Morgunblaðið - 12.04.2005, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. APRÍL 2005 33
MINNINGAR
blessa og styrkja elsku börnin þín
og aðra ástvini og vini.
Kom huggari, mig hugga þú,
kom hönd og bind um sárin.
Kom dögg og svala sálu nú,
kom sól og þurrka tárin.
Kom hjartans heilsulind.
Kom heilög fyrirmynd.
Kom ljós og lýstu mér.
Kom líf er ævin þverr.
Kom eilífð bak við árin.
(V. Briem.)
Hittumst svo heilar og sælar í
Guðs ríki, Jóhanna mín. Guð blessi
þig.
Þín elskandi systir,
Konný.
Elsku Jóhanna mín, sorgin er
mikil og erfitt er að skilja hver til-
gangurinn með þessu öllu er. En
ég verð bara að vera þakklátur
fyrir þann tíma sem ég fékk að
vera með þér. Það var mikill gæfu-
dagur, dagurinn sem þú komst inn
í líf mitt. Við urðum strax svo náin
að við gátum ekki hvort án annars
verið og hringdumst á mörgum
sinnum á dag í öll þau 16 ár sem
við fengum að vera saman. Þú
grínaðist stundum með það að við
værum svo líkt hugsandi að það
væri engu líkara en við hefðum
verið systkini í fyrra lífi.
Það varð mikið áfall í okkar lífi
þegar þú greindist með krabba-
mein og erfitt hefur verið að horfa
á þig berjast við þennan erfiða
sjúkdóm. En eitt er víst, ástin mín,
þú stóðst þig eins og hetja. En í
þessari erfiðu baráttu var erfitt að
sigra. Ég mun hugga mig við þær
ljúfu og yndislegu minningar sem
ég á og ég mun varðveita þær í
hjarta mínu þar til við hittumst
aftur. Við áttum saman áhugamál
sem var hestamennskan og eign-
uðumst mikið af góðum vinum í
kringum það, enda varst þú sér-
stök í því að laða að þér fólk, svo
mikil var útgeislun þín. Ég lofa
því, Jóhanna mín, að um hana
Emblu þína verður vel hugsað og
við ríðum saman út í himnaríki
seinna og þá verða miklir fagn-
aðarfundir. En þangað til, ástin
mín, hafðu það gott og við sjáumst
seinna.
Þinn
Kristinn.
Okkar framliðnu
eru ekki horfin
heldur ósýnileg.
Með augu full af ljósi
horfa þau í okkar augu
full af sorg.
(Ágústinus.)
Þegar ég frétti af andláti þínu,
elsku Jóhanna mín, vorum við ný-
farin frá þér, höfðum þurft að
skilja við þig til að leggja dreng-
inn, ætluðum að koma svo aftur til
þín um leið og hann væri vakn-
aður. Ég horfði út um gluggann á
blettinn við ána þar sem Hlynur
tók myndina af okkur sumarið
2001. Á henni höldum við hvor um
aðra. Það var kvöldið sem við fór-
um upp á heiðina til að tína blóð-
berg í te, en kaffiduftið var búið.
Þarna vorum við: konurnar tvær
úti í náttúrunni jafn hrifnar af
fuglakvakinu og golunni sem
strauk lyngið, og af ánni sem er
svo breytileg og er þó alltaf söm.
Eftir að þú veiktist komstu oft
hingað upp til að hlusta á niðinn í
vatninu og lesa í bænabók þinni.
Þú birtist snemma morguns til að
vera með okkur sem lengst, enda
skynjuðum við að þessum sam-
verustundum myndi ljúka fljótt.
Ég gat ekki sætt mig við sjúkdóm
þinn: Segull, miðdepill stórrar fjöl-
skyldu í blóma lífsins að visna á
þennan hræðilega hátt. Og þú
beittir öllum sjálfsaga og gekkst á
móti vindinum og misstir ekki
kímnigáfuna. Í einu af síðustu sím-
tölunum okkar minntumst við þess
hvað þú varst klár að dæma hvort
kona gengi með stelpu eða strák.
Aldrei hafði þessi gáfa brugðist
þér. Og samt var nú gott að ég
keypti ekki allt í bleiku, spákona
góð!
Lönd og haf á milli okkar og þú
orðin svona veik. Símhringingar,
fáein bréf, vonin að þú lifðir sum-
arið þar sem við farfuglarnir setj-
umst að á Íslandi á ný. Guðmund-
ur, elsti sonur þinn, hringdi, bað
okkur að koma eins og skot. Það
tókst. Við náðum þér síðustu nótt
ævi þinnar. Við náðum að kveðja
þig, en ég kveð þig seint. Líkami
þinn er hættur að starfa, en sál þín
lifir í okkur sem elskuðum þig og
munum elska á meðan við erum til.
Sálusystir mín, elsku Jóhanna.
Þegar ég virti fyrir mér staðinn
þinn við ána spurði drengurinn
hvort þú værir enn þá veik. Ég
svaraði honum að nú værir þú orð-
in engill sem myndi ætíð gæta
hans.
Seinna þennan dag fórum við að
dánarbeði þínum, þá var kominn
ólýsanlegur friður yfir þig sem
lætur mig í engum vafa um að það
sem ég sagði barninu er rétt.
Fyrir hönd Hlyns bróður þíns og
Magnúsar Kiljans Hlynssonar
votta ég öllum þeim samúð sem
syrgja þig. Blessuð sé minning þín.
Eleonore Guðmundsson-
Unger, Vínarborg.
Nú er þessu erfiða stríði Jó-
hönnu okkar lokið. Eftir langa og
stranga baráttu hefur hún lotið í
lægra haldi fyrir manninum með
ljáinn, löngu fyrir aldur fram.
Jóhanna tók til starfa á skurð-
stofunni sem sérhæfður starfsmað-
ur 1992 og vann þar til veikindin
tóku yfirhöndina fyrir teimur og
hálfu ári.
Jóhanna var mjög þokkafull, hún
var hlý, kurteis og vinnusöm og
vildi allt fyrir alla gera. Jóhanna
bar ekki tilfinningar sínar á torg
og var mjög æðrulaus og bar hag
annarra frekar fyrir brjósti en sinn
eigin. Eitt af hennar áhugamálum
voru hestar og virtust þeir veita
henni mikla gleði.
Við viljum kveðja góða konu og
þakka henni fyrir gott samstarf.
Við kveðjum þig með tregans þunga tár
sem tryggð og kærleik veittir liðin ár.
Þín fórnarlund var fagurt ævistarf
og frá þér eigum við hinn dýra arf.
Móðir, dóttir, minning um þig
er mynd af því sem ástin lagði á sig.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
Við burtför þína er sorgin sár,
af söknuði hjörtun blæða.
En horft skal í gegnum tregatár
í tilbeiðslu á Drottin hæða
og fela honum um ævi ár
undina dýpstu að græða.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Blessuð sé minning hennar.
Samstarfsfólk á skurðstofu og
svæfingu, E-5, Landspítalanum
í Fossvogi.
Það voru mikil forréttindi fyrir
okkur í Vineyard kristnu samfélagi
að fá að kynnast Jóhönnu á sl.
mánuðum. Hún var mjög opin fyrir
trúnni og tók af einlægni á móti
Jesú Kristi inn í hjarta sitt sem
frelsara lífs síns. Við fengum að
biðja með henni í baráttunni gegn
krabbameininu. Það var yndislegt
að vera með henni á þessum stund-
um og finna hversu heitt hún elsk-
aði Jesú og hve snortin hún var af
Heilögum Anda. Nú á hún eilíft líf
með Jesú og við lofum Guð fyrir
það. Við biðjum Guð að blessa
ríkulega alla fjölskyldu hennar
og minninguna um kærleiksríka
og yndislega konu.
Systkini úr Vineyard
kristnu samfélagi.
Fallin frá er glæsileg kona sem
barðist hetjulegri baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Mér er tregt um
tungu að hræra og fer því í smiðju
skáldkonunnar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þótt svíð sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur
vegna þess, sem var gleðin þín.
(Spámaðurinn.)
Um leið sendi ég ástvinum Jó-
hönnu innilegustu samúðarkveðjur
og kveð þig eins og áður: Guð
geymi þig, elsku Jóhanna.
Guðrún Sig.
Elsku frænka, þá verða sam-
verustundirnar ekki fleiri. Mikið á
ég eftir að sakna þín. Hitta þig
ekki, heyra ekki í þér. Vera ekki
saman og geta ekki farið saman á
hestbak á hryssunum okkar. Við
áttum yndislegar samverustundir.
Vil ég þakka fyrir það. Síðan
haustið 2002 ertu búin að berjast
við erfiðan sjúkdóm en krafturinn
og lífsviljinn var einstakur. End-
urspeglaði það hvernig manneskja
þú varst, jákvæð, blíð og góð.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum,
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum,
er letrað skýrt á sérhvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helgu tryggð og vináttunnar ljós,
er gerir jafnvel dimma daga bjarta,
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir.)
Elsku Kiddi, Gummi, Bryndís,
Maggi, Valdi, Jói, Konný, Haddi,
Halli, Hlynur og fjölskyldur, Guð
gefi ykkur styrk í sorginni.
Þín frænka
Guðrún Ingólfsdóttir.
Elsku Jóhanna frænka. Veðrið
var yndislegt og ég var að vinna á
skrifstofunni heima klukkan hálf-
átta að kvöldi til þegar mamma
hringdi í mig og sagði að þú værir
dáin.
Ég var viss um að þú myndir
hafa betur í baráttunni við æðri
mátt, þannig að mér brá verulega.
Hvernig gat þetta bara verið? Ég
fann fyrir stóru tómarúmi í sál
minni. Þú varst sannarlega ekki
tilbúin að fara frá okkur.
Þú áttir þetta ekki skilið. Þú
varst gleðigjafi fyrir alla í kringum
þig.
Við erum búin að þekkjast frá
því að ég fæddist og þú varst alla
tíð svo góð við mig. Á meðan við
áttum heima í Lúxemborg var eitt
það skemmtilegasta sem ég gerði
að fá að gista heima hjá ykkur. Ég
var alltaf velkominn. Þú komst líka
í giftinguna mína til Svíþjóðar. Það
þótti mér mjög vænt um.
Lífið er ekki réttlátt, en það er
samt á svona stundum sem við er-
um minnt á að rækta samband við
þá sem okkur þykir vænt um. Eftir
á að hyggja hefði ég viljað heim-
sækja þig oftar á meðan á barátt-
unni stóð og ekki alltaf að vera að
stressa mig. Þegar allt kemur til
alls, hvað er það sem eiginlega
skiptir máli?
Þér hefði örugglega þótt vænt
um að ég skrifaði fallega minning-
argrein. Ég mun sakna þín. Guð
geymi þig. Blessuð sé minning þín.
Kær kveðja.
Þinn
Benedikt.
Við hittum Jóhönnu fyrir nokkr-
um árum þegar við heimsóttum Ís-
land. Heilluðumst við strax af inni-
legheitum hennar, hlýleika og
útgeislun. Þegar við ferðuðumst til
Íslands, nokkrum árum seinna, var
hún orðin veik. En hún lét ekki á
því bera, ekki orð um þjáningar
sínar, ekki ummerki þess að hún
ætti við erfiðan sjúkdóm að glíma.
Þvert á móti: Hún gerði allt til að
fríin okkar yrðu sem skemmtileg-
ust og við eyddum ógleymanlegum
stundum saman.
Þegar við kvöddumst var ljóst að
það gæti farið svo að við hittumst
ekki oftar. Jóhanna, við erum
þakklát fyrir að okkur gafst tæki-
færi til að kynnast þér. Við send-
um fjölskyldu þinni innilegar sam-
úðarkveðjur. Blessuð sé minning
þín.
Erika og Gottfried Unger,
Vínarborg.
Við munum alltaf minnast Jó-
hönnu Guðmundsdóttur sem ein-
stakrar manneskju sem geislaði af
hlýleik og góðsemd. Innilegustu
samúðarkveðjur til aðstandenda.
Edith, Michael, Lorenz
og Leonard Mayer,
Vínarborg.
HELGA
ENGILBERTSDÓTTIR
✝ Helga Engil-bertsdóttir
fæddist í Hnífsdal
3. mars 1912. Hún
lést á öldrunardeild
Fjórðungssjúkra-
hússins á Ísafirði
23. mars síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Ísafjarðarkirkju 2.
apríl.
Elsku langamma,
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Hvíldu í friði, elsku
langamma mín.
Kristín Hulda.
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNA G. WAAGE,
Lindasíðu 31,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
31. mars sl.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á B-gangi á dvalarheimilinu Hlíð fyrir frá-
bæra umönnun og vináttu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður J. Waage, Jóhann Ragnarsson,
Lydia Á. Jónsdóttir, Helgi Kristinsson,
Hrönn Hámundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Samúðarblóm