Morgunblaðið - 11.12.2005, Side 62

62 SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Elfriede Kjart-ansson, sem
flestir þekktu undir
nafninu Elfí, fæddist
í bænum Drossen í
Þýskalandi 19. októ-
ber 1919. Hún lést á
heimili sínu 22. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Minna Emilie
Rosalie (fædd Krüg-
er) og Erich Voll-
brecht. Bróðir henn-
ar var Erich Wil-
helm Vollbrecht.
Fyrstu 8 ár ævinnar ólst Elfí upp í
kyrrlátu umhverfi sveitar og smá-
þorpa, þar sem faðir hennar rak
mjólkurbú. Þegar hún er 8 ára
flytja foreldrar hennar til Stettín
þar sem hún gengur í barna- og
unglingaskóla og lýkur verslunar-
skólaprófi. Elfí bjó í Stettín til 21
árs aldurs, en þá er síðari heims-
styrjöldin í fullum gangi og vinnur
hún aðallega við hjúkrunarstörf á
sjúkrahúsum á stríðsárunum. Á
þeim árum missir hún móður sína
úr sjúkdómi og faðir hennar og
bróðir eru sendir á austurvíg-
stöðvarnar og frétti hún aldrei
neitt af afdrifum þeirra, þrátt fyr-
ir mikla leit og fyrirspurnir. Í lok
stríðs þegar Rússar hernema aust-
urhéruð Þýskalands, flýr hún til
vesturs og fær vinnu
á ráðningarskrif-
stofu í Kiel. Þar
bauðst henni að
koma til Íslands og
kom hún hingað
1948 og vann sem
þjónustustúlka.
Árið 1950 giftist
Elfí Svavari Jó-
hannssyni, f. 21.6.
1914, d. 3.5. 1988.
Eignuðust þau tvö
börn, þau eru: a)
Örn, f. 26.9. 1952.
Börn hans eru
María Ósk, f. 2.8. 1976, Örn Teit-
ur, f. 15.12. 1977, Bjarki Dan, f.
11.11. 1980, Hjördís, f. 5.9. 1983,
Snorri Örn, f. 2.3. 1995. Sambýlis-
kona Arnar er Kristín Ólafsdóttir
f. 3.7. 1957. b) Droplaug, f. 3.11.
1953. Dóttir hennar er Fríða
Björg, f. 16.1. 1986. Svavar og Elfí
slitu samvistum.
Árið 1959 flytur Elfí að Flag-
bjarnarholti í Landsveit og giftist
Stefáni Kjartanssyni, f. 17.11.
1916, d. 8.4. 1972. Nokkrum árum
eftir að Stefán féll frá flytur Elfí
að Eyrarbakka og síðar til
Reykjavíkur þar sem hún býr til
æviloka.
Útför Elfíar var gerð frá Rík-
issal Votta Jehóva 3. desember og
jarðsett að Skarði í Landsveit.
Núna þegar þú kveður, amma, veit
ég eiginlega ekki hvað ég á að segja,
minningarnar leita á hugann og hugs-
anirnar hringsnúast í höfðinu á mér.
Ég sakna þín og mun aldrei gleyma
þér. Minningar eins og hvernig þú
sagðir með örlitlum hreim „góða
nocht“ og „nochtkjóll“ eða þegar við
vorum lítil og þú lékst við okkur „Es
kommt eine Maus die Treppe rauf“.
Góðu C-vítamín-töflurnar, Echina-
force, Olbas, hvítlaukur, halva, mand-
arínur, rúsínur og hafragrautur með
hunangi og rjóma, þunnt kaffi. Allt
sem var „sniðugt“, bíltúrar þegar bíl-
arnir biluðu, appelsínurauði Volks-
vagninn, stóra pendúlklukkan, tækni-
leikföngin þín, bílaglösin, prjóna-
flíkur. Hláturinn þinn hljómar í
höfðinu á mér, gleði þín skín í minn-
ingunni. Kærleikur þinn til okkar og
hvernig þú sýndir okkur hann, mun
varðveitast í hjarta mínu. Að þú varst
farin að finna fyrir ellinni og að þér
fannst að þú myndir bráðum kveðja
var eitthvað sem var út af fyrir sig
óhjákvæmilegt en einhvern veginn
gat ég aldrei hugsað þá hugsun að þú
yrðir lengur til staðar og það get ég
eiginlega ekki enn.
Elskuð af mörgum og saknað af
mörgum, sterkasta kona sem ég hef
haft þann heiður að kynnast, fullur
trega sendi ég þér mína hinstu
kveðju.
Bjarki Dan Arnarson.
Það er erfitt fyrir nútímamenn að
gera sér grein fyrir þeim hörmungum
sem því fylgja að sjá á bak ástvinum,
öllum eigum og jafnvel sjálfri voninni
um að halda eigin lífi í svæsnum loft-
árásum. Þetta mátti Elfriede reyna
ásamt milljónum landa sinna í þeim
hildarleik sem síðari heimsstyrjöldin
var. Að aflokinni styrjöldinni hélt hún
til vesturs undan yfirráðum Sovét-
hersins og fékk starf á ráðningar-
skrifstofu í borginni Kiel. Þar bauðst
henni að koma til Íslands, landsins í
norðri, landsins sem hún hafði oft les-
ið um í æsku. Hún hafði í bernsku les-
ið bókina „Flug villigæsanna“ og
hreifst svo af, að landið varð henni
hugleikið upp frá því.
Hún greip því tækifærið fegins
hendi og kom til Íslands árið 1948, um
svipað leyti og allstór hópur ungra
þýskra kvenna settist hér að í leit að
betri framtíð. Fyrstu árin vann hún
sem þjónustustúlka á efnaheimili í
Reykjavík og líkaði vel. Árið 1950
kynntist hún Svavari Jóhannssyni,
giftist honum og eignuðust þau börn-
in Örn og Droplaugu. Svavar og Elfi
slitu samvistir og nokkru síðar fluttist
hún sem ráðskona að Flagbjarnar-
holti í Landsveit með börnin sín tvö.
Þau Elfi og Stefán Kjartansson bóndi
gengu í hjónaband og ráku saman bú í
Flagbjarnarholti til andláts Stefáns
árið 1972. Í Landsveitinni leið henni
vel. Hún var afar vel látin af sveit-
ungum sínum og þar nutu sín vel
mannkostir hennar og verklagni.
Hún var útsjónarsöm, nýtin, vinnu-
söm, afbragðs kokkur, og eins og
fleiri úr hópi þessara þýsku kvenna,
bar hún með sér menningarbrag og
arfleifð gömlu Evrópu sem bætti og
efldi, og nýttist vel hvar sem tekið var
til hendi.
Árið 1960 urðu þau tímamót í lífi
hennar að hún skírðist til trúar Votta
Jehóva og var virk á þeim vettvangi
til dauðadags. Þar fékk hún svör við
áleitnum spurningum um tilgang lífs
og tilveru, spurningum sem stöðugt
leita á, en verður í reynd seint full-
svarað. Þar naut sín vel hennar góða
menntun af heimaslóðum og skarpur
skilningur, jafnframt færni í fram-
setningu og tjáningu. Hún talaði ís-
lenskuna afar vel og rétt. Framburð-
urinn skýr og harður eins og vera ber
og fór vel við færni hennar og sann-
færingarkraft.
Það voru sérstakar stundir sem við
hjónin áttum hjá Elfi og fjölskyldu
hennar í Flagbjarnarholti. Burtséð
frá skoðunum um trúmál og lífssann-
færingu, var hún nánast til viðræðu
um hvað sem var. Ég gat ekki annað
en dáðst að stálminni hennar eitt sinn
er hún sagði mér frá tónmennta-
kennslu í heimaborg sinni Stettin. Ég
var þá nýbyrjaður að kenna og vildi
vita hvernig kennslan hefði gengið
fyrir sig þarna í gamla Saxlandi. Jú,
ekki stóð á því. Sumpart var kennslan
ekki ólík því sem er hér heima, en fyr-
irbæri í tónfræði sem nefnist „fimm-
undarhringur“, og er nemendum yf-
irleitt ekki tamur fyrr en komið er vel
fram í tónlistarnám, var henni í
fersku minni. Formerki hinna ýmsu
tóntegunda höfðu verið kennd börn-
um í barnaskóla í gamla Þýskalandi
og fimmtíu árum síðar var Elfí að
mestu með hann á hreinu. Hún var
komin þar að þar sem „des dúr“ og „ b
moll“ hafa 5 bé, en lengra þurfti hún
ekki að fara. Ég varð orðlaus.
Nokkru eftir andlát Stefáns brá
Elfí búi, en hélt áfram heimili í Flag-
bjarnarholti. Um skeið bjó hún á Eyr-
arbakka í húsi sem hún festi kaup á,
en frá 1982 bjó hún í Reykjavík. Hún
naut dyggrar aðstoðar sonar síns
Arnar við framkvæmd allra flutninga
og margháttaða umsýslu. Hún var
alla jafna heilsuhraust og hafði lítið
haft af sjúkrastofnunum að segja í
gegnum tíðina.
Dóttir hennar Droplaug sem býr í
Danmörku, hafði verið í símasam-
bandi við móður sína daglega um
hríð, hún hafði fundið að heilsa henn-
ar var ekki upp á það besta, en vart
áttum við von á því að kveðjustundina
bæri svo brátt að. Hún andaðist á
heimili sínu sátt við Guð og menn og
lætur eftir sig minningu um elskulega
og staðfasta konu, sem ávallt var heil
og sönn í öllum góðum hlutum. Guð
blessi minningu Elfriede Kjartans-
son.
Sigvaldi Snær, Lína Margrét.
ELFRIEDE
KJARTANSSON
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
LÁRA ÓSK ARNÓRSDÓTTIR,
Eiríksgötu 6,
lést mánudaginn 5. desember.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni miðviku-
daginn 14. desember kl. 15.00.
Rúnar Sigurðsson,
Arna Rúnarsdóttir, Helgi Leifur Sigmarsson,
Gauja Rúnarsdóttir, Emilía Rafnsdóttir,
Hlynur Rúnarsson, Margrét Ásdís Haraldsdóttir,
Valgerður Rúnarsdóttir, Vignir Rafn Valþórsson
og barnabörn.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
HELGA SIGURGEIRSDÓTTIR,
Vallholtsvegi 17,
Húsavík,
lést á Landspítala við Hringbraut fimmtudaginn
8. desember.
Útför hennar fer fram frá Húsavíkurkirkju laugar-
daginn 17. desember kl. 14.00.
Jón Árnason,
Sigurgeir Jónsson, Guðrún S. Óskarsdóttir,
Björg Jónsdóttir, Pálmi Pálmason,
Guðmundur A. Jónsson, Sigríður Ingvarsdóttir,
Ásdís Jónsdóttir, Sigurgeir Á. Stefánsson
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu
okkur samhug og hlýhug við andlát og útför ást-
kærs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HÁLFDÁNS V. EINARSSONAR
fv. tollvarðar,
Árskógum 6,
Reykjavík.
Erlendur Hálfdánarson, Elínborg Karlsdóttir,
Kjartan Hálfdánarson, Hrefna Friðgeirsdóttir,
Elín Sverrisdóttir,
Guðrún Vilborg Hálfdánardóttir, Sigurjón Pétur Johnsson,
Einar S. Hálfdánarson, Regína Gréta Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegs föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
HILMIS HINRIKSSONAR,
Bláskógum 11,
Hveragerði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu
Ási fyrir frábæra umönnun til hinstu stundar.
Guð blessi ykkur öll.
Erlendur Hilmisson,
Hólmfríður K. Hilmisdóttir,
Björg Hilmisdóttir, Hjörtur Már Benediktsson,
Brynjólfur Hilmisson, Anna Viktoría Högnadóttir,
Júlíana Hilmisdóttir, Viktor Sigurbjörnsson,
Harpa Hilmisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkæra móðir mín, tengdamóðir og amma,
STEINUNN HAFSTAÐ
hótelstýra,
lést á Sólvangi að morgni fimmtudagsins 8. des-
ember.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 15. desember kl. 14.00.
Guðmundur Jónsson, Sigrid Foss,
Laufey Guðmundsdóttir, Steinunn Ruth Guðmundsdóttir,
Þór W. Petersen, Jón Foss Guðmundsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KATRÍN SVEINA PÉTURSDÓTTIR,
frá Engidal
lést miðvikudaginn 7. desember.
Jarðsungið verður frá Grafarvogskirkju fimmtuda-
ginn 15. desember kl. 13.00.
Helga Herlufsen, Guðmundur Sigurðsson,
Sólveig Guðnadóttir, Gunnar Oddsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, sonur, bróðir, mágur og
vinur,
FINNUR INGI FINNSSON,
frá Skerðingsstöðum í Reykhólasveit,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 8. desember.
Steindór Finnsson,
Ása Guðrún Finnsdóttir,
Halldór Finnsson,
Bryndís Finnsdóttir,
Sæbjörg Jónsdóttir, Finnur Kristjánsson,
Jón Árni Sigurðsson, Steinun Ó. Rasmus
Kristján Finnsson,
Karlotta Jóna Finnsdóttir, Ásgeir Þór Árnason
Agnes Finnsdóttir, Pálmi Jónsson
Ásdís Árný Sigurdórsdóttir.