Morgunblaðið - 12.04.2005, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. APRÍL 2005 35
MINNINGAR
Kæri Benni. Nú
þegar þú ert farinn
frá okkur langt fyrir
aldur fram get ég ekki
annað en hugsað um
allar þær stundir sem
ég átti með þér.
Við gátum eytt heilu nóttunum í
að ræða um hina og þessa hluti, þú
hafðir ætíð ákveðnar skoðanir á
öllum hlutum en varst samt alltaf
opinn fyrir skoðunum annarra.
Við tefldum líka oft og oftast
hafðir þú yfirhöndina í þeim bar-
daga en það kom fyrir að þú sofn-
aðir á verðinum. Frá okkar fyrstu
kynnum hefur mér alltaf fundist
sem þar væri á ferðinni maður sem
þætti mjög vænt um afkomendur
sína og vildi allt fyrir alla gera.
Þú varst greinilega mikið nátt-
úrubarn og ber garðurinn í Tungu-
síðu þess glöggt merki.
Listsköpun þín var engum tak-
mörkunum háð, það var alveg
sama hvort þú varst að mála eða
smíða, allt virtist leika í höndunum
á þér.
Ég vil þakka þér fyrir allar þær
góðu stundir sem við áttum saman
þær eru mér mjög minnisstæðar,
þær hefðu átt að verða miklu fleiri
en um það er ekki að ræða.
Þú reyndist okkur mjög vel þeg-
ar á reyndi og ég vil þakka þér
kærlega fyrir það.
Ég vona innilega að þú sért nú í
góðum höndum og að nú gefist þér
tími fyrir listsköpun þína því hún
skipti þig afar miklu máli.
Þinn vinur og tengdasonur
Sigurður Blomsterberg.
Að morgni þann 29. mars and-
aðist mágur minn hann Benni.
Fyrir tveimur árum greindist hann
með þann sjúkdóm sem að lokum
sigraði hann. Á þeim tíma kynntist
ég alveg nýrri hlið á honum sem ég
kunni vel að meta. Benni var mikill
húmoristi. Eitt sinn sagði hann við
mig: „Veistu, ég get ekki farið út
lengur því ég á að vera dauður fyr-
ir löngu.“ Hann var mikill lífs-
kúnstner og fór sínar eigin leiðir í
BERNHARÐ
STEINGRÍMSSON
✝ Bernharð Stein-grímsson fæddist
á Akureyri 24. febr-
úar 1948. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 29.
mars síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Akureyrarkirkju
8. apríl.
lífinu og skeytti því
litlu þótt um hann
væri rætt. Hann var
mikill fagurkeri og
allt lék í höndunum á
honum. Hann hafði
sterkar skoðanir á
öllu og velti mikið fyr-
ir sér lífinu og tilver-
unni og má segja að
hann hafi lifað hratt.
Tvær ánægjulegar
ferðir fórum við með
þeim hjónum til út-
landa og var ekki að
sjá að þar væri á ferð
fársjúkur maður. Allt
vildi hann sjá og skoða. Ekkert gaf
hann okkur eftir á ferðalaginu og
spurði mjög hneykslaður hver ætti
að vera í þessum hjólastól sem
hafður var með í för. Einnig fórum
við saman nokkrar styttri ferðir
um landið og stendur ein þar upp-
úr er farið var á æskuslóðir Guð-
rúnar Sigríðar móður Benna. Mik-
ið af sögum var hún búin að segja
frá þeim góða stað. Veit ég að hans
bíður stór faðmur. Mági mínum
þakka ég samfylgdina. Gengin er
afar litrík persóna. Hvíli hann í
friði.
Elsku Sibba, þú hefur staðið þig
með miklum sóma í þessu öllu. Ég
votta þér og krökkunum mína sam-
úð.
Þ. Ragnheiður.
Það var á Reykjavíkurflugvelli
sumarið 1965. Nokkur hópur far-
þega, þ.á m. fáein ungmenni biðu
þess að komast um borð í vél Flug-
félags Íslands en ferðinni var heit-
ið til Lundúna. Þarna vakti sér-
staka athygli mína lágvaxinn,
teinréttur táningur með dökkt
hrokkið hár, brún blíðleg augu,
brosmildur, nokkuð gáskafullur í
framan, með gítar gyrtan um öxl.
Hann gekk hnarreistur og hispurs-
laust að mér og spurði með norð-
lenskri áherslu: „Ert þú að fara til
Bournemouth, drengur?“ Ég galt
já við. Hann sagðist heita Bern-
harð Steingrímsson, vera frá Ak-
ureyri, ætti elskuna sína þar og
vera alveg kominn á fremsta hlunn
með að hætta við að fara á þennan
enskuskóla. „Það er engum að
treysta. Hún gæti verið trúlofuð
þegar ég kem aftur heim og það
mundi ég ekki lifa af.“ Ég benti
honum á að ef þessar krakkar sem
þarna voru á flugvellinu væru líka
á leið til Bournemouth þá væri til-
veran í nánustu framtíð bara björt.
Var reyndar ekki vanur viðlíka
samskiptum sem þessum. Hugg-
unarviðleitni minni svaraði hann
engu. En í vélina fórum við og átt-
um saman ógleymanlegt sumar í
leik og námi. Því er við að bæta að
elskan hans, Sigurbjörg Steindórs-
dóttir, var ótrúlofuð við heimkom-
una og átti eftir að verða lífsföru-
nautur hans.
Einu eða tveimur árum eftir
veru okkar í Englandi hagaði mál-
um svo til að ég hafði milligöngu
um að útvega Benna húsnæði í
Reykjavík. Þá var hann að hefja
nám við Myndlista- og handíða-
skólann. Næstu vetur bjó hann hjá
Magnúsi Sigurjónssyni móður-
bróður mínum sem nú er látinn og
fjölskyldu hans. Mikil og kær vin-
átta tókst með þeim Benna og
Magnúsi sem varði fölskvalaus
meðan báðir lifðu, enda einlæg og
gamansöm úrvalsmenni þar á ferð,
hvor á sinn hátt.
Benni var um margt afar sér-
stæður maður sem batt ekki sína
bagga sömu hnútum og aðrir.
Hann var hugmyndaríkur fagmað-
ur sem auglýsingateiknari og list-
málari en þrátt fyrir ótvíræða
hæfileika virtist hann ekki eira sér
við þá iðju. Mannelska hans og fé-
lagsþörf hafa sjálfsagt átt sinn
þátt í því að hann lagði list sína til
hliðar að mestu og einhenti sér í
skemmtanaiðnað sem ég hef ekki
vitneskju um hvort skerpti hann
eða skerti. Mér er hins vegar sagt
að hann hafi haft gaman af umsýsl-
unni í kringum skemmtistað sinn
og ef svo hefur verið er það vel.
Menn eiga að leita sér viðfangs-
efna í lífinu sem sameina hugsjón,
ánægju og afkomu og svala lífs-
þorstanum.
Benni hefur í nokkur undanfarin
ár átt heilsufarslega mjög á bratt-
ann að sækja. Það sem vakti furðu
mína og jafnframt óskipta aðdáun,
einkum nú hin síðari misseri með-
an hann var helsjúkur, var hversu
glaður, einlægur og ræðinn hann
var um heima og geyma jafnt sem
sjúkdóm sinn (krabbamein), lífs-
líkur og dauðann. Án þess að halla
á nokkurn mann sem slíkan kross
hefur borið finnst mér hans kross-
burður hafa verið hetjunnar sem
lét ekki bugast sama hve að var
þrengt um leið og auðmýktin fyrir
„hástigi“ lífsins, dauðanum, var
honum eðlislæg.
Ljúfur drengur, frændi og góður
vinur allt frá unglingsárum er fall-
inn frá langt um aldur fram. Ég
þakka Guði þá samferð sem ég
fékk að ganga með honum. Guð
blessi og varðveit konu hans, börn,
tengdabörn og barnabörn, aldrað-
an föður, bræður hans og aðra ást-
vini.
Önundur S. Björnsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarþel við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
HELGU ENGILBERTSDÓTTUR,
Ísafirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hlífar
og öldrunardeild Fjórðungssjúkrahússins á
Ísafirði fyrir einstaka umhyggju og alúð um árabil.
Ingibjörg Jónsdóttir,
Hulda Jónsdóttir, Jón Kristmannsson,
Vignir Jónsson, Lára Helgadóttir,
Jón Þór Jónsson, Guðmundur Ingi Guðnason,
Margrét Jónsdóttir, Guðni Geir Jóhannesson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Móðir okkar og tengdamóðir,
HRÓÐNÝ PÁLSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Skólabraut 5,
Seltjarnarnesi,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund laugar-
daginn 9. apríl.
Steinunn Steinarsdóttir, Guðni Sigurjónsson,
Garðar Steinarsson, Ásta Sveinbjarnardóttir,
Sigurður Steinarsson, Ingibjörg Eysteinsdóttir
og fjölskyldur.
Útför okkar ástkæru systur, mágkonu og
frænku
ÁSLAUGAR EDDU BERGSDÓTTUR,
Stekkjarhvammi 8,
Hafnarfirði,
fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtu-
daginn 14. apríl kl. 15.00.
Þorgeir Bergsson, Heiða Jónsdóttir,
Halla Bergsdóttir, Magnús Magnússon
og frændsystkin.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegrar systur
okkar, mágkonu og frænku,
FJÓLU TRYGGVADÓTTUR,
Austurbrún 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til húsvarða og húsfélags
Austurbrún 4.
Hrafnhildur Tryggvadóttir,
systkini og aðrir aðstandendur.
Við Hákon kynnt-
umst í skóla, urðum
vinir og vinnufélagar í
50 ár, og nánir sam-
starfsmenn í 30 ár. Hákon hóf störf
sem loftskeytamaður og símritari
við Fjarskiptastöðina í Gufunesi í
október 1948, þar sem hann starf-
aði mestalla sína starfsævi. Hann
var varðstjóri um árabil og síðan
yfirdeildarstjóri radíóflugþjónust-
unnar í Gufunesi í 30 ár og stað-
gengill stöðvarstjóra, þar til hann
lét af störfum árið 1998. Jafnframt
þessum störfum annaðist Hákon
kennslu við Loftskeytaskólann í
mörg ár.
Þegar Hákon hóf störf í Gufunesi
hafði Landssíminn nýverið tekið að
sér að annast fjarskipti vegna
N-Atlantshafsflugsins. Stöðvarhús
landssímans í Gufunesi hafði verið
stækkað til að taka við þessari
þjónustu. Í flugfjarskiptum er áríð-
andi að hafa vel þjálfað og gott
starfsfólk, sem vinnur af vandvirkni
og nákvæmni eftir settum reglum.
Hákon lagði sitt af mörkum til þess
að svo gæti orðið, en meðal starfa
hans voru starfsmannamál, yfirum-
sjón með þjálfun starfsmanna og
daglegum störfum í vinnusal.
Starfsmenn voru rúmlega 70. Jafn-
framt kom hann að gerð rekstrar-
áætlana, uppgjörs og endurskoðun
ársreikninga og tók þátt skipulags-
breytingum vegna örra tæknifram-
fara.
Nýlega kom fram í viðtali við Há-
kon, að honum hafði fundist tíminn
í Gufunesi vera mjög góður tími,
skemmtilegur og gefandi. Gaman
hafi verið að fylgjast með og taka
þátt í hinni öru þróun fjarskipt-
anna.
Það var ánægjulegt að starfa
með Hákoni. Hann hafði góða nær-
veru, var rólyndur og yfirvegaður,
og anaði aldrei að neinu. Var sam-
HÁKON
BJARNASON
✝ Hákon Bjarna-son fæddist í
Reykjarfirði við Ísa-
fjarðardjúp hinn 29.
febrúar 1928. Hann
andaðist á Landspít-
alanum við Hring-
braut miðvikudaginn
30. mars síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Langholts-
kirkju 7. apríl.
viskusamur og vand-
virkur og vann öll
störf af trúmennsku
og heiðarleika. Hann
var ráðagóður og bón-
góður, og vildi hvers
manns vanda leysa.
Vegna mannkosta
Hákonar var sóst eftir
starfi hans að alls kon-
ar félagsmálum. Hann
sat m.a. um árabil í
stjórn Félags ís-
lenskra símamanna og
var meðal þeirra sem
stóðu að stofnun tafl-
og skemmtiklúbbs,
sem hélt skákmót og dansleiki í
litlum sal á efstu hæð Landssíma-
hússins á árunum 1950-60. Þetta
voru vinsælar og vel sóttar uppá-
komur. Vinnudagurinn var því oft
langur, en ekkert var talið eftir. Ef
verk þurfti að vinna þá var það unn-
ið.
Hákoni lét vel að starfa með
ungu fólki. Nutu nemendur Loft-
skeytaskólans og ungir ÍR-ingar
góðs af.
Margs er að minnast, frá leik og
starfi. Mér er m.a. minnisstætt
fyrsta ferðalagið sem við Hákon
fórum saman. Við fórum norður í
land, til Siglufjarðar að heimsækja
skólabræður á loftskeytastöðinni
þar, til Akureyrar, í Vaglaskóg og
víðar. Við vorum á litlum Renault
fólksbíl með aðeins 10 hestafla vél
og lentum í nokkrum erfiðleikum
vegna þoku í Siglufjarðarskarði og
aflleysis bílsins. Allt gekk þó vel að
lokum og varð ferðin afar skemmti-
leg og viðburðarík. Síðar fórum við
með fleiri félögum í margar
skemmtilegar ferðir, m.a. veiðiferð-
ir í Laxá í Kjós, Ölfusá og víðar.
Hákon var þægilegur ferðafélagi,
ávallt léttur í skapi, reytti af sér
lúmska brandara og sagði gaman-
sögur.
Hákon kvæntist yndislegri konu,
Pálínu Matthildi Sigurðardóttur.
Voru þau einstaklega samhent hjón
og góðir vinir. Þau eignuðust tvo
syni, Bjarna og Hörð, en fyrir átti
Matta soninn Sigurð, sem Hákon
gekk í föður stað.
Ég og fjölskylda mín þökkum
Hákoni samfylgdina og mikils-
metna vináttu, og vottum fjölskyldu
hans innilega samúð.
Stefán Arndal.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningar-
greinar