauma
mildu söngvatni að söngstjóranum,
en húsbóndinn steig taktinn og
hummaði með, enda dansmaður góð-
ur. Hið sama á við um samveru-
stundir yfir sjósignum fiski, sem
hefð var að snæða einu sinni á vetri í
boði fólksins af fjörðum niður. Of-
arlega í huga verður einnig ætíð
samsætið heima hjá þeim hjónum að
áliðnu sumri 2002, sem lauk með því
að gengið var um fagra lóð þeirra,
sem þau bæði og ekki síður húsbónd-
HALLDÓR EIRÍKUR
ELISSON
✝ Eiríkur Elissonfæddist á Hall-
freðarstöðum í Hró-
arstungu 3. ágúst
1938. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítala – há-
skólasjúkrahúss við
Hringbraut 10. sept-
ember síðastiðinn og
var útför hans gerð
frá Egilsstaðakirkju
19. september.
inn lagði metnað sinn í
að hafa vel hirta og
snyrtilega í hvívetna.
Ekki má gleyma
stundunum, sem karl-
arnir áttu saman í bíl-
skúrnum að smakka til
hákarl með tilheyrandi,
velja beztu bitana og
undirbúa að hengja
undir rjáfur til
geymslu. Og þegar
svöðusár opnaðist við
ógætilega handfjötlun
hráefnisins var Eiríkur
snöggur að leggja til
sjúkrabílinn yfir á
heilsugæzluna og koma hinum slas-
aða fumlaust í hendur læknis. Ekki
þótti honum ónýtt að aðgerð lokinni
að fá lækninn í heimsókn í bílskúr-
inn, svo hann gæti tekið þátt í þeirri
helgistund að velja sér væna og góða
beitu, enda allir þrír smekkmenn á
þetta vandmeðfarna hnossgæti. Var
þá hlegið hrossahlátri yfir þessum
sérstöku aðstæðum og menn sam-
mála um að líklega hefði það aldrei
gerzt á Íslandi fyrr, að læknir hefði
að aflokinni aðgerð birzt á slysstað
og gert tjónvaldinn upptækan með
því að éta hann.
Eríkur var uppalinn í sveit og þótt
hann byggi lengi í þéttbýlinu á Egils-
stöðum var hann ætíð mikill bóndi í
sér. Hann aðstoðaði við sauðburð,
heyskap og önnur bústörf í Ásgarði,
sentist um í smalamennsku á haustin
og birtist drjúgur á svip með afurðir
úr garðlöndum sínum, þegar kart-
öfluuppskera á fjörðum og Héraði
var borin saman. Hann naut þess að
fylgjast með búverkum í Ásgarði og
var það hluti af lífsmunstri hans að
hringja reglulega til að fá fréttir af
öllu er að búrekstrinum laut og ekki
mátti líða of langt á milli ferða á bú-
garðinn. Faðir og afi var hann einnig
góður og geislaði í návist barna-
barnanna.
Háturmildi Eiríks var viðbrugðið
og ófá voru þau mannamótin, þar
sem hlátur hans smitaði frá sér og
losaði um þvingað andrúmsloft. Þeir,
sem stóðu að skemmtun undir nafn-
inu „Belgur 2000“, voru svo vissir um
að Eiríkur myndi mæta að þeir létu
þess sérstaklega getið við auglýs-
ingu á samkomunni að hann hefði
þegar boðað komu sína, enda þóttust
þeir vita að stráksskapur sá, er þar
átti að hafa í frammi, myndi höfða til
hans.
Eiríkur var skipuleggjari góður og
vildi hafa alla hluti á hreinu. Sem
dæmi um það má nefna, að hann
hafði eitt sinn veg og vanda af því að
annast framkvæmd kynnisferðar í
tengslum við fundi á vettvangi stétt-
arfélags, er hann hafði valizt til trún-
aðarstarfa fyrir. Hafði hann þá með
margra vikna fyrirvara kallað til
gleðimenn tvo að aðstoða sig við að
halda uppi söng í rútunni, meðan ek-
ið var umhverfis „Fljótið eina“, og
gætti þess að stoppa á fyrirfram
ákveðnum stöðum. Hélt hann mönn-
um vel að veitingum, svo sem góðra
gestgjafa er siður, hafði þó allt í hófi
og gætti þess engu að síður að allar
tímasetningar héldu.
Og þótt Eiríkur gæti verið snögg-
ur upp á lagið og segði stundum hluti
í hálfkæringi vissu allir, er til
þekktu, að þar fór maður, sem innst
inni var bæði ljúfur og góður og
sannur vinur vina sinna. Þannig
munum við minnast hans. Um leið og
við þökkum að ferðalokum Eiríki El-
issyni góð kynni, og allar ánægju-
legu samverustundirnar, sem okkur
auðnaðist að eiga með þeim hjónum,
sendum við okkar beztu kveðjur til
Ingigerðar, sona þeirra, tengda-
dætra, barnabarna og annarra, er
um sárt eiga að binda vegna fráfalls
hans.
Hlíf og Hafþór.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, er
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
REBEKKU LÓU LÚTHERSDÓTTUR,
Þórður Óskarsson, Bryndís Kristinsdóttir,
Guðmundur Rúnar Óskarsson, Ólöf Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Sigurður Páll Óskarsson, Ragnheiður Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir færum við ykkur öllum sem
sýnduð okkur ómetanlegan stuðning og hlýju
við andlát og útför okkar elskulega unnusta,
sonar og bróður,
HALLMARS ÓSKARSSONAR,
Engjaseli 61.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk gjörgæslu-
deildar Landspítalans við Hringbraut.
Fyrir hönd vina og ættingja,
Marta Guðmundsdóttir,
Hallbjörg Thorarensen, Óskar Elvar Guðjónsson,
Þórir Óskarsson, María Óskarsdóttir.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærrar dóttur
okkar og systur,
EMILÍU LÍF JÓNSDÓTTUR,
Grænukinn 7,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks vökudeildar
Barnaspítala Hringsins.
Emilía Guðbjörg Rodriguez, Jón Halldór Pétursson,
Hafþór Ingi og Enok Vatnar.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við frá-
fall og útför föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
ÓLAFS JÓNSSONAR
útvarpsvirkjameistara,
Lynghaga 24,
Reykjavík.
Jón Ólafsson, Elsa K. Ásgeirsdóttir,
Ólafur Ólafsson, Hlíf Þórarinsdóttir,
Sigríður Gunnarsdóttir, Helgi Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, sonur og
bróðir,
SVEINN KONRÁÐSSON,
Háagerði 25,
sem lést sunnudaginn 1. febrúar verður
jarðsunginn frá Bústaðarkirkju þriðjudaginn
10. febrúar kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en
þeim sem vilja minnast hans er bent á Lauf
félag flogaveikra.
Konráð Ragnar Sveinsson, Arna Eir Einarsdóttir,
Gunnar Örn Sveinsson, Sara Kristjánsdóttir,
Jón Arnar Sveinsson,
Konráð Ragnar Sveinsson,
Guðbjörg Jóna Jónsdóttir
og systkini hins látna.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi,
mánudegi eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á
föstudegi. Berist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmark-
að getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist á réttum
tíma.
Birting afmælis- og
minningargreina